ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอน ลินน์ สแควร์โมซะ ตำนานอาวุธรุนแรงที่สุดในจักรวาล
19 ันยายน 2249
เวลาผ่านไปนานร่วมปีแล้ว บนโลยัสบาสราม ทุฝ่าย่าระายัวไปามระบบสุริยะ่าๆ ที่ห่าไลออไปาารล่าอาานิมอพวเา รั้แรอมนุษย์ที่ออไปไลนานี้ พวเาโมี ทำลายทุๆอาาัรนอหมู่าว พวเาไ้รับอำนาารล่าอาานิมานสอนที่ับมือัน นสอนที่เยเป็นั้วอำนาันมา่อน ิสโเวอร์ ีี และัรพรริเทสเลอร์ พวเาไ้ส่นัรบวอแลน์ออไปเป็นผู้นำอทัพล่าอาานิม พวเาไ้สามัานามว่า ผู้พิาัรวาล พวเาเร็วยิ่ว่าเรื่อบินรบ สายาที่แม่นยำและยิไม่เยพลา พวเาอ่านระบวนท่าศัรูไ้ีอย่าไม่น่าเื่อ พวเาแ็แรว่านทั่วไปหลายเท่า พวเาฝึ้อมลอเวลาอย่าไม่เยทิ้่วห่า ่อนที่พวเาะรบ ่าล้าเผ่าพันธุ์อย่าไม่ปราี ำนานพวเาั้อไปทั่วเอภพ ทุๆฝ่ายลัวพวเาา้าวลืออันน่าสะพรึ นในที่สุนั่นสหพันธรัาแล็ิ็ลาเอาพวเาสู่สมาิโยท่านิสโเวอร์ไ้ิ่อเรื่อนี้ไว้รอแล้ว เพื่อวบุมารใ้ทหารพิเศษเหล่านี้ไว้
หลายปีให้หลั โรารยานรบพิาัรวาล เริ่มโ่ัไปทั่วเอภพ เมื่ออิสรอสิรัฟ์ ถูส่ัวออเินทาไปไลหลายพันล้านปีแสแล้ว พวเาทำสรามปราบปรามเอเลี่ยนที่ทำสรามัรวาลันมาอย่ายาวนานนเริ่มเ้าสู่วามสบบ้า
"นี่็ 4 ปีแล้วนะ เราเสียำลัไป็มาพอสมวรเลยนะ" เสียอฟยอร์ ที่ยัับยานสอร์เปียนไปแนวอยานอเนททรีออน พวเาลาุอุสาหรรมนายัษ์ ที่ให่มาๆ มาเิาวเราะห์แ๊สสอว่อันเสียอี พวเาทำอะไรัน.....
"นั้นน่ะสินะ" าเรนยืนมอูยานอุสาหรรมที่ำลั่อสร้ายานลำให่ึ้นมาอีรั้หลัาพวเาุทรัพยารมาาวาวมามายหลายว ่อนที่บาอย่าะวาร์ปมา้าๆพวเา
[พรึบ!!] "อะไรน่ะ" พวเาทัู้่่าใหันไปมอสำแสวาร์ปมาทา้าน้ายานสอร์เปียน
"เฮ้อ.... นี้ันทำอะไรลไปเนี่ย!!" เสียอสาวผมสั้นนหนึ่ัึ้นในยานที่สภาพูท่าะอยู่ไ้อีไม่นาน "นี่ที่ไหนเนี่ย" แล้วเธอ็มออยานนับล้านลำที่รายล้อมเธอ พวเาเหมือนมุ่หน้าไปที่ไหนสัแห่ที่ไลออไป
"ฟยอร์ นั้นยานอพวโิเวสหนิ ทำไมสภาพแย่เหมือนโนยำมาอย่าหนัอย่านั้นหละ" าเรนยืนมอูยานสภาพบุบบี้เ็มไป้วยรูพรุนมามายาารโมีออะไรัอย่า
"ันะไป่วยพวเา รออยู่นี่นะ เี๋ยวันเอายานาลาเมนเอร์ไปรับพวเา" ว่าแล้วฟยอร์็ลุาันบัับารรไปยัลิฟ์อยานสอร์เปียน ่อนที่เาะลลิฟ์มานับร้อยั้น เพื่อมายัลัเ็บยาน
ฟยอร์เินรเ้าไปยัยานาลาเมนเอร์อย่าเร่รีบ เารีบึ้นไปยัห้อบัับารแล้วเปิสวิ์่า ๆ ่อนะสาร์ทเรื่อบินออายานสอร์เปียนไปยัยานที่เสียหายลำนั้น.
