My Brother Lover พี่ชายแท้จอมเจ้าเล่ห์

ลำดับตอนที่ #6 : Chapter - - 5 จูบแรก

Chapter - - 5

          “...ถ้าอยากดื่มก็จูบพี่สิ!”

               “O_O!!”   พี่ฉันบ้าไปแล้วแน่ๆแค่ฉันอยากดื่มเหล้าที่พี่ดื่มไปเมื่อกี้ทำไมต้องจะ...จูบด้วย สั่งแก้วใหม่ก็ได้หนิ สายตาของพี่เนย์ไม่ได้แกล้ง ไม่ได้เล่นแต่เหมือนเอาจริง

          “พี่บ้าหรอ!”                                                        

          “ฉันบ้าก็เพราะเธอนั้นแหละ!”

          “เพราะฉัน??”   ฉันชี้ตัวเองก่อนจะทำหน้าตางงสุดๆเพราะฉันพี่ถึงบ้า ฮ่าๆๆฉันอยากหัวเราะจังแต่เวลานี้ฉันไม่ควรหัวเราะก็ดูหน้าตาพี่เนย์สิ หน้าตาจริงจังมากๆเลย

          “ใช่! พี่เป็นแบบนี้เพราะเธอไงเนริด์”

          “ไม่ใช่เพราะฉันหรอก เพราะยัยเนยตังหาก”

          “ทำไม? เธอดูรังเกียจเนย?”

ตอนนี้ฉันอยากร้องไห้จัง พี่ฉันโง่มากเลยหรอ ไม่รู้เลยหรอว่าแฟนพี่ทำให้ฉันเจ็บปวดแค่ไหน ยิ่งคิดฉันยิ่งอยากร้องไห้จริงๆ ภาพเหล่านั่นทำให้ฉันเจ็บปวดที่สุด

          “บอกพี่สิ”

          “เธอไล่ฉันออกจากห้องตอนที่พี่หลับ เธอแสดงอำนาจต่อฉันแต่กับพี่เธอทำเหมือนลูกหมาตัวนึง พี่เคยรู้บ้างไหมว่าเธอทำให้ฉันเจ็บแค่ไหน!!”

          “.....”

          “พี่เหมือนคนโง่ที่ไม่รู้ว่าน้องสาวตัวเองเจออะไรมาบ้าง”

          “.....”

          “และวันนี้พี่เป็นอะไร พี่ไม่เดินกับฉัน พี่ไม่สนใจฉันแต่สนใจผู้หญิงคนนั้นมากกว่าฉัน!!”

          “.....”

          “พอฉันเดินกับผู้ชาย พี่ทำเป็นหวงแต่เวลาฉันทะเลาะกับผู้หญิงคนนั้น พี่ไม่ห่วงฉัน พี่แค่ห้ามและเดินไปกับผู้หญิงคนนั้น!!!”

          “.....”

          “พี่เคยเป็นห่วงฉันบ้างมั้ย?!!!”

ฉันปาดน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้มตัวเอง ฉันทนไม่ไหวแล้ว ฉันทนผู้หญิงคนนั้นไม่ไหวแล้ว ฉันจ้องหน้าพี่เนย์ก่อนจะทำหน้าตาผิดหวังในตัวเขา ฉันหมุนตัวเพื่อที่จะเดินออกจากที่นี่ ฉันไม่ต้องการอยู่กับพี่อีกแล้ว ฉันเบื่อชีวิตตัวเองแล้ว

ฉันกำลังก้าวเท้าแต่คนด้านหลังฉันกับจับต้นแขนฉันก่อนจะกระชากฉันให้เข้าไปใกล้เขาแต่สิ่งที่ฉันไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้นกับฉันและพี่ชายตัวเอง เขาโน้มหน้าลงมาก่อนที่จะกระแทกริมฝีปากตัวเองลงมาที่ฉันอย่างหนัก จูบแรกของฉัน จูบแรกของฉันโดนพี่ชายแท้ๆได้ไป จูบแรกที่ฉันเก็บไว้ให้ชายที่ฉันรักและคนที่ฉันรักคือ...พี่ชายตัวเอง

ร่างสูงยังจูบฉันอยู่ ฉันเริ่มรู้สึกถึงรสขมๆมันคือเหล้าที่เขาดื่มไปเมื่อกี้ ฉันอยากเบือนหน้าหนีแต่มือของเขาจับแก้มฉันไว้ไม่ให้หนีไปไหน มันมากเกินไปแล้ว เขารุกล้ำเข้ามามากเกินไปแล้ว เขาไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้นะ ฉันผลักเขาอย่างสุดแรงแต่ผลที่ได้คือเขาอยู่นิ่งไม่ได้เซไปทางไหนเลย ทำไมแรงฉันมันน้อยจัง

...หรือว่าฉันต้องปล่อยให้เขารุกล้ำริมฝีปากฉันไปเรื่อยๆอย่างหนีหรอ ไม่มีทาง!!!

