[Fic sj*snsd] OH BOY !! กลุ้มใจนัก..สะดุดรักนายตัวร้าย

ลำดับตอนที่ #6 : Oh boy !! chapter 4 .. เหตุเกิด ณ ร้านคาราโอเกะ part 1 + OPV

Oh boy !! กลุ้มใจนัก .. สะดุดรักนายตัวร้าย

ตอนที่ 4 ..เหตุเกิด ณ ร้านคาราโอเกะ ^0^ part 1

 

 

Yoona mode ::

เฮ้ออ ~ คนสวยเซ็งหมดเลย .. อุส่าดีใจจะได้ไปร้องคาราโอเกะกะเพื่อน สุดท้ายก็ต้องเอาพวกนายดงเฮไปด้วย ปวดหัวชะมัด ผู้ชายบ้าไรวะตื้อได้ไม่หยุดไม่หย่อน คนอื่นที่เข้ามาจีบพอด่าก็หนีไปหมด จะมีก็แต่นายนิชคุณเนี่ยแหละที่ไม่เลิกรา แต่พอมาเจอนายนี่แล้ว .. ขอบอกว่านายนิชคุณเนี่ยชิดซ้ายตกขอบถนนไปเลย - -“ แล้วนี่เพื่อนชั้นหายไปไหนหมดเนี่ย ยัยเพื่อนแฝดก็ลากนายฮันกยองไปไม่สนใจชั้นเลยยยย T^T

 

“ยุนอ๊ายุนอา” นั่นไง .. พูดถึงเสียงก็ดังขึ้นมาเลยตานี่

 

“มีอะไรอีกหะ .. นายเรียกชื่อชั้นทั้งวันแล้วนะ”    สาบานได้ที่ชั้นพูดเป็นเรื่องจริง นายนี่เรียกชั้นเยอะกว่าเรียกเพื่อนรวมกันอีก

 

“คิดไรอยู่ .. คิดถึงผมอยู่รึป่าว”   เออใช่ คิดถึงแกแหละ .. แต่ในทางที่ไม่ดีนะ

 

“ใช่ กำลังนินทาอยู่ในใจ”

 

“แหมๆ คิดถึงก็บอกมาเถอะน่า” หน้าด้านจริงๆนะผู้ชายคนนี้ -..-“

 

 

ชั้นกำลังเถียงนายดงเฮอยู่ดีดี ก็เห็นนิชคุณเดินโฉบมาขวางทาง ทำหน้าเครียดตะหาก ..

 

“ยุนอา !!!!”   นายนิชคุณเรียกชื่อชั้นเสียงดัง .. เอิ่มมม เต็มมั๊ยวะเนี่ย

 

“เฮ้ย ! เป็นไรของนายเนี่ย” ชั้นถาม

 

“นายนี่มันเป็นใคร .. เพื่อนหรือแฟน”   จะบอกว่าหึงงั้นดิ ไม่ไหวนะทั้งคู่เลย

 

“แฟน / ไม่ขอตอบ” นายดงเฮกับชั้นตอบออกมาพร้อมกัน แต่ดูคำตอบนายนั่นแล้วกวนฝ่ามือน้อยๆของชั้นมาก

 

“ทำไมไม่ขอตอบอ่ะยุน” 

 

“นายนี่ไม่ใช่แฟนชั้น และก็ไม่อยากนับเป็นเพื่อนด้วย รำคาญโว้ยยยยยยยยยยยย ~” ชั้นตอบไปอย่างรำคาญ(ทั้งคู่แหละ) 

 

 

“ยุนอา .. เฮ้อ หาตั้งนานกว่าจะเจอ” เสียงสวรรค์ของยัยแทดังขึ้นมาโสตประสาท ดีใจเหมือนได้รางวัลที่หนึ่ง ^0^ แต่ได้ข่าวว่าพวกมันทิ้งชั้นไม่ใช่หรอ - -“

 

