รับวิจารณ์นิยาย สไตล์ เซเซดๆ.

ลำดับตอนที่ #6 : [send] The Online War [ฝ่าวิกฤตออนไลน์ทะลุโลก]

เรื่อง : The Online War [ฝ่าวิกฤตออนไลน์ทะลุโลก]

ผู้วิจารณ์ : ANN
อ่านเรื่องนี้ : คลิกที่นี่

สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นต้องขอออกตัวเป็นธรรมเนียมก่อนว่าเราไม่ได้เป็นนักวิจารณ์มืออาชีพนะคะ เพราะฉะนั้นอาจจะวิจารณ์ได้ไม่ตรงจุดหรือยังขาดๆ เกินๆ อยู่บ้าง อยากให้คิดเสียว่าการวิจารณ์นี้เป็นการแสดงแง่คิดในมุมมองของนักอ่านคนหนึ่งที่เข้ามาอ่านนิยายของท่าน โดยมุ่งเน้นว่าจะเป็นประโยชน์สำหรับผู้รับการวิจารณ์บ้างไม่มากก็น้อยค่ะ

-โครงเรื่อง

สำหรับแนวออนไลน์แล้วโครงเรื่องยังคงมีความใกล้เคียงกับเรื่องอื่นๆ ที่มีกันดาษดื่น ส่วนชื่อเรื่องก็ยังไม่ดึงดูดใจคนที่เห็นครั้งแรกนัก มีข้อดีที่จดจำง่าย แต่ส่วนตัวคิดว่ามันธรรมดาไปหน่อยค่ะ การแนะนำเรื่องแบบย่อถือว่าทำได้ดีระดับหนึ่ง บอกตามตรงที่สนใจนิยายเรื่องนี้จนกดแอดเฟฟเก็บไว้เป็นเพราะคำโปรยในส่วนตรงนี้ ยิ่งท่อนที่บอกว่า ‘ต้องใช้ชีวิตเป็นเดิมพัน’ กับ ‘การที่ออฟไลน์ไม่ได้’ นี่คือจุดเด่นที่ทำให้นิยายเรื่องนี้น่าอ่านค่ะ

ธีมของเรื่องเกี่ยวกับการที่พวกพระเอกต้องกลับเข้าไปเล่นเกมส์อีกครั้งเพื่อช่วยเหลือทีมงานเซียกำจัดเอไอตัวหนึ่งที่ก่อการกบฏขึ้นโดยการไล่ฆ่าผู้เล่น และใช้หินจากศิลาทำให้คนที่โดนอาบแสงจากศิลานั้นไม่สามารถทำการออฟไลน์ออกจากเกมส์ได้ เมื่อออฟไลน์ไม่ได้ร่างกายที่แท้จริงก็จะตายจากไป... เนื้อเรื่องเหมือนจะธรรมดา แต่ก็ชวนให้น่าคลิ๊กเข้ามาอ่าน การดำเนินเรื่องเป็นไปอย่างมีเหตุผลรองรับตลอด มีที่มาที่ไปซึ่งสามารถทำความเข้าใจได้ไม่ยาก ซึ่งนับว่าไรเตอร์ทำได้ดีในส่วนตรงนี้ค่ะ

-ภาษา สำนวน

การบรรยาย:  การบรรยายเป็นไปอย่างเรียบง่าย อธิบายชัดแจ้งเห็นชัดเป็นลำดับขั้นตอน สามารถจินตนาการตามได้ไม่ยาก ช่วงต้นเรื่องยังมีสะดุดอยู่บ้าง แต่มันก็เป็นจุดเล็กๆ ที่ไม่ทำให้ภาพรวมเสียหาย หลังจากอ่านไปเรื่อยๆ เห็นได้ว่าการบรรยายพัฒนาขึ้นอย่างเห็นได้ชัด มีความสละสลวยและน่าติดตามมากขึ้นกว่าเดิมเยอะเลยล่ะค่ะ

