~{รักครั้งนี้ ชาย กับ หญิง}~ >TVXQ YAOI<

ลำดับตอนที่ #6 : ~}Chapter 5{~ ~}The End{~

รถแท็กซี่เคลื่อนตัวมาจอดยังหน้าอาคารของทางเข้าสนามบิน มอเรียวยื่นมือไปจ่ายเงินก่อนจะวิ่งลงจากรถเข้าไปภายใน ใบหน้าหวานเปื้อนไปด้วยรอยคราบหยาดน้ำใสที่ไหลลงมาอย่างไม่ยอมหยุด

..........ยุน อย่าไปจากแจนะ...............

ขาเรียววิ่งมาด้วยความเหนื่อยหอบก่อนจะหยุดหอบหายใจ นัยตาหวานสอดส่องไปทั่วก่อนจะบพบเข้ากับร่างสูงของยูชอนและจุนซู ร่างบางรีบวิ่งตรงเข้าไปทันทีอย่างไม่รีรอ

"ยูชอน จุนซู!!" เสียงหวานเอ่ยตะโกนเรียก ใบหน้าหวานของจุนซูหันมามองก่อนจะยิ้มให้หน้าเจื่อนๆ นัยตาคมมองแจจุงก่อนจะส่ายหน้าไปมา

"ยุนโฮละ" ร่างบางเอ่ยถามออกมาด้วยความเป็นห่วง ดวงตากลมหวานสดส่ายหาร่างสูงของยุนโฮไปทั่ว แต่ก็ได้พบกับเพียงความว่างเปล่า

"ยุนโฮเขาเข้าไปในห้องรับรองแล้วละ" จุนซูเอ่ยตอบเสียงอ่อย มือเรียวจับมือของแจจุงอย่างให้กำลังใจ

ร่างทั้งร่างชาอย่างไร้ความรู้สึก ใบหน้าหวานส่ายไปมาก่อนจะปล่อยโฮออกมา
ขาเรียววิ่งก้าวไปยังห้องรับรอง แต่ก็ถูกพนักงานกักกลั้นเอาไว้

"ปล่อย!! ยุนโฮ!!!" ร่างบางตะโกนออกมาพร้อมกับดิ้นพล่านจากการเกาะกุมของพนักงาน ใบหน้าหวานส่ายไปมาพร้อมๆกับหยาดน้ำใสที่ไหลลงมาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

"ปล่อยเดี๋ยวนี้" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น ดวงตากลมหวานตวัดมองใบหน้าคมของอีกฝ่ายก่อนจะยิ้มให้ ยูชอนยิ้มให้นิดๆ ก่อนจะหันมองพนักงาน

"ขอโทษครับ คุณยูชอน" พนักงานเอ่ยขอโทษยูชอนอย่างสำนึกผิด เพราะยูชอนเป็นถึงหุ้นส่วนคนสำคัญของสนามบินของยุนโฮก่อนจะคลายการเกาะกุมแขนเรียวของร่างบาง ทันทีแขนเรียวไร้การะเกาะกุม แจจุงก็วิ่งเข้าไปภายในห้องรับรองทันที

ดวงตากลมหวานสอดส่ายมองหาไปทั่วแต่ก็เพียงพบกับพนักงานชาย 2 คน ขาเรียววิ่งตรงไปยังชายทั้งสองทันที

"คุณครับ ผู้โดยสารที่จะไปอเมริกาไปไหนแล้วครับ"  แจจุงเอ่ยถามพนักงานทั้งสองอย่างร้อนรนและหวังว่าคำตอบจะออกมาดี แต่คำตอบที่ได้กลับมาคือคำว่างเปล่า พนักงานทิ้งสองส่ายหน้าไปมาช้า "เพิ่งขึ้นเครื่องไปเมื่อตะกี้ครับ"