“แทแท ไม่มีรอชั้นเลยนะ” แล้วชั้นก็เดินไปหาแทยอนทันที .. แต่แปลกที่นายดงเฮไม่เดินตามชั้นมา พอหันกลับไปก็เห็นนายจอมตื้อเดินหันหลังไปอีกทางซะแล้ว

 

“งอนหรอเนี่ย” ชั้นพูดเบาๆ ก่อนจะเดินไปพร้อมแทยอน

 

หรือว่าที่ชั้นพูดมันจะแรงเกินไป อย่างน้อยให้นายนั่นเป็นเพื่อนก็ยังดีหนิเนอะ   หวังว่าที่ดงเฮเดินหนีไปอีกทาง คงไม่ใช่เพราะชั้นหรอกนะ คือ ให้ง้อผู้ชายเนี่ยเสียฟอร์มชะมัด   แต่เฮ้ย ! ทำไมจะต้องไปใส่ใจด้วยเนี่ย คนอื่นเข้ามาก็ด่ากลับไปหมด   โอ้ย ยุนอา เธอเป็นอะไรของเธอเนี่ย ไม่ต้องสนใจๆๆๆๆๆๆ ห้ามสนใจเด็ดขาด (แต่นายนั่นจะงอนชั้นมั๊ยน้า)

 

.

.

.

.

 

Hankyung mode ::

ตอนนี้ผมกับยูริถึงร้านคาราโอเกะแล้ว ยัยนี่เดินลากผมมาตลอดทางตั้งแต่ที่ห้องจนมาถึงร้านแล้วก็ไม่ยอมปล่อย เป็นเพราะพวกกยูรินั่นแท้ๆเลยเกิดเรื่องยุ่งแบบนี้ เพราะผมพอจะรู้แล้วว่ายูริกับกยูริไม่ถูกกันเท่าไหร่ ไม่ใช่เท่าไหร่หรอก ไม่ถูกกันเลยดีกว่า   แล้วเคราะห์ซ้ำกรรมซัด กยูริดันมาปิ๊งในความหล่อเท่สไตล์หนุ่มจีนแผ่นดินใหญ่ผืนเดียวกับหลินฮุ่ยอย่างผมอีก คงยากที่ยัยลิงนี่จะยอมง่ายๆ

 

“อ้าวน้องยูริ แหมวันนี้ควงแฟนมาอวดพี่ด้วยหรอจ๊ะเนี่ย กี่ปีกี่ชาติไม่เคยเห็นพามาเปิดตัว แต่แฟนหล่อนะเนี่ย ดูแล้วเหมาะสมกันจริงๆเลย”  นี่คือคำพูดประโยคแรกของเจ๊ที่ร้านเกะ ท่าทางยัยหนุมานนี่จะมาบ่อยน่าดู .. แต่คือผมไม่ใช่แฟนยัยนี่คร๊าบบบบบบบบบบบบ !!! แต่ไม่เป็นไรเจ๊เข้าใจแบบนี้ไปเหอะ ผมสะใจ

 

“เอ่อ”  นั่นยูริถึงกับไปไม่เป็น  แน่หล่ะมืองี้เกี่ยวแขนผมอย่างกะปลาหมึก หลักฐานคาตาแบบนี้ ยากที่จะหลุดพ้นข้อกล่าวหา .. งั้นเดี๋ยวผมขอช่วยทำให้เรื่องกระจ่างขึ้นอีกนิดนึงดีกว่า

 

“อ่อครับ พอดีผมเพิ่งกลับมาจากอังกฤษน่ะครับ”    ฮ่าฮ่า สะใจจริงเว้ย พอผมพูดจบยัยลิงก็ค้อนผมทันที กำลังจะอ้าปากด่าแล้วนั่น (ไม่ต้องห่วงผมหรอกครับ อยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่แบบนี้ ยูริไม่กล้าด่าผมหรอก ^0^)

 

