คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : หนี! 1/2
...พรุ่นี้...หนี...ฟั...นาำนัล...
สี่ำนี้บ่บอให้ทำามแผนอนาำนัล ือ เหม่ยลี่ ใ่หรือไม่ นาเป็นใรันแน่ เหุในาึิะ่วยพาเราหนี?
หนึ่ั่วยามผ่านไป เสียเาะพระทวารัึ้นอีรั้
“หม่อมันเหม่ยลี่ นำลอพระอ์ใหม่ ับเรื่อสรมาถวายเพะ”
“เ้ามา”
เหม่ยลี่เปิประูแล้วเินเ้ามาในอ้อมแนนามีลอพระอ์สีาวทีู่ะเป็นทาาร เพราะมีวามหนาหลายั้น ัวุที่พอบานเ็มอ้อมแนนเือบบบัใบหน้าอนา...เหุใถึเรียมุให่ ุทาารนานั้นมาให้เลย? ำถามมามายผุในพระทัยเ้าหิหนิอัน... เี๋ยว็รู้ระมั
นอาเหม่ยลี่ ยัมีนาำนัลอีสอนที่เินามเ้ามา ทยอยนำน้ำร้อนไปเทใส่นเือบเ็มถัในห้อสร เหม่ยลี่ึออำสั่ให้นาำนัลสอนนั้นออไป “พวเ้าออไปยืนรอ้านนอ ห้ามใรเ้ามา เ้าหิะทรสรน้ำและเปลี่ยนลอพระอ์ เี๋ยว้าถวายานเอ”
รอนนาำนัลสอนนั้นออาห้อและปิประูแล้ว นาึเินนำลอพระอ์ไปพาไว้ที่ราว้านหลัาให่ที่ั้นระหว่าห้อให่ที่เป็นเสมือนห้อบรรทมับห้อสร ่อนเินลับออมาแล้วราบทูล
“เิเส็สร่อนเพะ” นาราบทูลพร้อมผายมือไปทาห้อสร ..
ทรประทับนิ่ วเนรามสบรับวาอนาำนัลที่มออบลับมาึ่อ้อนวอน ึ่บัับ อยู่ในที ทรั่พระทัยเพียั่วรู่ ในที่สุ็พยัพระพัร์แล้วประทับยืน เินนำนาเ้าห้อสรไป
“หลัาสรเสร็แล้ว หม่อมันะนวน้ำมันหอมถวายนะเพะ”
“ทำไม..” สุรเสียเบารัสถามพอให้ไ้ยินเพียสอน..
“น้ำมันหอมะ่วยให้ทรผ่อนลาย ะบรรทมหลับสบายมาึ้นเพะ” ในะที่ทูลอบเสียั เหม่ยลี่ลับใ้นิ้วุ่มน้ำในถัไม้ให่สำหรับแ่พระอ์ แล้วเียนลบนระบานให่ที่เป็นฝ้าาวเพราะปลุม้วยไอน้ำาวามร้อนอน้ำในถััับอาาศที่่อน้าเย็น ทำให้สามารถใ้เียนัวอัษรให้อ่านไ้ัเน
‘นเหอหนาน’ เียนแล้วเอานิ้วี้ที่นเอ... แล้วเียน่อ..
‘เื่อใ’
‘ำแพมีหู ประูมี่อ’ ราวนี้นาใ้นิ้วี้ ี้วนรอบ ๆ ห้อ แล้วยื่นหน้ามาระิบ้าพระรร้วยเสียเบายิ่
“ะ่อยทูลแผนารอนถวายนวเพะ” ..
ทรพยัหน้า แล้วยิ้มบาเบาให้นา รัส้วยระับเสียปิ
“ั้น ลำบาเ้าแล้วล่ะ ีเหมือนัน เ้าอยู่เป็นเพื่อนุยับเราสัพั เราอยารู้ัเ้าายเฟยหลให้มาว่านี้ ่อนที่เราะ้อไปเป็นสนมอพระอ์”
“น้ำมันนี่..ลิ่นหอมีนะ”
“เพะ เป็นน้ำมันบริสุทธิ์ที่ลั่นาอไม้ป่าเพะ ึเป็นเสมือนสมุนไพรธรรมาิไปในัว ให้ลิ่นหอมแล้ว็่วยให้เลือลมไหลเวียนสะว ทำให้ล้ามเนื้อผ่อนลาย ึทำให้หลับสบายเพะ เป็นำรับเพาะอนพื้นเมือแถบนี้เพะ...ลอหลับพระเนรไประหว่าที่หม่อมันนว็ไ้เพะ ะไ้ทรผ่อนลาย”
“อืม...ีเหมือนัน น้ำมันเ้าีริๆ นี่หิเริ่ม่วแล้ว”
ทรรัส้วยสุรเสียัว่าปิ หาวเนรลมโไม่ส่อแวว่วเลยแม้แ่น้อย เหม่ยลี่ใ้มือนวท่อนพระรและพระปฤษา์ในท่าประทับบนเ้าอี้ เพื่อ้มทูลระิบ้าพระรร ... เบายิ่ว่าเบา...
