ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6: เพลิงปรารถนาและเสียงซุบซิบ
ผ้าลุมัวบาสีม่วอ่อน ที่เยปลุมเรือนร่าาม และเย้ายวนอเหยาิน ่อยๆ ร่วหล่นลสู่พื้นห้ออย่า้าๆ ราวับปีผีเสื้อที่ร่วโรย เผยให้เห็นผิวาวผุผ่อราวหิมะแร ที่้อแสันทร์ยามรุ่อรุ
หลินเทียนนอนอยู่บนเีย มอูภรรยาผู้เลอโม ที่ำลัเปลื้อผ้าอยู่รหน้า ้วยสายาที่เ็มไป้วยวามปรารถนาอันแรล้า และวามหวาหวั่น ที่ไม่อาปิบัไ้ ผสมปนเปันไป
เหยาินรับรู้ไ้ถึสายาอสามี นายิ้มเยาะอย่าพึพอใ
"อยาสัมผัสหรือ เทียน?" นาเอ่ยถาม้วยน้ำเสียเย้ายวน พลาลูบไล้เรือนร่าอนเออย่า้าๆ
"แ่ ยั่อน" นาล่าว่อ "้าบอแล้ว ว่ามันะเป็นารลโทษ ที่แสนทรมานและหอมหวาน"
านั้น เหยาิน็เริ่มถอเสื้อผ้าอหลินเทียนออบ้าทีละิ้นๆ อย่า้าๆ และั้ใราวับะยั่วเย้าให้เารู้สึระวนระวาย
"้า ะปลุเร้าเ้า นเ้า้อร้ออ" นาระิบเสียแผ่ว
"และอ้อนวอน โหยหา ในเรือนร่าอ้า เทียน"
นาเน้นเสียที่ำว่า "โหยหา" พร้อมับ้อมอเ้าไปในวาอหลินเทียน อย่ามีวามหมาย
ำพู และารระทำอเหยาิน ราวับเป็นารร่ายมนร์สะ ทำให้หลินเทียนรู้สึร้อนรุ่มไปทั้ัว วามปรารถนาในัวภรรยา พุ่สูึ้นถึีสุ นแทบะวบุมัวเอไม่อยู่ ราวับภูเาไฟที่พร้อมะปะทุ
"ินเอ๋อร์" หลินเทียนเอ่ยเรียภรรยา้วยน้ำเสียแหบพร่า ร่าายอเาเริ่มสั่นสะท้านเล็น้อย ้วยวาม้อารอันแรล้า ที่ไม่อาปิบัไ้
เหยาินยิ้มอย่าพึพอใ เมื่อเห็นปิิริยาอสามี ที่อยู่ภายใ้มนร์เสน่ห์อนา ราวับลูไ่ในำมือ
นาโน้มัวลมาใล้ นริมฝีปาอทั้สอแทบะสัมผัสัน ลมหายใอุ่นร้อนอทัู้่ผสมผสานัน
"ว่าอย่าไร… เทียน?" นาระิบถาม้วยเสียแผ่วเบา แ่ลับั้ออยู่ในโสประสาทอหลินเทียน ราวับเสียระิบาปีศา
"้า…" หลินเทียนพยายามะพูอะไรบาอย่า แ่็พูไม่ออ ราวับมี้อนอะไรบาอย่ามาุอยู่ที่ลำอ ทำให้เาไม่สามารถเปล่เสียออมาไ้
เหยาินหัวเราะเบาๆ ในลำอ อย่าเอ็นู ในวามน่าสสารอสามี ที่ำลัอยู่ในห้วแห่วามปรารถนา
"เ้า… ้อาร้า… ใ่หรือไม่?" นาถาม ย้ำวาม้อารอเา ให้ัเน
หลินเทียนพยัหน้ารับอย่ารวเร็วราวับเ็น้อยที่้อารอเล่นและำลัะร้อไห้ หาไม่ไ้ในสิ่ที่้อาร
