ลำดับตอนที่ #6
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เจ้าของตัวจริง 100% NC +
เจ้าของตัวจริง 100%
“ขอโทษจริงๆนะครับ คุณพาย” ชายหนุ่มมีอายุแต่งกายภูมิฐานเอ่ยอย่างนอบน้อมหลังจากแจ้งว่าห้องที่เขาจองเอาไว้สองห้องสำหรับตัวเองและคู่หมั้น นั้นเหลือเพียงห้องเดียวเพราะความเข้าใจผิดของพนักงาน
“เฮ้อ แล้วทีนี้จะทำยังไงดีเนี่ย ตอนนี้หน้าเทศกาลอย่างนี้คนเยอะซะด้วยสิ”
“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ เพื่อเป็นการขอโทษทางโรงแรมได้จองห้องพักของอีกที่เอาไว้แล้วห่างจากที่นี่ไม่มากหรอกครับ” ผู้จัดการโรงแรมเอ่ยอย่างเอาใจ “เดี๋ยวผมจะบริการไปส่งให้เองครับ”
“แต่ผมอยากอยู่กับคู่หมั้นนี่ เพิ่งจะข้าวใหม่ปลามันแท้ๆ” ชายหนุ่มบ่นอุบอิบหันไปมองสาวน้อยข้างกายอย่างสุดแสนเสียดาย
“พี่พายก็ อย่างอแงสิคะ” วรัศยาหันไปตีที่แขนหนาเบาๆอย่างหมั่นไส้ “รบกวนช่วยไปส่งพี่พายด้วยนะคะ”
“อ้า ไล่พี่เลยหรอคนดี ให้พี่นอนด้วยก็ไม่ได้” คำพูดเชิงหยอกล้อเล่นเอาคนตัวเล็กหน้าแดงซ่าน
“คนบ้า”
“งั้นให้พี่ขึ้นไปส่งก่อนแล้วกันนะ” พายุพัฒน์ต่อรองกับแม่สาวน้อย โดยไม่รอคำตอบมือหนาของเขาก็ฉวยกระเป๋าเดินทางของคนรักเดินเข้าลิฟต์ไปหน้าตาเฉย..
……………………………………………………………………………………………………………………….
‘ซ่า’ ร่างบางน่าทะนุถนอมของวรัศยาเปียกชุ่มเมื่อน้ำจากฝักบัวสุดหรูสาดกระทบเรือนร่างสมส่วน หญิงสาวอัมเพลงเบาๆอย่างสบายอารมณ์ เมื่อนึกถึงคู่หมั้นหนุ่มที่เพิ่งจะยอมกลับห้องพักของตัวเองหลังจากออดอ้อนงอแงกับเธอราวกับเด็กๆอยู่พักใหญ่จนตอนนี้เวลาล่วงเลยไปเกือบค่อนคืนแล้ว
ความสุขสมหวังประดังเข้ามาในหัวใจดวงน้อยอย่างท่วมท้น คนที่เธอชอบตั้งแต่ยังเด็ก คนที่เธอเฝ้ามอง และหลงรักเมื่อเติบโตขึ้นบัดนี้มาสารภาพรักพร้อมกับขอแต่งงานกับเธอ มาเป็นเจ้าของทั้งร่างกายและหัวใจ
‘ก็อกๆๆ’ เสียงเคาะประตูรัวๆทำให้ความคิดที่โลดแล่นหยุดชะงัก สงสัยพี่พายจอมเจ้าเล่ห์จะแกล้งลืมอะไรไว้กระมัง หญิงสาวรีบหาเสื้อคลุมอาบน้ำตัวยาวคลุมกายผูกปมเข้ากันอย่างมิดชิดก่อนที่จะรีบออกไปเปิดประตูให้ผู้มาเยือน
“ลืมของอีกหรอคะ พี่พาย”
“ไอ้พายน่ะพี่ไม่รู้ แต่ตัวพี่เองไม่ลืมอะไรไว้ง่ายๆหรอกนะ หวาน” เสียงทุ้มต่ำคุ้นหูดังขึ้น สร้างความตกใจให้กับวรัศยาไม่น้อย
“พี่ภัทร!!”
