ลำดับตอนที่ #7
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 7th - Chen - God of thunder
บทที่ 5
ผมลายเป็นน้ำยาล้าห้อน้ำ
ผมถูวาสีเทาเ้มู่สวย้อมอผมมานานเือบสิบนาทีแล้ว ใรบอว่าไม่มีเินแล้วรู้สึัวเล็ลห๊า! ผมอเถีย เพราะอนนี้ผมรู้สึว่าัวอผมหเล็ลนเหลืออยู่ไม่ี่เนเอ้วย้ำนาผมมีเินเ็มระเป๋า!
ันะมัเลย!
ผมไม่รู้ว่าผมวระอบอะไรเธอี เพราะผมไม่เยิเลยว่า...ผมะมาเอผู้หินที่ผมเห็นในฝันที่นี่! และเร็วนานี้!
อย่าถามว่าผมรู้ไ้ยัไว่าเป็นเธอทั้ๆ ผม็บอุไปแล้วว่าในฝันอผม หน้าาอเธอเบลอไปหม เพราะผมะอบุไปเลยว่า...ผม็ไม่รู้เหมือนันว่าทำไมผมถึรู้ว่าเป็นเธอ ผมแ่สัเเอาาลัษะภายนอเท่านั้น ผมสีน้ำาลอมเทาและัลอน ส่วนสู น้ำเสียและท่าทา และยิ่ไปว่านั้น วามรู้สึอบอุ่น ุ้นเยและอยาปป้อ พลัแห่ีวิ...มันถาโถมเ้ามาในหัวอผมอย่าไม่หยุหย่อน
ผมมีอาารเหมือนภาพเาวู รอยยิ้ม วา และเสียหัวเราะอผู้หิรหน้าผมนี้ ทุๆ อย่าที่ผมว่ามานี้ถูปลุึ้นมาในหัวผมทั้ๆ ผมมั่นใร้อยเปอร์เ็นเลยว่า...ผมไม่เยเห็นภาพเหล่านี้
“นี่! นายะอบันไ้หรือยัว่านายเป็นใรันแน่และเ้ามาทำอะไรในห้อัน!”
“...”
เธอถามำถามนี้ับผมมาเือบยี่สิบรั้แล้ว แ่แน่นอนว่าผมไม่ไ้อบอะไรเธอไป ็แน่ละ ะให้บอว่า ‘สวัสี เราื่อเิน เรามาาโลแห่วามเป็นริ เอ่อ วามริเรามาาาววอื่นเลยแหละ เธอพอะเป็นริสัลสวยๆ ลอยผ่านมาแถวนี่มั้ย’ หรือไม่็ ‘สวัสี เราื่อเิน เรา็ไม่รู้ว่าเรามาทำอะไรที่ห้อเธอเหมือนัน แ่อยู่ๆ ็โผล่มา และแน่นอนว่าเราทำแันอเธอแ้วย นี่ เราฝันเห็นเธอ้วยนะ เรามาามสัาแล้ว ไหนละริสัล’ ั้นหรอ เธอหาว่าผมไปวนโอ๊ยเธอเ้าละสิ
ผมพยายาม้มหน้า้มาทำเป็นไม่สนใเธอ่อไป และแน่นอนว่าผม็ทำไม่่อยะสำเร็สัเท่าไหร่เหมือนัน ผมไม่อบให้ใรมานั่มอผม ผมรู้สึว่าผมทำอะไรไม่ถูและาสมาธิ
และเธอ็มอผมมานานว่าสิบนาทีแล้ว้วย! ผมยอมรับเลยว่าเธอเป็นนที่มีวามอทนสูมา
“นี่! เป็นใบ้หรือไห๊า เมื่อี้ัน็เห็นว่าไ้พูไ้นี่ แล้วทำไมันถึถามแล้วไม่อบ”
“...”
“นี่นาย”
“...”
“ไ้ยินันมั้ย”
“...”
“นี่นาย! ันถาม ไ้ยินันหรือเปล่า”
“...”
“นี่นาย!! ไ้ยินันมั้ยห๊า!!”
ผมอถอนำพูที่ว่าเธอเป็นนที่มีวามอทนสูมา ==;; สีหน้าเธอเหมือนอยาะระโนเ้ามาบีบอผมเ็มแ่แล้ว เธอพูเสียันแทบะเป็นะโนใส่ผมเหมือนิว่าผมหูไม่ี และแน่นอนว่าารระทำเหล่านี้อเธอมันเลยทำให้ผมยอมพยัหน้าอย่า้าๆ เพื่อเป็นำอบเธอแทน
“(- -)(_ _)(- -)(_ _)”
ผม็รัีวิอผมเหมือนันนะ ทำไมนะทำไม ทำไมผู้หิในฝันอผมถึไ้ไม่ไ้อ่อนโยนเหมือนในฝันอผมเอาะเลย
“นายื่ออะไร”
“( -_-)(-_- )( -_-)(-_- )”
ผมส่ายหน้าเป็นำอบแทนารบอว่า ‘ไม่บอ’ แทน บอไปเธอ็เอาไปแ้วามน่ะสิ ฮาร์อร์นานี้ผมไม่รอแน่
“ไม่มีื่อ??”
“( -_-)(-_- )( -_-)(-_- )”
“ไม่รู้ัื่อ??”