"หืม.....!" นาทัามอยานาลาเมนเอร์เ้ามาอย่าใ ่อนที่เธอะว้าปืนอเธอึ้นมาถือไว้แล้วเินออาห้อบัับารไป
"นี่ยานาลาเมนเอร์เรีย ยานลำนี้มีใรอยู่หรือไม่" เสียอฟยอร์ ส่สัาเ้าไปยัยานที่ไ้รับวามเสียหาย ึ่นาทัาำเสียอเาไ้ึรีบวิ่ไปยัุส่สัาทันที "ันนาทัา นายือฟยอร์ใ่ไหม ทำไมเสียนายเ็ล...."
ฟยอร์อึ้ใอยู่พัหนึ่ึส่สัาลับไปว่า "เหอ... เธอย้อนเวลาลับมา้วยรึ...."
"ใ่ ันพลาปุ่มอะไรไปไม่รู้ แล้วัน็มาอยู่นี่เนี่ย...อนนั้นเหมือนพายุสุริยะรุนแรพัมาพอี" นาทัาพูอย่าระวนระวายเป็นห่วนอื่น ๆ ที่ยัอยู่ในเวลาอนา "แล้ว เรนเป็นยัไ...." นาทัาเร่ถามฟยอร์ทันที
"สบายี ันะเทียบยานละนะ" ฟยอร์อบรับพลาหัันบัับไปมา เพื่อเ้าเทียบับยานที่เสียหายอย่าหนั
[ารเทียบท่าเสร็สิ้นแล้ว] เสียอระบบอมพิวเอร์็ัึ้น เมื่อยานทั้สอลำแนบิิัน ่อนที่ประูยานทั้สอะเปิออ แล้วนาทัายืนอีฟาอประูนั่น
ฟยอร์รีบเินรไปหานาทัาทันทีที่ประูเปิ แล้วเ้าไปถามเหุาร์่าๆมามาย ่อนที่ทัู้่ะเินเ้าไปยัห้อวบุมยานาลาเมนเอร์ "ลูเรือในยานเธอหละ"
"พวเาายหมแล้ว" นาทัาอบอย่าอ่อนเพลีย พลาวาปืนไรเฟิลิาบอเธอล้าๆ
"เอาเถอะนะ เราไปันไ้แล้ว" ว่าแล้วฟยอร์็ปลสะพานเื่อมยานออาายานลำนั้น ่อนที่เาะบินรลับไปยัยานสอร์เปียนทันที
สถานีอวาศโิระ ัรวรริ AIX
........... "ไหนถึไหนแล้ว" เสียอายสูอายุนหนึ่ัึ้นในโรประอบยานนายัษ์ ่อนที่เาะเินรเ้ามาถามอาเนะนะอย่าใเย็น
"เสร็แล้วรับ" ว่าแล้ว เาทัู้่็หันไปมอวัถุนายัษ์ที่อยู่้าน้าพวเา มันให่นพวเาเป็นแ่เศษฝุ่นในเรื่อัรนั้น
"ลินน์ สแวร์โมะ... สุยอยานรบมัรเพลิไ้เิึ้นแล้ว"
[พรึบๆๆ] เสียสับสวิ์ไฟ็ัึ้นทั่วโถนาให่ เรื่อัรนายัษ์เปิไฟสีแส่อสว่าทั่วห้อโถนั่น หน้า่านับล้าน อาวุธนับแสน รวนับหมื่น ยานลำยัษ์ลำที่สอปราแล้ว มันยาวว่าโลถึ 5 เท่า และสูว่าวามว้าวันทร์เสียอี
ยูริไ้สั่ให้ปล่อยยานออเทียบท่านอโรประอบทันที เพื่อเรียมพร้อมารฝึ้อมและทสอบอาวุธประำยานยัษ์ลำนี้
เวลาผ่านไป ยูรินะ ลูสาวอยูริ ไ้เ้าบัาารยานลินน์ สแวร์โมะามำสั่อพ่อผู้รามาแล้ว เาไ้พูับลูสาว้วยวามโศเศร้าว่า "่อานี้เธอและอาเนะนะ ะเป็นผู้สาน่อัรวรรินี้เอ ส่วนพ่อะไปทำสรามรั้สุท้ายละ พ่อะ้อยับั้อเมริาไม่ให้ับไล่พวเราออาระบบสุริยะ....!" และนั่นทำให้ยูรินะน้ำาึม เมื่อรู้ว่าพ่ออเธอะ้อลับลไปยัโล และอาะไม่มีวันลับมา เธอึรีบวิ่เ้าไปอพ่ออเธอแน่นนั ่อนที่เธอะเอ่ยปาว่า "ูแลัวเอ้วยนะะ"
"๊ะลูรั พ่ออโทษที่้อพาเธอมาอยู่อย่าทหาร เธอวรอยู่บ้านมีสามีมาว่านะ...." ยูริยิ้มเอ่ยปาพูพลาเอามือลูบหัวยูรินะเบาๆ ่อนที่เาะน้ำาหยลบนพื้นโลหะสีำสนิทนั่น
"เี๋ยวนะพ่อ อยู่บ้านมีสามี ...." ยูรินะแหนหน้ามออย่าสสัย น้ำาอเธอหยุโยับพลัน ่อนที่ยูริะ้มมอและเอ่ยว่า "หึๆ พ่อแ่อยาเห็นแสบายหน่ะ.."
