คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 4 ประสบการณ์ครั้งแรก NC18+
บทที่ 4
วันนี้โนอาห์รู้สึอารม์ีเป็นพิเศษ พยาบาลส่วนัวอเาทั้สวย พูาเพราะเสนาะหู แถมยัามใเาลอทั้วัน
“อยู่นิ่ๆ สิะ” นามิาับผ้านหนูผืนเล็ลไปุบน้ำอุ่น ่อนะบิหมา แล้ว่อยๆ ับลไปบนใบหน้าหล่อเหลา
“เฮียิไปเอหรือเปล่า ทำไมวันนี้น้อนาน่ารัเป็นบ้าเลย” มือสาเลื่อนไปลูบไล้เอวอ แ่นัวเล็ยันิ่สบ ไม่มีทีท่าะปิเสธเาแม้แ่น้อย
“เฮียยัษ์รับบทเป็นาเ่าหัวูหรือะ”
“นี่ะว่าเฮียแ่เหรอ!”
“ใระล้าว่า เฮียแ่อายุมาว่านาสิบว่าปีเอ”
เสียหวานเอ่ยอบ ในะที่ริมฝีปาระับลี่ยิ้มเล็น้อย
นามิาอยู่ใน่วที่สิหลุลอย เาี้นเธอ็ว่าน ี้ไม้เธอ็ว่าไม้ หลายๆ เรื่อที่ไ้เอใน่วนี้ ทำให้หิสาวหมไฟในารใ้ีวิ
ับพลันในใลับรู้สึิแ้นอีแฟน ในเมื่อเาเลือที่ะหัหลัเธอ ่อไปเธอ็ะไม่ไยีและสนใวามรู้สึอใรอีแล้ว
ร่าายอนามิา ือสิ่ที่นัย้อาร แ่อย่าหวัว่าาินี้เาะไ้ไป
“เฮียะ…่วยอะไรนาหน่อยไ้ไหม”
“หืม? ให้่วยอะไรล่ะ”
“นาอยา…..อยามีอะไรับเฮีย เฮียทำับนาไ้ไหม”
“................” โนอาห์นิ่อึ้ ไม่อยาะเื่อหูัวเอ อ้อยเ้าปา้านานี้ ใรมันะเลาปิเสธ
“ไ้ไหมะ”
พรึ่บ!
เอวบาอิ่วถูรวบ ่อนร่าอรระถูอุ้มนัวลอย นามิาถูเาพาัวึ้นมาบนเีย โยที่ายหนุ่มทำทุอย่าเหมือนนที่มีเรี่ยวแรมหาศาล
เสี้ยววินาที่อมา วามไวเป็นอปีศา โนอาห์พลิัวผลัันให้หิสาวลไปอยู่ใ้ร่า โยที่นามิาเอยัให้วามร่วมมือเป็นอย่าี
“เป็นฝ่ายร้ออไม่ใ่เหรอ แล้วทำไมถึหลับา ถ้าลัวแล้วะทำไปทำไม หืม…”
หมวพยาบาลถูายหนุ่มถอออมาาศีรษะเล็ เาโยนมันทิ้ไปอย่าไม่ไยี พลาแะยามัผมอนามิา นผมยาวสลวยแผ่สยายทันทีที่ไ้รับอิสระ
เปลือาสวยเปิออ้าๆ ทอมอนรหน้า้วยแววาสั่นไหว เธอถอยหลัลับไม่ไ้แล้ว มือบาเลื่อนึ้น ำยำุนไ้นยับยู่ยี่
“ไม่ลัว…นาไม่ลัว่ะ”
“ั้นเรามาเริ่มันเลยีไหม”
นิ้วยาวทำหน้าที่ปลระุมเสื้ออหิสาวออ เ้าออวบให่ภายใุ้ั้นในสีหวานปราแ่สายา นโนอาห์อๆ ไม่ไ้ที่ะเอื้อมมือไปบีบยำอย่ามันเี้ยว
“อะ!” นามิาสะุ้สุัว เป็นรั้แรในีวิที่มีนมาทำแบบนี้ับเธอ หนำ้ำเายับีบยำอย่ารุนแร นเธอเอ็ไม่อยาะให้เาทำ่อแล้ว
“เ็บเหรอ? อโทษนะ” โนอาห์เป็นฝ่ายอโทษอย่าริใ วามนุ่มนิ่มที่เาไ้รับาสอเ้าอหิสาว เป็นัวบ่บอัเนว่าหน้าอที่เาับไม่ผ่านมีหมอแม้แ่น้อย
เสื้อพยาบาลถูถอและเหวี่ยออไปไล าม้วยุั้นในัวสวย ายหนุ่มรู้สึสมหวัั่ที่า เ้านมอวบให่เปลือยเปล่า ไร้อาภร์ปิบั ยออสีมพูระเรื่อูันน่าลิ้มลอ
