Love trouble❤'แกล้งร้ายไม่แกล้งรัก

ลำดับตอนที่ #6 : ☁ ☂ Chapter 5 ที่รัก.

Chapter 5  ที่รัก
 

Nabnung part

วันนี้ผมต้องรีบตื่นแต่เช้า เช้ามาก เช้ามากเท่าที่จะทำได้เนื่องจาก เมื่อคืนนี้ผมได้นอนห้องเดียวกับยัยปีศาจนั่นไปแล้ว นั่นคือสิ่งผิดพลาดครั้งใหญ่ในชีวิตผม ไม่รู้ว่าตอนที่ผมเผลอหลับไปยัยนั่นได้ตื่นมาทำอะไรผมรึเปล่า : (  เอาเถอะนอนร่วมห้องกับยัยปีศาจยังดีกว่าเป็นไข้เลือดออกตาย  หลังจากที่ผมรีบตื่นแต่เช้าผมก็รีบไปหาอะไรกิน เมื่อผมกินข้าวเสร็จแล้ว ผมแวะซื้อผัดไทกุ้งสดไปเผื่อยัยตัวซวย คงป่านนี้หิวจนตาลายแล้วมั้ง  ก่อนจะกลับรีสอร์ทผมก็แวะเดินเล่นที่ชายหาด สักพักผมก็เห็น ยัยตัวซวย เอ้ะ!นั่นไม่ใช่ยัยตัวซวยยืนอยู่คนเดียวนี่นา ยัยนั่นยืนอยู่กับ

ผู้ชาย!!

ได้ไงวะเนี่ย หนอย! อุตส่าห์ตื่นมาซื้อผัดไทให้ตั้งแต่เช้าแต่ดันมายืนอยู่กับผู้ชายคนอื่น นังปีศาจไม่รักดี ใคร!ผู้ชายคนนั้น มันเป็นใครกัน หมั่นไส้เว้ย แหมคุยกันสนุกเชียว แล้วทำไมผมต้องรู้สึกไม่พอใจด้วยนะ  เชอะ (‘’  )(  ‘’)ผมรีบเดินตรงเข้าไปหายัยตัวซวยแล้วก็คว้าแขนยัยนั่นให้ออกห่างจาก ผู้ชายคนนั้น ทำให้ยัยตัวซวยหันมามองผมอย่าง งงๆ

“อ้าวนาย นายนับหนึ่ง นี่ยังไม่ตายใช่ไหมเนี่ย? มาได้ยังไง แล้วนายหายไปไหนมา ”

“ไปกันเถอะ ‘ที่รัก’ ;) ”

ผมพูดจบก็รีบจับมือดึงยัยตัวซวยที่ยืนอ้าปากค้างให้เดินตามผมมา ปล่อยให้ ไอ้ผู้ชายคนนั้น ยืนมองตามผมและยัยตัวซวยต่อไป สะใจชะมัด หึ..หึ..หึ..หึ.. แล้วผมจะทำไปเพื่ออะไร - -

“หยุด นับหนึ่ง หยุดก่อน”     “ :) ” 

“เฮ้ยหยุดก่อน อะไรของนายเนี่ย”    “;)”

“เดี๋ยว! นี่นายจะลากฉันไปไหน”

ผมหันกลับไปมอง ไอ้ผู้ชายคนนั้น ว่ายังมองอยู่รึเปล่า เมื่อไม่เห็นหมอนั่นแล้ว  ผมก็ทิ้งแขนยัยตัวซวยลงทันทีเพราะผมก็ไม่ได้อยากจะจับเอาไว้นาน

“นี่นาย หยุดก่อน!!”    “ฮึ?”

