คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ปะทะภูตมายา (vs. Maya fighther)
ตอนที่ 7 ปะทะภูตมายา (VS. Maya fighter)
แสงสว่างจ้าทำให้เทียกับรินดายกแขนมาปิดใบหน้าเอาไว้
“นี่เป็นลูกแก้วของชนเผ่ามายา มันใช่เป็นที่กักขังภูตมายาไว้ใช้” อิซาเบลเอ่ยขึ้น
“ภูตมายา ใช้เป็นพาหนะ และใช้เป็นภูตสื่อสารในตัวเป็นที่ใช้กันแพร่หลายในนครอิลันเต คนหนึ่งคนทั้งชีวิตจะมีภูตมายาได้เพียงหนึ่งตัวเท่านั้น” อิซาเบลพูดพร้อมกับเดินไปที่ ไบร ม้ายูนิคอร์นมีเขาของเธอ
“นี่ของฉันชื่อ ไบร เป็นม้ายูนิคอร์นที่ฉันเก็บมาได้โดยบังเอิญ ต่อมามินานก็เริมมีแพร่หลายในเมืองเอลฟ์” อิซาเบลแนะนำ ไบรให้รู้จักกับทุกคน ไม่ต่างอะไรกับคน
“แล้วก็ ภูตมายามีคุณสมบัติพิเศษแตกต่างกันไปตามลักษณะของผู้เป็นเจ้าของ ไม่ว่าจะเป็นนิสัย ความสามารถ และอื่นๆอีกมากมาย ฉันคิดว่าพวกเธอต้องชอบมันแน่ๆเลยล่ะ” อิซาเบล พูดและหันมายิ้มอย่างได้อารมณ์
“ไหนๆๆ อยากเห็นแล้ว อยากเห็นแล้ว !!!!!~ มันอยู่ในลูกแก้วนี่เหรอเอาออกมายังไงอ่า” เทียเซ้าซี้ ด้วยท่าทางกระดี้กระด้าเนื่องจากเธอตื่นเต้นมากที่มีของแปลกใหม่ที่ไม่เคยเห็นมาก่อนมาให้เธอได้เล่น - - อย่างน้อยเธอก็คิดอย่างงั้น
“ฟังฉันให้ดีล่ะ ในนามแห่งข้าขออัญเชิญ ภูตผู้สิงสถิตจงออกมาปรนนิบัติข้าผู้นี้ด้วยเถิด” อิซาเบลพูดจบทั้งสองสาวก็ไม่รอช้ารีบทำตามด้วยคามตื่นเต้น
ว่าแล้วก็เกิดแสงสว่างจ้าอีกครั้งที่มากกว่าครั้งก่อน
ท้องฟ้ายามอาทิตย์อัศดง ช่างสวยงามจริง ราตรีกาลใกล้จะมาเยื่อน ภายใต้แสงสว่างที่จ้าจนเปรียบได้ดั่งมีสุริยันที่ไร้ซึ่งความร้อนผุดเพิ่มมาอีกสองดวงงั้นแหละ ปรากฎร่างของสัตว์ประหลาดที่ผิดไปจากปกติไม่มากเท่าไหร่ สองตัว
“นี่เจ้าอัญเชิญข้าออกมารึ”เสียงของหญิงสาวที่ดังออกมาจากปากของหนึ่งในสัตว์เหล่านั้น ที่มัลักษณะ เป็นสัตว์สี่เท้า เหมือนแมวป่า แต่ที่ข้อขาได้มีแข้งสิงห์เป็นทรงเพลิงที่กำลังลุกเปลวที่มีสีกรมท่าดูแปลกตาไม่เหมือนเปลวไฟทั่วไปหางที่ยาวประกอบกับที่ยืนทำให้สรีระนั่นสง่ายิ่งทำให้รินดาที่ยืนอื้ออึ่งอยู่พยักหน้ารับเล็กน้อยและหันไปมองที่อิซาเบลแต่บัดนี้เธอไม่ได้อยู ณ ที่ตรงนั้นแล้วทำให้รินดาและเทียยืนมองหน้ากันก่อนจะหันไปมอง