บทสนทนา:  ทำได้ไม่เลวเลยค่ะ เสียแต่คำลงท้ายที่บางครั้งใช้เสียงวรรณยุกต์ผิดไปบ้าง ทำให้เสียงมันดูเพี้ยนๆ ไป สำหรับคนทั่วไปอาจไม่ค่อยสนใจกันนัก แต่สำหรับเราเวลาเพี้ยนไปนิด ประโยคนั้นๆ จะเพี้ยนตามไปหมดและอาจสื่อความหมายไปในอีกอารมณ์หนึ่งเลยค่ะ ก็ต้องระวังเรื่องตรงนี้สักเล็กน้อย แต่ในส่วนอื่นท่านทำได้ดีอยู่แล้วค่ะ

คำผิด คำซ้ำ การหลากคำ:  จากที่ได้เก็บคำผิดให้ท่านใน 10 ตอนแรก คำผิดส่วนใหญ่มาจากคำที่ท่านสะกดใช้จนเคยชินมากกว่าค่ะ เช่นคำว่า ไกล้ = ใกล้ / ศรีษะ = ศีรษะ / ชงัก = ชะงัก / ตลึง = ตะลึง / มอนเตอร์ = มอนสเตอร์ / พึ่ง = เพิ่ง / มั๊ย = ไหม (อันนี้เป็นเรื่องของเสียงที่ใช้ในบทพูดคุย ต้องแล้วแต่สถานการณ์ที่ใช้ด้วยค่ะ แต่ให้ชัวร์ก็ ‘ไหม’ ไว้ก่อนดีกว่า ไม่วิบัติ และทุกคนยอมรับค่ะ^^ ) / ฯลฯ ส่วนอื่นๆ ก็เป็นคำผิดประปรายที่ไม่พิมเกินมา ก็พิมตกหล่นไป ซึ่งมันก็ไม่ได้แย่อะไร แต่ถ้าให้ดีน่าจะตรวจทานซักเล็กน้อยหลังอัพเสร็จ แล้วแก้ไขให้เรียบร้อยจะดีมากค่ะ อนึ่งท่านจะได้ไม่เหนื่อยเวลารีไรท์ และสอง…คนอ่านจะได้ไม่สะดุดซึ่งทำให้เสียอรรถรสในการอ่านด้วยค่ะ

:::การใช้คำซ้ำ มีให้เห็นเยอะในฉากต่อสู้ ซึ่งบางทีมันก็ดูเยอะไปจนรู้สึกได้ว่า...อีกแล้วหรอ ที่เหลือก็นับว่าไม่มีปัญหา ท่านเลือกใช้คำในแต่ละท่อนได้ดีและเหมาะสมอยู่แล้ว

ความถูกต้องของการใช้สัญลักษณ์ต่างๆ และซาวด์เอฟเฟค :  การเว้นวรรค เรื่องนี้อยากให้ท่านระวังขึ้นอีกนิดค่ะ บางท่อนมันเว้นวรรคแปลกๆ อยู่ และบางทีคำที่น่าจะติดกันกลับห่างกันแบบงงๆ อาจเป็นเพราะนิ้วท่านไปโดนปุ่ม space bar มั้งคะ ทำให้อ่านแล้วสะดุดเล็กน้อย แต่ไม่มีปัญหากับภาพรวมเท่าไหร่ค่ะ

::: การใช้สัญลักษณ์ จะเห็นท่านใช้เครื่องหมาย ++++++++++ คั่นฉากไว้เวลาเปลี่ยนฉากไปอีกลำดับหนึ่ง ซึ่งส่วนตัวเข้าใจว่าท่านไม่อยากให้คนอ่านมึน และรับรู้ว่า ‘อ้อ มันกำลังตัดไปอีกฉากแล้วนะ’ แต่ถ้าให้ดีอย่าใช้สัญลักษณ์พวกนี้จะดีกว่าค่ะ การดำเนินเรื่องโดยไม่ใช้สัญลักษณ์กั้นเข้าช่วย แล้วทำให้ผู้อ่านเข้าใจได้เองโดยสัญชาตญาณ คือสิ่งสำคัญที่คนแต่งควรทำให้ผู้อ่านรับรู้ได้ในส่วนตรงนั้นผ่านตัวอักษร(และการเว้นบรรทัดเข้าช่วย)ค่ะ