ฉันทุบตีไหล่เขาโดยไม่สนว่าตัวฉันเองจะเจ็บแค่ไหน ขอให้หลุดพ้นจากสิ่งนี้สักทีแต่ไม่กี่นาที ฉันสามารถทำให้พี่เนย์ปล่อยฉันให้เป็นอิสระ พี่เนย์ละริมฝีปากจากฉันก่อนจะมองฉันด้วยสายตาเรียบเฉยแต่ฉันกลับ...

     เพียะ!!!

มือฉันกลับตบใบหน้าของพี่เนย์อย่างแรง ฉันปล่อยน้ำตาออกมาก่อนที่ฉันจะถูริมฝีปากตัวเอง พี่น่ารังเกียจที่สุด มีที่ไหนพี่น้องจูบกัน ฉันไม่อยากจะเชื่อว่าพี่เนย์จะทำแบบนี้

          “พี่มันบ้า! อยากจูบก็ไปจูบกับผู้หญิงของพี่สิ!”

          “...พี่ขอโทษ”

          “ขอโทษหรอ ขอโทษแล้วฉันจะได้จูบแรกคืนมั้ย?? พี่มันทุเรศที่สุด!!”

ฉันผลักพี่เนย์แล้วรีบเดินออกจากที่นี่ทันที ระหว่างทางฉันเอาแต่ถูริมฝีปากแต่มันเหมือนไม่ได้ติดอยู่ที่ริมฝีปากฉันแล้วแต่มันติดอยู่ในหัวฉัน ภาพที่พี่เนย์กระชากฉันและจูบฉัน  พี่ฉันเป็นคนแบบนี้หรอ

ฉันเดินมาเรื่อยๆจนถึงหน้าผับ เฮ้อ...อากาศดีขึ้นกว่าข้างในอีกแต่ทำไมหน้าผับมีแต่พวกขี้เหล้า ขี้ยาล่ะและฉันก็เข้าไปข้างในไม่ได้ด้วย อ๊ากกก! ฉันคิดผิดจริงๆรู้งี้อยู่ข้างในดีกว่า

          “ว่าไงน้องสาว จะไปไหนจ๊ะ”

ฉันสะดุ้งเฮือกเมื่อมีเสียงทุ้มๆเรียกฉันจากด้านหลังส่วนด้านหน้าฉันก็มีพวกผู้ชายล้อมอีกสามคน ฉันหันหลังก็ต้องชะงักข้างหลังฉันมีอีกสี่คน ฮือๆใครก็ได้ช่วยฉันที

          “ไปไหนจ๊ะ ตอบพี่หน่อยสิ”

          “ฉันจะกลับบ้าน”

          “ให้พี่ไปส่งมั้ย?”

          “.....”

จู่ๆชายที่คุยกับฉันก็เดินเข้ามาใกล้ฉันและจับข้อมือฉันไว้ จับข้อมือหรอ! ฉันสะบัดข้อมือออกแต่ไอ้บ้านี้มันแรงเยอะจริงๆ ฉันหันไปมองทุกด้านแต่ไม่มีใครออกมาจากผับเลยและไม่มีใครอยู่ข้างนอกผับด้วย พวกยามหายไปไหนหมดนะ

          “มากับพวกพี่ดีกว่า อยากกลับบ้านไม่ใช่หรอ เดี๋ยวพี่ไปส่ง หึๆ”

ฉันไม่อยากกลับแล้ว คำพูดตอนแรกมันก็หน้าฟังหรอกนะแต่ประโยคสุดท้ายที่ผู้ชายคนนั้นพูด ฉันว่าฉันไม่ควรฟังตั้งแต่แรกเลย T_T

          “มาเร็วน้องสาว มากับพี่เถอะ”

          “ไม่นะ ใครก็ได้ช่วยด้วย!!”