ดวงตากลมหวานเบิกกว้างก่อนจะออกวิ่งอีกครั้งโดยไม่ฟังเสียงเรียกของใครทั้งสิ้น ความรู้สึกหวาดกลัวเข้าถาโถมไม่หยุด ความรู้สึกหวาเหว่รุมเร้าเข้ามา ความรู้สึกเหมือนขาดหายอะไรบางอย่างที่สำคัญ กำลังจะหายไป ความรู้สึกเหล่านั้นกำลังรุมเกาะกุมหัวใจของเขาจะก้อนเนื้อภายในอ่อนแอ

ขาเรียววิ่งเร็วขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเห็นลานสนามบินกว้างใหญ่ ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มออกมาเมื่อเครื่องบินยังไม่ออก ใบหน้าหวานเปื้อนไปด้วนรอยยิ้มก่อนจะร่างบางจะวิ่งเร็วขึ้นกว่าเดิม แต่แล้วก็ต้องหยุดลง เมื่อเครื่องบินลำนั้นค่อยๆเคื่อนตัวออกอย่างช้าๆ และบินออกไปในที่สุด

ร่างทั้งร่างนั่งล้มพับลงกับพื้นกว้าง มือเรียวทิ้งสองข้างยกขึ้นเช็ดน้ำตาที่ไหลอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงง่ายๆ ดวงตากลมหวานบวมแดงช้ำจากการร้องไห้หนักและติดต่อกันเป็นเวลานาน ร่างบางหอบหายใจเหนื่อยอ่อนจนตัวโยน

"มานั่งตรงนี้เดี๋ยวไม่สบายนะ"

"..."

"อากาศหนาวอย่างนี้ เดี๋ยวจะทำให้คนอื่นเป็นห่วงนะครับ"

"..."

"เอ๊ะ ทำไมคุณดื้ออย่างนี้ละ คุณอยากให้คนที่คุณรักเขาเป็นห่วงคุณเหรอไง"

"...ฮึก...."

"คุณร้องไห้เหรอ คุณร้องไห้ทำไม"

"....ฮึก....ฮืออออออ...."

"อ๋า คุณอย่าร้องสิ" เสียงหวานเอ่ยอย่างหวั่นวิตกก่อนใบหน้าหวานๆที่ออกแนวกวนนิดๆจะหันไปหาแฟนหนุ่มของตัวเอง

"ชางมิน เขาร้องไห้ไม่หยุดจะทำไงดีอ่า" ร่างเล็กของเด็กชายหันไปขอความคิดเห็นจากชายหนุ่ม ใบหน้าคมระบายยิ้มให้คนรักก่อนจะยิ้มอย่างอ่อนโยนให้

"พี่แจจุงครับ" เสียงทุ้มๆออกแนวโทนสูงดังขึ้น ใบหน้าหวานเงยขึ้นก่อนจะหันไปตามเสียงเรียกแล้วดวงตากลมหวานก็ต้องเบิกกว้างเมื่อเจื่อกับรุ่นน้องเข้าให้

"ชางมิน" เสียงหวานเอ่ยเรียกชื่อร่างสูงอย่างตกใจ ริมฝีปากหนายกยิ้มให้พลาผงกหัวให้เล็กน้อย

"ครับ พี่แจจุงมานั่งตรงนี้ทำไมครับ" ชางมินคลี่ยิ้มให้ร่างบางที่นั่งกับพื้นก่อนจะเดินเข้าไปพยุงโดยมียูฮวานช่วยอีกคน

"...ฮึก....ชางมิน....ยุนเขาไปอเมริกาแล้ว.....ฮึก...." เสียงหวานเอื้อนเอ่ยออกมาปนเสียงสะอื้น มือเรียวกำชายเสื้อของเด็กหนุ่มแน่น

สายตาคมจ้องมองรุ่นพี่คนสวยของตัวเองพลางกลั้นยิ้มเอาไว้ "เหรอครับ"

"....แจไม่รู้ว่าจะทำไง.....แจขาดยุนไม่ได้....ฮึก.....ฮือ...."

".......แจคิดถึงยุน........แจไม่อยากให้ยุนไปไหน........"

