The wizard of skyworld : ศึกป่วนดาต้า ป่วนเวหาผ่าปฐพี

ลำดับตอนที่ #6 : ศึกป่วนชาลาล่า

เสียงระเบิดดังก้องโถงทางเดินเข้าสู่เว็บ jj-The New age นักท่องเว็บที่อยู่บริเวณนั้นต่างพากันวิ่งหลบแรงระเบิดกันอย่างหัวซุกหัวซุน  ในขณะที่ผู้คนอีกจำนวนหนึ่งที่อยู่ห่างออกไปต่างพาวิ่งมาดูเหตุการณ์



    “คุณเจนีเวียครับ คุณเจนีเวีย” เสียงเรียกดังฝ่ากลุ่มข้อมูลที่ถูกทำลายลอยเป็นม่านหมอกควัน  ก่อนที่ร่างของชายหนุ่มผู้ทำหน้าที่ยามเฝ้าประตูที่วายุผ่านเข้ามาจะวิ่งโซซัดโซเซมาด้วยอาการบาดเจ็บ



    “เกิดอะไรขึ้นเพริค” สาวเจ้าผู้ดูแลเว็บถามพร้อมกับที่รีบจ้ำอ้าวไปยังร่างชายหนุ่มที่ล้มลง ผู้คนนักท่องเว็บที่ออนไลน์อยู่ในขณะนี้ต่างพากันมามุ่งดูกันใหญ่



    “ดรารอสไวรัสครับ  มันกำลังเข้ามาทำลายระบบของเว็บไซด์ชาลาล่าตอนนี้อยู่ครับ”



    “ว่าไงนะ ดรารอสไวรัสนะเหรอ” เสียงของเจนีเวียดังลั่น  ในขณะที่นักท่องเว็บคนอื่นที่ได้ยินต่างพากันส่งเสียงตกใจกันไปทั้งเว็บ



    “ดรารอสไวรัส” ชื่อๆนี้ทำให้ทุกคนพากันอกสั่นขวัญหายกันทั่วทุกคน  เนื่องจากมันเป็นชื่อของไวรัสตัวฉกาจที่เกิดจากไวรัสมาสเตอร์ลึกลับคนหนึ่ง  ทั้งที่จริงก็ลึกลับทุกคนนั้นละ   มันเข้าทำลายเว็บไซด์หลายเว็บที่มีระบบป้องกันดีเยี่ยมซะจนย่อยยับ  สร้างชื่อให้มันโด่งดังมากมายในปัจจุบัน  โดยที่เจ้าหน้าที่ไม่สามารถจับตัวไวรัสมาสเตอร์ผู้เป็นนายมันได้ซักที  ไม่สิน่าจะพูดว่า “ไม่สามารถจัดการกับเจ้าดรารอสไวรัสนี้ซักที “ มากกว่า



    “ใช่ครับ  มันเข้ามาได้ก็ตั้งหน้าตั้งตาทำลายลูกเดียว  ตอนที่มันพุ่งลงมาเอาหางฟาดที่ประตูเชื่อมกับเว็บชาลาล่าผมเกือบวิ่งหลบเข้ามาไม่ทัน”

ชายหนุ่มA.I. ตอบรับพร้อมกับอธิบายสถานะการณ์อย่างรวดเร็วก่อนที่ตนจะหมดแรงฟุบไป  แน่ละถึงแม้เขาจะเป็นA.I. โปรแกรมเท่านั้น  แต่ก็จำเป็นต้องพักฟื้นเหมือนกันถ้าบาดเจ็บ  ในกรณีนี้ยังดีที่โปรแกรมไม่ถูกทำลายไปทั้งหมด  แต่คงต้องใช้เวลาพักใหญ่เหมือนกันละที่จะสามารถกู้ไฟล์ข้อมูลในตัวโปรแกรมของชายหนุ่มที่ถูกทำลายเสียหายไปได้ทั้งหมด