          “ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้นะ!!!”

เหมือนมีเสียงสวรรค์มาช่วยฉัน ใครกันนะที่ตะโกนห้ามพวกนี้ ฉันเขย่งเท้ามองผู้ชายคนนั้นแต่เมื่อเห็นใบหน้าแล้ว ฉันอยากเข้าไปกอดจริงๆ

          “...พี่เนย์...”   ฉันเอ่ยออกมาเบาๆ

          “ปล่อยเธอซะ!!”

          “อยากให้ปล่อยหรอวะ! หึ...งั้นมึงมาดวนกับกู ถ้ามึงชนะมึงเอาผู้หญิงคนนี้ไปแต่ถ้ามึง...แพ้ มึงเตรียมตัวตายได้เลย อ๋อ และผู้หญิงคนนี้ก็ต้องเป็นของกู ฮ่าๆๆ”

          “ได้!!!”

ฉันโดนผลักลงพื้น เจ็บเป็นบ้าผลักมาได้ยังไงมันเป็นปูนนะเว้ย ฉันมองพี่เนย์ที่ตอนนี้สายตาพี่เนย์จ้องมันอย่างกับอยากกินเลิอดกินเนื้ออย่างนั้น พี่ฉันจะเป็นไรมั้ยเนี่ย ฉันพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นก่อนที่จะเดินเข้าไปหาพี่เนย์

          “พี่อย่าเลย พี่มีแต่เจ็บตัวเปล่าๆ”

          “อย่ายุ่งน่า!”

          “แต่ฉันเป็นห่วงพี่นะ!!!”

          “เชื่อใจพี่สิ”

พี่เนย์เอ่ยออกมาก่อนจะขยิบตาให้ข้างหนึ่ง ฉันจะทำยังไงดีเนี่ย พี่ฉันไม่เก่งด้านนี้เลยนะ ฉันนึกได้แล้ว ฉันไปเรียกคนมาช่วยดีกว่า ฉันกำลังจะวิ่งเข้าไปในผับแต่ถูกชายในกลุ่มอันธพาลอุ้มตัวฉันจนลอยขึ้นจากพื้น

          “จะไปไหน เธอต้องอยู่ที่นี่!”

          “.....!!”

ฉันทำหน้าหมดหวังทันที จะมีใครสักคนเดินออกมาจากผับมั้ยเนี่ย ฉันเอาแต่มองประตูผับโดยที่เขาเริ่มดวนกันแล้ว

          “เอาเลยมั้ยน้อง”

          “เอาเลย”

          “ฮ่าๆ”

     ผัวะ!

ฉันสะดุ้งขึ้นเมื่อได้ยินเสียง ใครโดนชกกัน ฉันรีบหันหน้าไปมองทันที ไอ้หัวหน้ากลุ่มมันโดนพี่ฉันชกเข้าอย่างจัง ฉันเบิกตาขึ้นพี่ฉันไปเรียนมาตอนไหนเนี่ย

          “มึงตายแน่!!”

          “เข้ามาเลย”

     ผัวะ

     ผัวะ

     ตุ้บๆ

     ผัวะ

ผ่านไปประมาณสิบนาที ตอนนี้หน้าตาไอ้หัวหน้าเริ่มย่อยยับแล้วส่วนพี่ฉันก็มีแผลเยอะเหมือนกันจะบอกว่าพอๆกับไอ้หัวหน้าเลย

          “ลูกพี่ไหวมั้ย?”

          “ไหวเว้ย!!”

ลูกน้องของมันถามขึ้นเมื่ออาการลูกพี่เริ่มไม่ดีเพราะท่าเดินเริ่มโซเซดูเหมือนจะทรงตัวไม่ได้ พี่เนย์กำลังเช็ดเลือดออกจากมุมปาก ฉันเผลอมองพี่ตัวเองตอนเช็ดเลือด ทำไมพี่ฉันเวลาเช็ดเลือดช่างเท่จัง^_^

          “ปล่อย!!”

หัวหน้าบอกลูกน้องก่อนที่จะเดินเข้าไปหาพี่เนย์แต่ยังไม่ถึงตัวพี่เนย์ก็มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น

          “มีคนต่อยกัน กรี๊ดดดดดด!!!”

          “ไหนครับ??”

          “ตรงนั้นค่ะ”

          “หยุดนะ!!”