"ี" เหยาินเอ่ย้วยน้ำเสียพึพอใ "แ่ เ้า้ออทน รออีหน่อย นะ ที่รั"
นาใ้ปลายนิ้วเรียว สัมผัสลูบไล้ไปามเรือนร่าอหลินเทียนอย่าแผ่วเบา และยั่วเย้า ั้แ่แผอว้า ที่เ็มไป้วยมัล้าม หน้าท้อที่แน่นไป้วยล้ามเนื้อ ไปนถึ ุที่อ่อนไหวที่สุอเา
ไม่นานนั หลินเทียน็ไม่อาทนทาน่อารยั่วยวนอภรรยาไ้อี่อไป เาพ่ายแพ้ให้ับวามปรารถนาอันท่วมท้น และารหยอเย้าอันแสนเ้าเล่ห์ และทรเสน่ห์อเหยาิน
"ินเอ๋อร์... ้าไม่ไหวแล้ว" หลินเทียนร้ออ ้วยน้ำเสียที่สั่นเรือ และเ็มไป้วยวามทรมาน
"ไ้โปร..." เาอ้อนวอนภรรยา
เหยาินยิ้มเยาะอย่าอบใ ที่สามารถทำให้สามีอยู่ในอำนาอนาไ้สำเร็
นาหัวเราะเบาๆ ในลำอ
"ในที่สุ เ้า็ยอมแพ้้า" นาระิบ
สิ้นเสียระิบอันแผ่วเบา แ่ลับแฝไป้วยอำนา และวามพึพอใอเหยาิน นา็โน้มัวลมา ประทับริมฝีปาลบนริมฝีปาอหลินเทียนอย่าูื่ม ูบนั้นร้อนแรและลึึ้ ราวับะ่วิลมหายใอเาไปนหมสิ้น และหลอมละลายทั้สอให้เป็นหนึ่เียว
บทลทั์อันแสนหอมหวานอิ้อาราสวรร์ ไ้เริ่ม้นึ้นอย่าเป็นทาาร และำเนินไปอย่ายาวนาน ่อเนื่อ และไม่มีทีท่าว่าะสิ้นสุล่ายๆ
ภายในห้อนอนที่เยเียบสบ บันี้ลับอบอวลไป้วยเสียราระเส่าหวานล้ำอทั้สอ ที่ัสลับันไปมาเป็นระยะๆ พร้อมับเสียเนื้อระทบันเป็นัหวะะโน ราวับบทเพลแห่ารลทั์ ที่บรรเลโยู่สามีภรรยา ผู้หลใหลในันและัน
เวลาล่วเลยผ่านไปอย่าเื่อ้า า่ำืน สู่รุ่สา าแสันทร์ สู่แสอาทิย์
ท้อฟ้าเหนือห้วัรวาลารา เริ่มเิารเปลี่ยนแปล แสสว่าและวามมื ผสมปนเปันอย่าน่าพิศว ราวับเป็นสัาว่า เ้าวันใหม่ำลัะมาเยือน
เหล่าบริวารสาวเฟิ่หว ที่เพิ่ื่นาารพัผ่อนในโลปิั้นใบเล็ ไ้ออมาทำหน้าที่อนเอามปิ พวนา่า็้อประหลาใ เมื่อไ้ยินเสียราระเส่า และเสียเนื้อระทบัน ที่ยััแว่วออมาาห้อนอนอหลินเทียน และเหยาิน อย่า่อเนื่อ
"นี่มัน… ี่ั่วยามแล้ว ั้แ่เมื่อืนที่ท่านเหยาินเ้าไปในห้อ" เฟิ่หวสาวนหนึ่เอ่ยถามเพื่อนอนา ้วยน้ำเสียที่แผ่วเบา
"้า ้า็ไม่แน่ใ" อีนหนึ่อบ "แ่้าว่า น่าะเินสิบั่วยามแล้วนะ"
"สิบั่วยาม!" เฟิ่หวสาวอีนหนึ่อุทาน "ท่านหลินเทียน ะไม่เป็นอะไรหรือ?"