“บ้าชะมัด” เจนีเวียกล่าวออกมาก่อนที่จะหันไปกล่าวกับบรรดาชาวไซเบอร์มุ่งทั้งหลายว่า



“ขณะนี้อาจเกิดอันตรายได้ทุกเมื่อ  ขอให้สมาชิก jj-The New age ทั้งหลายกรุณาออฟไลน์ออกจากที่นี้ทางประตูด้านหน้าในทันทีเพื่อความปลอดภัยของท่านเองคะ”



เสียงของเจนีเวียดังกังวานไปทั่วระบบของเว็บไซด์ jj-The New age แจ้งเตือนให้แก่สมาชิคของเว็บที่ส่วนใหญ่เป็นเด็กนักเรียน  นักศึกษาอายุยังน้อยทั้งหลายให้พากันหลบลี้ภัยโดยด่วนไปทางประตูด้านหน้าของเว็บไซด์ที่เชื่อมต่อกับระบบสกายเวิลด์โดยตรง  นักท่องเว็บทั้งหลายสามารถเข้าออกโดยตรงทางนั้นได้โดยไม่ต้องผ่านประตูเชื่อมกับระบบของเว็บชาลาล่า



ทันทีที่คำกล่าวจบลง A.I. อีกหลายตัวในระบบนี้ก็ค่อยๆควบคุมดูแลสมาชิกนับร้อยนับพันในเว็บทะยอยออกไปทางประตูหน้าอย่างมีระเบียบที่สุดเท่าที่จะทำได้  แม้ในความเป็นจริงของสถานะการณ์ตอนนี้มันจะทำได้ยากมากก็เถอะ  ในขณะที่สาวเจ้าผู้ดูแลระบบกลับรีบพาตัวเองผ่านประตูเชื่อมกับเว็บชาลาล่าที่ยังมีซากปรักหักพังให้เห็นอยู่



.........................



โครมๆ ว้าก ว้าย กรี๊ด!



เสียงดังกึกก้องของหลายชีวิตที่วิ่งหนีตายกันอย่างวุ่นวายภายในเว็บชาลาล่าที่ยิ่งใหญ่  หากจะเปรียบเว็บ jj-The New age เป็นเมืองเล็กๆของประเทศหนึ่งในระบบสกายเวิลด์แล้วละก็  เว็ลชาลาล่าก็เปรียบได้กับเมืองหลวงเลยก็ว่าได้  และในขณะนี้เมืองหลวงที่ว่าก็กำลังถูกทำลายอย่างย่อยยับ!



หมู่อาคารร้านค้าในโลกไซเบอร์ภายในเว็บชาลาล่านับร้อยกลายเป็นเศษซากข้อมูลกองระเกะระกะ  ผู้คนที่อยู่ในเว็บหลายแสน  หรืออาจจะเป็นหลายล้านคนก็ได้ที่เข้ามาใช้บริการในเว็บชาลาล่าอย่างเนืองแน่นด้วยความที่การค้าในโลกไซเบอร์กำลังบูมสุดๆในปัจจุบันพากันวิ่งหนีตายกันอย่างอลหม่าน  



เจนีเวียยืนอึ้งอยู่ครู่ใหญ่ต่อเหตุการณ์ตรงหน้าก่อนที่จะรู้สึกตัวด้วยเสียงแห่งการต่อสู้ที่ดังมาจากฟากฟ้า



“ออฟชั่นเมจิคโปรแกรม 3 เพลิงแห่งสายลม”



“ฟังก์ชั่นเวคพอยโปรแกรม 2 กระสุนกระจายฟ้า”



เสียงเรียกโปรแกรมของหนึ่งจอมเวทย์สาวแห่งโลกไซเบอร์ในชุดสีแดงเพลิงรัดรูปคว้านคอลึกกับชายวัยกลางคนในชุดสูทสีเทาดังขึ้นพร้อมๆกันก่อนส่งอาวุธเข้าหาเจ้าไวรัสมฤตยูตรงหน้า!

…………………….