          “ลูกพี่เราหนีเถอะ พวกยามกำลังมา”

          “โธ่เว้ย ฝากไว้ก่อนมึง!”

ฉันเห็นพี่เนย์ยิ้มมุมปากก่อนจะเดินมาหาฉัน ฉันที่กำลังมองว่าใครตะโกนมาช่วยฉันกับพี่เนย์ที่แท้ก็เนย เนยวิ่งมาหาพี่เนย์ด้วยความร้อนใจเมื่อมาถึงเธอเอาแต่จับแผลบนหน้าพี่เนย์ด้วยความเป็นห่วงและทั้งถามว่าเกิดอะไรขึ้น เจ็บตรงไหนเปล่า? ฉันมองภาพตรงหน้าแล้วเลี่ยนจัด

          “เนริด์...เจ็บตรงไหนเปล่า”

เมื่อพี่เนย์หลุดพ้นออกจากเนย เขาก็รีบเดินมาหาฉันจับหน้าฉันจับตัวฉันและเผลอโดนริมฝีปากฉัน ฉันสะดุ้งขึ้นก่อนจะเบือนหน้าหนี

          “เนย์ค่ะ เนยว่าไปทำแผลก่อนดีกว่า”   เนยเดินตามพี่เนย์มาแล้วจับไหล่พี่เนย์ไว้

          “ครับ...แต่ผมคิดว่า ผมกลับไปทำที่บ้านดีกว่า”

          “แต่...”

          “ไปกันเนริด์”

ฉันพยักหน้าก่อนจะจับมือพี่เนย์ที่ยื่นมาให้ฉัน พี่เนย์ยิ้มให้ฉันและลากฉันเดินไปด้วยกันแต่เดินไม่ถึงสิบก้าวก็มีรถแท็กซี่มาจอดตรงหน้าเรา

พี่เนย์เปิดประตูรถก่อนจะผลักหลังฉันให้เข้าไป ตามมาด้วยพี่เนย์

          “ไปไหนครับ^^”

          “คอนโด M ถนน B ครับ”

          “ครับ”

รถเริ่มเคลื่อนตัวออกจากผับ ฉันเห็นเนยมองรถด้วยสายตาหมดหวังแต่ตอนนี้ฉันไม่มีเวลามานั่งหัวเราะเหมือนแต่ก่อนหรอกนะเพราะคนข้างๆฉันกำลังจ้องมองฉันอย่างไม่วางตา

          “เรื่องจูบ...พี่ขอโทษ”

          “พี่เลิกพูดเถอะ”

          “ถ้าพี่ไม่พูด เมื่อไหร่เธอจะยิ้มสักทีล่ะ พี่ไม่ชอบหน้าตาเธอตอนนี้นะ”

          “แล้วไงค่ะ ฉันจะทำหน้าตายังไง มันก็เรื่องของฉัน”

          “เนิรด์...เดี๋ยวกลับถึงคอนโดก่อน เราต้องคุยกัน”

          “.....”

     ณ. คอนโด M

ฉันถูกพี่เนย์ลากเข้ามาในคอนโดจนถึงหน้าห้อง พี่เนย์ผลักฉันให้เข้าไปในห้อง ฉันที่ยังมีสติอยู่จึงรีบวิ่งเข้าห้องตัวเองและล็อกประตูทันที เฮ้อ...ฉันคงปลอดภัยแล้วสินะ

     คลิ๊ก!

ฉันหันขวับไปทางประตูทันที ประตูถูกเปิดออกโดยพี่ชายฉัน พี่เนย์ชูกุญแจให้ฉันดู จริงสินะพี่ฉันเป็นคนเก็บกุญแจห้องนี้หนิ ทำไมฉันมันโง่จริงๆ ฉันตบหัวทีนึงก่อนจะมองหน้าพี่เนย์

          “เราคุยกันก่อนได้มั้ย? โอ้ย!”   พี่เนย์ร้องขึ้นเมื่อรู้สึกเจ็บตรงมุมปาก เขาจับมุมปากตัวเองและร้องออกมา ฉันควรเป็นน้องสาวที่ดีมั้ย พี่ตัวเองเจ็บขนาดนี้ ฉันเดินสวนพี่เนย์แล้วออกจากห้องตัวเองเพื่อไปหยิบกล่องปฐมพยาบาล