“อะไรของนายเนี่ยหายไปไหนมา ปล่อยให้ฉันเดินตามหารอบเกาะตั้งสามรอบ หิวก็หิว เหนื่อยจะตายอยู่แล้วเนี่ย”

“เอ้ะเธอนี่บ่นมากจังตกลงเธอไม่ได้ ความจำเสื่อมใช่มั้ย”    ทำไมถามคำถามนี้ไปทีไรยัยตัวซวยจะต้องทำหน้าเลิ่กลั่กทุกที

“ฉัน! ฉัน ความจำเสื่อมจริงจริงนะ ” 

“ไม่เธอไม่ได้ความจำเสื่อม เห้อะ จริงๆแล้วเธออยากจะมาอยู่ใกล้ๆฉันมากกว่าล่ะสิ”

“อี๋ฉันหน่ะหรออยากจะอยู่ใกล้นาย :p ”      “แล้วเธอทำอย่างงี้ไปเพื่ออะไร !!?”

ผมตะโกนใส่หน้าเธอจนยัยตัวซวยเงียบไป

“…………………”  “แน่จริงก็อย่าเงียบสิ”

“หิวข้าว หิวข้าว หิวข้าวววววววววววว >O< ” ยัยตัวซวยตะโกนใส่ผม

“เงียบ!! ”

“หิวข้าว หิวข้าวแล้ว หิว หิวมาก จะกินข้าว”

“เออ เออ กิน เดี๋ยวให้กินเงียบก่อนสิโว้ยอายชาวบ้านเค้า”

“หิววว นั่น นั่น ของฉันใช่มั้ย ^^”

หมับ! ยัยตัวซวยกระชากถุงผัดไทออกไปจากมือผม และลงไปนั่งกินที่ม้านั่งอย่างเอร็ดอร่อย

“ยัยปีศาจค่อยๆกินก็ได้ ไปตายอดตายอยากมาจากไหนเนี่ย”

ยัยตัวซวยยังคงตั้งหน้าตั้งตากินผัดไทต่อไป อย่างไม่สนใจอะไรกินมูมมามจนเส้นผัดไทติดหัว ผู้หญิงอะไรน่าเกลียด - - เห็นแล้วรกหูรกตา ด้วยความที่ผมเป็นคนสะอาด ผมทนไม่ได้ที่จะเห็นเส้นผัดไทบนหัวยัยปีศาจผมก็ยื่นมือไปหยิบออกให้

“หยุด!นายจะทำอะไรน่ะ?”

ผมดึงเส้นผัดไทบนหัวยัยบ๊องออกให้ อยู่ๆเธอก็เงียบไปใบหน้าของยัยปีศาจ แดงระเรื่อ เฮ้อะ เขินละเซ่ จากเธอนั้นก็ก้มหน้าก้มตากินต่อจนหมด

“อ่ะนี่น้ำ - - ”

ผมพูดพร้อมยื่นขวดน้ำให้ยัยปีศาจ ยัยปีศาจซดน้ำอึกๆ แล้วหันมาทำตาแบ๊วจ้องหน้าผม

“นับหนึ่งจ๋า”   

เธอลากเสียงหวานเรียกชื่อผม เอิ่มน่ากลัว - -;

“ห้ะ?”      “นายจะอยู่ที่นี่อีกกี่วัน?”

“ไม่รู้ คงอีก สามสี่วันมั้ง ถามทำไม”   

“อ่าวก็ต้องถามสิถ้านายกลับแล้วฉันจะไปอยู่ไหนล่ะ”

“เรื่องของเธอ - - ”      “เช้อะ”  

ยัยตัวซวยเชิดใส่ผม เฮอะ ไม่แคร์หรอก! ผมมองเธอด้วยหางตาไล่ตั้งแต่หัวจนถึงเท้า

“เฮ่ยนี่เธอ!”   “หา?” 