สัตว์ประหลาดตัวใหญ่โตหนังมันดำวาวสูงประมาณตึก 7 ชั้น ปรากฏให้สาวแม่มดขาวผู้ดูแลเว็บ jj-The New age เห็น  ปีกทั้งสองของมันกางออกโบยบิยกลางอากาศมีลักษณะคล้ายปีกของค้างคาว  ลำตัวเป็นมังกรแบบในเทพนิยายโบราณ  หากแต่ส่วนหัวของมันกลับเป็นหัวของสุนัขสามหัว    “เคเบรอส”สุนัขผู้เฝ้าประตูนรกในเทพนิยายฝั่งยุโรป  นี้เองจึงเป็นที่มาของชื่อของมัน “ดรารอสไวรัส”



ท่ามกลางเหตุชุลมุนวุ่นวายนอกจากจะมีเหล่าผู้คนที่หนีตายกันอย่างอลหม่านเพราะเป็นเพียงนักท่องเว็บธรรมดาแล้ว  ก็ยังมีเหล่านักคอมพิวเตอร์ผู้เชี่ยวชาญทั้งหลายรวมทั้งผู้ดูแลระบบอีกหลายนายหันหน้าเข้าประจันกับสัตว์ประหลาดไวรัสต้นเหตุแห่งความวุ่นวายรวมอยู่ด้วย



ตูมๆเปรี้ยงๆ!



เสียงการต่อสู้ดังสนั่นเว็บ ลำแสงมากมายหลายหลากสีอันเกิดจากเมจิกและเวคพอยโปรแกรมต่างผู้ใช้  กำลังกระหน่ำเข้าใส่เจ้าไวรัสตัวร้ายที่ดูจะไม่รู้สึกระเคาะระคายจากการโจมตีใดๆเลย  เหล่านักสู้ทั้งหลายที่บางคนก็ส่งอาวุธโจมตีไปทางพื้นดินด้วยโปรแกรมต่างๆ ทั้งเหล่าจอมเวทย์ไซเบอร์ พ่อมด แม่มด ลูกมด หมอผีทั้งหลาย ที่พอมีฝีมืออยู่บ้างกำลังลอยตัวกลางอากาศแล้วงัดทุกอย่างที่มีในกรุอาวูธโปรแกรมการต่อสู้ของตนออกมาใช้  นี้ยังไม่รวมนักดาบไซเบอร์ทั้งหลายที่กำลังพยายามควงดาบพุ่งทะยานเข้าประชิดตัวเจ้าสัตว์ประหลาด  แต่ก็ต้องถูกปีกหรือหางของเจ้าสัตว์ประหลาดดีดส่งออกมาก่อนด้วยความรำคาญ





“โฮก”



เสียงเจ้าดรารอสไวรัสดังขึ้นก่อนที่จะปล่อยคลื่นเสียงอัดกระแทกออกจากทั้งสามหัวเข้าใส่ผู้ที่หาญกล้าต่อต้านมัน



ตูมๆ



เหล่าจอมเวทย์แห่งโลกไซเบอร์รวมทั้งนักดาบและอีกสาระพัดอาชีพต่างแตกฮือออกจากจุดเดิมที่ยืนอยู่เป็นแถว   หลายคนที่หลบไปไม่ทันก็กระเด็นกระดอนไปไกลกันทั่วหน้า  ดีที่แต่ละคนยังได้ม่านคุ้มกันแบบต่างๆที่เปล่งออกมาจากไอเทมโปรแกรมหรือเวคพอยโปรแกรมของตนคอยลดการบาดเจ็บจากการโจมตีของเจ้าไวรัสได้บ้าง  แต่ก็ใช่ว่าทุกคนจะมีม่านคุ้มกันบาเรียที่แข็งแกร่งพอที่จะต้านการโจมตีได้มากๆ   หญิงสาวแม่มดขาวได้แต่หวังว่างานนี้คงจะไม่มีคนถึงกับบาดเจ็บทางสมองจนเป็นโรคประสาทหรือที่ร้ายแรงที่สุดคือช๊อคตายคาเครื่องคอมพิวเตอร์ไปหรอกนะ



“ออฟชั่นเมจิคโปรแกรม 2 แสงแห่งการเยียวยา” เจนีเวียเรียกโปรแกรมขึ้นพร้อมๆกับพาร่างตนไปยังสถานที่ต่อสู้



วาบ!



