คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : EP.04 ♥ เมื่อรัก… สับสน H+
EPISODE 04
เมื่อรัก… สับสน
ฉันเหนื่อยมาก…
หัวใจมันเต้นแรงจนเหนื่อย ทั้งยังโดนจูบจนหายใจไม่ทัน ปลายลิ้นถูกดูดดึงจนรู้สึกชาไปหมด จูบของเวหาช่ำชองมากจนน่าทึ่ง ราวกับว่าเขาผ่านเรื่องพรรค์นี้มาอย่างโชกโชนทั้งที่ตัวเองเพิ่งอายุยี่สิบสองเองนะ!
ฉันไม่เคยสังเกตมาก่อนเลยว่าเด็กเงียบ ๆ อย่างเวหาจะหมกมุ่นเรื่องทางเพศด้วยเหมือนกัน จำได้ราง ๆ ว่าน้ำปั่นเคยบ่นให้ฟังว่าเวหาป๊อปมาก เขาเป็นหนุ่มฮอตตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม ตอนอยู่มหาวิทยาลัยก็มีสาว ๆ มาชอบเขาเยอะจนน้ำปั่นบ่นอิจฉาไม่หยุด แถมตอนนี้เขาก็ยังเป็นสตรีมเมอร์ชื่อดัง ความหล่อเหลาของเขาเรียกสาว ๆ ตามกรี๊ดไม่เว้นแต่ละวัน ตอนแรกฉันก็แค่ฟังผ่าน ๆ ไม่ได้เก็บมาใส่ใจ พอตอนนี้ลองมาคิดดูอีกที… หรือว่าเวหาจะเป็นพวกเสือซ่อนเล็บ?
เขาอาจเป็นพวกเพลย์บอยที่มีความสัมพันธ์กับผู้หญิงมานับไม่ถ้วน ฉากหน้าทำตัวเป็นเด็กหนุ่มเงียบขรึมแต่เบื้องหลังกลับกินไม่เลือก?
เฮือก…
“จูบกับผมอยู่แท้ ๆ แต่ใจลอยไปหาใครกันฮะ?” เสียงทุ้มแหบต่ำกระซิบชิดริมฝีปาก แต่ที่ทำให้ฉันเบิกตากว้างร่างทั้งร่างสะดุ้งเฮือก เป็นเพราะฝ่ามือร้อนลวกของเวหาสอดเข้ามาใต้สาบเสื้อแล้วขย้ำลงบนหน้าอกฉันต่างหาก!
“ยะ อย่าจับนะ เอา… เอามือออกไปเดี๋ยวนี้… อื้อ”
เขามันเด็กร้ายกาจ!
นอกจากเขาจะไม่ยอมปล่อยมือจากหน้าอกฉันยังจงใจสอดนิ้วเข้ามาใต้บราเซียอีกด้วย! ฉันถูกปลายนิ้วร้อนกรุ่นสะกิดยอดอกจนหน้าร้อนเห่อไปหมด รู้สึกอับอายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนีแล้ว!
“วะ เว… หยุด… อื้อ… หยุดก่อน” ฉันพยายามดึงมือออกจากการจับกดของฝ่ามือหนา ส่ายหน้าแรง ๆ จนเส้นผมสะบัดสยายไปทั่วที่นอน ความรู้สึกแปลกใหม่นี้มันวาบหวามเกินไป ฉัน… ฉันรับไม่ไหว
“ทำไมฮะ เจ้หอมไม่ชอบเหรอ?” เวหาก้มลงมากระซิบข้างใบหู ขณะฝ่ามือและปลายนิ้วยังคงปั่นป่วนกันไม่หยุด ฉันลืมตาพร่าเบลอขึ้นมอง แววตาร้อนแรงของเวหาเต็มไปด้วยอารมณ์รักใคร่ปรารถนาอย่างเปี่ยมล้น กลิ่นอายบุรุษเพศแผ่กำจายรอบกายสูงใหญ่ ตอกย้ำให้ฉันได้ตระหนักรู้ว่าเขากลายเป็นชายหนุ่มโตเต็มวัยแล้วจริง ๆ
เรื่องที่เกิดขึ้นในค่ำคืนนั้นมันไม่ได้เปลี่ยนแค่ความสัมพันธ์ระหว่างเรา แต่ยังเปลี่ยนมุมมองและทัศนคติที่ฉันมีต่อเวหาด้วย
ฉันหลับตาลงแล้วตั้งสติ พยายามลืมเรื่องในอดีตให้หมด ลืมเรื่องช่องว่างระหว่างอายุ ลืมเรื่องที่มองว่าเขาเป็นเพียงน้องชายคนหนึ่ง ลองคิดว่าเขาเป็นเพียงผู้ชายคนหนึ่ง จากนั้นจึงลืมตาขึ้นมองสบตากับเขา
“ก็ได้… เรามาคุยกันดี ๆ เถอะ ฉันจะไม่หลบหน้านายแล้ว”
ปลายนิ้วที่กำลังปั่นป่วนหน้าอกฉันพลันหยุดชะงัก เขาใช้แววตาสืบเสาะมองกัน เมื่อเห็นว่าสีหน้าของฉันจริงจัง เขาขมวดคิ้วเม้มปากคล้ายไม่เต็มใจ แต่ก็ยอมผละมือออกไปในที่สุด
ฉันลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อหลุดพ้นจากพันธนาการของเวหาแล้วจึงรีบลุกขึ้นนั่งจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทางทันที ร่างสูงขยับไปนั่งหย่อนขาตรงหัวเตียง สายตาจับจ้องกันไม่ยอมละราวกับกลัวว่าฉันจะวิ่งหนีไปงั้นแหละ