“ห้องเก้าชั้นสองใช่มั๊ยครับ .. ขอบคุณนะครับ ไปกันเถอะสุดที่ร๊ากกกกกกกกก” พอดีกันกับที่เจ้าของร้านยื่นกุญแจห้องมาให้พอดี ผมเลยคว้ามา แล้วโอบเอวตัวแสบให้ดูสมกับเป็นคู่ร๊ากกก(จอมปลอม)ซะหน่อย 555  (ฟังดูเหมือนมาโรงแรม แต่ที่ต้องให้กุญแจไปไขเองเพราะพวกนักเรียนบางคนก็มั่วน่ะครับ แอบเข้ามาไม่จ่ายค่าห้องซะก่อน)

 

“นี่ปล่อยเลย ไอ้ .. หึย !! ฮันกยอง ปล่อยดิวะ”   ว่าไปยัยนี่ก็หุ่นดีนะเนี่ย .. ดีมากเลยด้วย

 

“ทำไมต้องปล่อย .. เป็นแฟนกับชั้น จะได้เอาชนะกยูริได้ไง ไม่ดีหรอ”   แตะนิดแตะหน่อยทำเป็นหวง เดี๋ยวพ่อจะสอนให้เข็ดเลย

 

“ชนะยัยนั่นมันก็ดีหล่ะนะ แต่อย่าเปลืองตัวแบบนี้ได้มะหล่ะ ไอ้ลามก !!!!”   เฮ้ย ไม่พูดอย่างเดียวยัยนั่นง้างกำปั้นเตรียมต่อยผมแล้ว *0* 

 

“หมั่นไส้มาตั้งแต่เช้าและ ตรงนี้คงไม่มีใครเห็น ขอซักหมัดเหอะวะ”  

 

ฟึบ ~     โอ้วพระเจ้าเข้าข้างที่ผมหลบทัน .. แต่ยัยยูริดันเล่นถลามาทั้งตัวกะเอาให้ผมน๊อก เลยทำท่าจะล้ม

 

“อ้าวเฮ้ย”   ผมเห็นก็รีบแทรกตัวไปรับไว้ โชคดีเป็นของยัยนั่นที่ผมรับไว้ทันพอดี เพียงแต่ตอนนี้.. เรากอดกัน !! รู้สึกแปลกๆบอกไม่ถูก กอดผู้หญิงมาก็เยอะ ไม่ยักเหมือนกอดยัยนี่ เป็นเพราะอะไรกันวะเนี่ย

 

“เอ่อ . ขอบใจนะที่ช่วยรับชั้นไว้ ”   คนอย่างยูริพูดจาน่ารักกับผมได้ด้วยวุ้ย~ น่ารักแบบนี้ค่อยดูน่าจีบหน่อย ขอให้น่ารักอย่างงี้ตลอดไปเถอะ สาธุ >/\<

 

“อืมๆ ไม่เป็นไรหรอก”  เมื่อเค้าดีมา เราก็ต้องดีกลับถูกต้องมั๊ยครับ

 

“แต่...”  

 

“แต่อะไรหรอ” พอผมถามจบยูริก็ค่อยเงยหน้าขึ้นมามองผมแล้วยิ้มหวานให้ เอ๊ะ หรือว่าวันนี้ผีเข้าวะเนี่ย นี่มันดีจนน่ากลัวแล้วนะ

 

“ปล่อยช้านนนนนนน”   -0- แว๊กก อุส่าชมยังไม่ถึงสองนาที ตะโกนใส่หน้าอีกแล้ว เอ่อ ท่าทางผมจะเอาดีกับผู้หญิงคนนี้ไม่ได้นะ

 

“ไม่ปล่อยหรอก .. ”   กวนประสาทซักหน่อยดีกว่า  โฮะๆๆๆ

 

 

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด >//< ”   แล้วผมกับยัยยูริก็หันไปตามเสียงกรี๊ดที่ดังสนั่นหวั่นไหว ทำลายสภาพเยื่อแก้วหูนั่น ภาพที่เห็นคือเด็กผู้หญิงซึ่งเป็นนักเรียนโรงเรียนเดียวกับผมยืนจับแก้มตัวเอง สายตาจ้องมาที่ผมกับยูริ