แสงสีขาวส่องสว่างไปยังร่างผู้บาดเจ็บในบริเวณต่อสู้  แม้อาการบาดเจ็บที่ส่งจากร่างจิตในโลกไซเบอร์สู่สมองจะไม่อาจรักษาให้หายได้ขาดด้วยโปรแกรม  แต่อย่างน้อยมันก็สามารถช่วยเยียวยารักษาสภาพจิตใจไม่ให้ทรุดหนักมากกว่าที่เป็นอยู่ได้ในระดับหนึ่ง



...........................



“เป็นไงบ้าง เจนีเวีย ”



เสียงเรียกมาก่อนที่ร่างของสาวสวยแม่มดสุดสวยในชุดรัดรูปสีเขียวจะนั่งบนไม้กวาดเหาะเข้ามาหา



“เจ็บหนักกันหลายคนเลยละ  แล้วทางเธอละชาช่า  หน่วยผู้ดูแลระบบเว็บชาลาล่าของเธอพอจะทำอะไรได้มั้งไม่ตอนนี้”



แม่มดสาว 2 คน รีบปรึกษากันอย่างรวดเร็วด้วยสถานะการณ์ที่อันตรายตรงหน้า  



“หนักเอาการ  ไม่รู้ไอ้เจ้าไวรัสมาสเตอร์คนไหนที่มันสร้างเจ้าตัวอันตรายนี้ขึ้นมา   แถมที่สำคัญ  นอกจากเจ้านี้จะทดทายาทแล้ว  มันยังฟื้นตัวแก้ไขข้อมูลในตัวเองได้อีกด้วย”



“หา ว่าไงนะ”



เจนีเวียร้องลั่นก่อนที่จะหันไปยังเจ้าสัตว์ประหลาดตัวมหึมาและแล้วก็ต้องอึ้งไปอีกครั้ง



“ตูมๆ”



หน่วยแม่นปืนที่นำโดยชายวัยกลางคนในชุดสูทสีเทาต่างช่วยกันยิงสกัดไปที่ปีกทั้งสองของเจ้าดรารอส  โดยคิดว่านี้ควรจะเป็นส่วนที่อ่อนแอที่สุดในร่างของเจ้าสัตว์ไวรัส  และผลก็ออกม่อย่างที่เขาคิด  แต่แทนที่จะได้เห็นเจ้าไวรัสร่วงหล่นลงข้างล่างด้วยอาการบาดเจ็บที่ปีกทั้งสองถูกกระหน่ำยิงไม่นับแผล  สัตว์ไวรัสตัวนี้กลับแค่หยุดชะงักแล้วคำรามก้องด้วยความเจ็บปวดก่อนที่ปีกทั้งสองที่บาดเจ็บ  จะค่อยๆรักษาตัวเอง  บาดแผลที่เห็นเรืองแสงสีขาว ก่อนที่จะหายไปต่อหน้าต่อตาของเหล่านักสู้ที่ล้อมมันอยู่



“ไม่น่าเชื่อ  เจ้านั้นมันรักษาตัวเองได้ ....แต่ไวรัสนี้นะน่ะจะสามารถกู้ไฟล์ที่ถูกทำลาย  ด้วยตัวของมันเองได้”



เจนีเวียพึมพรำเสียงสั่นกับชาช่าเพื่อนสาวของตนที่ทำหน้าที่หัวหน้าผู้ดูแลระบบของเว็บแห่งนี้   ตามปกติของเจ้าพวกไวรัสนั้น  ที่จริงตัวมันเองก็ไม่ต่างจาก A.I. นักเนื่องจากตัวมันเองก็เกิดจากโปรแกรมและข้อมูลที่ผู้เป็นผู้สร้างได้เขียนขึ้น  