"เอ่อ แ่ว่า.... แบบหนูะมีใรเอาเป็นแฟนหรือะ" ยูรินะพลาใสื่อใส่พ่ออเธอ่อนที่เธอะอพ่อเธอแนบแน่นอีรั้
"ถ้าเธอไม่้อออรบแบบนี้ไ" ยูริพูพลามอูยานลำยัษ์ที่ออยู่นอสถานีอวาศนาให่ แล้วเา็พูว่า "ูแลพวเราให้ี พ่อไปแล้วนะ...."
ว่าแล้วยูริ็ปล่อยัวเาออายูรินะ และเินรไปึ้นยานรบลำให่อีลำ นั่นือยานรบมหาาฬโัน มันออยู่ในลัยานรบอเรือัรภพอลิเอ์บนท่าอวาศยานโิระ เาเรียรวมพลทหารอเาึ้นยานหลายร้อยลำ านั้นพวเา็เินทาออาท่าอวาศยานโิระรไปยัโลอย่ารวเร็ว ส่วนยูรินะยัอ้ำอึ้ับำพูอพ่อเธอ ่อนที่เธอะสั่ให้อาเนะนะไปประำยาน เพื่อเรียมทสอบอาวุธอยานยัษ์ลำนี้
เสียเรื่อยน์นายัษ์ัสนั่น เธอไ้นำยานลินน์ เลื่อนออาท่าเทียบยานรไปยัวแหวนาวเราะห์น้อย่อนที่เธอะสั่หยุยานทันที
"พวเรา หยุ่อน..... เราะทสอบอาวุธที่นี่" เสียอหิสาวที่เ้มแ็ ยัั้ออยู่ในใเหล่าอทหาร AIX พวเาเริ่มปิบัิามหน้าที่ ่อนที่เธอะสั่เรียมพร้อมระบบ่าๆ
"วาลล์ 21 เลเอร์หลัแนหน้า อนโทรอาร์ ทาร์เล็อออน ระบบโมีที่ 1 นิทำลายเี่ยว าวเราะห์ให่หมายเล 675 โมี" เสียำสั่ ส่รไปยัพลอาวุธ ่อนที่พวเาะเริ่มให้พลปืนยิปืนให่ออไปทำลายอุาบาหลาหลายแบบ พวเา่อยๆทสอบทุอาวุธ ึ่ทุอย่าอยู่ในั้นีเยี่ยม มานถึอาวุธนิสุท้าย.....
"วาลล์ 12,550,000 โอีรีสเลเอร์ อลโทรสไร์ ทาร์เรุ๊ป ระบบโมี 1 นิทำลายหมู่ วแหวนาวเราะห์ทั้หม โมี....."
หลัสิ้นสุเสียอเธอ ปืนให่็ยิรออไปยัลุ่มาวเราะห์น้อยทันที
[วาบ....] แสาปืนให่หน้าสุอยานสว่า้ามา ลำแสนาหลายพันิโลเมรระทบเศษอุาบาที่นาไม่ี่ิโลเมรนแหลสลาย แ่มันเริ่มสะท้อนระายไปทั่ว มันแผ่ยานลำแสอย่ารวเร็ว และโยสะท้อนเป็นา่ายหนาแน่นระายไปทุเศษฝุ่นในอวาศ มันวาล้าวแหวนาวเราะห์นับพันล้านิ้นให้หายวาบในพริบา ที่สำั มันยัระายัวออไปเรื่อย ๆ และเริ่มหลุออาวแหวนไปทำลายาวนายัษ์พร้อมวันทร์อาววนั้นนับสิบวนหมเหลือแ่เนบิลล่า....
"บอันที เมื่อี้ันไม่ไ้ิไปเอ.....!" ยูรินะพูับอาเนะนะพลามอาววยัษ์รหน้านั้นสลายลายเป็นเนบิวล่า
"รับ.... รุนแรริ ท่านยูริไ้ออแบบุอาวุธุใหม่ที่รุนแรที่สุเท่าที่มนุษย์เยสร้ามา เาบอแ่ว่า ท่านะ้อเป็นผู้อบู้ัรวาลร่วมับเา...! ึ่ผม็ไม่รู้ใร" อาเนะนะพูอย่าๆ พลาเาหัวยิๆ ่อนะมอเนบิวล่าที่ระายัวออเป็นหมออันสวยาม
"ันเยไ้ยินำพูนี้ในฝัน...! ันว่า เา้อมีัวนริแหละนะ ะเป็นใรันนะ" ยูรินะเอ่ยพลานึิ เธอำมือแน่นแล้วะโนึ้นว่า "เพื่อัรวาลอเรา"
อาเนะนะมอหน้าเธออย่าๆ่อนที่เาะำหมัูึ้น "เพื่อัรวาลอเรา ผมะร่วมรบไปับท่าน..."
