Love Teacher ♥ สะดุดรัก คุณครูตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #6 : Chapter III : New Teacher [25%] ปล.หมักดองไว้นาน...

New Teacher

 

           

            “ครูประจำตัวของฉันคือยัยนั่นน่ะเหรอ…บ้าน่า!” ฉันพูดพลางยิ้มเฉื่อยๆให้กำลังใจตัวเองต่อไป

            ฉันไม่ยอมให้ยัยบ้าผู้ชายนั่นเป็นครูของฉันหรอกนะ =_=!

           

ขวับ!

ฉันหยิบกระเป๋าเป้ลายแมวสีดำของลดสต๊อกจากญี่ปุ่นสะพายหลังเพื่อมุ่งหน้าไปยังสถานที่ที่บอร์ดกำหนดไว้ว่าให้ไปเจอครูประจำตัวที่ไหน ไปก็ไป…

ฉันโปรยตาออกจากรัศมีตัวฉันไปประมาณ 2 เมตร เพื่อส่องหายัยเจฟฟี่ ซึ่งก็กำลังเจอยัยนั่นนั่งรอใครซักคนพร้อมกับกอดอกอยู่ตรงหัวบันได ฉันมุ่งตรงไปทันที ยัยนั่นลุกขึ้นพร้อมไปยืนงงๆ

“ทำไมเธอไม่ไปหาครูประจำตัวของเธอฮะ!” เจฟฟี่ตะคอกและพลางยิ้มแหยะๆ ยัยนั่นคงยังไม่รู้ตัวเลยสินะ เฮ้ออ…

“นี่อย่าตะคอกให้มากนักเดี๋ยวตีนกาเธอจะมากกว่าเดิม ฮ่าๆ!”

“ย..ยัย เธอว่าฉันหน้าแก่งั้นเหรอ!”

“ฉันก็แค่พูดลอยๆ” ฉันทำเป็นเมินหน้าไปทางอื่นใส่ แต่ที่ว่าพูดลอยๆน่ะ ฉันก็พูดจริงๆนี่แหละ..

“พูดลอยๆงั้นเหรอ!... เธอน่ะจงใจพูดชัดๆ” หญิงสาวจากหน้าตาสะสวยกลับมาทำหน้าบึ้งใส่เพราะคำพูดลอยๆของฉัน แต่..ฉันไม่ผิดหรอกนะ >//<

 

“แล้วทำไมเธอถึงไม่ไปหาครูประจำตัวของเธอล่ะ?”

“ก็ฉันก็มาหาอยู่นี่ไง…” ฉันทำหน้าเบื่อเซ็งกับชีวิต โอ้! เทพเจ้าทำไมถึงส่ง ยัยไม่สมประกอบ แถมยังบ้าผู้ชาย มาคู่กับฉันด้วย T T

“เธอหมายความว่ายังไง?”

“หมายความว่า…เธอคู่กับฉันไงเล่ายัยบ้า T^T”

“ม..ไม่จริงใช่ไหม?”

“จริงแท้ทุกประการ…”  

ยัยเจฟฟี่ทำหน้าค่อนข้างอึ้งไปซักครู่ แล้วเธอก็ค่อยๆคลี่ยิ้มอย่างชั่วร้ายออกทีละนิดๆ อย่างไม่ค่อยน่าไว้วางใจ

“เธอได้เจอความโหดร้ายจากฉันแน่ หึหึ..”

“อะไรของเธอ?” ฉันทำหน้ามึนงงตอบกลับไป ได้เจอความโหดร้าย? ยัยนี่มีด้วยงั้นเหรอ

“ถ้าคงไม่รู้หรอกว่าธาตุแท้ของฉันน่ะเป็นยังไง … เอาไว้ว่าเราเจอกันบ่อยๆแล้วเธอก็จะรู้เองนะยัยปากเก่ง..”