ดังนั้นตัวมันเองจะทำตามคำสั่งที่ผู้สร้างได้โปรแกรมไว้เท่านั้นและหากเกิดข้อผิดพลาดหรือข้อเสียหายขึ้น  ตัวมันก็ไม่อาจสามารถทำงานต่อไปได้ตามปกติ  มีเพียงการรอให้ผู้เป็นเจ้าของนำมาซ้อมแซมโปรแกรมที่ขัดข้องเท่านั้น    

หากที่อยู่ตรงหน้าของพวกหล่อนนี้สิ   เจ้าไวรัสกำลังทำในสิ่งที่ A.I. หรือโปรแกรมทั้งหลายไม่เคยทำได้มาก่อน   นั้นคือการซ้อมแซมกู้ไฟล์ของตัวเองโดยไม่ต้องพึงการช่วยเหลือใดๆของผู้เป็นนาย!



“อาร์เธอร์”



ชาช่าหันไปเรียกชายในชุดสูทสีเทาที่เป็นหัวหอกนำทีมเหล่านักดูแลระบบเว็บชาลาล่าเข้าต่อสู้กับเจ้าไวรัสอยู่ในขณะนี้



“รีบพาพวกผู้บาดเจ็บและคนที่มีท่าทางว่าจะอ่อนฝีมือออกไปก่อนเร็ว  ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปไม่นานคงมีคนตายแน่ๆ  ยังไงก็พยายามให้เหลือแต่คนของเรากับพวกที่น่าจะมีประโยชน์เอาไว้ก็พอ”



ชาช่าสั่งงานอย่างรวดเร็วกับผู้ช่วยที่ปลีกตัวจากการต่อสู้เข้ามารับคำสั่ง  แน่ละในสถานะการณ์แบบนี้  การคำนึงถึงความปลอดภัยของผู้ที่อยู่ในเว็บเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุดที่จะต้องทำ  แต่กระนั้นหลังจากที่ผู้ช่วยวัยกลางคนของหล่อนได้ไปปฏิบัติตามคำสั่งแล้วก็ตาม  ก็ยังคงเหลือนักคอมพิวเตอร์อีกหลายคนที่ยังคงหันหน้าเข้าสู้เจ้าไวรัสอยู่  

บางส่วนก็เป็นนักคอมพิวเตอร์ที่มั่นใจในตัวเองในระดับหนึ่งจึงอยู่ค่อยช่วยเหลือ  อีกส่วนหนึ่งก็เป็นผู้ดูแลเว็บไซด์ต่างๆที่เชื่อมต่อหรือตั้งบนฐานข้อมูลของระบบเว็บชาลาล่าอยู่  พูดง่ายๆก็คือพวกเขามีผลประโยชน์ร่วมกันอยู่นั้นละ  ถ้าเว็บนี้เป็นอะไรไปก็คงส่งผลกระทบถึงพวกเขาอย่างแน่นอน



“แล้วเอาไงต่อดีละคุณแม่มดแดงสุดสวย” เจนีเวียถามพร้อมกับหันไปยังสนามการต่อสู้ที่ยังดุเดือดอยู่



“ก็ต้องงัดไม้ตายก้นกรุมาใช้ให้หมดแม็ก  แบบให้เจ้านั้นตายไปในนัดเดียวจนรักษาตัวไม่ทันเลยนะสิ คุณแม่มดขาวผู้อารี”



ชาช่าสาวผมทองตาสีน้ำทะเลกล่าวก่อนที่พาหนะที่เป็นไม้กวาดของแม่มดสาวจะพาร่างพุ่งกลับไปยังจุดปะทะอีกครั้ง  ส่วนแม่มดขาวเจนีเวียเมื่อเห็นดังนั้นก็เรียกการ์ดใบหนึ่งออกมาจากนั้น



