คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 2 ยิ่งใกล้กันยิ่งหวั่นไหว 3/3
วันแรกในการย้ายมาประจำการยังฟาร์มหมูการุณย์กาญจ์ของปราบศึกหมดไปกับการทำความคุ้นเคยกับเจ้าของฟาร์ม โดยเฉพาะคุณการุณย์และคุณกาญจนา พ่วงไปถึงเปรี้ยวหวานที่เข้ากับคุณน้าคนใหม่ได้แบบไม่มีท่าทีเคอะเขิน นักวิจัยหนุ่มใจเย็น ชวนพูดคุย ทั้งยังรู้ว่าควรเล่นกับเด็กวัยนี้อย่างไร
ปราบศึกจับสังเกตได้ว่าหลานสาวสุดที่รักของทะเลจันทร์ได้รับอิทธิพลด้านนิสัยใจคอ และมีความคลั่งไคล้หลายๆ สิ่งเหมือนน้าสาว ประหนึ่งว่าเจ้าตัวเล็กคือทะเลจันทร์ซึ่งถูกย่อขนาดและลดอายุให้เหลือเพียงสี่ขวบ
บรรยากาศฟาร์มยามสนธยาให้ความรู้สึกแตกต่างจากเมื่อช่วงเช้า ชายหนุ่มมองผ่านกระจกหน้ารถกระบะที่ตนอาสาเป็นคนขับกลับมายังบ้านพัก ฝั่งซ้ายมือของทางถนนดินเรียงรายด้วยต้นสนประดิพัทธ์ แสงสีส้มจากอาทิตย์ดวงใหญ่เล็ดลอดเหลี่ยมเขาย้อนแสงกับแนวต้นสน
ไม่จำเป็นต้องบันทึกความงามตรงหน้าด้วยกล้องถ่ายภาพราคาแพงในกระเป๋าหนังสีน้ำตาลแนววินเทจที่พกติดกายมาด้วย ทว่าเพียงแค่มอง ใช้สมองและหัวใจซึมซับ ปราบศึกก็สามารถจดจำทุกอย่างได้อย่างไม่มีตกหล่น ภาพชัดเจน กระจ่าง อิ่มใจ
“จอดบ้านตุ๊กตาของซีแล้วกัน พี่เดินกลับไปบ้านพักเอง” เป็นอีกความรู้ใหม่อีกอย่างที่เขาเพิ่งทราบจากคุณการุณย์ ทะเลจันทร์ไม่ได้อาศัยที่บ้านใหญ่ แต่ปลีกวิเวกมาอยู่บ้านตุ๊กตาใกล้คอกหมู
“จะเดินทำไม ขับไปจอดหน้าบ้านพี่ปราบเลยสิ ซีขับกลับได้”
“อืม”
พวงมาลัยรถยนต์ถูกสารถีหักเข้าทางเล็กๆ ที่ทอดสู่บ้านตุ๊กตา บ้านหลังนี้หากเดินเท้านับว่าไม่ไกลจากบ้านพักเขาเท่าไรนัก แต่หากขับรถจะต้องอ้อมไร่แก้วมังกรทั้งไร่ เปลืองน้ำมันเชื้อเพลิงโดยใช่เหตุ
“อะไรของพี่ปราบ ตอบเหมือนจะเออออแต่เลี้ยวรถเข้าบ้านซี”
“นั่งเฉยๆ เถอะ”
“ได้ยังไงกันล่ะ พี่ปราบอุตส่าห์มีน้ำใจมาช่วยที่ฟาร์ม จะให้ลำบากได้ยังไงกัน”
“พี่ไม่ได้ลำบาก คิดมากน่าเรา”
“คิดน้อยๆ ไม่ได้หรอก” ครึ่งปีก่อน หมูท้องอ่อนๆ ที่ฟาร์มพากันแท้งไปเกือบครึ่ง ทีแรกเธอกับพี่ชายคิดว่าเป็นสาเหตุมาจากโรคติดต่อหรือไม่ก็อาหารสำเร็จรูป แต่แก้อย่างไรก็ไม่หาย เมื่อภูตะวันลองปรึกษาผู้เชี่ยวชาญจึงทราบว่าการที่หมูแท้งมาจากน้ำซึ่งกินเข้าไป