::: ซาวด์เอฟเฟค โดยรวมไม่มีปัญหาค่ะ ท่านใช้เสียงต่างๆ ได้ดีอยู่แล้ว อ่านแล้วก็ไม่ได้รู้สึกทะแม่งๆ อะไร เอาเป็นว่าผ่านค่ะ

-ตัวละคร

ตัวละครหลัก แต่ละตัวมีความสมเหตุสมผลในแต่ละคน มีให้เห็นพัฒนาการทางความคิดอย่างเด่นชัดโดยเฉพาะตัวพระเอกกับหนุ่มน้อยเทลเลอร์ สำหรับวรรณภากับแทซองมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเองมากพอดู ส่วนไคน์ เวียร่า และเซฟก็ทำได้ดีในส่วนของผู้ติดตาม มีเพียงเอกอนที่อ่านแล้วยังรู้สึกครึ่งๆ กลางๆ ไม่รู้จะมาอารมณ์ไหนค่ะ

-ความสมเหตุสมผล

           เปิดเรื่องมา เนื้อเรื่องจะกล่าวอ้างอิงโดยใช้การลำดับเหตุการณ์เข้าช่วย ซึ่งมีบอกเหตุบอกผลรองรับการตลอดทำให้อ่านแล้วเริ่มคล้อยตาม ยุคที่ใช้เป็นยุคอนาคต ก็เข้าใจว่ามันคงมีเทคโนโลยีที่สามารถทำได้จริง และอาจเกิดระบบผิดพลาดขึ้นได้ดั่งที่ท่านได้เท้าความไว้

            ความเก่งกาจของเหล่าผู้เล่นระหว่างอดีตกับปัจจุบัน จะเห็นได้ถึงความห่างชั้นที่มันมากอย่างเห็นได้ชัด (โดยเฉพาะในตอนแรกๆ) จนอดรู้สึกไม่ได้ว่ารุ่นพระเอกนี่มันเทพจัดเกินคนหรือพวกมันเป็นปีศาจมาเกิดกันแน่! อาจเพราะวุฒิภาวะที่มีมากกว่า(?)หรือเปล่า เลยทำให้ดูเหมือนจะได้เปรียบในการตัดสินใจหลายๆ อย่าง แต่ก็อยากให้ระวังในส่วนตรงนี้ด้วยค่ะ อีกอย่างอ่านๆ ไปแล้วไม่รู้คนกลุ่มนี้จะเฮงไปไหน เจอทักษะลับเยอะมาก คนอื่นๆ ตามหามานานนมกลับไม่เจอ แต่กลุ่มนี้กลับเจอกันเป็นว่าเล่น(?) เลยเข้าใจไปว่าท่านไรเตอร์อยากให้ทุกคนเก่งขึ้นเพื่อใช้รับมือกับคนที่เข้าร่วมแข่งขัน แล้วมีกำลังสูสีพอที่จะสู้กับอเล็กซ์ได้ แต่ถึงกระนั้นก็ให้ความรู้สึกได้ว่า...มันดวงดีกันเกินไปแล้ว! (อิจฉา)

สำหรับความเก่งกาจที่ติดตัวเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว อันนี้ยอมรับได้ค่ะ เพราะทุกคนถือเป็นผู้เล่นเก่งๆ ทั้งหมดในสมัยอดีต การกลับมาบู๊ล้างผลาญแบบถล่มสกิลกระจายจึงไม่ใช่เรื่องแปลกนัก นับว่าเป็นส่วนที่ทำให้เนื้อเรื่องสนุกขึ้นด้วยค่ะ