เมื่อภายในห้องเข้าสู่ความเงียบ ฉันก็เริ่มวางตัวไม่ถูก ไม่รู้จะเริ่มพูดจากตรงไหนก่อนดี
“เรื่องคืนนั้น… ฉันเมามาก จำอะไรไม่ได้เลย” ฉันเหลือบมองเวหาแวบหนึ่ง เห็นเขาไม่โต้แย้งอะไรจึงรีบพูดต่อ “ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นได้ยังไง ไม่รู้ว่าทำไมพวกเราถึงไปอยู่ที่โรงแรมแทนที่จะกลับบ้าน…”
ประโยคหลังฉันคาใจมาก อยากจะถามเขาเหมือนกัน แต่ก็ลังเลจึงเงยหน้าสบตากับเขาแทน
เวหาเบือนสายตามองกรอบรูปบนโต๊ะหัวเตียง เขาหยิบมันขึ้นมาก่อนตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาทว่าชัดถ้อยชัดคำ “ผมเป็นคนพาเจ้เข้าโรงแรมเองแหละฮะ”
ฉันมองเขาอย่างตะลึงงัน คาดไม่ถึงว่าเวหาจะยอมรับออกมาตรง ๆ
“ทะ ทำไม?” ตอนนี้ฉันอึ้งงันมาก ไม่รู้เลยว่าควรจะพูดหรือถามอะไรต่อ เวหาทำให้ฉันต้องมองเขาใหม่แล้วจริง ๆ
หลังจากฉันถามจบ เขาวางกรอบรูปในมือลงบนโต๊ะหัวเตียงตามเดิม แววตาที่หันมามองมันชวนให้ใจสั่นอย่างบอกไม่ถูก ฉันไม่เคยถูกใครมองด้วยสายตาแบบนี้มาก่อน สายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกซับซ้อนและลุ่มลึกจนคาดเดาไม่ถูก
เวหาจ้องฉันด้วยสายตาแบบนั้นอยู่นานมาก นานจนฉันรู้สึกอึดอัดเกือบจะลุกหนีอยู่แล้ว แต่ถูกน้ำเสียงทุ้มต่ำฉุดรั้งเอาไว้ซะก่อน
“เพราะว่าเจ้หอมร้องไห้”
ว่าไงนะ… ฉันน่ะเหรอร้องไห้?
ฉันมองเวหาด้วยสายตาไม่เชื่อ สองคิ้วขมวดแน่น พยายามทบทวนความทรงจำอันแสนเลือนรางของตัวเอง แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก มันมีนะ คนที่เวลาเมาหนัก ๆ แล้วจำอะไรไม่ได้เลยน่ะ ฉันเป็นคนประเภทนั้นแหละ ที่ผ่านมาฉันจึงไม่ค่อยชอบเที่ยว และแทบไม่ดื่มเหล้าเลยถ้าไม่จำเป็น
แต่คืนนั้นฉันรู้สึกแย่นิดหน่อย ตอนเห็นรุ่นพี่ที่แอบปลื้มคุกเข่าขอผู้หญิงคนอื่นแต่งงานฉันไม่ได้รู้สึกโกรธหรือเสียใจอะไรเลยนะ ก็แค่รู้สึกสมเพชตัวเองนิดหน่อย และก็เสียดายเวลาที่เคยแอบมองเขาเท่านั้น
ช่างเถอะ ฉันสลัดความคิดฟุ้งซ่านทิ้งไป มันเป็นแค่อดีตไปแล้ว ตอนนี้ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว กับรุ่นพี่คนนั้นก็มีเพียงความรู้สึกยินดีให้ ไม่ได้เสียใจอะไรเลย ฉันก็เป็นคนแบบนี้แหละ มูฟออนเร็ว โดยเฉพาะกับคนที่ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรจริงจังด้วย ฉันยิ่งสลัดทิ้งได้ง่าย
แต่กับผู้ชายตรงหน้า… ฉันมองเวหาด้วยแววตาสับสน
หลังจากเกิดเรื่องคืนนั้นขึ้นฉันก็พยายามหลบหน้าเขามาหลายวัน ในใจคิดอยากจะลืม ๆ มันไปแล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ดูท่าเวหาคงไม่ยอมให้มันเป็นแบบนั้นแน่
*********************************
กรี๊ดดด เด็กมันร้ายยยยย เด็กมันรุกค่าาาา หัวใจเจ้หอมยังอยู่ดีไหมคะ??
ฟางอัพ Ebook ลง MEB และบนเว็ปนิยายด้วยนะคะ ฝากสนับสนุนเค้าด้วยนะตัววววว เลิฟยูค่าาาาา
วางจำหน่าย Ebook ราคาโปรโมชั่น 39 บาทเท่านั้น!!
สั่งซื้อ >> เมื่อรักโอบกอดคุณ
ความคิดเห็น