ภูตมายาอีกตัว ที่เป็นหญิงสาวสวยงามเพียงแต่มีปีกดูเหมือนนกไฟ เธอมีสีผิวที่กลมกลืนไปกับไฟที่กำลังลุกโชติช่วงรอบๆตัวเธอแต่กลับไม่ทำให้ความร้อนในอากาศเพิ่มขึ้นเลย รินดามองหน้าเจ้าแมวป่าที่ใหญ่เกินปกตินั่น แววตาสีเทาที่มองมานั้นไม่ทำให้รินดากลัวเลยท่าทางเธอนิ่งเฉยสงบเยือกเย็นทำให้เจ้าแมวทนไม่ได้
“นี่เจ้าอัญเชิญข้าออกมาทำไม”แมวยักษ์เริมทนไม่ไหวจึงพูดออกมา
“เออ.. คือ.. ว่า...มาทำพันธะสัญญากันเถอะ” รินดาพูดออกมาหน้าตาเฉย
“เอ้า ละ ซิเวรเอ้ย...” อิซาเบลที่ออกมาดูอยู่ห่างๆร้องออกมาอย่างผิดหวังเพราะเธอรู้ว่าภูตมายาถึงจะใจดีแค่ไหนก็จะไม่ยอมทำพันธะสัญญาด้วยง่ายๆเพราะแค่คำขอร้อง และเธอก็ลืมบอกพวกรินดา ถึงข้อนี้ด้วย
“ภูตมายาจะไม่ยอมทำพันธะสัญญาด้วยถ้าผู้อัญเชิญไม่สามารถเอาชนะภูตมายาตัวนั้นโดยการต่อสู้ตามกฎที่ภูตมายาตัวนั้นตั้งให้” เสียงของอิซาเบลดั งขึ้นใน หัวของรินดาและเทีย จากนั้นไม่นานรินดาก็ชักกระบี่ที่มีคมทั้งด้านปลายและท้ายของตัวกระบี่ออกมา
ฟิ้ว...ฟิ้ว.. ฟุบ!!!!
แมวป่ากระโดดเข้าไปในป่าอย่างรวดเร็ว รินดาจึงรีบวิ่งตามไปอย่างรวดเร็วไม่แพ้กัน ธนูสีเขียวมรกตของเทียมีรูปร่างที่เปลี่ยนไปกลายเป็นเพียงธนูธรรมดาคันหนึ่งเท่านั้น
“เฮ้...นี่มันอะไรเนี่ย”เทียถามขึ้นลอยๆ
“การจะปราบฉันได้มีเพียงของที่ไม่ได้ลงอาคมเท่านั้นนะจ้ะ” หญิงสาวที่ร่างลุกเป็นไฟเอ่ยขึ้น
“หา..........!!!!” เทียอุทานออกมาหน้ามุ๋ยสุดๆ
แล้วเธอก็กระพือปีกอย่างแรงเพื่อส่งตัวเองสู่ท้องฟ้าในที่สุด แต่เทียก็ไม่ยอมแพ้กระโดดขึ้นไปบนต้นไม้และยิงธนูใส่อย่างรวดเร็ว แล้วเธอก็วิ่งไปกระโดดไปตามต้นไม้ไล่ตามอย่างรวดเร็ว
//+-+-+-+--++-++-+-+-+-+-+-++-+-+-+-+-+-+-+-//
“เฮ้ !!! จะไปไหนเจ้าแมวบ้ามาหาฉันซะดีๆ นะ!!!” รินดาวิ่งตามพร้อมกับตะโกน
“แมวป่าก็มาหยุดตรงที่โล่งแคบๆกลางป่าที่เพียงพอที่จะต่อสู้กันได้
“เจ้าชนะข้าไม่ได้หรอก” แมวป่าตอบกวนๆ พร้อมกับทำหน้าทะเล้น
“ใครว่าละเจ้าแมวยักษ์ ฉันนี้แหละจะชนะให้ดู” รินดาพูดพร้อมกับโผล่ ออกมาประจันหน้ากับแมวยักษ์
“จนปัจจุบันนี้ยังไม่มีมนุษย์ธรรมดาหน้าไหนชนะข้าเลยนะแม่สาวน้อย" แมวยักษ์พูดข่มขู่ให้รินดากลัวแต่หาได้เป็นเช่นนั้นไม่