 

“พี่ยูริกับพี่ฮันกยองเป็นแฟนกันหรอค๊าาาาาาาาาาาาาาาา”  เท่านั้นแหละครับ ร้านคาราโอเกะที่ว่าเสียงดังๆ พอได้ยินประโยคนี้ทุกห้องพร้อมใจกันโผล่หน้าออกมาดูกันหมด สงสัยงานนี้สนุกแน่   ในเมื่อคนอื่นเห็นแบบนี้แล้ว ขอพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส(แกล้ง)หน่อย ถึงมันจะทำให้ไม่มีสาวกล้ามาจีบผม แต่ได้แกล้งยัยตัวแสบนี่ก็คุ้มอยู่  

 

“พี่ยูริมีแฟนแล้ววววว T^T” หลายคนถึงกับเสียงน้ำตาเลยทีเดียว

 

ผมงงเล็กน้อย นี่ยูริมันป๊อปขนาดนี้เลยหรอ ที่สำคัญที่ยืนร้องไห้กันอยู่เนี่ยเด็กผู้หญิงน่ารักๆขาวๆตัวเล็กๆทั้งนั้นเลย  ผมหันไปมองตัวแสบที่ยังอยู่ในอ้อมกอดผม สีหน้ายัยนั่นได้แต่อึ้ง อึ้ง อึ้งอย่างเดียว ค้างเลยก็ว่าได้ - -“ ผมเลยต้องปล่อยแต่โดยดี

 

“เอ่อคือ..มันไม่ใช่” จะแก้ตัวหรอ ไม่ทันแล้วหล่ะ ผมมองยูริยิ้มแล้วแล้วยืนท่าปกติมือสองข้างล้วงกระเป๋ากางเกงอย่างสบายใจเป็นที่สู๊ดดดดดด

 

“ช่วยหน่อยดินายฮัน” 

 

“ไม่มีประโยชน์หรอก พวกน้องๆเห็นตอนเรากอดกัน อ้างยังไงก็ฟังดูไม่ค่อยขึ้น”

 

“แล้วงี้ชั้นก็เรตติ้งตกอ่ะดิ”   แหน่ะ มีห่วงเรตติ้งตัวเองอีก

 

“ไหนว่ารำคาญ”

 

“โหก็มันเคยชินหนิหว่า .. นะๆๆๆ ช่วยหน่อยนะ”   ยูริจับแขนผมแล้วเขย่าๆ ทำเสียงออดอ้อนซะด้วย น่ารักอีกและ .. ว่าแต่ยัยลิงจะรู้มั๊ยนะว่ายิ่งทำแบบนี้ยิ่งเหมือนเป็นแฟนกันเข้าไปใหญ่เลย 5555

 

(T^T)   ฮือๆๆๆ ฮึก ฮืออออ ~      นั่นไงผมว่าแล้ว ยิ่งมาอ้อนแบบนี้คนยิ่งเข้าใจผิดกันไปใหญ่ งานนี้ผมคงต้องรุกจริงๆแล้วสินะ (รุกนี่ผมหมายถึงแกล้งยัยลิงนะครับอย่าคิดลึกนะ)

 

 

 

Normal mode ::

 

“เค้าเป็นอะไรกันอ่ะคยู”   ซอฮยอนที่เดินมาพร้อมคยูฮยอนเพราะโดนชายหนุ่มลากไปซื้อไอติมด้วยกัน มาถึงก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นเด็กนักเรียนหลายคนวิ่งร้องไห้ออกมา บ้างก็นั่งร้องไห้พิงกำแพง

 

“ไม่รู้ดิซอ”   คยูฮยอนเองก็แปลกใจไม่แพ้กัน

 