ฉันกลับมาที่ห้องเหมือนเดิม พี่เนย์กำลังนั่งอยู่บนเตียงและจับแผลตัวเองอยู่

          “มาทำแผลเถอะ เดี๋ยวหน้าพี่หมดหล่อพอดี”

          “หึ ฮ่าๆ...โอ้ย!”   พี่เนย์หัวเราะออกมาเมื่อได้ยินฉันพูดแต่ก็ต้องหยุดหัวเราะเพราะเจ็บแผล ฉันอดเผลอยิ้มออกมาไม่ได้ ก่อนจะมองหน้าพี่เนย์ หน้าพี่ฉันเหมือนโดนหมากัดมาอย่างนั้นแหละ ฉันหยิบสำลีก่อนจะลุกขึ้นไปห้องน้ำเพื่อชุบน้ำ ฉันเดินกลับมาแล้วนั่งข้างๆพี่เนย์แล้วเอาสำลีแตะแผลพี่เนย์เบาๆ

          “เธอมีเบาจัง”

          “...อืม”

ฉันหยิบสำลีอันใหม่แล้วชุบแอลกฮอล์ ใจจริงฉันไม่อยากทำขั้นตอนนี้หรอกนะเพราะกลัวพี่ตัวเองเจ็บแต่พี่ฉันเป็นผู้ชายหนิ เจ็บแค่นี้ไม่เป็นไรหรอก

          “เจ็บหน่อยนะ”

          “.....”

ฉันแตะสำลีลงบนแผล พี่เนย์สะดุ้งเล็กน้อยแล้วมือของพี่เนย์ก็มาจับมือฉันไว้แล้วกดมือฉันให้สำลีโดนแผลอย่างแรง ฉันทำท่าชักมือออกแต่พี่เนย์กลับจับมือฉันไว้และกดมือฉันไว้กับแผล

          “พี่ไม่เจ็บหรอ?”

          “ไม่ เธอทำ...พี่ไม่เจ็บหรอก”

          “...พอเถอะ แผลสะอาดแล้ว”   ฉันเอ่ยขึ้นเพราะมันอยู่อย่างนั้นนานแล้ว

          “ยังหรอก”

ฉันขมวดคิ้วก่อนจะมองหน้าพี่เนย์ พี่เนย์ยิ้มให้ฉันแล้วหน้าของพี่เนย์เริ่มเข้าใกล้ฉันขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ จนจมูกของเราสองคนชนกัน ฉันสะดุ้งเฮือกและถอยออกแต่พี่เนย์กลับคว้าเอวฉันไว้แล้วดันฉันให้เข้าไปใกล้กว่าเดิม พี่เนย์เอามือฉันออกจากแผลก่อนจะจับมือฉันไว้ ฉันเริ่มรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆของพี่เนย์ พี่เนย์ขยับหน้าเข้ามาใกล้และประทับริมฝีปากลงบนริมฝีปากฉัน จูบครั้งที่สองที่อ่อนโยน อ่อนหวานกว่าครั้งแรกที่ผับ พี่เนย์กอดฉันอย่างแนบแน่น ตอนนี้ฉันเหมือนอยู่บนปุยเมฆกำลังลอยขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ

     ตอนนี้ฉันกับพี่เนย์เป็นอะไรกันอยู่ เป็นพี่น้อง หรือว่า...มากกว่าพี่น้อง

ทักทายนักอ่านทุกคนค่ะ

ไรเตอร์มาอัพเต็มวันนี้เลยละกัน เหอๆ

ไม่รู้ว่าสนุกเปล่าเพราะไรเตอร์มือใหม่อ่านะ =_=

ยังไงก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะ มีขอแนะนำอะไรก็บอกได้นะ (เพิ่งมาบอกอะไรตอนนี้ล่ะ แต่งได้ห้าตอนแล้ว -_-)

ขอบคุณทุกท่านนะคะที่เข้ามาอ่านนิยายไรเตอร์

ขอบคุณทุกคอมเม้นนะและนักอ่านเงาด้วยนะคะ ขอบคุณจริงๆค่ะ

ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว -_-

ขอบคุณทุกท่านนะคะ

PS.ใกล้เปิดเทอมแล้ว ไรเตอร์คงไม่มีเวลามาลงให้อ่านะแต่ไรเตอร์จะพยายามมาลงให้น้า เหอๆ

สองพี่น้อง