ว่าแล้ว พวเา็นำยานเลื่อนัวลับมายัสถานีอวาศโิระ านั้น พวเาทัู้่็วาร์ปลมาายานยัษ์ลำนั้น ่อนที่ะเินรเ้าไปในท่าอวาศยานอันยิ่ให่ พวเาำลัสร้าอทัพนายัษ์าโรน่อสร้าสุพิเศษออาเนะนะ
อยานโิเวส เระบบสุริยะเอเธาร์ อยานหลั อิสรอสิรัฟ์
....................เมื่ออทัพนายัษ์ เลื่อนัวออาเฮาวเออร์มายัระบบสุริยะใหม่ พวเา็เริ่มปัหลับนาวแห่หนึ่ ึ่เอื้ออำนวย่อมนุษย์ พวเาึส่ยานเล็ลอที่นั่นเพื่อสำรวสิ่มีีวิ..
เวลาผ่านไป พวเา็รวพบว่า ที่นี่ยั้อยพันานั ยัไม่มีสิ่มีีวิั้นปัาน พวเาึปัหลัยึวาวทันที ่อนสะส่สัาไปยัยานอิสรอสิรัฟ์ว่า "าววนี้ปลอภัย สุ่อุสาหรรมลมาไ้"
ไม่นานนั ธาราเนยา็เริ่มให้อยานอุสาหรรมลไป่อสร้าอาาร่าๆ ึ้นบนาววนั้นอย่าใเย็น ่อนที่ะเริ่มสุ่เฝ้าระวัามลไปเพื่อุ้มรอาร่อสร้าและหาทรัพยาร
อยานเนททรีออน
........"าเรน นี่นาทัา เรน.. นี่เธอ.... เธอ มาา่วเวลาเียวัน เธอย้อนเวลามาพบเราเหมือนัน" ฟยอร์ไ้แนะนำให้พวเารู้ัับนาทัา ่อนที่เธอะเินเ้ามาพร้อมพูว่า "ถึันะแ่ไปสำหรับที่นี่นะ แ่ว่าัน็ยัแ็แรี ทำไมพวเราถึมีอยานเยอะันนานี้ล่ะ" นาทัาถาม้วยวามสสัย หลัาเธอมอูอโฮโลแรมที่เ็มไป้วยอยานนับล้าน "นั้น อยานฝ่ายเธอ ถ้าเธอลับไป พวเาน่าะำเธอไ้"
เรนพูพลาแหนมออโฮโลแรมนาให่ ่อนที่ฟยอร์ะถามเรนทันที "นี่ยัไม่พบเอเลี่ยนสรีนิ์เลยนะแปลั"
"ันำไ้ว่ายูรินะ ลูสาวัรวรริ AIX ทำลายไปในโลอนาน่ะ อย่าบอว่าลบสรีนิ์ออาัรวาลริๆนะ!" นาทัาอบ
“หะ..... ลบออาัรวาลเลยั้นหรอ ....ไม่น่าล่ะ ถึหาาวำเนิสรีนิ์ไม่พบ แถมไม่มีสรามอวาศอเอเลี่ยนะ้วย แปลริๆ”
"วีนัส...! วีนัสยัอยู่ใ่ไหม" นาทัาสะุ้ื่นเมื่อเธอนึึ้นไ้ หลัาเธอูอโฮโลแรมที่โว์ยานแททรีน่าึ้นมาบนอ
"เธอรู้ัวีนัส้วยหรอ" เรนลุึ้นหันมอนาทัาทันที
"ใ่ ันรู้ัทุนที่นี่ยเว้นาเรน" นาทัาพยัหน้าเอ่ย
"เธอมีทาที่ะทำให้ันเ้าไปในอยานพวเาไ้ไหม.... ันมั่นใว่าอนนี้ัรวาลเปลี่ยนไปาอนาอย่าสิ้นเิแล้วล่ะ" เรนถามอย่าใใ่อ
"แหม..... ไม่ใ่เรื่อแฟนนายหรอหรอ" นาทัาท้าวเอวพูพลายิ้มให้ับเรน "เี๋ยวพรุ่นี้ันพาไป ืนนี้ันอยาพัผ่อน เหนื่อยับารู้โลริ ฮ่าๆๆ" นาทัาหัวเราะลั่น ่อนที่ทุๆนะหัวเราะามเธอ
“นี่เธออยาลับมาสาวใหม่มะ ....” าเรนถามนาทัา
“ว่าไนะ” นาทัามอาเรนอย่าสสัย ่อนที่าเรนะหัน้อมือที่มีนาฬิาใหู้
“ย้อนเวลาให้ร่าายไ แ่ีวิับวิาเธอะยัเหมือนเิม” ฟยอร์เอ่ย
“อ่อ แบบนี้เอสินะ ไ้สิ ีเลย ะไ้่วยสู้รบไ้บ้า” นาทัาอบ
“มาเริ่มันเลยีว่า” ว่าแล้วาเรน็ึาบออมาานาฬิา และทำารย้อนเวลาร่าายอนาทัาไปเป็นอายุ 20 อีรั้