"้าว่า… พวเราอย่าไปยุ่เรื่ออนายท่านเลยะีว่า" เฟิ่หวสาวที่เป็นหัวหน้าลุ่ม เอ่ยปราม
"แ่ว่า…"
"ไม่มีแ่" หัวหน้าเฟิ่หวสาวล่าว "พวเรามีหน้าทีู่แลวามเรียบร้อยอเรือนพั ไม่ใ่ไปสอรู้สอเห็นเรื่อส่วนัวอนายท่าน"
"เ้า่ะ" เหล่าเฟิ่หวสาวรับำ อย่าำยอม
านั้น พวนา็แยย้ายันไปทำหน้าที่อนเอ แ่ถึระนั้น เสียราระเส่า และเสียเนื้อระทบัน ที่ยััแว่วออมาาห้อนอน ็ยัทำให้พวนาอที่ะินนาารถึสิ่ที่ำลัเิึ้นภายในห้อไม่ไ้
"้าล่ะ อิาท่านเหยาินริๆ" เฟิ่หวสาวนหนึ่พึมพำ
"เ้า็ ิอะไรลามอีแล้ว" เพื่อนอนาเอ็
"็มันอิไม่ไ้นี่นา" เฟิ่หวสาวแ้ัว
"เอาล่ะๆ เลิพูเรื่อนี้ไ้แล้ว" หัวหน้าเฟิ่หวสาวปราม "รีบไปทำานอัวเอให้เสร็เถอะ"
ถึระนั้น พวนา็ยัแอบุบิบันถึเรื่อราวที่เิึ้นภายในห้อนอน อย่าบัน และอไม่ไ้ที่ะื่นมในวามแ็แร่ และวามอทนอทั้หลินเทียน และเหยาิน
เสียุบิบอเหล่าบริวารสาวเฟิ่หว ัแว่วไปามสายลม ราวับเป็นบทเพลแห่รุ่อรุ ที่ับล่อมให้บทลทั์อันแสนหอมหวานอเหยาิน ำเนิน่อไป อย่าไม่มีที่สิ้นสุ
ในที่สุวามเียบสบ็ไ้ลับมาเยือนห้อนอนอหลินเทียนและเหยาินอีรั้ หลัาพายุแห่วามปรารถนา และบทลทั์อันแสนหอมหวานไ้สบล
เสียราระเส่า และเสียเนื้อระทบัน ที่เยั่อเนื่อมาลอทั้ืน ไ้าหายไป เหลือไว้เพียเสียหอบหายใถี่ระั้นอทั้สอ ที่ยันอนอันลมอยู่บนเีย
ร่อรอยอิรรมอันแสนเร่าร้อน และยาวนาน ปราให้เห็นอยู่ทั่วทุหนแห่ภายในห้อ เสื้อผ้าที่ถูถอทิ้ระัระายอยู่บนพื้น เียนอนที่ยับยู่ยี่ และลิ่นหอมออไม้เียน ที่ผสมปนเปไปับลิ่นอายแห่วามรั และวามปรารถนา
ร่าเปลือยเปล่าอหลินเทียนและเหยาิน นอนอันอย่าแนบิ ผิวาวผุผ่ออทั้สอัันอย่าัเน ราวับภาพวาหยินหยา
เหยาินบหน้าลบนอว้าอหลินเทียนอย่ารัใร่ พลาสูลมหายใเ้าลึ รับเอาลิ่นายอสามี ที่นาหลใหล
หลินเทียนโอบอภรรยาไว้แนบแน่น ลูบไล้เรือนผมสีำม่วอนาอย่าแผ่วเบา
"ินเอ๋อร์" หลินเทียนเอ่ยเรียภรรยา้วยน้ำเสียแหบพร่า
"หืม?" เหยาินานรับในลำอ
"เ้า…พอใแล้วหรือยั?" หลินเทียนถาม
เหยาินเยหน้าึ้นมอสามี ยิ้มหวานให้
"้า… มีวามสุมา… เทียน…" นาอบ
"้า็เ่นัน" หลินเทียนล่าว พลาูบหน้าผาอภรรยาอย่าอ่อนโยน
านั้น ทั้สอ็อยู่ในวามเียบอีรั้ มีเพียเสียลมหายใอันและัน ที่ัแผ่วเบา
วามอบอุ่น และวามรัใร่ ยัอบอวลอยู่ภายในห้อนอน ราวับเป็นม่านแห่วามสุ ที่โอบล้อมทั้สอเอาไว้
ความคิดเห็น