น้ำที่ใช้ในคอกหมูมาจากอ่างเก็บน้ำใกล้ๆ กัน แม้จะผ่านกระบวนการกรองหลายขั้นตอนจนน้ำสะอาดบริโภคได้ หากแต่ไม่สามารถกรองสาหร่ายเซลล์เดียวเอาไว้ได้ และสาหร่ายนี้เองที่กระตุ้นให้แม่หมูแท้งลูก อาจารย์แนะนำวิธีแก้ไขเบื้องต้นมาให้ การบำบัดน้ำก่อนใช้ในฟาร์มจึงแยบยลยิ่งกว่าเดิม หมูไม่แท้งอีกแล้ว ทว่าการวิจัยสาหร่ายเซลล์เดียวซึ่งยังไม่ทราบชนิดและคาดว่าจะเป็นชนิดใหม่ก็น่าสนใจเกินกว่าจะปล่อยผ่านไปเฉยๆ
...และปราบศึกคือนักวิจัยที่รับไม้ต่อจากอาจารย์ท่านที่ภูตะวันไปปรึกษา
“พี่อยากเดินออกกำลังกาย”
“แล้วไม่บอกตั้งแต่แรก ไม่งั้นจะได้ให้เดินจากบ้านใหญ่กลับมาเอง”
ปราบศึกสบตาหญิงสาวเพียงวูบ ก่อนมองบ้านหลังเล็กทรงน่ารักพลางบิดกุญแจดับเครื่องยนต์ ถ้อยความถัดมาไร้ประธานและกรรมรองรับ หากแต่แฝงคำกริยาและคำขยายที่ทำให้คนท้าทายกลายเป็นฝ่ายหวั่นไหวเสียเอง
“ถ้าเดินก็ต้องเดินด้วยกัน”
ดะ...เดิน เดินด้วยกันอย่างนั้นหรือ
“พี่ควรขับกลับไปบ้านใหญ่แล้วเดินกลับมาที่นี่หรือเปล่า”
สาวซ่ายังเงียบเป็นเป่าสาก
“หืม ว่ายังไงเจ้าซี”
งึดๆๆ ป๊อกๆๆ
ชายหนุ่มหย่นคิ้ว มองออกนอกรถยนต์ซึ่งลดกระจกเอาไว้จึงพบลูกหมูกำลังใช้จมูกเคาะประตูรถ เจ้าสี่ขาเงยขึ้นมองบ้าง พอเห็นว่าไม่ใช่เจ้านายก็ร้องงึดๆ หนักกว่าเดิม
“ลูกหมูหลุดจากคอก”
“เจ้าพลูโตเป็นสัตว์เลี้ยงของซี ไม่ใช่หมูในคอกที่เอาไว้ขาย” ไอ้ซีเอ๊ย ! วันนี้เจ้าพลูโตช่วยชีวิตแกไว้แท้ๆ “ปกติเจ้านี่ก็มารอรับซีแบบนี้ทุกวัน”
“สัตว์เลี้ยง ?” ปราบศึกทวนคำราวเป็นคำถามไปในตัว
...หมา แมว กระต่าย กระรอก อะไรที่คนปกติเขาเลี้ยงกันรุ่นน้องเขาไม่เลี้ยง
“พลูโต” ทะเลจันทร์เรียกชื่อลูกน้องใต้บังคับบัญชาหลังเปิดประตูรถออกมายืนเต็มความสูงไม่ถึงหนึ่งร้อยหกสิบเซนติเมตร “ฉันอยู่นี่”
หมูสีขาวอมชมพูตัวจุ๋มจิ๋มพันธุ์ลาร์จไวท์กระดิกหูดุ๊กดิ๊ก หางสั้นกุดส่ายไปมาอย่างดีใจขณะวิ่งเข้าหาเจ้าของ เสียงร้องงึดๆ ดังขึ้นอีกระลอกระหว่างจมูกบานๆ ดุนขาทะเลจันทร์เบาๆ
“นั่นน่ะพี่ปราบ เป็นพวกเดียวกันกับเรา” หญิงสาวกวักมือเรียกคนบนรถ “ลงมาสิพี่ปราบ มารู้จักเพื่อนใหม่”
ปราบศึกจำเป็นต้องเออออตาม หมูของทะเลจันทร์ดูเป็นมิตร คงถูกเลี้ยงแบบสัตว์เลี้ยงมาแต่ไหนแต่ไร แต่เดี๋ยวก่อน เพื่อนใหม่อย่างนั้นหรือ
“ลูกหมูเชื่องดี”
“ไม่ใช่ลูกหมู พลูโตสามขวบแล้ว”
“ตัวเท่านี้ ?”
“เป็นหมูพันธุ์ใหญ่นี่แหละ แต่แค่ไม่อยากโต” มือเรียวดัน ‘หมูไม่อยากโต’ ให้กลิ้งไปกลิ้งมาบนพื้นหญ้า พลูโตชอบนักละเล่นด้วยแบบนี้
ความคิดเห็น