“นี่เอสินะ อาวุธพิาัรวาลวบุมเวลา อบในะ ันเอ็มีอาวุธพิาัรวาล อาวุธวบุมพื้นที่น่ะ” นาทัาเอ่ย
“สเปลอว์สินะ” เรนเอ่ย
“ทำนอนั้นแหละ เราะเห็นทุพื้นที่ทุอทุมุมที่อยาเห็น ทำให้เราโมีไ้โยไม่้อเลื่อนัวเ้าไปหาถึที่ไหละ” นาทัาเอ่ย
“ีอย่าี้นี่เอ” าเรนเอ่ย
“อื้ม ฮ่าๆๆๆ เป็นสาวแล้วะมีใรแถวนี้อบไหมนะ” นาทัาเอ่ย
“ไม่อะป้า ฮ่าๆๆๆ” าเรนอบ
“เะันฟา้วยปืนะเลยนิ ฮ่าๆๆๆ” นาทัายปืนอเธอึ้นระุใส่าเรนเหมือนะฟาเาริๆ แ่ยัหรอ
าเรนเอามือป้อหน้าไว้ ่อนทุนะหัวเราะันอย่าสนุสนาน
20 ันยายน 2249
นาทัาไ้แยึ้นยานอรอนาับนอื่น ๆ ร่วมันบินรไปยัาวเอเทาร์ 04 ่ายอาานิมโิเวส พวเานำยานบินออายานสอร์เปียนแล้วเลี้ยวรไปยัาววนั้น ึ่ฝ่ายโิเวสยัมีาร่อสร้าอยู่
ทาฝ่ายโิเวส ผู้รวาร สถานีอวาศ เมียร์ 21 ไ้ส่สัารไปยัยานอิสรอสิรัฟ์ทันทีที่เห็นยานลำหนึ่รเ้ามา
"อยานลาระเวนเรีย อยานลาระเวนเรีย มียานเล็เ้ามาหนึ่ลำ ไม่ใ่ฝ่ายเรา"
"... รับทราบ ส่ยานไปรับ รวสอบละเอีย ว่าพวเามาทำอะไร" ธาราเนยา ไ้อบรับสัาที่ส่มาาอยานลาระเวนนอเาวเอเทาร์ 04
"นายว่าเาะทำอะไรเราไหม..." าเรนถามพลามอูป้อมปืนหลายระบอส่อรมายัพวเา
"ถ้าเายัไม่ยิ ็ยัไม่ .... ูนั่นสิ พวเาส่ยานออมารับเรา" นาทัาอบพลาโยันบัับรเาไปในประูทาเ้าเอย่า้าๆ
ไม่นานนั ยานโิเวสสามลำ็รมายัยานาลาเมนเอร์ พวเาบินวนล้อมยานลำให่นี้อยู่ไม่นานนั พวเา็ับบินเ้าเทียบและเื่อมสะพานยานทันที
"าอยานโิเวส ไม่ทราบพวท่านฝ่ายไหน" เสียาุระวัภัย็ัึ้นายานลาระเวนเหล่านั้น ่อนที่นาทัาะอบลับอย่ารวเร็วเป็นภาษารัสเียไปว่า "ันนาทัา อพันรบบอทอปรัทริ ยานลำนี้เป็นยานาทาฝ่ายเนทรีออน อยานอเรน"
"รับทราบ ทาเาออนุาย้ายพวท่านายานอพวท่านมายัยานนส่อพวเรา" เสียายานลาระเวน็ัอีรั้ ่อนที่ประูยานะเปิออมาพร้อมทหารุหนึ่ ที่ถือปืน AK-224 เรลไรฟ์เวอร์ (Rail Driver) มา้วย
"ทานี้รับ"
นาทัาและนอื่น ๆ ็เินลาสะพานยานรมายัประูยาน และเินามหลัพวทหารออไปยัยานนส่อโิเวส ่อนที่พวเาะถอยานออายานาลาเมนเอร์ และยานาลาเมนเอร์ ็ถูลาไปยัลัเ็บยานนออโิเวส
หลัาที่พวเาย้ายยานแล้ว ยานลำนั้น็บินรไปยัยานนาให่อโิเวส ึ่มันให่นพวเาเป็นแ่ฝุ่นเลยทีเียว
"โหพระเ้าอร์ท!! ันพึ่รู้ว่าอิสรอสที่เธอพูถึอนนั้นะให่มานานี้ นี่มันาวเลื่อนที่ัๆ" ฟยอร์ยืน้อมอำแพยานที่เ็มไป้วยหน้า่า ่อปล่อยยาน เสาสัา ลิฟ์วารป์ และอาวุธมามายนับล้านิ้น
"ใ่.... นี่หละ ยานรบพิาัรวาล" นาทัาพู พลันหันมามอพวเาอย่า้าๆ