“เฮีย…นาิว่าวะ..ว่า..นาเริ่มะลัวแล้ว”
“อยาให้หยุไหม”
เสียทุ้มเอ่ยถาม เาไม่ไ้หน้าัวเมียน่มเหนไม่มีทาสู้ ถึแม้ะเสียาย แ่ถ้านามิาไม่พร้อม เา็ยินีที่ะไม่ทำ
“นา…..” ใบหน้าสวยรุ่นิ วาลมโมอเ้าไปในวาม ารเสียรั้แรให้นที่หล่อและรวยแบบโนอาห์ ไม่ใ่เรื่อที่แย่ในวามิอหิสาว ลับันหาถึวันที่ายหนุ่มรัษาัวให้หายี โนอาห์เป็นบุรุษที่สมบูร์แบบนหนึ่ ิไ้ันั้น วามอยารู้อยาลอึเ้ามาแทนที่วามลัว เธอเอ็อยารู้รสรัเ่นัน วามิที่อยาะรู้ว่าทำไมหลายๆ นถึหมมุ่นในเรื่อลามันนัทำให้นามิาเริ่มเินหน้า่อ
“ถ้าอยาให้เริ่ม…็อ้าาออ”
าเรียวสวย่อยๆ แยออาัน้าๆ นั่นยิ่ทำให้ายหนุ่มลอบยิ้มออมา ใบหน้าหล่อเหลา้มล่ำ มือสาปลระโปรสั้น ่อนะถอเอาั้นในัวน้อยออ นสุท้ายแล้ว…ผู้หิที่อยู่รหน้าเาไม่เหลืออาภร์ิายสัิ้น
“ฮะ…เฮียยัษ์”
มือบารีบะรุบมือสา เมื่อเาเลื่อนมือึ้นมาลูบไล้ลาายสาว ่อนะนิ้วเ้าไปในรูหลืบ นิ้วเรียวยาวเ้าไป้านในที่ำลัุ่ม่ำ ภายในายสาวอบสนออรันิ้วสาแน่น
“สวย…ยัิหรือะเบบี๋” ำพูหวานหู บวารระทำที่นุ่มนวลอโนอาห์ ยิ่ทำให้นโนระทำรู้สึอ่อนระทวย
หัวแม่มือให่ลึเม็เสียว พร้อมับที่นิ้วยาวสอเ้าออแล้วเพิ่มนิ้วเ้าไปอีนิ้ว
“อะ!...อ๊ะ อาาา เฮียาาาา..”
“อบไหม” บำถามนั้น ริมฝีปาหนา้มลอ้าับหัวนมสีมพูทันที ลิ้นร้อนหยอเย้านนัวเล็ิ้นพล่านอย่าเสียว่าน
“ะ..อบ..อื้อออ”
ปาอุ่นร้อนยัเล้าโลมไม่หยุ มือสาผละออาร่อสวาท หันมาัารปลเปลื้ออาภร์อนเอ วามเป็นายนาไม่่ำว่า58ยายให่เ็มที่ีผึออมา
“รี๊! สัว์ประหลา!!” นามิาีิ้นไปมา ทันทีที่สายาสบเ้าับหัวหยับานให่ ลาายอายหนุ่ม
“ใรสั่ใรสอนให้เรียแบบนั้น เาเรียว่าแท่แห่วามสุ”
“นาไม่อยามีวามสุแล้ว เอามันไปให้พ้นเลยนะะ มันเ้ามาไม่ไ้หรอ”
“เวลานี้น้อนาไม่มีทาให้ไปแล้ว มาถึนานี้ะให้เฮียถอยหลั แล้วปล่อยน้อนาไปเหรอ? ถ้า้อทำแบบนั้น เฮียอไปนุ่ระโปรีว่า”
“อ๊ะ! ยะ..หยุ!!”
นิ้วสาเลื่อนยับเ้าใล้ายสาวอีรั้ ่อนะสอนิ้วเ้าไปในหลืบนุ่มพร้อมับบลึเม็เสียวอีรา เสียหวานที่ร้อปิเสธเมื่อรู่แปรเปลี่ยนเป็นราระเส่า
แ๊ะ!..แ๊ะ!..
“อาาา!..อึ…เฮีย…”
“เฮียรับรอว่านาะ้ออบ”
โนอาห์เร่วามเร็วมาึ้น เมื่อภายในร่อแบอรันิ้วอเาอย่าบ้าลั่ มือบายับไปใล้้นแนแร่ ่อนะิลไปอย่าลืมัว
สะโพอวบแอ่นอ้าลอย้า วามเสียว่านที่พึ่เยพบพานเป็นรั้แรในีวิทำเอานามิารีร้อลั่น สมอาวโพลน ร่อรัระุถี่ยิบเมื่อเธอไปถึุสุยอ วาลมโเหม่อลอยเหมือนำลัล่อลอยไปไล
“อนิ้วยัแรนานี้…ถ้าอxxxะนาไหน…”
“อือ….”