“เธอใส่ชุดเดิมใช่มั้ยเนี่ย แล้วอาบน้ำรึยัง อื้อหือ กลิ่น =0= ” 

ผมพูดพร้อมทำท่าปิดจมูก และทำสีหน้ารังเกียจ  ผมเป็นคนสะอาดนะ รับไม่ได้

“ฉันอาบแล้วย่ะ ก็ฉันไม่มีเสื้อผ้าติดตัวมานี่นาฉันก็ชุดเดิมเด้ะ”

[End nabnung part]

Crepper part

“ตามมานี่”   “รอด้วย ฉันตามนายไม่ทันนะเว่ย”

“ยัยขาสั้นเอ้ย”  “ไอ้หน้าลิง:p” “เฮอะ - -”

                นายนับหนึ่งพูดจบแล้วก็เดินนำฉันไป ไอบ้า ชอบออกคำสั่ง สั่งๆอย่างเดียวเลย :(  ฉันเดินตามนายนับหนึ่งไปเรื่อยๆจนถึงห้างห้างแห่งหนึ่ง บนเกาะมันมีห้างด้วยเรอะ?  (ความบนเกาะไม่มีห้างหรอกค่ะแฮ่ๆ แต่ไรเตอร์ปรุงแต่งขึ้นมา เป็นสีสันของนิยาย)

“มาที่นี่ทำไม?”  “พูดมากตามเข้ามาเหอะ” 

“ชิ - -”

                ฉันตามนับหนึ่งมาเรื่อยจนกระทั่งมาหยุดอยู่ที่ร้านเสื้อผ้า เขาหยิบๆ เลือกๆชุดผู้หญิง  อยู่นานสองนาน หลังจากจ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว เขาก็เดินถือถุงเสื้อผ้ามาหาฉัน  โด่ว! คงมาเลือกให้แฟนละสิแล้วจะให้ฉันตามมาทำไมว้าเซ็งจิต หมั่นไส้วุ้ย

“เอ้าฉันเลือกให้ละ”   “หา?”    “มาหงมาหาอะไรเล่าเอาไป”

“ซื้อให้ฉันหรอ?”  “เออ จะเอาม้ะ ถ้าไม่เอาจะได้เอาไปทิ้ง”

“เอาเซ่”

ทำไมนะอยู่ๆฉันก็รู้สึกเขินอ่ะ :’) บอกไม่ถูก

ฉันเดินมากับนับหนึ่งสักพักเขาก็หยุดหันมามองฉันและจ้อง จ้อง จ้อง มาที่ เอิ่ม มันจ้องหน้าอกฉัน >//< และยื่นมือเข้ามา มันจะจับเร้อะ?  อีตาบ้า

“เฮ้ยยย หยุดนะ !! ไอ้หนึ่ง แกจะทำอะไรช้าน แก!แก!จะลวนลามฉันใช่มั้ย ” ฉันตะคอกใส่และชี้หน้านายนับหนึ่ง

“ยัยบ้า - - ฉันคงไม่พิศวาทอยากจะลวนลามเธอขึ้นมาหรอก จะอ้วกก”

ผั้วะ!! “โอ้ยยยย ” 

ฉันเอาถุงเสื้อผ้าฟาดหัวไอ้นับหนึ่งโรคจิตไปทีนึง

“กรี้ด! แล้วนายจะทำอะไร”  “ฉันจะวัด”

“วัดอะไร!!!”  “ -//- ”

“เงียบทำไม แน่จิงพูดสิ พูด พูด พูดด”    “โว้ย จะวัดหน้าอกเธอ”

“กรี้ดดดด จะวัดไปทำไม ไอ้โรคจิต”   

ผั้วะ ผั้วะ ผั้วะ ฉันรัวเอาถุงเสื้อฟาดใส่นายนับหนึ่งไม่ยั้ง

“โอ้ยพอ โอ้ยเจ็บ โอ้ย  โอ้ย พอได้แล้วว” 

“ไม่ฉันจะฟาดให้นายตายไปเลยนี่แหน่ะ”     นับหนึ่งรีบจับข้อมือฉันไว้เพื่อจะให้ฉันหยุดฟาดนายนับหนึ่ง

“ฉันไปทำอะไรเธอ ยัยปีศาจยัยตัวซวยจะฟาดให้ตายเลยรึไง โอ้ยย” 

“ก็นายมันโรคจิตไงจะวัดหน้าอกฉันไปทำไม อีตาบ้า”

“โว้ย ฉันจะซื้อยกทรงให้ ยัยปีศาจเอ้ย เธอจะไม่ใส่รึไงโว้!”