“( -_-)(-_- )( -_-)(-_- )”
“ำื่อัวเอไม่ไ้??”
“( -_-)(-_- )( -_-)(-_- )”
“วามำเสื่อม??”
“( -_-)(-_- )( -_-)(-_- )”
“โอ๊ย!! นายะสื่ออะไรอนายันเนี่ย พูไม่ไ้หรือไห๊า อยาไปนอนในารานัใ่มั้ย”
“( -_-)(-_- )( -_-)(-_- )”
“นี่นายะวนันหรอ เลิส่ายหน้าไปมาแล้วอบันสัทีไ้มั้ยห๊านายเป็โปร!!”
เป็โปร...เป็โปร!?! เป็โปรือ??
“อะไรือเป็โปร??”
“พูไ้แล้วหรอห๊า”
“เป็โปรืออะไร (‘ ‘)?”
“นายื่ออะไร”
“เป็โปรืออะไร (‘ ‘)?”
“อบำถามันมา่อน”
“...”
“...”
“...”
“นายเป็โปร! อบันมาเี๋ยวนี้นะว่านายื่ออะไร เ้ามาทำอะไรในห้อันห๊า!!”
“...”
“...”
“...”
“็ี! ไม่อบ็ื่อเป็โปร่อไป็แล้วัน”
“เป็โปรืออะไร (‘ ‘)?”
“เป็โปรือน้ำยาล้าห้อน้ำ! พอใหรือยั ไปอยู่ที่ไหนมาห๊าถึไ้ไม่รู้ัเป็โปรน่ะ”
เป็โปร...ือน้ำยาล้าห้อน้ำ?? น้ำยาล้าห้อน้ำ....น้ำยาล้าห้อน้ำ!!!
“นี่เธอ ล้าียัไมาเรียันเป็นน้ำยาล้าห้อน้ำเนี่ยห๊า!”
“็ถามแล้วไม่ยอมอบเอนี่ เห็นทำปาเป็ไปปาเป็มาอยู่นั่นแหละ”
“ันื่อเิน!”
“อ๋อเหรอ ว่าะอบไ้นะ ลืมเอาปามาาบ้านหรือไห๊า”
“ันแ่ไม่อยาบอ”
“ทำไมถึไม่อยาบอ เลิทำัวบ้าๆ บอๆ แล้ทำเป็นไม่สนใันแล้วอบำถามันสัที นายเ้ามาทำอะไรในห้อัน”
“ันรู้ัเธออยู่แล้ว”
“อย่ามาลเพราะันไม่รู้ันาย”
“เธอรู้ััน”
“ันไม่รู้ั น...”
“เธอรู้ััน”
านั้นผม็ีนิ้วหนึ่รั้ เสียอมันั้อไปทั่วและหอบสายลมฤูร้อนสายหนึ่มา้วย อย่าแปลใว่าผมำลัทำบ้าอะไร เพราผมะอบุไปว่า...
ผมำลัสะิ!
ฮ่าฮ่า แน่นอนว่าผมไม่มีเวทมน์หรืออะไรแบบนี้หรอ วามริลู่ฮานสอนผมมา เราุยอะไรันนิหน่อยที่บ้านออาีเนธมันเป็นมน์บัาั้นพื้นาน แน่นอนว่าอยู่ไม่ไ้อย่าถาวรสำหรับเทพเ้า แ่สำหรับมนุษย์แล้ว...มน์บทนี้ะอยู่ยาวนานนหมอายุัยอพวเาเลยละ
วาสีเทาราวับพายุอเธอูลอยๆ ไปั่วะหนึ่่อนที่เธอะสูหายใลึและระพริบาถี่ๆ และมวิ้ว...มวิ้วั้นหรอ??
“นายิว่านายำลัเล่นอะไรอยู่ ะมาไม้ไหน ันไม่รู้ันาย”
“บ้าน่า มน์มัน้อไ้ผลสิ”
ผมบ่นับัวเอเบาๆ ผมอยลอใ้มน์บทนี้แล้ว และแน่นอนว่ามันไ้ผลแทบะทันทีเลยทีเียว ผมเยลอใ้มน์บทนี้ับลู่ฮาน มันไ้ผล แ่บัเอิว่าเามีพลั้านนี้อยู่แล้ว มน์เลยสลายไปอย่ารวเร็วทั้ๆ ที่เาำลัะวัเหรียทอให้ผมมาอยู่แล้ว
“มน์อะไร”
“อะไร”
“็เมื่อี้นายบอว่ามน์...”
“ไม่มีอะไรหรอ”
“ะไม่มีไ้ยัไในเมื่อันไ้ยินนายบอว่า...”
“อโทษนะ”
ผมัสินใใ้มารารั้นเ็า ืนผมยั่อวามยาวสาววามยึับเธออยู่แบบนี้ เราอาะไุ้ยันทั้ืน...หรือไม่ผม็อาะถูเธอลาไปส่ำรวามำู่ที่เธอให้ไว้...ึ่ผม็ไม่รู้เหมือนันว่าเมื่อไหร่เธอะทำ ผมว้า้อมือเธอไว้่อนะัสินใ...
ปล่อยสายฟ้า!
-ThE sTuPid-
ฟิเรื่อหม่ไรท์เอ ฝา้วยนะ ^^
ฟิเรื่อหม่ไรท์เอ ฝา้วยนะ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น