“เจ๊คะ รู้มั๊ยเค้าเป็นอะไรกันอ่ะ” ซอฮยอนหันไปถามเจ๊เจ้าของร้าน ซึ่งสาววัยกลางคนก็ได้แต่ส่ายหน้าไม่รู้เช่นกัน

 

“ไม่รู้เหมือนกันนะคะหนูซอ .. ”

 

“หืม ~ ค่ะๆ แล้วพวกพี่ๆมีใครมากันรึยังอ่ะคะเจ๊” ซอฮยอนถามต่อ คยูฮยอนได้แต่ลอบมองสาวน้อยที่ยืนอยู่ข้างๆพูดเจื้อยแจ้วอย่างที่เค้าเองไม่คิดว่าซอฮยอนจะพูดเก่งแบบนี้

 

“อ่อ ก็มีหนูยูริอ่ะค่ะ แต่ว่าพาแฟนมาด้วยนะคะ เพิ่งมาเหมือนกี้นี้เอง” สิ้นคำพูดของเจ๊เจ้าของร้าน ซอฮยอนก็ตาโตพอจะรู้สาเหตุแล้วว่าทำไมเด็กนักเรียนถึงวิ่งร้องห่มร้องไห้ออกมาคนแล้วคนเล่าแบบนี้

 

“ไปกันเหอะคยู” แล้วว่าซอก็ดึงแขนเสื้อคยูไปชั้นบนของร้านทันที

 

‘ ขนาดมือยังไม่จับ ไปดึงแขนเสื้อแทน .. ชาตินี้จะจีบติดมั๊ยวะเนี่ยตู ’   คยูคิด

 

“มัวแต่คิดอะไรอยู่รีบไปเหอะ”

 

“น่านรู้อีก เหอๆ ไปดิ ไปก็ไป” แล้วน้องเล็กของทั้งสองกลุ่มก็รีบวิ่งขึ้นไปทันที

 

 

 

 

ที่ร้านคาราโอเกะชั้นบน

 

“พะ พี่ฮันกยอง ปะ เป็นแฟน พะ พี่ยูริจริงๆหรอคะ” เด็กสาวใจกล้าคนนึงเดินเข้าไปถามฮันกยองกับยูริตรงๆ เพียงแต่พูดติดๆขัดๆเท่านั้น ไม่แปลกที่เด็กสาวจะร้องไห้เพราะฮันกยองบ้าง เพราะแม้จะมาโรงเรียนเป็นวันแรก แต่กลุ่มฮันกยองที่หน้าตาดีเป็นทุนอยู่แล้ว สาวๆเลยปิ๊งทันที

 

“เอ่อ คือ ไม่..”   ยูริยังพูดไม่ทันจบ ซอฮยอนกับคยูฮยอนก็วิ่งขึ้นมาพอดี

 

“พี่ยูริ มันเกิดอะไรขึ้นอ่ะ” ซอฮยอนถามพี่สาวพลางมองไปรอบๆตัวมีสายตาเกือบสิบคู่มองมา

 

“น้องๆกลับเข้าไปร้องเพลงกันตามสบายเถอะนะครับ” ฮันกยองรีบพูดขึ้น แล้วทุกคนก็ยอมก้มหน้ากลับเข้าห้องไปอย่างเดิม

 

“ก็ไม่มีอะไรหรอกซอ ไปร้องเพลงกันเถอะ” ยูริพูดแล้วจับมือน้องสาวจะพาเข้าห้องคาราโอเกะที่จองไว้แล้ว แต่โดนซอฮยอนรั้งไว้ก่อน

 

“พี่ยูริบอกว่าเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นซอจะให้พี่เจสมาถาม” ซอฮยอนรู้ดีว่ายูริกับเจสสิก้าสนิทกันมาก และไม่มีเรื่องอะไรที่ยูริปิดเจสสิก้าได้ ซึ่งยูริก็จำยอมบอกความจริงแก่น้องสาว

 

