หวงรักวิศวะตัวร้าย I To the man that I Love

ลำดับตอนที่ #6 : CHAPTER 06

เสียงออดดังขึ้นเป็นสัญญาณเลิกเรียน อลีนารีบเก็บของใส่กระเป๋าทันที วันนี้เธอต้องนั่งเหงาทั้งวันเพราะแสนรักลาป่วยกะทันหันทำให้เธอต้องกินข้าวคนเดียว ไหนจะต้องไปคืนหนังสือที่ห้องสมุดคนเดียวแล้วบังเอิญเจอกับรุ่นพี่ที่เธอเคยแอบปลื้มตอนมอต้น อีกฝ่ายเดินเข้ามาชวนคุยแถมยังขอไลน์เธออีกต่างหาก

การกระทำชัดเจนว่าจีบ แต่เธอก็ยอมให้ไลน์เขาไปเพราะไม่อยากให้เขาเสียหน้า เข้าใจว่าอีกฝ่ายคงรวบรวมความกล้าไม่น้อยที่จะเข้ามาทักทายเธอ

"น้องอุ้ม กลับบ้านยังไง" หนุ่มรุ่นพี่มอหกกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาหารุ่นน้อง เขาเป็นหนึ่งในคนที่ชอบอลีนาอยู่ ยิ่งรู้ว่าเพื่อนในห้องได้ไลน์ของเธอ ชายหนุ่มรวบรวมความกล้าเพื่อมาคุย

"อุ้มรอพี่ชายมารับ" อลีนาตอบอีกฝ่าย

"งั้นพี่ยืนรอเป็นเพื่อน"

ชายหนุ่มรุ่นพี่รอเป็นเพื่อนเธอได้เพียงไม่กี่นาที รถยนต์สีดำจอดรออยู่ตรงหน้าประตูโรงเรียนเหมือนตอนที่มาส่ง

"พี่มารับแล้ว งั้นอุ้มไปก่อนนะ"

อลีนาเอ่ยลารุ่นพี่ด้วยรอยยิ้ม ร่างบางรีบวิ่งขึ้นรถเพราะไม่อยากให้บริเวณหน้าโรงเรียนรถติด

"พี่อ้นยังไม่ตื่นเหรอ" อลีนาถามถึงพี่ชายตัวดี

"ตื่นแล้วแต่มันไม่กล้ามารับ กลัวโดนงอนอีก"

"อุ้มจะงอนเพราะไม่กล้ามารับนี่แหละ เป็นพี่ชายประสาอะไรไม่มาดูแลน้องตัวเอง" อลีนาบ่นตามเรื่องราว หารู้ไม่ว่าคนถูกบ่นนั่งแอบอยู่ด้านหลัง

อธิกิตใช้จังหวะน้องสาวเผลอไม่ทันตั้งตัว โผล่พรวดมาจากด้านหลังส่งผลให้คนตัวเล็กตกใจร้องกรี้ดดังลั่น เมื่อเธอหันขวับไปมองก็เห็นว่าพี่ชายตัวดีซ่อนตัวอยู่เบาะหลังเพื่อจะแกล้งกัน ส่วนผู้สมรู้ร่วมคิดเอาแต่หัวเราะขำ

"อีพี่อ้น แกล้งกันหนักไปแล้วนะ" กำปั้นเล็กทุบพี่ชายไปหลายทีจนอีกฝ่ายร้องขอความช่วยเหลือจากเพื่อน

มือหนาคว้าหมับข้อมือเล็ก อีกฝ่ายนิ่งชะงัก ตัวแข็งทื่อชั่วขณะ สวนทางกับหัวใจที่กำลังเต้นระรัว

"พี่ศิปล่อยอุ้มเลยนะ"

"ไอ้ศิมึงห้ามปล่อย"

"พี่ศิ"

"ไอ้ศิ"

"ทั้งสองคนหยุด" คนห้ามศึกสั่งเสียงเข้ม เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนสงบลงแล้วจึงคลายมือออกจากข้อมือเล็ก หากแต่ยังกำหลวมๆ ด้วยกลัวว่าจะเกิดการทำร้ายร่างกายกันอีก

"อุ้มจะฟ้องแม่ว่าพี่อ้นนิสัยไม่ดีแกล้งน้อง"

"พี่ก็จะฟ้องกลับว่าอุ้มชอบทำร้ายร่างกาย"