เขาตะโกนเสียงดังลั่นจนฉันต้องหยุดชะงัก

“อ่าวหรอ ”  “ก็เออดิ้ ยัยตัวซวย เอ้ย”  เขาสถบใส่ฉัน ฮือ ก็เค้าไม่รู้นี่น่า -3-

“….ก็นายไม่บอกฉันก่อนนี่”

“ยังจะมายืนมองหน้าอีก :(”    “คือคือ..เค้าขอโทษ ขอโท้ษน้ะ ><”

“อายคนอื่นเค้าบ้างมั้ย?”    พูดจบนายนับหนึ่งก็เอามืดกุมขมับ

ฉันมองผู้คนรอบข้าง ตายล้ะ! คนมุงเต็มเลย กรี้ด อายค่า อาย อายจนแทบจะซุกแผ่นดินหนีไม่ทันฮือออ YoY  จบเลยชีวิตฉันเกิดมาไม่เคยอับอายอะไรขนาดนี้ นังเครปรับไม่ได้

หลังจากซื้อยกทรงเสร็จแล้ว หน้าฉันก็เริ่มด้านชาไปหมดแล้ว =o=

“เลิกทำหน้าเหวอได้แล้ว - - ”   “ก็ฉันมันไม่ได้หน้าด้านเหมือนนายนี่”

“ปากหรอนั่น!”  “ฉันอยากกินไอติม”     ฉันรีบตัดบทและเดินไปที่ร้านไอติม

“ฉันไม่ได้บอกว่าจะซื้อให้”     “ก็จะกินอ่ะ ;p”

ฉันสั่งไอติมมาสองโคน และนายนับหนึ่งก็เป็นคนจ่ายตังค์อีกตามเคย อุว้ะห้าห้า ;)

“อ้ะ” ฉันพูดพร้อมยื่นไอติมให้นายนับหนึ่ง

“ไม่กิน”  “ทำไมยะ” 

“กินไม่ลง”  “เอาไป เอาไป กินเข้าไปเดี๋ยวนี้ กินนน!!”

ฉันเอาไอติมโคนจี้ที่หน้านับหนึ่ง นายนับหนึ่งทำหน้าเซ็ง และรับไอติมไปแต่โดยดี นั่นแหละ อย่างงั้น ว่านอนสอนง่าย น่ารัก♥ แกล้งนายนี่ก็สนุกดีเนอะ เอ้ะ ทำไมฉันดูเป็นคนเลวจัง - -

“นับหนึ่ง!จะเดินไปไหน?”  “จะกลับไปนอนแล้ว - -”

“ฉันยังไม่อยากกลับเลยนะ :3 ” “เฮ้ออออ”  

เขาถอนหายใจเบาๆ คงเบื่อฉันแล้วใช่มั้ยล่ะ T^T อุว้ะห้าห้าเบื่อไปเหอะฉันไม่แคร์ 

“มานี่”  

ฉันเดินตามเขาไปจนกระทั่งมาหยุดอยู่ที่ตู้บิดไข่   (ตู้บิดไข่คือตู้ของเล่นชนิดหนึ่งหยอดเหรียญสิบบาทลงไปแล้วบิด จะมีไข่ออกมาจากตู้) เขาหยิบเหรียญสิบขึ้นมาแล้วหยอดลงไป จากนั้นก็บิดและแล้วก็มีไข่กลิ้งออกมา เย่เย่ - -  นับหนึ่งก้มลงหยิบไข่แล้วยื่นมาให้ฉัน

“เอาไป แล้วกลับบ้าน”   เอิ่ม อีตานี่เห็นฉันเป็นอะไร เห็นฉันเป็นเด็กอมมือรึไง้

“ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ”   “หรอ? ไป กลับบ้านได้แล้ว”