"ยิ่งดีเลยฉันจะได้เปิดตำนานบทใหม่ไง อิอิอิ” รินดาพูดหน้าระรื่นยิ่งกว่าเดิม
“ งั้นดีเจ้าโจมตีข้าได้เพียง 5 ครั้ง ข้าจะยอมรับทำพันธะสัญญากันเจ้า ฮึฮึฮึฮึ แต่คงจะไม่มีเวลานั้นละมั่ง แต่ถ้าพ้นราตรีนี้ไปข้าจะฆ่าเจ้าซะ" แมวยักษ์พูดและหันไปมองที่รินดาตรงนี้เธอน่าจะอยู่และเธอไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้นแล้ว
“ก็ได้…ฉันรับข้อเสนอนี้เพราะฉันคงไม่มีทางให้เลือกอะไรมากมายกับสิ่งที่ไม่สมควรที่จะอยู่บนโลกนี้” เสียงรินดาลอยมาเข้าหูแมวยักษ์ทำให้มันระแวงและหาต้นเสียง ประสาทอันเฉียบแหลมของมันจะมีประโยชน์ในการพรางตัวในที่มืด
“นี่ก็ค่ำแล้วเราชักจะได้เปรียบแล้วซิ” แมวยักษ์คิดในใจ
-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+--+-+-+-+-+-+-+-+-+-
ริมทะเลสาบซีเนียสาวปีกไฟมากินน้ำถึงมันจะเป็นธาตุไฟ อย่างเห็นได้ชัดมันก็ยังต้องการน้ำเพราะมันก็ยังเป็นคนมีปีกธรรมดาเท่านั้น ปีกไฟนั้นคือพลังที่เจ้าตัวนั้นสามารถสร้างขึ้นมาเพื่อเป็นอาวุธจู่โจมและเป็นม่านป้องกันตัวมันเอง
“มันยังไงกันหว่าสาวไฟแรงสูง ?? กินน้ำเนี่ยนะ”เทียพึมพำกับตัวเองอย่าง งง ๆงั้นก็ต้องพิสูจท์ เธอนึกสนุกขึ้นมาอีกครั้งเพราะดูเหมือนไม่มี อะไรลบรอยยิ้มที่สดใสบนใบหน้าอันใสซื่อของเธอได้เลย
“มืดแล้ว!!” ฮิฮิฮิ เริ่มจู่โจมเลยดีกว่า “แมวยักษ์คิดในใจแล้วเริ่มเคลื่อนไหวมุ่งหน้าไปหารินดาที่ยืนสงบนิ่งมาตั้งแต่ช่วงเย็นที่ผ่านมาหลังจากแอบแมวยักษ์หนีมา “มาแล้วซินะเจ้าแมวยักษ์ซื่อบื่อ” รินดาพูดเสียงเรียบไร้อารมณ์ซึ่งแมวยักษ์ก็มาได้ยินพอดี
“ตายล่ะรู้ได้ไงวะ” แมวยักษ์คิดในใจพร้อมกับออกมายืนบนกิ่งไม้ที่สามารถมองเห็นรินดาได้ชัดเจน
“มาช้าจังเลยนะเจ้าแมว” รินดาตะโกนขึ้นพร้อมลืมตาแหงนหน้าหันมามองแมวยักษ์ข้างหลังพร้อมแววตาไม่ต่างจากของเจ้าแมวเพียงงแต่ของรินดากลับไม่มีนัยสีดำ
“หา… ไม่มีตาดำ!! รึว่า เนตรสีขาวในตำนาน” แมวยักษ์ร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจว่าหล่อนคนนี้ไม่ธรรมดาซะแล้ว
“ฮึ !!! รู้จักเนตรสีขาวด้วยรึไม่เบาหนิแก” รินดาพูดสร้างแรงกดดันมหาศาลให้กับแมวยักษ์เสียวสันหลังวาบ!!