-การดำเนินเรื่อง/ความลื่นไหล/ความสนุกน่าติดตาม

การดำเนินเรื่อง:  ช่วงต้นเรื่องยังไม่ค่อยน่าดึงดูดใจนัก อาจเป็นเพราะมันคือการปูพื้นเพื่อดำเนินเรื่องเข้าสู่เนื้อเรื่องหลักก็เป็นได้ มันจึงยังไม่มีความแปลกใหม่เท่าที่ควร เพราะนิยายแนวออนไลน์ทั่วไปเปิดฉากมาในลักษณะนี้เกือบทั้งสิ้น การดำเนินเรื่องเป็นไปแบบมีขั้นมีตอน ลำดับเหตุการณ์ได้ดีเลยล่ะค่ะ

ความสนุกน่าติดตาม:  จากที่ได้กล่าวไปข้างต้นในเรื่องของการดำเนินเนื้อเรื่อง ช่วงแรกจึงยังไม่หวือหวาน่าติดตามเท่าที่ควร แต่พออ่านไปสักพักบอกได้เลยว่า ‘เริ่มติด’ โดยเฉพาะฉากต่อสู้ที่ไรเตอร์พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ ทำให้คนอ่านเห็นพัฒนาการ และคล้อยตามไปได้ในที่สุด บางตอนมีการตบท้ายด้วยสกิลค้างให้คนอ่านรู้สึกอยากติดตามมากขึ้น ซึ่งนับว่าเป็นวิธีการเขียนทิ้งท้ายที่ฉลาด ทำให้เรื่องน่าติดตามมากขึ้นค่ะ ส่วนตัวชอบตอนที่วรรณภากับเอกอนร่ายเวท เวลาที่สองคนนี้ใช้เวททำเอาแทบอ่านทุกตัวอักษรเลยค่ะ แต่บางทีการใช้สกิลอาจเยอะไป(มั้งคะ) เวลาอ่านเลยรู้สึกเหมือนอ่านคำซ้ำๆ จนอยากอ่านข้ามไป แต่มันเบ่งพลังกันแบบนี้มาตั้งแต่บทแรกแล้วก็ต้องตามน้ำค่ะ ไม่รู้จะติงยังไงดี บอกได้เพียงแค่ว่ามันเยอะเกินไปเท่านั้นค่ะ  

-ภาพรวม/สรุป

ภาพรวมอยู่ในเกณฑ์ดีค่ะ ไม่เสียใจเลยที่กดแอดเฟฟไป ส่วนตัวคิดว่าไรเตอร์มีการพัฒนาสกิลการเขียนขึ้นเรื่อยๆ อยู่แล้ว อ่านแล้วไม่ขัดๆ สะดุดๆ เหมือนในตอนแรก ดำเนินเนื้อเรื่องได้น่าติดตามขึ้นเรื่อยๆ มีหยอกล้อตบมุขให้ขำเป็นพักๆ อีกด้วย แถมยังสอดแทรกข้อคิดและคติสอนใจหลายๆ อย่างปนเข้าไปกับเนื้อเรื่อง ซึ่งทำให้เราชอบในส่วนตรงนี้มาก อ่านนิยายดีๆ แถมยังได้ข้อคิดดีๆ ติดกลับไปใช้อีก (แต่ถ้าหมั่นตรวจทานคำผิดให้ละเอียดถี่ถ้วนกว่านี้จะเพอร์เฟคมาก) สุดท้าย...ขอบคุณมากๆ ที่แต่งนิยายดีๆ ออกมาให้ได้อ่าน ขอให้ท่านพยายามในส่วนตรงนี้ต่อไปนะคะ แล้วเราจะติดตามผลงานของท่านต่อไปค่ะ ^^