คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 5
"อ้าววั ะมาทำไมไม่บอ พี่ะไ้ไปรับ"
เสียอปรเมษัึ้นทันทีหลัาที่เสียปิประูบล ร่าสูโปร่อเาเินริ่เ้ามาหาภรรยา วาสีเ้มอเามอเธอ้วยวามห่วใย เสียอเาเ็มไป้วยวามัวล แ่ทว่าหิสาวที่อยู่ในห้อ้วยนั้น ลับยืนนิ่เยสีหน้าไร้อารม์ ราวับว่าพลอยวัเ้ามาััหวะารทำานอน
"วัแ่แวะมาส่้าวเที่ยให้พี่น่ะ่ะ ถ้าพี่โปรยัไม่ว่า ั้นเียววัะนั่รอ"
พลอยวัอบลับเสียนิ่เรียบ พร้อมับเินไปยัโฟารับรอแภายในห้อ
"นุาไปพั่อน็ไ้ านที่พี่อธิบายไปเ้าใแล้วใ่ไหม"
แทนที่ะอบำถามอพลอยวั ปรเมษลับหันไปถาม นิานุ หิสาวที่ยัยืนนิ่อยู่ที่เิม หรือนนี้ะเป็นนัศึษาฝึานอย่าที่ปรเมษเยบอ พลอยวัทำไ้เพียแ่ิในใแ่็ไม่ไ้เอ่ยปาถามออไป
"ไว้ถ้า..นุาไม่เ้าใรไหน นุาะเ้ามาถามพี่โปรใหม่นะะ"
นิานุอบลับปรเมษใบหน้าเปื้อนยิ้ม มันอาะเป็นเรื่อปิสำหรับนอื่น แ่ับพลอยวัมันลับไม่ใ่เลย
พลอยวัยืนนิ่ มอามหลัหิสาวที่เินาไปอย่า้า ๆ สายาอเธอเ็มไป้วยวามสสัย ้อสนิทันนาไหนนะถึไ้เรียื่อเล่นอสามีเธอไ้เ็มปา
"ที่หลัะมาให้โทรบอพี่นะ พี่ะไ้ออไปรับ วัะไ้ไม่้อาแนั่รถมา"
ปรเมษหันลับมาพูับพลอยวั เมื่อเห็นว่าในห้อนี้เหลือเพียแ่เาสอนเท่านั้น
"วัอยู่บ้านนเียว็เบื่อ เลยแวะทำับ้าวมาให้พี่โปร อีอย่าวั็นั่แท็ี่มา้วย ไม่ไ้าแอะไรเลย่ะ" พลอยวัอบ
"โอเ โอเ ไหนวันนี้พลอยวัทำอะไรมา อื้อฮือ! ลิ่นอะไรหอมัเลย"
เมื่ออีนยืนรานว่าเธอไม่ไ้ลำบาอะไร ปรเมษ็เปลี่ยนมาุยเรื่ออาหารทันที
"วัินมาหรือยั มาินพร้อมพี่นะ พี่อยาิน้าวพร้อมวั"
ปรเมษสนใอาหารรหน้า ่อนะหันมาเอ่ยปาวนพลอยวัให้ร่วมทานอาหาร้วย มื้ออาหารอทัู้่ยัำเนิน่อ บ้า็มีเรื่อเล็น้อยที่ถูหยิบยมาุยลามื้ออาหาร
หลัมื้ออาหารบลปรเมษ็อให้พลอยวัรอลับบ้านพร้อมัน พลอยวัเอ็ไม่ไ้ัอะไร เธอเลือนั่พัผ่อนบนโฟานุ่มๆ ใลาห้อ แสไฟในห้อส่อระทบใบหน้าอหิสาว วาอเธอ่ออยู่ับนิยสารที่ปรเมษบอให้นเอาเ้ามาให้เพราะลัวว่าเธอะเบื่อ
แม้ะมอยู่ับอเอสารบนโ๊ะ แ่ายหนุ่ม็มิไ้ละเลยที่ะส่รอยยิ้มอันอบอุ่นให้ับภรรยาเป็นระยะ
บารั้ นิานุ็เินเ้ามาหาเา ถามำถามเี่ยวับเอสาร่าๆ แ่เธอลับทำราวับไม่เห็นพลอยวัที่นั่อยู่เียบๆ ในห้อ้วย้ำ
ท้อฟ้าที่แ่มใสในยามเย็น ลับลายเป็นสีเทารึ้ม ฝนเทระหน่ำลมาอย่าับพลัน พนัานออฟฟิศทุน่ารีบเ็บ้าวอ พาันหนีฝนลับบ้าน้วยวามวุ่นวาย ปรเมษและพลอยวั็เ่นัน
ใ้หลัาหน้าึบริษัท พลอยวัยืนมอสายฝนที่เทระหน่ำลมา ราวับเป็นาระล้าวามร้อนระอุในอาาศ ปรเมษบอให้เธออยู่รอรนี้เพื่อเาะไ้เอารถมารับ แ่ทว่าสายาอเธอ็เหลือบไปเห็นนิานุที่ยืนหลบฝนอยู่ไม่ไลาเธอนั พลอยวั้าวเท้าเ้าไปใล้หิสาว่อนะเอ่ยถาม
"อโทษนะะ ไม่ทราบว่าุลับยัไะ ฝนหนัมาเลย่ะ"
"นุา้อรอให้ฝนหยุน่ะ่ะ เพราะรถนุาเสีย้อนั่แท็ี่ลับ่ะ"
นิานุอบลับหิสาว พลอยวัเอรู้สึว่าหิสาวรหน้า็ูปิ เธอะิมาไปเอ ไม่นานนัรถอปรเมษ็เ้ามาอยัหน้าบริษัทพอี
"วั มาเร็วรับ เี๋ยวะเปีย"
ายหนุ่มที่อยู่ในรถเอ่ยเรียภรรยาเสียั เพื่อที่ะแ่ับเสียอสายฝน
"ั้นให้ันไปส่ไหมะ สามีันเอารถเ๋มาพอี"
พลอยวัมอนิานุ้วยสายาเห็นอเห็นใหิสาวที่ยืนหลบฝนอยู่เพียลำพั เมื่อเธอเห็นว่าถ้าะ้อไปเรียแท็ี่หน้าบริษัท็อีนานว่าฝนะหยุ นิานุเียบลอยู่รู่หนึ่่อนะอบลับหิสาวไป
"ั้นนุาอนั่้าหน้าไ้ไหมะ สายานุาไม่่อยี ลัวะบอทาลับบ้านไม่ถูน่ะ่ะ"
ความคิดเห็น