“ก็พี่กับนายฮันเดินเข้ามาพร้อมกันแล้วมีน้องคนนึงเห็น ก็เลยกรี๊ด พวกน้องๆที่ร้องเพลงอยู่ได้ยินก็เปิดประตูออกมาดูแล้วก็เข้าใจผิดคิดว่าพี่กับนายฮันเป็นแฟนกัน” ยูริอธิบาย ซอฮยอนกับคยูฮยอนแอบหัวเราะออกมา จนพี่ทั้งสองมองค้อน

 

“แล้วอย่าไปบอกใครนะซอ นายคยู” เรื่องดูเหมือนจะจบเพราะน้องเล็กทั้งสองพยักหน้าแล้ว ถ้าไม่มีฮันกยองขัดขึ้นมาซะก่อน

 

“เธอยังเล่าไม่หมดเลยนะยัยลิง” 

 

“อ้าวนี่พี่ยูริยังปิดบังอะไรซออีกหรอคะเนี่ย” ซอฮยอนถามมองหน้ายูรินิ่ง ยูริหันไปด่าฮันกยองด้วยสายตา แต่ดูเหมือนยิ่งยั่วโมโหยูริได้ ฮันกยองยิ่งได้ใจ

 

“ก็ที่พวกน้องๆเค้าร้องไห้ออกไปก็เพราะเค้าเห็นตอนพวกพี่กำลังกอดกันอยู่ ใช่ป่ะยูริ ฮ่าฮ่าฮ่า” ฮันกยองพูดจบ ก็มีเสียงตกใจแทรกขึ้นมา หากแต่ว่าไม่ใช่ซอฮยอนหรือคยูฮยอน

 

 

“อะไรนะ !!!!!!!!!!! ยูลกอดกับนายฮันหรอ ”   เสียงเจสสิก้า แทยอน ยุนอาดังขึ้นพร้อมกัน โดยมีคิบอมกับซีวอนยืนยิ้มๆอยู่ข้างหลัง

 

“เฮ้ย นายฮัน พูดอะไรบ้าๆ” ยูริหันไปตบหลังฮันกยองอย่างแรง จนอีกคนหน้าเบ้

 

“โอ๊ยเจ็บนะยัยลิง”

 

“จริงหรอยูล” เจสสิก้าถามซ้ำ

 

“ไม่เชื่อลองถามน้องห้องอื่นดิ เคาะประตูถามเลย เห็นกันหมดแหละ” ฮันกยองบอก

 

“อย่านะเจส” ยูริร้องห้าม

 

“เรื่องจริงใช่มั๊ยเนี่ยยัยลิง บอกมานะ !!” แทยอนพูดบ้าง

 

“เออๆ ก็กอดจริง แต่ไม่ได้ตั้งใจนะเว้ย ก็นายฮันมันกวน ชั้นก็จะต่อย แต่นายนี่ดันหลบทันชั้นก็เลยเสียหลัก” ยูริพูดจบ ทุกคนก็หัวเราะออกมา ไม่เว้นแม้แต่คิบอมก็แอบขำเบาๆ

 

“แหม.. ตั้งใจไม่ตั้งใจก็กอดไปแล้วหละนะ ” ยุนอาแซว

 

“นั่นดิ โหยัยลิง แกปิ๊งนายฮันก็ไม่บอก ไม่เห็นต้องไปเอายัยกยูริมาอ้างเลย แกทำตัวน่ารักๆหน่อยก็จีบติดแล้ว เนอะๆๆๆ”   เจสสิก้าหันไปหาพรรคพวก ซึ่งอีกสามสาวก็พยักหน้าเห็นด้วย ซีวอนได้แต่เหลือบมองเจสสิก้าที่ยามนี้ไม่มีแววของเจ้าหญิงน้ำแข็งที่ใครพูดถึงเลยซักนิด

 

“พวกแกหนิ มากไปและนะ ก็บอกแล้วว่าบังเอิญอ่ะ”   ปากก็เถียงไป แต่หน้างี้แดงแล้ว

 