"โอ้ว....ันวรมียานระับนี้อยู่ในอทัพหน่อย็ี เหมือนเป็นำลัหลัในารปป้อัรวาลไ้เลยนะ" เรนเอ่ยพร้อมผหัวเอามือับาเบาๆ พลามอยานนายัษ์รหน้า ไม่นานนั ยานนส่อพวเา็เลื่อนัวเ้าไปยั่อหนึ่บนยานอิสรอสิรัฟ์
เมื่อยานอเทียบประูยานแล้ว พวเา็เินออาล็อบบี้ไปยัสะพานเื่อมยานพร้อมับทหารโิเวสส่วนหนึ่
"พาันไปพบธาราเนยา" นาทัาไ้เอ่ยปาพูับหัวหน้าหมู่ พลาเินเ้าลิฟ์วาร์ปไป
"อรับ..." นายทหารนั่นอบเธอ้วยท่าทาที่นิ่สบ ่อนที่ลิฟ์ะึ้นไปั้นบัาารอยานยัษ์ลำนี้
ธาราเนยา ำลัยืน้อมอลไปยัวาวนาให่้าๆยานยัษ์อเา มันเ็มไป้วยาร่อสร้ามามาย ่อนที่ประูห้อบัับาระเปิออ
แล้วมีลุ่มนพร้อมทหารเินเ้ามา เาหันหลัพลันหลัาเสียเท้าสุท้ายอลุ่มนนั้นสบล
"ธาราเนยา ำันไ้มั้ย ันนาทัา...." นาทัา้าวเินออไปพร้อมเอ่ยปาหลัาที่ธาราเนยาหันมาหาพวเา
"นาทัา... อื้ม ทำไมเธอ..." ธาราเนยาเอียอมวิ้วมออย่าสสัย
“มีเรื่อนิหน่อยหนะ” นาทัาอบ
"อ่า" ธาราเนยาเินรมาหานาทัา่อนที่เาะไ่ถามเรื่อราวมามายหลายอย่าที่เิึ้น นไปที่ำถามที่ว่า วีนัสอยู่ไหน
เรนหันวับมามอเาทั้สอทันที นั่นทำให้ธาราเนยา้อหันมามอเรนอย่าๆ ่อนะอบนาทัาแบบเอ๋อแปลๆว่า "บนุเสทรอเยอร์ ยานแททรีน่า.....นั่นใร" เาถามนาทัาอย่าแผ่วเบา่อทันที ่อนที่เธอะอบอย่าเียบๆว่า "เรน แฟนอวีนัสในอนา...."
"ั้นหรอ..... เอ่อ.... โอเ เาอยาพบเธอ..มั้ เี๋ยวันิ่อให้ เนอะ" ธาราเนยายัุยอย่าแผ่วเบา่อนที่เาะหยิบเรื่อสื่อสารยิสัารไปยัยานแททรีน่า "อยานแททรีน่า เ้าเทียบยานอิสรอสิรัฟ์ทันที....... ผ.บ.ยาน รมาหาผมที่ั้นบัาาร่วน"
"รับทราบ่ะ" เสียอันอ่อนโยนแ่แลูเ้มแ็็ัสะท้อนลับมายัเรื่อสื่อสารอธาราเนยา ่อนที่เาะเ็บมันลใส่ระเป๋าาเอเา แล้วเรียโรนส่วนัวอเามาิ้มเปิระบบอะไรบาอย่า ่อนที่มันะายโฮโลแรมออมา
"ว่าไป พวเธอรู้ัแร่นี้ใ่มั้ย?.." ธาราเนยาถามพลาเินวนรอบแสโฮโลแรมนั่น
"ใ่ ันับนาทัารู้ีว่ามันืออะไร" ฟยอร์อบ
"มันเป็นหายนะอัรวาลเลยทีเียว" นาทัาเอ่ย ่อนที่ประูบัาาระเปิออ "ใ่ ัน็ิว่าั้น" วีนัสเินรเ้ามาอย่ารวเร็ว ่อนที่ฟยอร์ะเอ่ยปาึ้นว่า "แหม่าอีสามนนี้ ทีมู้โลนี่รบเลย"
"ใร??" ธาราเนาถามอย่าสสัย
"ไบอท ริบอท และยูรินะ...." นาทัาเอ่ยอีรั้ "มัน็แ่วามรู้สึหนึ่อารร่วมมืออเหล่ามนุษย์หนะ ันอบ่วเวลาเหล่านั้นมา เราทุนพร้อมะสู้ไม่ว่าะเิอะไรึ้น ่อานี้พวเราะเออะไรบ้า็ไม่รู้สินะ"
"ไวีนัส เอันอีแล้วนะ" เรนเินรไปทัวีนัสอีรั้ ่อนที่เธอะถามเรนว่า "เรามาุยันหน่อยไหม.."