อ้าก!ในสายตาไอ้นับหนึ่งนี่ฉันดูเป็นเด็กน้อยอินโนเซ้นไร้เดียงสา สติปัญญาฟั่นเฟื่องมากเลยใช่ม้าย?ดูถึงขั้นเอาของเด็กเล่นวัยสามขวบมาให้ฉัน โอยจะบ้าตาย  ฉันเปิดไข่ใบนั้นออกมาก็พบแหวนวงเล็กสีชมพูรูปอุนจิ ฉันยืนจ้องของที่อยู่บนมือ แต่อยู่ๆมันก็ถูกนับหนึ่งแย่งไป เขามองมันยิ้มๆ จากนั้นก็คว้ามือของฉันขึ้นมาและจ้องมองมือของฉันอยู่พักหนึ่ง  จึงค่อยๆสวมแหวนรูปอุนจิให้ฉัน ที่นิ้วนางข้างซ้าย >//<

“นี่นายจะหมั้นฉันรึไง”   “ก็มันใส่ได้แค่นิ้วนี้นี่นา”

อยู่ๆใจฉันก็เต้นแรงพูดอะไรไม่ออก แล้วทำไมต้องนิ้วนางข้างซ้ายด้วยหล่ะข้างขวาไม่ได้รึไง? จะหมั้นฉันไว้รึไง ตาบ้า หลังจากที่นับหนึ่งพาฉันไปกินข้าวเราก็กลับรีสอร์ท และฉันก็รีบเข้านอนแต่หัวค่ำ  ฉันล้มตัวนอนบนที่นอน ส่วนนายนับหนึ่งนะหรอ?ปูที่นอนนอนกับพื้น สมน้ำหน้า! ฉันนอนหันหน้าไปทางนับหนึ่ง ซึ่งเขากำลังนั่งจ้องฉันอยู่!? มันจะจ้องทำไมว้ะ

“ทำไมไม่นอน?”   “ไม่อยากนอน ฉันไม่เคยนอนกับพื้น :(” 

“งั้นก็ขึ้นมานอนบนเตียง”     “ไม่ฉันจะนั่งจ้องเธออยู่อย่างงี้แหละ”  

 “จ้องทำไม นี่นายกะจะจ้องฉันทั้งคืนเลยรึไง โรคจิต!”

“ก็ใช่ไง ถ้าฉันเผลอหลับไปแล้วเธอคิดจะทำอะไรฉันขึ้นมานะ! อี๋ไม่อยากจะคิด” 

“ไอ้บ้า”    “ดีกว่าโดนเธอปล้ำ - -”  “ชิ”

                ฉันไม่เถียงไอ้โรคจิตนี่และ เถียงไปก็ปวดหัว ฉันค่อยๆข่มตานอน ขณะที่ฉันเริ่มง่วงและกำลังจะหลับนับหนึ่งที่นอนก่ายหน้าผากอยุ่ที่พื้นก็พูดขึ้นมา

“นี่ยัยตัวซวย”    “.....หา?..”

“ถ้าสมมุมติว่า อีกสามวัน เธอจะต้องหมั้นกับคนที่ไม่รู้จักและอีกไม่นานก็จะต้องแต่งงานกับคนๆนั้นเธอจะทำยังไง”

“หนีสิ! ฉันไม่อยู่หรอก ขาดใจตายแน่”  แล้วฉันก็กำลังหนีอยู่นี่ไง - -

“เออ...นั่นสินะ ฉันก็อยากจะทำอยู่ - -”  “ก็ทำเซ่”    “ก็ถ้ามันทำไม่ได้ล่ะ?”  

