HxH Kurapika oF Vampire

ลำดับตอนที่ #6 : ชิ่ง!!!........งง???

“ เดี้ยวนะ..... แกมัน...แวมไพร์ตัวมะกี้นินา ทำไมหน้าคุ้นๆชอบกล ” ฮิโซกะพูดขึ้นพลางเดินถอยหลังจนชิดกำแพงขณะที่คุราปิก้ากำลังเดินเข้าหาฮิโซกะพร้อมดาบหนึ่ง 1 เล่ม ที่หมายจะฟันให้คอขาด

“ เอ๋อ หรอ...................ปล่อยก่อนสิคุโรโร่...ข้าจะได้ฆ่ามันไง ” คุราปิก้าซึ่งถูกคุโรโร่ขัดขวางไม่ให้ฆ่าฮิโซกะพยายามแกะมือของคุโรโร่ออก

“ ไม่ปล่อยโว้ยยยยย ” ระหว่างที่ยืดเยื้อกันอยู่ฮิโซกะก็ได้ชิ่งหนีออกไปแล้ว(หนีออกไปจากศึกสองผัวเมีย)

“ โว้ยยยยมันหนีไปเลยเห็นไหม ” คุราปิก้าตะโกนพยามโยนดาบในมือไปยังเป้าหมายที่กำลังหนีอยู่ ขณะที่ดาบลอยคว้างอยู่ในอากาศกำลังจะโดนฮิโซกะอยู่แล้วนั่นร่างของฮิดซกะก็หายไปและดาบก็ดิ่งลงไปปักที่พื้นแล้วอันตธานหายไป

“ .........หลบ...ได้?.. ” คุราปิก้าเอ่ยออกมาเบาๆทั้งที่จนถึงเมื่อกี้มันยังโดนเอาโดนเอาลูกเดียวทำไมเมื่อกี้กลับหลบได้??? ชักไม่ธรรมดาซะแล้ว

“ .........คุโรโร่....เจ้าช่วยปล่อยข้าก่อน.. ” ถึงคุราปิก้าจะพูดด้วยอารมณ์ที่เย็นกว่าเมื่อกี้แต่คุโรโร่ก็ยังไม่ยอมปล่อย

“ ....ถ้าไม่ปล่อยข้าจะจับกดเจ้าอีกรอบเดี๋ยวนี้ละ ” พอพูดแค่นั่นละ คุโรโร่ก็แทบจะเด้งตัวออกมาจากรัศมีที่แขนของคุราจะเอื้อมไปถึงพร้อมเหงื่อที่ไหลออกมาพลั่กๆ

“ ไม่ต้องเข้ามาเลยนะ! ” ถ้าจะดูจากมุมมองของคุราปิก้าในตอนนี้คุโรโร่ก็เหมือนลูกแมวตัวนึงที่กำลังขู่พ่อๆแต่ไร้ซึ่งทางหนี จึงยิ้มอย่างเอนดูแล้วเดินเข้าไปใกล้ๆ

“ อย่าเข้ามานะเว้ยย! ชั้นมีมิโต้นะเฟ้ย!!(เฮ้ย เอามาจากไหนฟ่ะ!!) ” คุโรโร่หยิบอิโต้ออกมาจากไหนไม่รู้แล้วชูขู่ซึ่งมันไม่ได้มีประโยชน์อะไรเลยไม่เมื่ออีกฝ่ายเป็นอมตะซ้ำยังเป็นแวมไพร์อีก ดังนั้นการถึออิโต้ทำให้ดูตลกเสียมากกว่าจะดูอันตราย

ผิดคาดคุราปิก้ากลับเดินผ่านคุโรโร่ไปแทนที่จะทำอะไร(อย่างที่คุโรโร่กำลังคิดอยู่) คุราปิก้าหันกลับมาหาคุโรโร่แล้วพูดขึ้นมาว่า

“ .........จะไปกันรึยัง...ถ้าชักช้าชั้นจะทิ้งนายไว้ที่นี้นะ ” เมื่อคุโรโร่ได้ฟังดังนั้นก็เดินไปหาคุราปิก้า

“ ชั้นตะหากที่จะทิ้งนาย นายนะไม่มีวันทิ้งชั้นได้หรอก ” ว่าแล้วเจ้าตัวก็เดินลิ่วๆ หนีไปทันที แต่คุราปิก้าก็เดินมาทันอยู่ แล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆหูของคุโรโร่

“ นายหนีชั้นไม่ได้หรอก และไม่มีวันทิ้งชั้นไปได้ด้วย ” คุราปิก้ากระซิบข้างๆหูคุโรโร่ แล้ววิ่งแซงหน้าคุโรโร่ไปยังที่พัก

ทางด้านฮิโซกะ

“ อือ........ใช่.............แวมไพร์นั้นมาช่วยนักล่าคนนึง..................ป่าว.....ไม่รู้สิ................มาช่วยหรอ?...ไม่ต้องหรอก.........ปล่อยไว้ล่ะ น่าสนุกออก...................ว่าไงนะ!!.....ตกลง.........แล้วชั้นจะกลับไป ” ว่าแล้วฮิโซกะผู้ที่เป็นถึง 1 ในนักล่าที่เก่งกาจก็วางโทรศัพท์แล้วกระโดดไปยังหลังคาบ้านหลังนึง แล้วพึมพำเบาๆว่า

“ ......ราชาแวมไพร์งั้นสิ.................หน้าเสียดายที่ต้องกลับก่อนที่จะไปปะมือกันจริงๆ......... ”

-*-*-*-*-**-**---------------------------------*-*-**-*-*---*-------------------------------------------*-*-**-*-*-*-

ในที่สุดก็จบสักตอนจนได้หลังจากหาทางแก้แฮงค์ได้

เฮ่อ..........จะพยายามอัพนะเจ้าคะ

รู้สึกว่าจะพิมพ์ผิดเพียบแฮะ

ก็มันไม่ได้เช็คเลยนินาไม่มีเวลาอ่ะ -*-