"ว่าแต่เมื่อตะกี้ใครมายืนคุยกับอุ้ม มาจีบเหรอ" อธิกิตเห็นน้องคุยกับเด็กผู้ชายคนนั้น ท่าทางเหมือนรู้จัก เขาเกือบจะเปิดประตูเดินไปถามแล้วแต่ศตานนท์ห้ามเอาไว้เพราะเขายังมีความผิดติดตัว เดี๋ยวโดนน้องวีนกลับ

"ฟ้องกันไปมา สุดท้ายโดนลงโทษทั้งคู่แน่ๆ"

ศตานนท์เตือนสติสองพี่น้อง สุดท้ายต่างคนต่างเงียบกันไปทั้งคู่ กระทั่งขับรถมาถึงหน้าคาเฟ่ขนมหวานที่อธิกิตตั้งใจพาน้องสาวมาเลี้ยงเพื่อขอคืนดี

ความทรงจำวันวานหวนเข้ามาให้นึกถึง

"มุกเดิม ๆ" เธอหันไปมองบนใส่พี่ชาย เวลาเธอโกรธ เขาก็มักจะชวนเธอซ้อนมอเตอร์ไซค์มากินขนมหวานเพื่อขอคืนดี

"แล้วหายโกรธปะละ" อธิกิตยื่นนิ้วมาขอเกี่ยวก้อยคืนดีกับน้องสาว

"หายก็ได้" อลีนาก็ไม่ได้อยากโกรธพี่ชายจริงจัง เธอรู้ว่าไม่ควรเอาแต่ใจมากเกินไป เขาก็มีสิทธิ์ที่จะรักคนอื่น มีสิทธิ์ใช้ชีวิตของตัวเอง เธอควรยินดีและสนับสนุนเขา อย่างไรเราสองคนก็เป็นพี่น้องกัน

สองหนุ่มเดินขนาบข้างสาวน้อยในชุดนักเรียนเดินเข้าไปร้าน ประชากรผู้หญิง 99 % แตกตื่นกับการปรากฏตัวของคนทั้งคู่ ทั้งสามคนกลายเป็นจุดสนใจของคนทั้งร้านทันที

วินาทีนั้นผู้ชายคนหนึ่งสวมผ้ากันเปื้อนของร้านมาต้อนรับด้วยรอยยิ้มอบอุ่น

"สวัสดีครับ เจอกันอีกแล้ว"

อธิกิตกับศตานนท์มองหน้ากัน สายตาเป็นเชิงถามว่าเด็กผู้ชายดัดฟันหน้าตาเหมือนพระเอกเกาหลีข้างหน้าเป็นคนรู้จักของใคร ต่างคนต่างส่ายหน้ากระทั่งคนตัวเล็กเอ่ยทักทายกลับ

"พี่ดีนทำงานที่นี่เหรอ"

"ใช่ ร้านพี่สาวพี่เอง ว่าจะชวนเรามานั่งเล่นที่นี่อยู่พอดี แต่เราไม่อ่านข้อความพี่เลย"

คนถูกหาว่าเมินข้อความของรุ่นพี่รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดอ่านข้อความทันที รุ่นพี่ส่งข้อความชวนเธอมากินขนมที่ร้านตามที่เขาบอกจริง ๆ แต่เธอไม่ได้อ่านเพราะเอาแต่ทะเลาะกับพี่ชาย

อธิกิตแอบส่องข้อความของน้องสาวแต่อ่านได้แค่ประโยคเดียว เธอก็กดปิดหน้าจอเลยไม่รู้ว่าไอ้เด็กคนนี้มันทักมาคุยกับน้องสาวนานหรือยัง

แค่ช่วงเย็นเขาก็เจอคนมาจีบน้องสาวแล้วถึงสองคน ไม่อยากจะนับเลยว่าตอนอยู่โรงเรียน น้องจะฮอตมากขนาดไหน ตอนนี้เขายังอยู่ดูแลเธอก็เลยไม่มีใครกล้าจีบ แต่ตอนนี้พี่ชายไม่อยู่แล้ว ไอ้เด็กพวกนั้นคงตามมาเทียวไล้เทียวจีบทั้งวันแน่ ๆ

น้องชายเจ้าของร้านดูแลอย่างดีระดับลูกค้าวีไอพี ทำให้ทั้งสามคนได้นั่งโต๊ะด้านในสุด