“เฮ้ยไม่ต้องเขินๆ เพื่อนกันน่า  นายฮันนายก็อย่าเล่นตัวมากนักนะ เพื่อนชั้นชอบก็เล่นๆกะมันหน่อย”   แทยอนบอก หนุ่มหน้าจีนที่ตอนนี้มีพวกเยอะ ได้ทีแกล้งยัยลิงตัวแสบเลยเล่นตามน้ำไปด้วย

 

“อือๆ นี่เห็นว่าอยู่ห้องเดียวกันนะเนี่ย ไปเหอะ จองไว้แล้ว เดี๋ยวเสียเวลาร้องนะ” ฮันกยองพูดจบ ทั้งเก้าคนก็เดินเข้าห้องคาราโอเกะไปอย่างมีความสุข เว้นแต่ยูริที่ยืนหน้าบึ้งอยู่

 

“พี่ยูริ เข้ามาเถอะค่ะ ไม่ต้องเขินพี่ฮันหรอก พวกเราอยู่กันตั้งเยอะ” ซอฮยอนเรียก

 

“นี่ซอก็เป็นไปกับพวกนั้นด้วยหรอ”

 

“อิอิ ซอล้อเล่นน่ะค่ะ เข้ามาเถอะค่ะพี่ยูริ” แล้วยูริก็เดินเข้าไปในห้องคาราโอเกะ

 

.

.

.

.

 

ในห้องคาราโอเกะที่ถูกจัดไว้เพื่ออำนวยความสะดวกโดยเฉพาะ มีโซฟาตัวใหญ่ตั้งอยู่หน้าจอพลาสมาติดผนังจอยักษ์ที่พร้อมเพิ่มอรรธรสในการร้องเพลง บวกกับลำโพงอย่างดีขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ข้างๆ ริมห้องมีมินิบาร์เล็กๆ เป็นเครื่องดื่มที่ไม่มีแอลกฮอล์ เหมาะกับร้านคาราโอเกะที่ตั้งอยู่ไม่ไกลเขตโรงเรียนแบบนี้

 

“กดเพลงเลยเจส” แทยอนที่เป็นนักร้องเพลงรีบร้อนกว่าใครๆ

 

“เอาเพลงไรๆ”   เจสสิก้าถามเพื่อนรัก

 

“ Oh!!!! ” 

 

“จัดไปค่า”   เจสสิก้าที่ตอนนี้หลุดมาดนิ่งโดยสิ้นเชิงแล้ว ดูรั่วๆ ยิ่งทำให้คุณชายซีวอนหลงรักเข้าไปใหญ่ แต่ก็ยังวางมาดเหมือนเดิม

 

 

 

“Oh oh oh oh ปารึล ซารางเง .. Ah! Ah! Ah! Ah! มันนี มันนี แฮ  ~” แทยอนและเจสสิก้าร้องอย่างเมามัน ซึ่งทุกคนก็ดูจะสนุกไปด้วย คิบอมก็ตอนแรกบอกขี้เกียจตอนนี้ก็เริ่มสนุกมีโยกหัวและดีดนิ้วไปตามจังหวะ .. แต่มีใครบางคนที่มัวนั่งมองประตู เหม่อลอยอยู่คนเดียว

 

“นายหายไปไหนเนี่ยนายดงเฮ งอนจริงๆหรอเนี่ย เฮ้อออ~” ยุนอาลอบถอนหายใจ หลังจากที่เธอพูดไม่ดีกับดงเฮออกไป จนป่านนี้ดงเฮก็ยังไม่ตามมา

 

“เป็นไรป่าวยุน” ยูริถามขึ้น

 

“เอ่อ ปวดท้องนิดหน่อยอ่ะ ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะยูล”

 

“อืมๆ   .. อะไรของนายเนี่ยไอ้ผีจีน” ยูริที่พยักหน้ารับรู้เสร็จก็หันไปด่าคนข้างๆที่เอาไมค์มาโขกหัวเธอตลอดเวลา

 

 

