The~Kurapika~LighT or DarK

ลำดับตอนที่ #6 : ตัวประหลาดเลอว

เฮ่อ............จบบทนำอันแสนยาวล่ะฮับ



เริ่มเรื่องกันจริงๆดีกว่า



---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



ณ ป่าแห่งนึง ยามค่ำ



" คุราปิก้ามานี่มา...... " เสียงของชายคนนึงผู้มีดวงตาสีรัตรติกาลเอ่ยขึ้นช้าๆ โดยที่เด็กหนุ่มผู้ถูกเรียกเดินมาหาทันที แล้วนั่งลงข้างๆ



" ใช่ที่นี่จริงๆอ่ะหรอคุโรโร่.......อ๊ะ! " เด็กหนุ่มผมทองถูกถูกเรียกตกใจเมื่อชายหนุ่มเอื้อมมือมากอดเค้าไว้



" .....มือสั่น..........หนาวหรอ....แบบบนี้อุ่นขึ้นไหม " พอคุโรโร่พูดอย่างอ่อนโยนที่ไรไม่รู้ทำไมเค้าต้องหน้าแดงทุกที



" อ....อือ........ "



" ......รู้ไหมที่นี่นะ....มันมีตำนายว่า.....ถ้าสามารถหาปราสาทนฤมณีที่อยู่เคียงข้างกับปราสาทนฤมนต์พบ..........ในนั่นจะมีของวิเศษอยู๋หลายชิ้น...............ในนั่นอาจจะมี....ของที่ทำให้ความทรงจำนายกลับมาก็เป็นได้...... " พอคุโรโร่พูดจบก็เหล่มองร่างเล็กๆในอ้อมแขนซึ่งหลับไปแล้ว



" ............. " คุโรโร่ยิ้งบางๆ พลางขี่เส้นผมที่ลงมาบังหน้าหวานนั่นออก ก่อนจะเอนกายพิงต้นไม้ใหญ่แล้วหลับไปเหมือนคนในอ้อมกอด



เช้าวันต่อมา



" .........ไปกันเถอะ " คุโรโร่เรียกคุราปิก้าที่จัดของเสร็จแล้วให้เดินทางกันต่อ



" อือ " แล้วทั้งสองก็เดินไปเรื่อยๆ แต่พอเดินไปสักพักก็ไม่มีวี่แววว่าจะเจอปราสาทนั่น



" กลับกันไหม .......ไปหาอย่างอื่นกันเถอะ " คุโรโร่พูดเมื่อเห้นว่าคุราปิก้าเดินช้าลงจนต้องอยู่พัก



' โครม!! ' อยู๋ๆก็มีคน....เอ่อ........หรือสัตว์หว่า มันมีผมสีน้ำตาลดวงตาสีแดงหูเหมือนเอล มีเข้าเหมือนปีศาจ และ.........หาง??



" โอ้ยๆ ดันตกลงมาซะได้ " มันพูดขึ้นแล้วจ้องมองมาที่คุราปิก้า



" เอ่อ.....คุณคือใครหรอครับ " คุราปิก้าถามขึ้น



" ชั้นชื่อ เลอว เป็นคนเฝ้าทางไปปราสาทเห็นว่าพวกนายตามหาปราสาทนิให้ชั้นพาไปไหมล่ะ "



" ......นำไปเลย " คุโรโร่เอ่ยเบาๆเหมือนไม่ค่อยพอใจเท่าไร ก็ไอ้เจ้านี้นะมันจ้องคุราปิก้าซะเขม้ง เค้านะอยากจะเชือดมันให้รู้แล้วรู้รอดไปซะเลย!!



และแล้วตัวประหลาดก็ได้นำทางไปยังที่กว้างโล่งไม่มีอะไรเลย



" ที่นี่ล่ะ " ตัวประหลาดเลอวพูดพลางกระโดดดึ๋งๆไปรอบๆ



" ไหนล่ะ? มีแต่ที่โล่งนิ " คุโรโร่เอ่ย



" ...... "



" อ้าว ลืมไปๆ " ว่าแล้วเลอวก็เดินไปกดที่ผนังต้นไม้แล้วปราสาทก็ค่อยๆแสดงตัวออกมาจากบาเรีย



" เชิญๆ ปราสาทเนี่ยชั้นเป็นคนเฝ้าเอง ไม่ต้องห่วงเรื่องกับดักหรอก ชั้นเอาออกเกือบหมดล่ะ " ว่าแล้วเลอวก็พาเดินไปในปราสาท

-*-*-*-**-**-*----------------------*-**--**----------------------*-**-*-*-

เดี๋ยวต่อตอนหลังให้นะ