รอไม่นานเครื่องดื่มและขนมก็นำมาเสิร์ฟเต็มโต๊ะแถมยังมีรายการขนมที่ลูกค้าทั้งสามคนไม่ได้สั่งอีกต่างหาก แต่พอเรียกพนักงานมาสอบถามก็ได้คำตอบว่า รุ่นพี่ของอลีนาเป็นคนสั่งให้ทั้งหมด

"ไหนบอกว่ากลัวอ้วนแต่กินไม่หยุดเลย"

"ก็มันอร่อย" เค้กเป็นของโปรดอันดับหนึ่งในใจอลีนาเสมอ "พี่อ้นลองชิมดูสิ"

"ไม่เอาอะ พอดีไม่ชอบกินของฟรี"

"อะไรกัน" อลีนาทำหน้างงเมื่อพี่ชายแสดงออกว่าไม่พอใจทั้งที่เราเพิ่งหายโกรธกัน

"ไอ้เด็กนั่นเป็นใคร ทำไมมีไลน์กันด้วย" อธิกิตได้โอกาสจึงสอบสอนน้องสาวทันที

"รุ่นพี่ที่โรงเรียนชื่อพี่ดีน เขามาจีบอุ้ม" อลีนาตอบคำถามอย่างไม่ปิดบัง เธอจะแสดงให้เห็นว่าพี่น้องที่ดีควรเป็นอย่างไร

"อุ้มเคยแอบปลื้มเขาด้วยนะตอนมอสาม"

"หล่อตรงไหน"

"ก็ตอนนั้นเขาตัดผมสกินเฮดอะ ยิ่งใส่ชุดนักเรียนรด.โคตรหล่อเลย"

"แล้วตอนนี้ยังชอบปะ"

"ไม่อะ พอพี่เขาดัดฟันก็รู้สึกว่าไม่ปลื้มละ น่าจะอินแค่ช่วงนั้น" อลีนาสามารถแยกแยะได้ว่าแอบปลื้มกับแอบชอบมันคนละความรู้สึกกัน

ปลื้มแค่ชื่นชม แต่ชอบคืออยากรู้จัก

"อ้าว แล้วให้ไลน์มันไปทำไม"

"ก็เขาขอ"

"ก็ไม่จำเป็นต้องให้ใครพร่ำเพรื่อ ใช่ไหมไอ้ศิ มึงช่วยบอกน้องหน่อย" อธิกิตพยายามหาพวกเมื่อเห็นว่าน้องสาวเริ่มสนิทสนมกับเพื่อน คำพูดของมันน่าจะพอมีน้ำหนักในใจเธอ

"ให้ก็ไม่เห็นเป็นไร คุยหรือไม่คุยก็อยู่ที่เรา" ชายหนุ่มเอ่ย เขาจะช่วยเพื่อนได้อย่างไร เมื่อตัวเองก็ยังทำเหมือนกัน เหตุการณ์เพิ่งผ่านไปเมื่อคืนวานตอนร้านปิ้งย่างที่มีสาวมาขอแอดไลน์ เธอคนนั้นทักมาแต่เขาก็ไม่ได้ตอบอะไร อยู่ในช่วงไม่อยากคุยกับใครแต่ก็ไม่อยากปิดโอกาสเช่นเดียวกัน เผื่อวันใดวันหนึ่งอยากจะคุยด้วย เขาอาจจะทักไปหาเธอก็เป็นได้

"นี่ไง พี่ศิยังเข้าใจอุ้มเลย" อลีนาขยับตัวไปอยู่ฝั่งเดียวกับพี่ชายคนใหม่

"อยากเป็นคนเจ้าชู้หรือยังไงเรา"

"เปล่าซะหน่อย" การที่เธอผูกมิตรกับคนที่ชอบมันจะเป็นการกระทำของคนเจ้าชู้ได้อย่างไร "เขาเรียกเฟรนด์ลี่ต่างหาก"

"นี่น้องสาว พี่จะบอกอะไรให้นะ การกระทำของเราน่ะ เขาเรียกว่า Breadcrumbing"

"มันแปลว่าอะไร"

"อ่อยไง" หรืออีกความหมายหนึ่งก็คือการที่ให้ความหวังเขาทั้งที่ไม่ชอบ