“ถ้าอย่างนั้น อย่างน้อยฉันก็จะใช้ชีวิตให้คุ้ม ฉันจะเที่ยว!ๆๆๆ ให้มันสะใจไปเลย”  

“อืม”    เขาตอบสั้นๆ

“เอ้ะ! นี่นายพูดอย่างงี้ก็แสดงว่านายมีคู่หมั้นแล้วหรอ? ว้าว สงสารผู้หญิงคนนั้นจัง :p”  

“เรื่องของฉันน่า”   ทำไมอยู่ๆฉันก็รู้สึกใจไม่ดีแปลกๆ

“เฮอะ!เชื่อเลย เจ้คนนั้นอ่ะนะจะต้อง ขี้เหร่ ขี้เหร่มากแน่ๆ อ้วนหมูตอน เตี้ยม่อต้อ ผิวดำ ตัวพอง ขี้เหร่โคตรแน่นอน อุว้ะห้าห้า X’D”

“คู่หมั้นฉันต้อง ขาวสาวสวยหมวยเป้ะ เซ็กซี่หุ่นดี น่ารัก เป็นมิสเพอร์เฟ็กเวิลด์ เท่านั้น ถ้าฉันเห็นหน้าแล้วมันไม่ใช่ ไม่มีวัน”

“ถุ้ย!พ่อคุณ มาตรฐานสูงไปรึเปล่าค้ะ?”   “แน่นอน ;) ” 

“ไม่คุยด้วยแล้วฉันจะนอนแล้วนะ กู้ดไนท์ย่ะ”  

“เอ้อ ฝันดีผีกัดตูด ”  “กัดตูดบ้านปิกาจูนายสิ - -”

                ฉันพลิกตัวหันหลังให้นับหนึ่ง และหลับตาลง เชอะ! อีตานี่มีคู่หมั้นแล้วงั้นหรอ? หมั่นไส้!! ยัยนั่นอ่ะนะต้องขี้เหร่โคตรแน่ๆเลย ส้าธุ!ขออย่าให้นับหนึ่งไปชอบยัยขี้เหร่นั่นเลยนะ เพี้ยง! แล้วฉันจะไปยุ่งจะไปแช่งมันทำไม บ้า! แกบ้าไปแล้วนังเครป เลิกคิด เลิกคิดได้แล้ว

เวลา 00.00 น.

                ฉันนอนไม่หลับ นี่ก็เที่ยงคืนแล้วนะทำไมฉันนอนไม่หลับสักทีฉันพลิกตัวไปมาร้อยกว่ารอบได้แล้ว

แต่มันก็ไม่ช่วยให้ฉันง่วงเลย นับหนึ่งใช่ มันนั่นแหละผิด ทำให้ฉันคิดฟุ้งซ่านจนนอนไม่หลับแบบนี้

“โว้ย”

ฉันลุกขึ้นมาจากเตียง และลงมานั่งข้างๆนายนับหนึ่งซึ่งตอนนี้หลับไปแล้ว

“ไหนบอกจะนั่งจ้องฉันไงยะ?”

“………….”      

พูดกับคนหลับ บ้าไปแล้วฉันดูท่าตอนนี้ฉันชักจะเริ่มบ้าจริงๆแล้ว ฉันนั่งจ้องหน้านับหนึ่งเพราะฉันนอนไม่หลับ

“จะว่าไปนายมันก็บื้อดีเนอะ ทำไมนายมันน่ารักอย่างงี้ว้า” 

“………….”

“ทำไมเวลาฉันจ้องหน้านาย ตรงๆแล้วฉันใจเต้นแรงทุกทีเลย?”

“………….”

“ยิ่งเวลาได้อยู่ใกล้ ได้ทะเลาะ ได้คุยกับนายฉันโคตรมีความสุข :) ”

“………….”

“แล้วพอฉันรู้ว่านายมีคู่หมั้นแล้วทำไมฉันต้องไม่พอด้วย มันโมโหมากเลยรู้มั้ย ฉันถึงนอนไม่หลับ ต้องมานั่งบ่นกับนายแบบนี้ไง”

“………….”   “นี่แหน่ะ”   ฉันพลั่กหัวอีตานี่ด้วยความหมั่นไส้

“เวลานายยิ้มนะ ฉันชอบเผลอยิ้มตามนายตลอดเลย รู้มั้ยฉันอยากอยู่กับนายแบบนี้ไปทุกวันเลย :D”
“………….”

