สายสัมพันธ์ มิตรภาพ ( Hunter x hunteR )

ลำดับตอนที่ #6 : ดวงไฟดวงนี้จะไม่มีทางมาแทนไฟแค้นกองนั้นได้จริงๆหรือ .

เรื่องโดย  

แก๊ง  hunter : cilluo ( ตอน 6 )

---------------------------------------------------------------------------------------------



ทำไมหนอ......ฉันถึงต้องเป็นดวงไฟที่สร้างความแค้นให้ประทุ



ทำไมหนอ......นายถึงไม่ยอมรับดวงไฟดวงหนึ่งซึ่งสำนึกผิด



ทำไมหนอ......นายถึงไม่เปิดรับดวงไฟดวงนี้เพื่อใหความอบอุ่นแก่หัวใจนายบ้าง



ทำไม….





“ เป็นไง ตื่นแล้วหรอ ” หนึ่งร่างที่ช่วยทุกคนจากการถูกทิ้ง ให้ตายในป่าเอ่ยขึ้น



ไม่ต้องบอกว่า หนึ่งในผู้ที่เคยหลับไหลจะโกรธแค้นมากเพียงใด ด้วยสัญชาตญาณเจ้าตัวเรียกโซ่เน็นออกมา พร้อมกับนัยตาที่เปลี่ยนเป็นสีแดงฉาน



แต่….



ไม่มี !  อะไรกัน โซ่หายไปไหนเน็นก็ไม่มีแล้ว !  เป็นไปได้ยังไงกัน



“ แก…. คุโรโร่ !  แกทำอะไรกับโซ่ของฉัน ” ผู้ที่ฟื้นจากการสลบตะโกนด้วยความสงสัย ผู้นั้น…. ผู้ที่มีความแค้น และปรปักษ์ต่อแมงมุม ผู้ที่ต้องสูญเสียพวกพ้องที่ถูกแย่งชิงลูกตาไปได้แต่ร้องไห้ให้แก่ พวกพ้องที่มีนัยตาที่กลวงโบ๋…. ผู้ที่มีความมุ่งมั่นที่จะทำลายเงามายาให้สิ้น และได้พรากสองขาสำคัญของแมงมุมไป….



“ เปล๊า…. ฉันก็แค่พาพวกนายมาที่นี่เท่านั้น ” หัวหน้าแห่งเงามายาตอบด้วยท่าทางที่ยั่วโมโหใครบางคน….



“ ฮึ่ม…. แกไปตายซะไป ! ” คุราปิก้าตวาดพร้อมกับรังสีอาฆาตที่รุนแรง



“ หยุดเหอะ คุราปิก้า ” หนึ่งในฮันเตอร์ที่อวุโสที่สุดกล่าว



“ … ชิ ! ” คุราปิก้าหยุดชะงัดเหมือนกับระเบิดที่โดนตัดสายชนวน….



“ คุณคุโรโร่ไม่ได้โกหก เขาแค่ช่วยเราจริงๆ ” ฮันเตอร์ที่ตัวเล็กสุดกล่าวเพื่อตัดความเข้าใจผิด



“ ที่เป็นอย่างนี้ก็เป็นเพราะพี่ฉันเอง…. พ่อคงสั่งให้พี่มาฆ่าทุกๆ คนให้หมด ” คิลัวร์พูดแทรกทำให้หนึ่งในฮันเตอร์ต้องตอบกลับกระทันหัน



“ ไม่จริงน่าก็อิรูมิน่ะ…. ” คุราปิก้าที่กำลังโต้กลับยังพูดไม่จบประโยคก็โดนโต้กลับก่อน





“ พี่น่ะตั้งใจจะฆ่าพวกนายตั้งแต่แรกแล้ว ทั้งกอร์น ทั้งนาย ทั้งเลโอลีโอ…. พี่น่ะรู้ว่าพิษแค่นี้ชั้นยังคงไม่ถึงตาย ถึงเล่นงานทุกคนตั้งแต่แรก ”



“ คุราปิก้า…. ”



“ พี่อิรูมิน่ะ…. ถ้าเพื่องานล่ะก็เขาทำได้ทุกอย่าง แม้จะต้องแลกด้วยชีวิตเพื่อนก็ตาม….. ”



คิลัวร์ พูดเรื่องในใจของตนให้ทุกๆ คนฟัง แม้ว่ามันจะเป็นแค่เรื่องที่ตนคิดเองแต่ก็เป็นเรื่องที่เคยเกิดขึ้นมาก่อนหน้านี้



“ ไม่ใช่หรอก คิรัวร์ หากว่าเขาต้องการจะฆ่าพวกเราจริงๆ ล่ะก้อคงไม่ปล่อยให้คนมาช่วย หรือใช้พิษประเภทนี้หรอก ” เลโอลีโอกล่าวจากความรู้ของตน ( มีด้วยหรอความรู้ - -* เห็นมีแต่ความงก : ผู้เขียน ) ( เอาเหอะช่วยกันๆ : เลโอลีโอ )



“ ที่คุราปิก้าใช้เน็นไม่ได้อาจเป็นเพราะพิษก็ได้นะ เพราะฉันก็ใช้เน็นไม่ได้เหมือนกัน ” กอร์นพูดพรางดูฝ่ามือของตนที่ไม่มีเน็นแผ่ออกมา….