“เดี๋ยวเธอก็จะรู้เอง แต่ตอนนี้เป็นวันที่มีเวลาพักสำหรับฉันแล้ว ฉันไปเดินห้างดีกว่าเยอะ ดีกว่ามานั่งเสวนากับเด็กปากเก่งกลางแดดกลางลมแบบนี้นะ ^^” ยัยเจฟฟี่ยิ้มระรื่นแล้วเธอก็พุ่งตรงไปที่รถสปอร์ตคันสีฟ้าสุดหรู พลางโบกมือบ๊ายบายแล้วขึ้นรถไป

อ้อ! ลืมบอกไป วันเปิดเทอมวันแรกโรงเรียนมีนโยบายให้นักเรียนและครูหยุดพักตามสบายใครจะทำอะไรก็ได้… แต่ถึงจะพักและทำอะไรก็ได้ แต่ฉันเพิ่งมาใหม่ ยังไม่รู้จักใคร ฉันจะทำอะไรได้ล่ะ…

 

“กรี๊ดด! นั่นใช่ไหมที่ว่าเป็นครูใหม่ของโรงเรียนเรา หล่อมากเลยอ๊า!” เสียงกรี๊ดของบรรดาผู้หญิงหลายๆคนที่ดังมาจากที่ฟากหนึ่งที่กำลังมีพุ่มไม้ดัง ระหว่างตัวฉันและอีกฟาก เพราะแถวนี้จะเป็นสวนน้ำพุ มีพุ่มไม้เยอะ ไว้สำหรับนั่งชมวิวยามเหงาๆ แต่ก็มีคนเยอะพอสมควร

“แหะๆ” เสียงทุ้มพูดอย่างเขินๆอายๆตอบไป

ตกลงคนพวกนี้เป็นใครกันแน่ ฉันต้องแอบดูให้ได้!

ฉันตัดสินใจขึ้นแท่นที่ไว้สำหรับปลูกพุ่มไม้ที่กลั้นกลางระหว่างฉันกับเสียงเหล่านั้น พอดีฉันเป็นคนที่สอบสอดรู้สอดเห็นซะด้วยสิ! เรื่องเสี่ยงอันตรายกับเรื่องพวกนี้นะฉันยอมทำ…

นั่นมัน…

ภาพที่ฉันเห็นกลับเป็นนักเรียนผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่แต่งตัวค่อนข้างแรง และคนที่ฉันเห็นอีกคนก็คือ…

“นายต้นน้ำนี่!”

ว๊ายยย!

ตุ๊บ!

ร่างบางๆของฉันตกลงกับพื้นอย่างรวดเร็ว รู้ตัวอีกทีหน้าฉันก็ไม่คว่ำอยู่กับพื้นแล้วล่ะ..ไม่นะหน้าสวยๆของฉัน T^T

“แอบฟังผมเหรอครับ ^^;”

“น…นาย”

 

/me โดนทุบหัว

แฟนคลับ :: ดองนานเกินไปแล้วนะ!
ไอเอม :: เค้าขอโทษ T T
แฟนคลับ :: ฆ่ามัน !!
ไอเอม :: ม๊ายยยย~

ขอโทษที่ดองนาน(มาก) ขอโทษที่ติดเรียน ขอโทษที่ขี้เกียจ ... ประมาณนี้แหะๆ
อยากจะบอกว่าที่มาอัพเอาจนป่านนี้เพราะว่า จริงๆเขียนเสร็จแล้วล่ะแต่รีไรท์ใหม่หลายๆรอบจนเวียนหัว + กับความขี้เกียจเล็กๆน้อยๆ และ เปิดเทอมแล้ว ไม่ค่อยมีเวลาแต่งเลย... แง่งๆ ไม่ว่ากันนะคะ ^^;

ขอสัญญาด้วยเกียรติยุวกาชาดว่า จะ ..'หมักดอง' อีกต่อไป 55+

เอ้อๆ ลืมบอกไปค่ะ ลดระดับตัวหนังสือให้แล้วนะคะ จะได้อ่านง่ายๆ >,.<

บะบุย เดี๋ยวไรเตอร์จะมาอัพใหม่ให้ค่ะ ขอบคุณทุกคนที่ติดตาม ปล.สุดท้ายนี้อย่าลืมเม้นท์นะ หุหุ

 (โค้ดแบนเนอร์เก่าเน่าค่ะ รับบริจาคแบนเนอร์นะคะ T^T)