“ฉันเป็นอะไรของฉันเนี่ย ทำไมนะ ทำไมฉันต้องรู้สึกแบบนี้ แล้วความรู้สึกพวกนี้มันคืออะไรกัน?”

“………………………..”

“รัก?  รักหรอ? มันใช่รักรึเปล่า? ไม่! ไม่หรอกมั้ง ฉันคงแค่ชอบแกล้งนายเฉยๆมั้งเนอะ ฮ่าๆ”

“บ้าน่าไม่ใช่หรอก ฉันไม่พิศวาทนายขึ้นมาหรอก จริงมั้ย?”

“…....”

 

[X] บรรทัดต่อไปนี้เหมาะสำหรับเด็กอายุ 13 ปีขึ้นไป เด็กอายุต่ำกว่า 13 ปีควรได้รับคำแนะนำ

ต่อไปนี้จะเป็นฉากรักโรแมนติก อาจมีเนื้อหาไม่เหมาะสมสำหรับเด็ก มันนิดเดียวเองอ่ะ อย่าแจ้งแบนเค้านะ >< จิบิ

แต่ยังไงฉันก็คงปฏิเสทหัวใจตัวเองไม่ได้ ฉันชอบเขาฉันคงตกหลุมรักเขาแล้ว ไม่แน่เขาอาจจะทำเสน่ห์ใส่ฉัน ฉัน ‘รัก’นับหนึ่ง ด้วยสาเหตุอะไรไม่รู้ฉันยับยั้งชั่งใจไม่ได้ =[]= อุว้าห้าห้าห้าห้าห้า! นายเป็นของฉันเถอะ (สมควรแล้วที่มันจะระแวงช้าน) ฉันเหมือนตกอยู่ในมนต์สะกดฉันห้ามใจตัวเองไม่ได้จริงๆ มือของฉันค่อยๆเอื้อมไปแตะบนใบหน้าหล่อเหลาคมคายของนับหนึ่งและค่อยๆลูบไล้ใบ้หน้าเนียนๆของเขา ผู้ชายอะไรทั้งหล่อทั้งเนียน นิ้วชี้ของฉันค่อยๆลูบไปตามจมูกโด่งเป็นสันได้รูปของเขา จนมาหยุดที่ริมผีปาก และตอนนี้ฉันกำลังโน้มตัวลงเข้าหานับหนึ่งใบหน้าของเราไม่สินของฉันค่อยๆเคลื่อนเข้าใกล้กับใบหน้าของเขามากขึ้นเรื่อยๆ

แต่ว่า!

[บรรทัดต่อไปนี้เหมาะสำหรับผู้ชมทุกเพศทุกวัย]

“เฮ้ย!”

อยู่ๆตาหยีคู่เล็กบนใบหน้าหล่อก็เบิกกว้างขึ้น พร้อมส่งเสียงร้องโหวกเหวก ฉันสะดุ้งเฮือกรีบกระโดดขึ้นเตียง นับหนึ่งลุกขึ้นนั่งเอามือแปะไปแปะมา และกอดตัวเองแน่นพร้อมถอยกรูจนติดผนัง นี่ฉันน่ากลัวขนาดนี้เลยเร้อะ? -,.-

“นี่เธอจะทำอะไรฉัน! o[]o ”

นับหนึ่งพูดพร้อมชี้หน้าฉัน ละแล้วฉันจะตอบมันว่าอะไร - -?

“ เปล่านะฉันไม่ได้ทำอะไรนายสักหน่อย-//-”

“ไม่จริง! ฉันไม่เชื่อ ตะกี้เธอลงมานั่งทำอะไร เธอ นี่เธอจะจูบฉันใช่ม้ายยย?”