“นึกว่าจะจำพี่ตัวเองไม่ได้ซะแล้ว” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบ ก่อนที่จะดันตัวเองเข้าสู่ห้องของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว
“พูดอะไรอย่างนั้นคะ” น้องสาวตัวน้อยเอ่ยอย่างกล้าๆกลัวๆ เมื่อสบสายตาดุดันของพี่ชาย“ว่าแต่ พี่ภัทรมาได้ยังไงคะ”
“พี่ก็มาตามมาคิดบัญชีน้องสาวตัวดีไง”
“บัญชีอะไรกันคะ” วรัศยาเอ่ยอย่างไม่เข้าใจเมื่อเห็นวีรภัทรกดล็อกกุญแจห้องอย่างแน่นหนา ร่างบางก้าวถอยหนีร่างสูงที่ย่างสุมเข้ามา สัญชาตญาณบางอย่างเตือนว่าเธอกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ไม่ปลอดภัย
“หึ คิดว่าจะหนีพี่พ้นหรอ ถึงริอ่านมาพลอดรักไร้ยางอายกันกลางถนนซ้ำยังมาต่อกันที่ห้องแบบนี้ มันก็ไม่ต่างอะไรกับหญิงร้ายชายเลวหรอก!!”
“พี่ภัทร!!” วรัศยาเอ่ยอย่างตกใจ ตลอดเวลาพี่ภัทรไม่เคยต่อว่าน้องสาวอย่างเธอเลยแต่วันนี้คำพูดอันแสนรุนแรงของเขากลับสาดใส่เธอไม่ยั้ง ทำไมเธอทำอะไรผิดหรือ หยาดน้ำตาวาวใสเริ่มเอ่อคลอดวงตาคู่สวยจนชายหนุ่มชะงัก
“หวาน..” เขายอมรับว่าเขาโกรธ โกรธเธอมากจริงๆ ทำไม…
ทำไม น้องสาวคนนี้ถึงไม่เชื่อฟังเขา…
ทำไมถึงยอมให้ผู้ชายอื่นแตะต้อง …
ทำไมต้องยอมหมั้นกับคนอื่นด้วย…
มือหนาเอื้อมออกไปอยากจะปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มเนียนของเธอ ความโกรธเมื่อครู่บรรเทาลงเมื่อเห็นความเสียใจของน้องสาวสุดที่รัก
“…” ร่างเล็กเบือนหน้าหลบมือหนาของวีรภัทร ไม่ยอมให้อีฝ่ายแตะต้อง
“หวาน….”
“ฮึก.. ฮึก..ทำไม.. ทำไมพี่ภัทรต้องพูดอย่างนี้ด้วย” วรัศยาสะอื้นอย่างน่าสงสาร “ทำไม..พี่ภัทรต้องว่าพี่พายอย่างนั้นด้วย”
“…”มือที่พยายามจะปลอบโยนหญิงสาวหยุดชะงัก โทสะที่เพิ่งจะสงบกลับครุกรุ่นขึ้นมาอีกครั้งเมื่อได้ฟังประโยคเมื่อครู่
“ทำไมเธอต้องปกป้องมันด้วย!!” ร่างสูงเอ่ยลอดไรฟัน กรามแกร่งบดเข้าหากันจนเป็นสัน ดวงตาคมที่เพิ่งสงบกลับปะทุอีกครั้งราวกับมีเปลวเพลิงอยู่ด้านใน ความโกรธทำให้เขาเปลี่ยนสรรพนามจนดูห่างเหิน
“แล้วทำไมหวานจะปกป้องไม่ได้ ในเมื่อพี่พายเป็นคู่หมั้นหวาน เป็นเจ้าของหวาน” เสียงหวานขึ้นเสียงกลับ เธอไม่เข้าใจในความคิดของพี่ชายเลยแม้แต่น้อยและยิ่งไม่เข้าใจในความโกรธเกรี้ยวไร้เหตุผลของเขา
“ว่าไงนะ!!” เสียงคำรามต่ำเอ่ยช้าๆ น้ำเสียงที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนทำให้หญิงสาวขนลุกเกรียว
“พี่พายเป็นเจ้าของหวาน หวานมีสิทธิ์จะไปไหน ทำอะไรกับเขาก็ได้”
“รู้ตัวรึเปล่าว่าพูดอะไรออกมา” มือหนาคว้าต้นแขนเล็กของฝ่ายตรงข้ามแน่น ดวงตาดุดันจ้องลึกลงไปราวกับจะแทงทะลุถึงหัวใจเธอ “ไอ้พายไม่มีวันได้ตัวเธอไปหรอก พรุ่งนี้ไปเลิกกับมันซะ!!”