ทรพยัพระพัร์เป็น่ว ๆ และหันลับไประิบถามำถามบ้า ่อนะพยัพระพัร์รับทราบ สลับับรัสุยับนาำนัลเสียั้วยเรื่อสัพเพเหระ...
“ทำไมเ้า้อใ้ผ้าปิใบหน้าเ้าไว้้วยล่ะ เหม่ยลี่”
“ใบหน้าหม่อมันมีแผลเป็นอัปลัษ์เพะ หาเปิใบหน้าเรว่าผู้นะรัเีย และหัวเราะเยาะ หม่อมันเลยปิไว้ลอเวลาเพะ”
“เ้าไ้่าวเสี่ยวหลิ นาำนัลนสนิทอหิบ้าหรือไม่”
“หม่อมันไม่ทราบเพะ หม่อมันไม่ไ้พำนัอยู่ในป้อม ปิป้อมเป่าฮู่ไม่มีผู้หิทำานเพะ นายทหารที่้อรับผิอบถวายาร้อนรับบวนเส็าเหอหนานเห็นหม่อมันเยทำานในวัหลวมา่อน ึ้าให้หม่อมันมาถวายานับพระอ์เป็นารั่วราวเท่านั้นเพะ” ... ำราบทูลธรรมา ไร้อารม์ร้ามับวาโศที่เริ่มมีน้ำาเอ่อล้น เ้าหิหนิอันทรมวพระนมอ้วยวามสสัย นาึ้มทูลระิบอีรั้...
“เสี่ยวหลิ...นาสนอพระโอษ์อพระอ์ และทหารอรัษ์ในบวนเส็..เอ่อ..ถูเ้าายเฟยหลวายาพิษในานเลื้ย สิ้นีพันหมแล้วเพะ”
วเนรู่ามเบิโพล้วยวามใอย่ายิ่ พร้อม ๆ ับน้ำพระเนรเอ่อล้น ไหลอาบพระปรา์ ทรใ้พระรปิพระโอษ์หยุเสียสะอื้น พระรอี้าำแน่นนเห็นเส้นเลือัเนบนพระวีาวใส เหม่ยลี่เอื้อมมือไปับพระรแล้วบีบแน่น ทรเยพระพัร์สบับสายาที่น้ำาเอ่อท่วมไม่่าัน เหม่ยลี่พยัหน้าให้ำลัใ เ้าหิทรรับวามรู้สึนั้นเอาไว้ แล้วสูลมหายพระทัยลึ เยหน้าให้น้ำพระเนรไหลย้อนลับไป เรียวามเ้มแ็อพระอ์ลับืนมา ระิบเบา ๆ
“ถ้าเ้า่วยเราหนี ัวเ้าะ้อโนอาาเ้าาย เราปล่อยให้เ้ารับรรมแทนเราไม่ไ้หรอเหม่ยลี่”
“ทรอย่าเป็นัวลับหม่อมันเลยเพะ พี่ายอหม่อมันเป็นหนึ่ในทหารที่ถูวายาพิษาย หม่อมันะ้อ่วยพระอ์ให้หนีไปาที่นี่ให้ไ้ หม่อมันยินีทำเพื่อแ้แ้นให้พี่ายอหม่อมัน และอบแทนพระุอท่านอ๋อเวยหลที่ทรเย่วยเหลือรอบรัวอหม่อมันเพะ” ประโยสุท้ายทำให้ทรหันพระพัร์ลับมามอ้วยวามสสัย
“ทรเย่วยรอบรัวหม่อมันาหมีป่าไว้อนเส็ออล่าสัว์เพะ พ่อหม่อมันเป็นพรานป่า พลาท่าโนหมีป่าทำร้ายนเสียีวิ ทร่วยแม่ พี่าย แล้ว็หม่อมันเอาไว้่อนที่ะเป็นเหยื่ออเ้าหมีนั่น แล้วยัทรประทานพระราทรัพย์ส่วนพระอ์เป็นทุนให้แม่พาหม่อมันลับบ้านมา แม่หม่อมันเป็นน้าื่อโยำเนิเพะ แ่แ่านแล้ว็ไปอยู่ับพ่อที่เหอหนาน และยัทรรับพี่ายอหม่อมไปรับราารเป็นทหารที่เหอหนาน้วย เพราะลำพัแม่เลี้ยเราสอนไม่ไหว เอาแ่นี้่อนนะเพะ อนนี้หม่อมัน้อไป่อนที่ทหาร้านหน้าะเริ่มสสัย...อย่าลืมนะเพะ..พรุ่นี้หลัเสวยพระระยาหารเที่ย ทรรอสัาาหม่อมันนะเพะ”
านั้นนา็พูึ้น้วยเสียัปิ..
“ึแล้ว เิเส็บรรทมเถิเพะ น้ำมันนี่น่าะทำให้พระอ์หลับสนิทและสบายนถึเ้าเพะ”
“อบใมา” ทรรัสำอบใสั้นๆ แ่ลึึ้้วยวามหมายอบแทนน้ำใที่ไม่ใ่แ่ารนวถวาย หาแ่ทรสื่อวามหมายผ่านวเนร เหม่ยลี่พยัหน้ารับ ยิ้มอบอย่าเ้าใ ..
“หม่อมันทูลลาเพะ”
ความคิดเห็น