“ปล๊าว เอาอะไรมาพูด”

“หรือว่าเธอไม่ใช่แค่จูบฉันไปแล้ว เธออาจจะทำอะไรฉันไปมากกว่านี้ ว้ากก ม่ายยย ไม่น้า~ TToTT”

“ใคร? ใครจะอยากไปทำอะไรนาย ไม่มี๊!”

“เสียงสูงเชียว - - เธอไง!ยัยปีศาจ ไม่น้ะว้าก ฉันเสียสาวให้เธอไปแล้วแน่ๆเลยอ้าก ไม่นะ ม่ายยย Y^Y”

“มั่วแล้ว ฉันไม่พิศวาทนายแน่นอน ^_^”     ฉันกัดฟันพูดก็นายน่ารักนี่ T^T

“ตะกี้ฉันเห็นนะ”        “เห็นอะไร? o0o”

“เห็นว่าหน้าเธอใกล้หน้าฉันมาก มันใกล้มากใกล้กันนิ้ดด เดียว”

“บะบะบ้า นายละเมอรึเปล่า ”

“ไม่ฉันไม่ได้ละเมอฉันมั่นใจว่าฉันมีสติสัมปชัญญะครบถ้วน!”

“=o=”

เอิ่ม!พูดไม่ออกเลยฉัน

“ไม่เถียง นั่นแหน่ะแสดงว่าเธอคิดจะทำอะไรฉันจริงๆใช่มั้ย? อ้ากยัยปีศาจ”

พรึ่บ!

ฉันรีบนอนคลุมโปงหลับตาปี๋ โดยไม่สนใจเสียงโวยวายของนับหนึ่ง ก็มันไม่รู้จะแก้ตัวยังไงนี่หว่า

ตะกี้ฉันทำอะไรของฉันเนี่ย? ฉันจะจูบเขาจริงๆใช่มั้ย? ถ้านับหนึ่งไม่ตื่นไม่แน่ฉันอาจจะทำอะไรไปมากกว่านี้ นังบ้า นังเครปบ้า >//<



 

 

☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁
' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' '' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' '
 ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' '  ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' '
☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂

  ขอให้อ่านให้สนุกนะคะ ♥

ฝากที่รักเค้าเป็นโบนัส ><


 
นับหนึ่ง : หยุด! เม้นให้เค้าก่อนที่รัก ♥ อย่าเพิ่งหนีเค้าไป >3<

......................................................................................................................................................

*มุมตอบเม้น

เราจะตอบทุกคอมเม้นแม้มีอยู่น้อยนิด แต่ก็เป็นหนึ่งกำลังใจที่ยิ่งใหญ่ให้ไรท์
 

@ N'kapook เฮียเพรันทดมากจริงๆค่ะ 55 เดาถูกแล้วหล่ะ (มันเดาง่ายไปเน้อะ) ตอนนี้เป็นตอนเปิดตัวของเคอร์เพ ให้ประจักษ์ต่อทุกคนบนโลกา  ไรเตอร์รั่วเนอะ - -  ขอบคุณพี่กระปุกมากนะคะ ขอให้พี่กระปุกหายป่วยไวๆด้วย สู้ๆเดี๋ยวจะหอบตระกร้าผลไม้ไปเยี่ยม (?)
@ Eveeva  หล่อนะ *0* รออีกสัก ห้าหกตอน ไอ้คนนั้นมันจะกลับมาเป็นแน่แท้

@ MapranG!!  ชอบก็จีบเลออ -//- อุ้ยฮาจริงอ้อ ไรเตอร์คิดว่ามันจะแป็กแล้วววนะเนี่ย แต้งกิ้วฟอร์คอมเม้นมากมากค่า :D

......................................................................................................................................................

1คอมเม้น= เป็นหนึ่งกำลังใจให้ไรท์
 ขอบคุณไว้ล่วงหน้าเลยนะคะ

จ้วบบ ♥

 

© Tenpoints!