ยุนอาเดินมาหน้าร้าน มองซ้ายมองขวาก็ยังไม่เห็นเงาของนายจอมตื้อ แต่เธอเองก็แปลกใจไม่น้อยว่าแค่ผู้ชายจอมตื้อที่เพิ่งรู้จักกันได้วันเดียว ทำไมเธอต้องไปแคร์ความรู้สึกมากขนาดนั้น

 

“เฮ้อออ ~” ยุนอาถอนหายใจก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้หน้าร้าน

 

“มานั่งทำอะไรคนเดียวตรงนี้ ไมไม่เข้าไปร้องเกะกับเพื่อนหล่ะ” เสียงที่ยุนอาจำได้ดังขึ้น เธอเงยหน้าขึ้นไปมองก่อนจะยิ้มออกมา

 

“นายดงเฮ”

 

“อืมชั้นเอง”

 

“หายไปไหนมาอ่ะ .. ชั้นนึกว่านายโกรธชั้นซะอีก ที่พูดไปวันนี้อ่ะ ขอโทษนะ พูดแรงไปจริงๆ” ยุนอาไม่รอช้ารีบขอโทษทันที

 

“พูดแบบนี้แปลว่าผมก็มีสิทธิ์ใช่มะยุนอา”

 

“เอ่อ .. เป็นเพื่อนกันไปก่อนเถอะนะ นายมันตื้อจนน่ารำคาญนี่นา” ยุนอาตอบ ดงเฮยิ้มหน้าบาน

 

“ยอมเป็นเพื่อนกันแล้วหรอครับ”

 

“อยู่ห้องเดียวกัน นั่งก็นั่งข้างกัน ต้องอยู่ด้วยกันอีกตั้งปีนึง เป็นเพื่อนกันก็ไม่เสียหายหนิ” ดงเฮได้ยินก็ดีใจมาก จับมือยุนอาแล้วกระโดดไปมา

 

“แต่ถ้าจีบติดก็เลื่อนขั้นได้ใช่ป่ะ” ดงเฮถามจนยุนอาหน้าเริ่มขึ้นสีเล็กน้อย แต่ดีที่ตอนนี้ก็เริ่มเย็นแล้วเลยไม่เห็นสีอย่างชัดเจน

 

“ฝันไปเถอะ” พูดจบยุนอาก็เดินสะบัดหน้าหนีเข้ามาในร้าน โดยมีนายจอมตื้อของเธอวิ่งตามมาติดๆ

 

“รอก่อนดิยุนอา ~”

 

 

------------------------------------------------------------------------

มาอัพให้แล้วนะคะ ... ตอนนี้มีฮันริ ด๊องยุนแล้วก็คยูซอโผล่มานิดนึง

ตอนหน้าจะมีวอนเจสกับบอมแทแน่นอน แล้วก็จะมีเรื่องของซอฮยอนมาด้วย

ต้องรอติดตามนะคะสำหรับใครที่ชอบคยูซอ โฮะๆ ^0^

จะมีบุรุษนายนึงโผล่มาแทรกแซงทั้งที่คยูของเรายังไม่ได้จีบจริงจังเลย

ใครอยากลุ้นๆก็ลองไปดู cast ที่หน้าหลักนะคะ แล้วจะรู้ว่าเค้าคือผู้ใด !!!

**ส่วนเรื่องการอัพ ช่วงนี้ไรเตอร์จะพยายามอัพบ่อยขึ้นแล้วนะคะ

อาจจะสองตอนต่อวันเลยก็ได้ เพราะอาทิตย์หน้ากิ๊กมีปรับพื้นฐาน มสี่ ที่ รร

ประมาณเกือบสองอาทิตย์ แล้วก็หยุดอีกอาทิตย์นิดๆแล้วก็เปิดเทอมเลย

ใครจะติดตามก็ลองเข้ามาดูบ่อยๆนะคะ เผื่อกิ๊กจะอัพไว้แล้ว :]

ปล. อ่านแล้วคอมเมนท์นะคะ :]]