คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 1 พบเพื่อจาก 6/6
...อยู่กรุงเทพ ฯ ใกล้พ่อมากไป
ทำอะไรกลัวพ่อจะจับได้
“แลกเวรมาได้สามวัน
กลับมาให้พ่อเห็นหน้าบ้าง ขืนหายหน้านานกว่านี้กูกลัวจะโดนตัดออกจากกองมรดก”
อาหารที่สั่งไว้มาเสิร์ฟพอดี
ภูธิปเริ่มจัดการกับอาหารตรงหน้า ในขณะที่ธตรัฐไม่สนใจอาหารเหล่านั้นแม้แต่น้อย
“ไม่กินหรือวะ”
“กูกินมาแล้ว”
“อ้าว มึงแดกมาแล้ว
แล้วมึงจะนัดกูออกมาหอกอะไรวะ” ชายหนุ่มตักอาหารเข้าปาก ตามด้วยไวน์อีกแก้ว
กับธตรัฐเขาไม่ต้องระวังคำพูดคำจาเพราะพูดกันเช่นนี้มาแต่ไหนแต่ไร
ทว่าเขากับเพื่อนรู้กาลเทศะ รู้ว่าสถานการณ์ไหนควรพูดภาษาแบบเพื่อน สถานการณ์ไหนควรพูดภาษาทางการ
“ก็แค่อยากเจอมึง”
“อยากเจอกู ? อย่าบอกนะว่าคิดถึง
ขนลุกว่ะ” ภูธิปลูบแขนตัวเองอย่างหลอน ๆ
“กูยังชอบผู้หญิงเว้ย
ที่นัดมึงออกมาเจอเพราะไม่ได้เจอกันหลายเดือน ก็อยากจะเสวนากับมึงบ้าง”
“แล้วไป”
“ไม่คิดอยากกลับมาทำงานที่นี่บ้างหรือไงวะ
เจอพ่อมึงทีไรบ่นให้กูฟังตลอดเรื่องมึงไม่มาทำงานที่โรงพยาบาล...หรือติดสาวที่ขอนแก่น”
“มันก็มีบ้าง
ตามประสาผู้ชายหน้าตาดีนั่นแหละ คนนี้คิดว่าจะคบเล่น ๆ แต่ยิ่งรู้จักกันเรื่อย ๆ
กูว่ากูอยากแต่งงานกับเขาว่ะ” แววตาคุณหมอหนุ่มจริงจัง บ่งบอกว่าเอาจริงอย่างที่พูด
“มึงนี่นะอยากแต่งงาน
ใครวะผู้หญิงคนนั้น”
“เจ้าของผับที่กูไปบ่อย ๆ คุยกันเลยคลิก
แต่พ่อยังไม่รู้ กูบอกมึงคนแรก”
คราวนี้เป็นธตรัฐบ้างที่ส่ายหน้าให้กับเพื่อน
ร้อยวันพันปีไม่เคยพูดเรื่องแต่งงาน แต่วันนี้กลับพูดได้เต็มปากเต็มคำ สงสัยคนนี้จะตัวจริง
แต่ภูธิปพูดเรื่องนี้มาก่อนก็ดี
เขาจะได้มีช่องว่างเอาเรื่องของตัวเองแทรกเข้าไปได้
“ไอ้คิง กูถามอะไรหน่อยสิ”
“อะไรวะ ทำไมมึงทำหน้าจริงจังขนาดนั้น”
“ตอนเจอเขา
มึงมั่นใจได้ยังไงว่าอยากได้มาเป็นแฟน” สายตาเพื่อนเหมือนสงสัยในสิ่งที่เขาถาม
ธตรัฐจึงพูดต่อ “กูก็อยากช่วยมึงสแกนไง มีอะไรเราก็คุยกันทุกเรื่องนี่หว่า”
ภูธิปสังเกตเห็นเพื่อนกลอกตาไปมาอย่างมีพิรุธ
ทำให้เขามั่นใจว่าธตรัฐต้องซ่อนอะไรบางอย่างไว้แน่นอน
แต่หากเขากระโตกกระตากตอนนี้มีหวังไก่ยักษ์ได้ตื่นเป็นแน่
“ไม่มีอะไรมากว่ะ คุยกันแล้วโอเค เขาเอาใจเก่ง
เข้าใจกู บางทีกูอยู่เวรติดกันสี่วัน ยุ่งจนไม่มีเวลาโทรหาเขาก็เข้าใจ”
“แค่นี้เองหรือวะ”
“แล้วมึงจะให้แค่ไหนไอ้บอม
ถ้าอยากรู้มากกว่านี้มึงลองมีแฟนดูบ้างไหมล่ะ”
“แล้ว...มึงเคยมีรักแรกพบไหมวะ”
“รักแรกพบ ? อย่างกูนี่นะ” นั่นไง
เขาคิดผิดเสียที่ไหน เพื่อนต้องไปเจอรักแรกพบมาแน่ ๆ
“ก็เออ แบบว่าเจอแล้วอยากเจออีก
ทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันอะไรทำนองนี้”
“ไม่ว่ะ
อย่างกูมันต้องคลิกก่อนแล้วค่อยรัก ถ้าคลิกไม่ลงล็อกก็เลิก ง่าย ๆ ไม่ต้องซับซ้อน”
ธตรัฐถอนหายใจหนัก ๆ
คิดผิดหรือคิดถูกที่นัดภูธิปมาวันนี้ ดูท่าแล้วเขาคงจะต้องพึ่งตัวเองเสียมากกว่า
“แต่ว่า...”
ชายหนุ่มยักคิ้วอย่างมีเลศนัย “แต่ถ้ามึงเจอใครแล้วตกหลุมรักก็ลุยเลยเพื่อน
เชื่อกู”
“มึงอย่ามารู้ดี กูถามเรื่องของมึง
ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรื่องของกู”
คนมีชนักติดหลังรินไวน์ลงแก้วแล้วรีบกระดกพรวดลงคอทันที
“อย่าร้อนตัวสิวะ กูก็พูดรวม ๆ เอ้า ๆ
ชนแก้ว”
ธตรัฐยกแก้วที่เพื่อนรินไวน์ให้ใหม่ขึ้นมาชน
เห็นทีเขาต้องเอาคำแนะนำของเพื่อนมาคิดเสียแล้ว
...หรือต้องลุย
ความคิดเห็น