“ใช่…นี้คือเนตรสีขาว จะสู้หรือไม่สู้ ฮิฮิฮิ” รินดาพูดขณะจ้องแมวป่าตัวนั้นแขมง
“เอาน่า เอาน่า ระดับแมวธรรมดาอย่างแก่คงไม่จำเป็นต้องใช้เนตรสีขาวละมั่ง” รินดาเอ๋ยพร้อมกับดวงเนตรกลับสู่สถานเดิม
“จะดูถูกกันมากไปแล้วน้องหนู” แมวยักษ์พูดพร้อมกับแปลงร่างเป็นมนุษย์แบบไม่สมบูรณ์เพราะยังเหลือหางที่คนธรรมดาไม่มี
“ฉันจะใช้ร่างนี้สู้” แมวยักษ์ในร่างสาวน้อยพูดและกระโดดลงมาใส่รินดาตั้งท่าจู่โจมและแมวในร่างหญิงสาวก็หายกลายเป็นควันอย่างรวดเร็วก่อนจะโดนกระบี่ของรินดาฟันไม่เจออะไร
“อ้า…” รินดาร้องขึ้นหลังจากโดนเท้ากระแทกเข้าข้างหลังจนหน้าขะมำ
“โอ้พลาดจุดตายรึนี่” แมวสาวพูดพรางมองรินดาจากบนต้นไม้ทำให้รินดาที่กำลังลุกแหงนมามองประชันสายตากับแมวสาว
“ยัยบ้าเอ้ยฉันเจ็บนะยะ” รินดาหน้ามุ๋ยขึ้นมาทันที
“ได้ๆๆ จะเบาๆ แล้วกัน อย่างออมมือล่ะ” แมวสาวเอ๋ยพร้อมกับกระโดดลงมาข้างล่างเพื่อประจันหน้ากับรินดา
“เรามาตัวๆ กันเลยดีกว่า” แมวสาวพูด
“ได้…” รินดาตอบและทั้งคู่ก็สู้กันโดยเริ่มจากแมวสาวหายตัวไปแต่โดดรินดาจับทางได้และก็สู้กันไปอย่างเมามันส์
“ข้าไม่เคยเจอคู่ต่อสู้ระดับเจ้ามาก่อนแมวสาวพูดไปพรางต่อสู้ไป
“ระดับนี้หมายความว่าไง” รินดาตอบสวนไปทันที
“ก็เก่งไงยัยเซ้อ” แมวสาวตอบกวนๆกลับไป
“ฮึ งั้นเหรอ” รินดาต่อคำ
“ถึงเธอจะเก่งก็ชนะชั้นไม่ได้หรอกเฟ้ย” แมวสาวเย้ยหยั่นและพริบตานั้นเองที่รินดาหายตัวไป…
ฟิ้ว….
“ฮึ” แมวสาวตกใจเธอเห็นแสงระยิบระยับรอบตัววินาที นั้นเองมีมีดสั้นพุ่งมาเสียบที่ขาของแมวสาว
“อ้าย…” แมวสาวร้องตกใจด้วยความเจ็บ
“แสบนักนะ” แมวสาวมองไปที่รินดาที่เดินออกมาจากพุ้มไม้
“ 3 ฮิฮิฮิ” รินดาเอ๋ยขึ้นแล้วเดินออกมาอย่างสง่า
“อีก 2 คงไม่มีโอกาส” แมวสาวยังไม่หยุดยั่ว
“แน่ใจรึจ๊ะ” รินดาทำหน้าทะเล้น พร้อมกับถือดาบของตัวเองขึ้นมาและชี้กระบี่ที่เป็นมีดสั้นไปทางแมวสาวมีดสั้นที่มีโซ้พวงติดที่โคนพุ่งใส่แมวสาวอย่างรวดเร็วแต่แมวสาวหายตัวไปเหลือแต่ละอองควันสีน้ำเงินเล็กน้อยและมาปรากฎข้างหลังของรินดา
“ฮึนึกแล้วเชียว” รินดาเอ๋ยเบาๆพร้อมกับใบกระบี่พุ่งบาดคอของแมวสาวไป
“ยะ ยะ ย้า อ้าย…ย่ะ เอื่อก” มากสุดของเธอคงได้แค่นี้ล่ะนะ
ตุ๊บ!!! รินดาโดนกระบวนท่าของแมวสาวจนหมดสติไปร่างของรินดาหาได้มีรอยฟกช้ำไม่แต่กลับมีรอยเหมือนโดนแมวขวนแทน
“ยั่งนี้แหละน้ามนุษย์ แค่รัว ยี่สิบเจ็ด หมัดก็นอนซะล่ะ” แมวสาวเปรยขึ้นและและกลายร่างเป็นแมวยักษ์เหมือนเดิม ....
To be continued =>
=// -+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+//=
ความคิดเห็น