“ออฟชั่นการ์ดโปรแกรม  เพกาซัส”



สิ้นเสียงเรียกขานพลันเกิดแสงสีขาวส่องสว่างจากตัวการ์ดที่ลอยออกไปจากมือของแม่มดสาว จากนั้นก็ปรากฏสัตว์แห่งตำนานตัวหนึ่งอันเกิดจากโปรแกรมA.I.ที่ถูกสร้างขึ้นสัตว์ในตำนานที่ถูกเรียกขานว่า “เพกาซัส”  ม้าสีขาวของเทพผู้มีปีกที่จะโบยบินไปในท้องนภา!



“ไม่ได้บินด้วยกันนานแล้วนะจากเพกาซัส” กล่าวจบแม่มดขาวแสนสวยก็ขึ้นขี่บนหลังเจ้าม้าในตำนานแล้วโบยบินตามแม่มดอีกคนไปยังจุดอันเกิดการต่อสู้



........................



“หน่วยที่หนึ่ง ไปรวมกับพวกผู้ดูแลระบบที่ไม่ใช่พวกใช้เมจิคโปรแกรมแต่เป็นพวกใช้อาวุธโจมตีระยะไกล  แล้วให้กระจายกำลังออกล้อมมันไว้เตรียมโจมตีใส่ปีกมันเพื่อหยุดการเคลื่อนไหวอีกครั้งเมื่อได้รับคำสั่ง”



“หน่วยที่สอง  รีบไปประสานงานกับพวกนักดาบแล้วก็พวกที่ใช้อาวุธระยะประชิด  ให้พวกเขาคอยป้องกันการโจมตีด้วยปีกกับหางของเจ้าไวรัสบ้านี้ให้กับพวกที่อยู่ข้างล่างด้วย”



“ส่วนหน่วยที่สาม   ไปประสานงานกับพวกผู้ใช้เมจิคโปรแกรม  ทันทีที่เราหยุดการเคลื่อนไหวของมันได้  เราจะใช้เมจิคโปรแกรมทุกชนิดเข้าโจมตีมันพร้อมกันให้มันตายในครั้งเดียวไม่ให้มันมีโอกาสรักษาตัวได้อีก”



ชาช่าสั่งงานอย่างรวดเร็วตามแบบฉบับของหล่อน กับเหล่าลูกน้องผู้เป็นผู้ดูแลระบบสำหรับเว็บไซด์ชาลาล่าแห่งนี้แห่งเดียว  เนื่องจากความใหญ่โตของเว็บไซด์ชาลาล่านี้ทำให้แม่มดสาวชาช่าคนเดียวไม่สามารถดูแลทั่วถึงได้  ดังนั้นจึงจำเป็นต้องจ้างผู้ดูแลอีกหลายนายเข้ามาช่วย



“ให้ช่วยไหมจ๊ะชาช่า” เสียวหวานใส่ของแม่มดขาวนั่งบนหลังเพกาซัสถามมา  ก่อนที่ร่างสีขาวของแม่มดขาวและพาหนะจะเข้ามาเทียบด้านข้าง



“หึ”  ชาช่าหัวเราะก่อนที่จะตอบว่า



“กำลังหวังอยู่พอดีเลย”   จากนั้นยิ้มให้แม่มดขาวผู้เป็นเพื่อนของตนที่ยิ้มตอบกลับมา



“งั้นไปกันเลยไหม” เจนีเวียถามพร้อมรอยยิ้มอีกครั้งพรางนึกถึงตอนที่เรียนมหาวิทยาลัยมาด้วยกันกับชาช่า



“หึ! ไปกันเลย” ชาช่าตอบกลับเจนีเวียอีกครั้งแล้วยกการ์ดใบหนึ่งที่ใช้นิ้วคีบอยู่ในมือข้างขวาขึ้นมาให้เจนีเวียเห็น !

………………..



โปรดติดตามตอนต่อไป