“ไม่!! หวานไม่มีวันเลิกกับพี่พาย”
“ฉัน สั่ง ให้ เธอ เลิก!!!” วีรภัทรเอ่ยเน้นทีละคำอย่างหนักแน่น
“ไม่!! หวานโตพอที่จะเลือกทางเดินของตัวเอง เลือกคู่ชีวิตของตัวเอง พี่ภัทรเป็นแค่พี่ชายเท่านั้น ไม่มีสิทธิ์มาสั่งหวาน” วรัศยาขึ้นเสียงอย่างลืมตัว คำประกาศหนักแน่นของเธอสร้างความเงียบงันแสนอึดอัดอยู่ชั่วระยะหนึ่ง ความเงียบที่มีเพียงเสียงลมหายใจที่หอบแรงตามอารมณ์ของเขาและเสียงหัวใจเร็วรัวของเธอ
“ดี!! แล้วฉันจะทำให้รู้ว่า นอกจากเป็นพี่ชายแล้วฉันเป็นอะไรของเธอได้อีก!!!”
เนื่องจากโดนแบนอ่ะครับ ขอตัดเนื้อหาบางส่วนก่อนน้า
............................................................................................................................................................................
พี่ภัทรนิสัยไม่ดีทำน้องหวานค้างเลย อิอิ ^0^
ตอนที่เรทก็ให้อยู่ในสีเหลืองนะครับ ใครอยากอ่าน
ก็ขีดแถบเอา ลองลงดูครับ หวังว่าคงยังไม่โดนแบนหรอก
เพราะแค่เบาะๆต้นเรื่องเอง
แต่อย่าเข้าใจผิดว่ามาอ่านเรื่องนี้แล้วจะมีฉากอย่างนี้อย่างเดียวนะครับ(เพราะมีฉากอย่างนี้อีกหลายแบบ เฮ้ย ล้อเล่นครับ55++)
มันมีเรื่องอีกมากมาย อยากให้ลองติดตามดูนะครับ อย่าเพิ่งอคติว่ามันผิดศีลธรรมน้า มันมีหลายอารมณ์และรับรองว่าจบอย่างถูกต้องตามครรลองคลองธรรมแน่นอน
ขอขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจนะครับ ผมหายป่วยขึ้นหน่อยแล้ว แต่ยังต้องอาจพักอีกสักระยะ อาจจะอัพช้าหน่อยนะครับ
“พี่ภัทร..อึก..อื้อ” ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะทันรู้สึกตัว ร่างบางก็ถูกแรงมหาศาลกระชากเข้าสู่อ้อมอกแกร่งของอย่างรวดเร็วพร้อมๆกับที่ริมฝีปากหนาได้รูปที่แนบประทับลงมาอย่างรุนแรงไร้ความปรานี บดขยี้ราวกับจะให้อีกฝ่ายหลอมละลายเป็นผุยผง ลิ้นอุ่นร้อนแทรกเข้าไปในเรียวปากหอมหวานดูดซับความนุ่มละมุนของอีกฝ่ายอย่างชำนาญ จนคนอ่อนประสบการณ์กว่าถึงกับเข่าอ่อน
“แค่นี้ถึงกับทรุดเลยหรอ” ผู้เป็นพี่กระซิบเสียงกระเส่าข้างใบหูนุ่ม เขี้ยวคมไล้ไปตามแนวติ่งหูแผ่วเบาคล้ายกับจะหยอกล้อ
“พี่.พี่ภัทรปล่อยนะ” วรัศยาเอ่ยเสียงสั่น ความรู้สึกแปลกใหม่ที่เพิ่งได้รับทำให้เธอแทบทรงกายไม่อยู่ ทั้งสับสน ทั้งอับอาย ความรู้สึกรัญจวนใจอย่างที่ไม่เคยรู้จักส่งผลให้แก้มเนียนนั้นแดงเรื่อ แม้ความรู้สึกปรารถนาตามธรรมชาติจะพลุ่งพล่านอยู่ในกายร่างน้อย แต่สติของเธอยังคงเตือนว่ามันไม่ถูกต้องในเมื่ออีกฝ่ายไม่ใช่คู่หมั้นหนุ่มแต่ คือ
พี่ชายของเธอต่างหาก
“ปล่อยไปหาไอ้พายหรอ ไม่มีวันซะหรอก!!” วงแขนกำยำรวบรัดร่างเล็กเข้าแนบชิดมากขึ้นจนหน้าอกนุ่มแนบสนิทไปกับร่างหนาทุกสัดส่วน
“แต่เราเป็นพี่น้องกันนะ !!” ดวงหน้าคมของพี่ชายที่ห่างกันแค่คืบทำให้วรัศยาต้องเบือนหน้าหนี แต่เขาก็บังคับให้เธอหันกลับมาและจ้องลึกลงไปในดวงตาคู่สวยราวกับจะส่งผ่านความรู้สึกทั้งมวลให้กับเธอ
“แล้วไงล่ะ”
“พี่ภัทร!!” คำตอบของผู้เป็นพี่ทำให้หญิงสาวอ้าปากค้าง นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“ฟังให้ดีนะ วรัศยา” เสียงเข้มเอ่ยแผ่วเบาทว่าหนักแน่น “ไม่ว่าฉันกับเธอจะเคยเป็นอะไรกันมาก่อน แต่ต่อจากนี้ ฉันจะไม่มีวันปล่อยเธอให้ไปกับผู้ชายคนไหนอีกแล้ว!!”