“ อืมใช่ ฉันก็ด้วย คิลัวร์ที่ทนพิษได้ถึงยังใช้เน็นได้ไง…. ” เลโอลีโอเอ่ยอีกคน



“ หัวไวดีนี่คุณลุง ” คิลัวร์พูดหาเรื่องพร้อมเปลี่ยนอารมย์ทันที



“ เฮ้ๆ คิลัวร์พูดให้มันดีๆหน่อย ฉันน่ะยังวัยทีนพอๆกับพวกนายน่ะแหละว้อย ! ” คุณลุงคนนั้นกล่าว ( อิอิ : ผู้เขี่ย เอ้ย! เขียน )



“ จะทำไมล่ะลุง ” คิลัวร์เถียงต่อ



“ อ้าวคิลัวร์พูดงี้เดี๋ยวฟันหายนะว้อย…. ” เลโอลีโอกล่าวกับผู้ที่แหย่ด้วยความโมโห



“ ทำไมตาลุงขี้งก ”



“ ไอ้ลูกลิงไฟช็อต ”



“ ไอ้เลโอขี้หลี ”



“ ไอ้หัวฟูปัญญาอ่อน ”



“ ไอ้หัวดำงูโผล่ ”



“ ไอ้…. ”



“ หยุ๊ดน้า…... ( โว้ย ! ) ” กอร์น และคุราปิก้าตะโกนหยุดศึกน้ำลายที่บ้าเลือดนี้อย่างเฉือดเฉือนดุเดือดและเลือดพล่าน ( เวอร์ : คนอ่านบางคน ) ( แต่ฉากนี้ว่าคุ้นๆนะ เหอๆ : ผู้เขียน )



“ หายเข้าใจผิดกันแล้วสินะ….. “ หัวหน้าเงามายาโปรยขึ้นโดยที่ไม่ได้มอง สีหน้าลูกตำลึงของคนหน้าแตกบางคน



“ … ถ้างั้นก็ขอโทษนะ คุโรโร่…. “ ลูกตำลึงพูดอย่างเขินๆ



“ ตอนนี้ก็มีฉันกับคุณคุโรโร่ ที่ยังใช้เน็นได้…. ต้องระวังให้มากแล้วนะ…. “ คิลัวร์พูดเชิงเตือนระวังภัย….



“ คุโรโร่!? … เน็น ? “ คุราปิก้าเอ่ยงง



“ ใช่ตอนนี้ โซ่เน็นของนายในหัวใจฉันก็หายไปแล้ว…. แต่รักที่นายฝากไว้ในหัวใจฉันมันยังไม่จางหายไปเลยนะ คุราปิก้า “ คุโรโร่พูดแหย่คุราปิก้า อย่างกวนโมโห



“ ไอ้… ชิ! “



“ คุโรโร่ ! นายทำไมต้องช่วยฉันด้วย ทำไมต้องทำดีต่อฉัน ทำไมต้องทำดีต่อคนที่นายเคยทำร้ายเขาไปอย่างเจ็บช้ำ คนที่นายพันธนาการเอาไว้ด้วยโซ่…. นายพันธนาการชั้นเอาไว้ด้วยโซ่แห่งความแค้นแล้ว นายไม่มีทางที่จะทำลายโซ่นั้นลงได้อีก นายเข้าใจไหม…. หากไฟแค้นของฉันยังไม่มอด หากว่านายคิดจะทำลายไฟแค้นของฉันให้ดับลง ด้วยดวงไฟเล็กๆ ของนาย นายเข้าใจไหมมันไม่มีทางที่จะเป็นเหมือนเดิมได้อีกแล้ว ! นายเข้าใจมั๊ย…. คุโรโร่ “ คุราปิก้าถามไถ่ และระบายความในใจต่อคุโรโร่ด้วยความ โมโห อาจไม่ใช่ความโมโหและโกรธเรื่องในอดีตส่วนหนึ่ง….



ความแค้นที่เหลือนั้นมันคืออะไรกัน…..



เรากำลังทำอะไรอยู่...........



เรากำลังมีความแค้นไม่ใช่หรือ.........



แต่ทำไม....ความแค้นนั้นดูเหมือนจะลดน้อยถอยลงไปล่ะ.....



ทำไม....เราถึงต้องแค้นด้วยล่ะ



หรือว่า....เพราะชะตา ชะตาที่กำหนดทางเดินให้เรา ทางเดินที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้



ทำไม........



“ งั้นหรือคุราปิก้า…. ” หัวหน้าเงามายากล่าวพร้อมกับก้มหน้าลงที่เก้าอี้





ดวงไฟดวงนี้…. จะไม่มีทางมาแทนไฟแค้นกองนั้น…. ได้จริงๆหรือ….





“ คุโรโร่ฉันจะเล่าเรื่องนึงให้ฟัง…. ” ไฟแค้นกล่าว



“ … ” คุโรโร่นั่งมอง



“ คิลัวร์ ฉันจะเล่าเรื่องพี่ของนายให้ฟังเอาไหม…. ” ไฟแค้นกล่าวกับคิลัวร์



“ พี่อิรูมิน่ะหรอ…. ” คิลัวร์กล่าวด้วยควาสงสัย



“ อื้ม…. ”



************************************************



จบตอน 6





รู้สึกว่าตอนนี้ไม่ค่อยสนุกเลยเน้อ....



เหอๆ