"็ไ้....." เรนไ้อบเธอ ่อนที่เธอะลาเรนหายไปาห้อบัาาร
"ว่าแล้วเียว ะไ้เรื่อานไหมเนี่ย" ทุน่าำัน่อนที่พวเาะุยเรื่ออื่นัน่อไป
อยานหลั ัรวรริอลิเอ์ ุรบใหม่ ลินน์สแวร์โมะ
หลายปีผ่านไป หลัาที่ี่ปุ่น่อสร้าอทัพนามหึมาไ้แล้ว ยานลินน์ ็นำพาอทัพอพวเา ออาสถานีอวาศโิระลับไปยัโล ึ่อยาน W-UN ไ้วาทาอพวเาไว้หลายแสนลำ เนื่อาสรามบนโลที่เิึ้นนั้น ึ่สรามนั้นมันมาาอทัพอลิเอ์เอ
"ยิ!!" เสียำสั่าผู้บัาารอยานรับาลโลัึ้น พวเายิปืนให่เรลันหลายระบอระหน่ำใส่อยานลินน์ที่ยอยานมาหลายแสนลำ
ระสุนปืนสีฟ้าพาผ่านราวับฝนาวหาหลายว มันพุ่รไประทบยานหลายลำในเรือัรภพอลิเอ์ นั่นทำให้พวเาไม่รอ้า อยานฝ่ายยูรินะยิเลเอร์สวนลับทันที ่าฝ่าย่ายิสวนันไปมาหลายรอบ ่อนที่อยานเร็วหลายุอพวเาะเริ่มบินแยายานลำให่ออมายิสวนันอย่าุเือ อาวุธหลาหลายนิยิทับันไปมา ยานเล็ไล่ล่า่าับไล่โมีันราวับฝูผึ้ ยานลำให่่ายิปืนนายัษ์สนับสนุนันเ็มที่ ่อนที่ผู้บัาารฝ่าย W-UN ะใหันไปมอวัถุนายัษ์เลื่อนัวเ้ามา "พระเ้า นั่นมันอะไรวะนั่น!" พวเา่าะลึเมื่อเห็นยานนายัราปืนลเลเอร์ระายไปทั่ว ่อยๆเ้ามาหาพวเา
"ุยานัสเพรสโล ุยานัสเพรสโล.... (Suppressor) นี้อยานประับานเรีย อำลัเสริม เราเอยานนายัษ์ำลัพุ่รเ้ามาโมีพวเรา" ผู้บัาารอยานอ W-UN ไ้ะโนผ่านเรื่อส่สัาอย่าวหวาลัว ่อนที่ะมีเสียอบรับมาว่า "รับทราบ เราะสุ่มหาปาารเาไปสนับสนุน"
หลัานั้นไม่นานนั แสสีาารระเบินับพันๆ ็เิึ้น ยานอพวเาถูยานยัษ์วาเรียบในพริบา "โอ้ ให้ายสิ เราไม่มีทานะยานให่นานี้ไ้ .... มันเอาทรัพยารที่ไหนสร้าวะเนี่ย" พวทหาอยาน W-UN ่าใและพาันับยานบินวนออห่าายานนั่นทันที
"ทุอยานลับมารวมัวทีุ่ั้รับ รอปืนให่าแลิวาร์ปมาสนับสนุน" เสียาผู้บัาาร็ัไปทั่วทุๆุยานรบ พวเาพาันเลื่อนัวไปเรียรายแนวนอน และั้ทัพนามหึมาหันปืนให่หลายล้านระบอรไปยัยานลินน์
"หึ พวแวาันไม่ไ้หรอ" เสียอยูรินะัึ้นในยานนายัษ์ ่อนที่้าหน้าอเธอะมีแสวิบวับาารวาร์ปอยานน้อยให่นับล้านลำมาาาแล็ีและาววอื่นๆมามาย สรามนายัษ์เริ่ม้นึ้นแล้ว
"อยาน W-UN พร้อม" เสียอันเ้มแ็อพวเา็ัึ้นาอทัพนาให่ "โมี.....!!!" ยานรบเือบร้อยล้านลำั้ำแพนายัษ์ที่ให่ว่าวอาทิย์เปิาบยานรบรายิทุอาวุธเ้ามาแบบไม่รอ้า แสสีทุอย่าพุ่รมายัยานนายัษ์ทีู่แล้วะเล็ว่าุยานหลายล้านลำที่รายิเ้ามา "โอพระเ้า นี่มันือารรุมยิรั้ให่อประวัิศาสร์โลเลยหรือนี่ .... ็่วยไม่ไ้ ถ้ามันยิมาทีโลแทำไหละ" เสียอเหล่าทหาร่าวิพาวิาร่า ๆนานา พร้อมยิอาวุธนาให่ใส่ยานนายัษ์ลำนั้น