".......แจมีความสุขทุกครั้งที่ยุนอยู่ด้วย......." เปลือกตาบางหลับลงช้าๆพร้อมกับร่างบางที่ตกอยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่นของชายหนุ่ม

"........แจอยากให้ยุนอยู่กับแจตลอดไป......."

"...........ถึงแม้มันจะดูเป็นการเห็นแก่ตัวเกินไป......"

"........แต่แจขาดยุนไม่ได้............"

"แล้วแจรักยุนไหม?" เสียงทุ้มๆเอ่ยถามอย่างต้องการคำตอบ

"รักสิ"

"รักมากด้วย"

"ยุนก็รักแจเหมือนกัน" สิ้นเสียงทุ้ม ดวงตากลมหวานลืมขึ้นก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าคมของร่างสูง ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มออกมา เมื่อคนตรงหน้าคือคนที่เขารัก....ชอง ยุนโฮ.....

แขนเรียวทั้งสองข้างโอบกอดรอบเอวของยุนโออย่างดีใจ ใบหน้าหวานซุกลงกับอกแกร่งของอีกฝ่าย สายตาคมมองคนรักอย่างอ่อนโยนพร้อมๆกับมือหนาทั้งสองข้างโอบกอดคนตรงหน้าแน่นกว่าเดิม จนแทบจะไม่มีสิ่งไหนผ่านไปได้ก่อนทั้งสองจะผละออกจากการแต่ถึงอย่างนั้น แขนแกร่งก็ยังคงโอบเอวบางแนบตัวไม่ห่างอยู่ดี

นิ้วเรียวเชยคางมนของแจจุงขึ้นมา นัยตาหวานสบเข้ากับนัยตาคมของร่างสูง ริมฝีปากหนาคลี่ยิ้มให้อย่างอ่อนโยนก่อนจะทาบทับริมฝีปากลงไปบนกลีบปากอ่อนนุ่มสีเชอร์รี่ ลิ้นร้อนไล้เลียริมฝีปากอ่อนนุ่มอย่างขออนุญาต ก่อนจะสอดแทรกลิ้นอุ่นเข้าไปภายในโพรงปากอ่อนนุ่มของแจจุง เมื่อริมฝีปากบางเผยออ้ารับ ลิ้นร้อนซุกซอนไม่อยู่กับที่ ชอนไชไปทั่วโพรงอ่อนนุ่มของร่างบางอย่างหลงไหล ในความหอมหวาน อ่อนนุ่ม และแอบแฝงไปด้วยความร้อนแรง ก่อนจะเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเล็กอย่างโหยหาย จากจูบอ่อนหวานกลายเป็นหนักหน่วงและรุนแรง ร้อนแรงขึ้นทีละน้อย

"อือ" เสียงหวานครางในลำคออย่างพึงพอใจ กับรสจูบที่คนตรงหน้าหมอบให้ ก่อนมือเรียวจะทุบอกแกร่งเมื่อเขาเริ่มขาดอากาศหายใจ ร่างสูงค่อยๆถอนริมฝีปากออกช้าๆอย่างอ่อยอิ่ง ใบหน้าคมแสดงอาการเสียดายออกมานิดๆ

ดวงตากลมหวานมองใบหน้าคมก่อนจะคลี่ยิ้มให้ แจจุงแขยงปลายเท้านิดๆก่อนจะทาบทับริมฝีปากบางสีแดงระเรื่อลงบนริมฝีปากหยักของยุนโฮจนร่างสูงตั้งตัวแทบไม่ทัน แต่ถึงอย่างนั้นก็ รับรสจูบที่แจจุงหมอบให้

~}EnD{~

.........................................................................................................



สวัสดีจ้า


มันจบแล้ว


มีความสุข


เพราะเรื่องใหม่ก็ใกล้ออกจากท้องแจแล้วเหมือนกัน กร๊ากกกกกกกกกกกกก


แต่อยากได้คอมเม้นท์จังเลยง่า


ขอคอมเม้นท์หน่อยจิ


น้า น้า


คอมเม้นท์เยอะๆนะ จะได้มีกำลังใจ


รักษาสุขภาพด้วยน้า


บ๊ายบายจ้า^O^