..............................................................................................................................................................................
..............................................................................................................................................................................
“ทีนี้รู้รึยังว่าฉันเป็นอะไรได้อีกเยอะนอกจากพี่ชาย และเป็นได้ดีเยี่ยมซะด้วย”
“อือ..พี่ภัทร ช่วย..”
“ฉันบอกแล้วไงว่าให้เลิกกับไอ้พายซะ!!” ชายหนุ่มก้มกายลงหยิบเสื้อขึ้นมาใส่ ไม่อนาทรร้อนใจกับท่าทางจะเป็นจะตายของน้องสาว
“ครั้งนี้ถือเป็นการลงโทษเล็กน้อย จำเอาไว้ ถ้าเธอยังไม่เลิกกับมันครั้งหน้าฉันจะทำให้เธอยิ่งทรมานกว่านี้อีก แล้วอย่าไปคิดให้มันช่วยล่ะ ไม่งั้นฉันจัดการเธอจนตายคาเตียงแน่ๆ”
พูดจบร่างสูงก็เดินจากไป เสียงประตูห้องที่ดังขึ้นบ่งบอกว่าซาตานหนุ่มจากไปแล้วทิ้งไว้เพียงหยาดน้ำตาแวววาวของเจ้าของห้องและร่อยรอยของอารมณ์ปรารถนาที่ยังไม่เจือจางในกายของหญิงสาว
พูดจบร่างสูงก็เดินจากไป เสียงประตูห้องที่ดังขึ้นบ่งบอกว่าซาตานหนุ่มจากไปแล้วทิ้งไว้เพียงหยาดน้ำตาแวววาวของเจ้าของห้องและร่อยรอยของอารมณ์ปรารถนาที่ยังไม่เจือจางในกายของหญิงสาว
เนื่องจากโดนแบนอ่ะครับ ขอตัดเนื้อหาบางส่วนก่อนน้า
............................................................................................................................................................................
พี่ภัทรนิสัยไม่ดีทำน้องหวานค้างเลย อิอิ ^0^
ตอนที่เรทก็ให้อยู่ในสีเหลืองนะครับ ใครอยากอ่าน
ก็ขีดแถบเอา ลองลงดูครับ หวังว่าคงยังไม่โดนแบนหรอก
เพราะแค่เบาะๆต้นเรื่องเอง
แต่อย่าเข้าใจผิดว่ามาอ่านเรื่องนี้แล้วจะมีฉากอย่างนี้อย่างเดียวนะครับ(เพราะมีฉากอย่างนี้อีกหลายแบบ เฮ้ย ล้อเล่นครับ55++)
มันมีเรื่องอีกมากมาย อยากให้ลองติดตามดูนะครับ อย่าเพิ่งอคติว่ามันผิดศีลธรรมน้า มันมีหลายอารมณ์และรับรองว่าจบอย่างถูกต้องตามครรลองคลองธรรมแน่นอน
ขอขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจนะครับ ผมหายป่วยขึ้นหน่อยแล้ว แต่ยังต้องอาจพักอีกสักระยะ อาจจะอัพช้าหน่อยนะครับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น