รักนาย...ไม่กล้าพูด (Seungho x G.O. Mblaq)

ลำดับตอนที่ #6 : 87Line # 6

 ซึงโฮโหมด

นัยน์ตาใสแดงก่ำราวกับคนกำลังจะร้องไห้และคำพูดพร้อมกับสายตาตัดพ้อทำให้ผมยังซึงโฮอดใจไม่ได้ที่จะตามร่างเล็กออกไป

“นายไม่ต้องมายุ่ง”แม้คำพูดนั่นจะเสียดสีขนาดไหนก็ตามถ้าเป็นคนอื่นต้องโมโหจีโอไปแล้วแน่ๆแต่ผมไม่มีทางที่จะโกรธคนตัวเล็กนั่นได้ลงคอหรอกเพราะผมรักเขาหน่ะสิ

ผมวิ่งตามจุนกับจีโอออกไปห่างก่อนที่จะยืนหลบอยู่มุมหนึ่งที่ไม่ไกลจากจุดที่ทั้งสองคนคุยกันมากนัก

คำสารภาพรักบาดหูกับภาพที่บาดตาทำให้ผมถึงกับเดือดแต่ก็ยังคงทำอะไรไม่ได้นอกจากหลบมุมมองอยู่ห่างๆก่อนที่จะเดินออกจากมุมหลังจากที่จุนกับจีโอวิ่งหายไปทางห้องแต่งตัวแล้ว

ผมยืนครุ่นคิดกับสิ่งที่ได้ยินอยู่สักพักก่อที่จะหลุดออกจากภวังค์เมื่อได้ยินเสียงพวกพี่สตาเรียกให้ไปเตรียมตัวซ้อมบนเวที

“ซึงโฮอ่า มาอยู่นี่นี่เองไปเตรียมตัวซ้อมได้แล้วนายมีตอนตีลังกาด้วยไม่ใช่หรอ”เสียงพี่สตาฟเอ่ยถามพลางส่งยิ้มมาให้อย่างเป็นมิตร

“อะครับ ขอบคุณนะครับ”

บนเวทีเอ็มเคาน์ดาวน์สมาธิของผมไม่ได้จดจ่ออยู่กับการแสดงเลยแม้แตน้อยแตกลับจับจ้องไปที่ร่างเล็กที่อยู่อีกด้านนึงของเวทีที่ยังคงยืนเล่นกับจุนตามปกติเหมือนสิ่งที่จุนพูดก่อนหน้านี้เป็นเพียงสายลม

-นายได้รับรักจุนรึป่าวเนี่ย บยองฮีอ่า-

          -แล้วที่นายบอกว่าจะหยุดนายหมายความว่าไง-

ผมคิดอย่างเหมอลอยไร้จุดหมายก่อนที่จะหลุดออกมาจากภวังค์ที่ตนเองเป็นคนสร้างขึ้นเมื่อมีร์ตะโกนเรียกใส่หูเสียงดัง

“ซึงโฮฮยอง”มีร์ตะโกนเสียงดังลั่นทำให้ผมต้องหันไปมองอย่างสงสัย

“มาทำหน้าเอ๋อใส่ผมทำไมเนี่ย จะเริ่มซ้อมแล้วพี่ต้องซ้อมตรงตีลังกาด้วยอย่าลืมหล่ะเดี๋ยวผิดคิว”มีร์เอ่ยข้นอย่างขัดใจกับความเอ๋อของผม

“อะ...อืม”ผมรับคำก่อนที่จะเดินตามไปสแตนด์บายหลังฉาก

เพลงRUN ดำเนินต่อไปเรื่อยๆจนถึงท่อนดวลดาบของจุนและตอนตีลังกาของผมแต่ทำไมไม่รู้สติของผมมันถึงได้ไม่อยู่กับตัวเลยทันที่ทีผมออกมาตีลังกาBack flipตัวของผมหมุนผิดจังหวะก่อนที่จะหลังของผมจะกระแทกพื้นอย่างแรง

กรี๊ด~เสียง A+กรี๊ดออกมาอยางตกใจกับอุบัติเหตุตรงหน้าเสียงเพลงถูกปิดลง

“ซึงโฮอ่า!! นายไม่เป็นไรใช่ไหม”จีโอถลาเข้ามาถามผมอย่างตกใจพร้อมกับค่อยๆผยุงให้ผมลุกขึ้นนั่งช้าแต่ตอนนี้ผมทำได้แค่ส่งยิ้มให้คนตรงหน้าคลายกังวลได้เท่านั้นเพราะว่ามันเจ็บจริงๆ

“พี่บยองกีฮะ”มีร์ตะโกนเรียกพี่บยองกีที่รีบวิ่งเข้ามาหากลุ่มของพวกเราพร้อมกับผ้าห่มในมือก่อนที่จะค่อยๆประคองผมไปส่งโรงพยาบาลพร้อมกับพี่ยองเบย์ที่เข้ามาโค้งขอโทษทีมงานกับอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น

ยังดีนะที่เป็นเทปถ้าเป็นไลฟ์สดคงจะแย่ยิ่งกว่านี่ หลังจากที่ถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลผมก็ไม่ได้รับรู้อะไรอีกเลย

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

อิอิหวังว่าทุกคนคงจะชอบน้า เราอัพให้ทีสองตอนเลยเพราะความน่ารักของรีดเดอร์เป็นกำลังใจให้เรา

รักทุกคนเลย :))