[รู้ม.....! Warning Warning] เสียำเือนยาน็ัึ้นในยานลินน์ เมื่อห่าระสุนและรวหลายพันล้านนัราระทบับโลหะอยานลำนี้นเราะปริแระายไปทั่ว ลูเรือหลายนถููออายานไปราวับถูระาอย่ารุนแร
"ยานนี้ไม่มีบาเรียรึไ" ยูรินะถามอาเนะนะ้วยท่าทีุ่นเือ
"มีรับ แ่ท่านไม่ไ้เปิ" อาเนะนะหันมาอบอย่าร้อนรน ่อนที่เาะเร่สั่เปิเราะให้ับยานลำนี้
“บาทีนาย็น่าบเรียสิริๆ”
"ั้นที่ สอล้านสี่ถึั้นที่สิบสามล้านถูยิำแพทะลุว้าเลยรับท่าน..." เสียาผูุ้มระบบป้อันอยานัึ้น ่อนที่ยูรินะะออำสั่ทันที
"ปิประูวาลล์ทั้หมในั้นเหล่านั้น และเรียมฟัำสั่โมีาัน"
ยานอพวเาเปิบาเรียลอยนิ่ันระสุนอยู่รู่หนึ่ นอยานอ W-UN เริ่มโมีประปรายเบาบาล และเราะอยานเหลือเพียสอเปอร์เ็น์ "เราะยานะลหมแล้วนะรับท่านยูรินะ" เสียาอาเนะนะัึ้น เามอหน้าเธออย่าร้อนรน ่อนที่เราะอยานะระทบับปืนให่าแลินัสุท้าย......
"ำเือน เราะอยานไม่ทำานแล้ว...!" เสียำเือนอยานัึ้นอีรั้ และเวลาเพียั่ววูบ เสียอสาวสวยผมแ็ัึ้นอย่ารวเร็ว
"วาลล์ 12,550,000 โอีรีสเลเอร์ อลโทรสไร์ ทาร์เรุ๊ป ระบบโมี 1 นิทำลายหมู่ ำแพยานรหน้าทั้หม โมี....!!"
ท่าทีที่น่าลัวที่สุอเธอไ้ปราึ้น เธอเอ่ยึ้นมาหลัสั่ยิว่า “ไม่มีใรที่ไหน่อรับอาวุธอพ่อันไ้หรอ มันสร้าาาบเพลิมระเลยนะ....”
[ิ๊...] เสียปุ่มอพลยิ็ัึ้น แสวาบาปืนเลเอร์ราู่ระบอเหลี่ยม็ยิลำแสสีแส่อสว่ารไปยัอยาน W-UN ที่พยายามแัวออาันอย่ารวเร็ว หลัาที่มีลำแสพุ่รมาระทบยานลำหนึ่
[พรึบ......] "เฮ้ยๆๆ หนีเร็ว เผ่นๆๆ!!" เสียอทหาร W-UN ัึ้น เมื่อพวเาหันไปพบับยานหลายลำเริ่มถูเลเอร์ิ่สะท้อนมาายานที่ถูยิลำแร และแผ่ยายราวับหยาไย่ มันเิึ้นเร็วมา.... อยานอพวเาระเบิเป็นวยายออไปอย่ารวเร็วเินว่าะวาร์ปหนีไ้ทัน มันวาทุอย่ารหน้ายานยัษ์นั่นหายภายในพริบา หลัาแสาารระเบิและหมอวันหายไป อยานนับล้านรวมถึปืนให่อวาศนั่น็ลายเป็นเพียแ่เศษยะอวาศไปโยปริยาย พวเาพ่ายแพ้อย่าไม่ไ้อบลับศูนย์บัาารเลย
"....มะ มัน... มันสุยอมา.." อาเนะนะเอ่ยพลามอเศษายานที่ไหม้เรียมปลิวล่อลอยไปอย่าไร้ทิศทา
"อืม.....ให้มันรู้ไปสิ ถ้าบัอา่อรับัน”
“เรานะแล้ว รีบย้ายไปยัยานเล็ เราะลภาพื้นไป่วยพ่อรบ ้าล่ายัอีเยอะแน่ๆ" เสียอยูรินะไ้อบลับอาเนะนะอย่าเย็นา ่อนที่เธอะเินหันหลัลับหายไปาห้อบัาาร
ความคิดเห็น