[EXO]The Vow..ขอแค่ฉันได้รักนาย (HunHan)

ลำดับตอนที่ #6 : The Vow..5

 โอ เซฮุน นายมันร้ายกาจที่สุด!!!!!

 ชานยอลถอนหายใจเป็นครั้งที่สิบของวันนี้ ทำไมเวลาว่างของเขามักจะต้องหายไปกับเจ้าเพื่อนตัวดีคนนี้ตลอดเลย..

  

    “วันนี้ฉันมีประชุมแพทย์ แล้ววันนี้ฉันต้องเข้าเวรด้วย นายเข้าแทนฉันหน่อยแล้วเดี๋ยวไม่เกินสามทุ่มฉันจะกลับมาเข้าต่อแทนนายเอง” น้ำเสียงราบเรียบของเซฮุนที่ดังลอดออกจากไอโฟนสีขาวที่เขาเอาแนบหูอยู่

    “เดี๋ยวนะ..ฉันก็อยากเข้านอน อยากไปเที่ยว ไปดูหนังหลังเลิกงานเหมือนคนอื่นๆเขาเหมือนกันนะครับเพื่อน” เสียงจากปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง “ใครทำให้นายเรียนจบหมอได้ด้วยคะแนนเกียรตินิยมอันดับสอง...ปาร์ค ชานยอล” นี้สิน่าเป็นแบบนี้ทุกครั้งเล่าไป เพราะอย่างงี๊ไงถึงไม่อยากติดหนี้บุญคุณกับผู้ชายคนนี้..

  “อะไรกันเซฮุน..นายเป็นเผด็จการไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ย โอเคตกลงฉันจะอยู่แทนนายให้”

    “จริงๆแล้วนายควรจะขอบคุณฉันมากกว่าไม่ใช่หรอ?” เสียงทุ้มที่ดังกลับมาจากปลายสายทำให้คนตัวสูงฉนงในทันใด “เดี๋ยวนะ ฉันมีแต่เสียกับเสีย แล้วอยู่ๆมาบอกให้ฉันขอบคุณนายเนี้ยนะ? นายเรียนมากไปรึป่าวไอ้เด็กอัจฉริยะเซฮุน??” ชานยอลถามกลับด้วยเสียงสูงกว่าปกติ






 “ก็ได้ข่าวมาว่านายหลงคุณหมอที่อยู่แผนกเด็กนินา” คนฟังถึงกับตาโต

  อะไรนะ!!!! ใครปล่อยข่าวออกไปเนี้ย???...

      “อ้าปากหน่อยเร็วคนเก่งของหมอ..” เสียงเล็กที่ติดจะแหบๆดังลอดออกมาจากห้องตรวจโรคเด็กของโรงพยาบาลโซล ร่างสูงอดไม่ได้ที่จะยืนแอบมองลอดเข้าไปดูภายในห้องผ่านกระจกมัวๆที่กั้นเอาไว้

 

     ร่างเล็กเจ้าของเสียงกำลังหยอกล้อกับคนไข้เด็กอย่างสนุกสนานจนเขาเกรงว่าอาจจะลืมว่าต้องตรวจคนไข้อีกรายที่รออยู่ไปแล้ว ดวงตาคู่กลมสีน้ำตาลอ่อนเป็นประกายราวกับลูกกวางตัวน้อยๆ รอยยิ้มที่ดูไร้เดียงสาที่มอบให้เด็กๆนั้นทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มตาม เขายืนมองอยู่นานกว่าเจ้าตัวรู้สึกได้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งแอบมองอยู่...

     “อะไรกันไม่มีงานทำรึไงครับ เด็กเอ๋อชานยอล?” คำทักทายแรกที่ออกมาจากปากบางนั้นทำให้ชานยอลถึงกับอยากจะเอาหัวโขกคนพูดให้ตายกันไปข้างหนึ่ง อดนึกไม่ได้ว่าเมื่อกี๊คนที่เขาแอบมองหายไปไหน เหลือแต่เจ้าเด็กเกรียนตรงหน้านี้แทน “เด็กเอ๋อก็แค่ผ่านมาเฉยๆ แล้วก็เลยแวะมาทักทายเด็กเกรียนแถวนี้เฉยๆครับ”  “เดี๋ยวตรวจอีกคนหนึ่งก็เสร็จแล้วล่ะ รอก่อนได้รึป่าว?” แบคยอลถามก่อนจะเอาขาไถเก้าอี้กลับไปที่โต๊ะตรวจเหมือนเดิม

 

     “รอได้ เดี๋ยวฉันต้องไปเซ็นชื่อออกเวรก่อนอยู่แล้ว กลับมานายก็คงเสร็จนะ”ร่างสูงโปร่งเดินตามเข้ามาในห้องตรวจมองดูคนตัวเล็กที่กำลังทำงานต่อ “อ่อ เดี๋ยวฉันรอที่ห้องนี้ล่ะนะ..อ่าวหนูฮยองมินวันนี้เป็นไงบ้างเอ่ย?” ชานยอลยิ้มบางๆก่อนนะเดินออกจากห้องไป

 ครืด...ครืด..ครืด..

 มือหนาล้วงลงไปหยิบต้นเหตุของการสั่นก่อนจะเปิดดูข้อความที่ส่งมาแล้วหัวเราะเบาๆ

 ...เด็กเอ๋อ..วันนี้หิวมากเลยแวะกินเนื้อย่างก่อนค่อยกลับนะ : ) ....




/////////////////////////////

ไรเตอร์เพิ่งสอบ(แกะแพะนรกมาก)เสร็จเดี๋ยวจะต้องสอบอีกทีวันศุกร์นี้เลยไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่(นั่งทำแฟ้มผลงาน)
ขอโทษจริงๆนะค่ะ TvT

ขอตัดบทมาที่คู่ชานแบคหน่อยเนื่องจากว่าไรเตอร์เพิ่งรู้ว่าเขาคืนดีกันแล้ว(ขอกรี๊ดสักรอบค่ะ>///<)เลยขอแต่งให้คู่นี้หน่อย
อีกอย่างรู้สึกว่าคู่ฮุนฮานมันออกจะซีเรียสไปหน่อยเปลี่ยนบรรยากาศเอ๋อเกรียนกันหน่อยดีกว่า5555
หวังว่าทุกคนจะชอบคู่เด็กเอ๋อสุดหล่อกับเด็กเกรียนเอาแต่ใจนะค่ะ : )
ชอบไม่ชอบยังไงติชมได้นะค่ะ : )

ขอกำลังใจด้วยคอมเม้นด้วยนะค่ะ ><