ใบหน้าสวยหวานเหม่อมอนัวโ วินาทีนี้เธอยอมเาหมสิ้น มือสาำวามเป็นายมาถูไถแถวปาทาุ่มน้ำ ยับึ้นลเบาๆ นน้ำสวาทสีใส ยืิับหัวหยับานให่ โนอาห์ัารันแ่นายเ้าไปในรูสวาทับแบหวัระแททีเียวให้มิลำ
สวบบบ!!
“รี๊!!!!”
นามิารีร้อสุลูอ วาลมโปลปล่อยหยาน้ำาไหลพรา เ็บปวทรมานราวับว่ามีนำลัเอามีปลายแหลมมารีเนื้อให้เป็นิ้นๆ ใบหน้าสวย้มล่ำ ยิ่เห็นวามเป็นายนาให่ำลัืบลานเ้ามาในัว เสียร้อไห้ยิ่ัึ้นเรื่อยๆ
“นาอย่าเร็…อึ! อทนหน่อยนะ เฮีย็เ็บเหมือนัน”
“ฮึ..ฮือๆๆ ั้นเราหยุทำไ้ไหมะ นาไม่ไหวแล้ว” มือบาพยายามันหน้าท้อำยำให้ถอยออห่า
“ถ้าเอาอออนนี้ เฮียะยิ่เ็บ นาเป็นนเสนอัวมาให้เฮียเอ อย่าทรมานเฮียไปมาว่านี้เลยนะ”
รามแร่บเ้าหาันนเห็นเป็นสัน ร่อสวาทรัรึวามเป็นายอย่ารุนแรนเาเอ็เ็บไม่่าัน เลือสาวอาบโลมไปทั่ววามให่โ ทั้ๆ ที่เาพึ่ันมันเ้าไปไ้แ่เพียรึ่เียว
“ละ..แล้วนา้อทำยัไะ”
“ปล่อยใไปับเฮีย..”
ใบหน้าหล่อเหลาโน้มล่ำ ุมพิริมฝีปาระับอย่าแผ่วเบาในราแร ่อนะส่ลิ้นร้อนเ้าไปในโพรปาหวาน แล้ว่อยๆ เพิ่มระับวามร้อนแรมาึ้นเรื่อยๆ นเิเป็นเสียลาม ในยามที่น้ำลายอนทั้สอผสมปนเปัน เมื่อเห็นว่านัวเล็ำลัเผลอไผล เาอาศัยัหวะนั้นันวามเป็นายยาวให่เ้าไปพรวเียวนหม
สวบบ!! ับบ!!
“อื้อออ!!!”
เรียวาสวยที่ผ่อนลายในอนแรเร็สั่นอย่ารุนแร วาลมโเบิโพล ะเปล่เสียร้อ็ันถูนเหนือร่าบยี้อย่าเอาเป็นเอาาย มือบาที่ับ้นแนแร่ไว้ในอนแร แปรเปลี่ยนเป็นทุบและิทึ้หวัให้เาเ็บเหมือนเธอ
“ใเย็นๆ นะที่รั ..เฮียไม่ยับแล้ว”
ริมฝีปาหนาถอถอนูบออมาอย่าอ้อยอิ่ เห็นนใ้ร่าเ็บนานี้ สุภาพบุรุษอย่าโนอาห์ยิ่….อบใ…
“ทะ..ทำไมรุนแรับนา ฮึ! นะ..นาไม่อยาทำแล้วริๆ นะะ”
นามิาพูทั้น้ำา ารร่วมรัรั้แรในีวิอเธอ เหุใมันถึไ้ทรมานนานี้ รั้นี้นามิาเ็และำไปนาย
“เฮียถนอมนาแล้วนะ รั้แรมัน็เ็บันทุนนั่นแหละ”
“เฮีย็เ็บ…นี่เป็นรั้แรอเฮีย้วยเหรอะ”
“อือ….นาไ้เวอร์ิ้นอเฮียไปแล้ว” โนอาห์โหหน้าาย หวัให้ำพูอัวเอ ทำให้นามิายอมโอนอ่อนามเาอีรั้
สวบ!..
สะโพสอบหมุนวเป็นวลมทำเอานใ้ร่าผวาหลาย่อหลายรั้ สุท้ายนที่ทนไม่ไหวะเป็นโนอาห์ เาับเรียวาสวยลับเีย านั้นถอถอนวามเป็นายออเล็น้อยแล้วระแทลมาใหม่
ับ!
“อ้าาาา! นี่..มันไม่ใ่!” ไม่ใ่วามสุในแบบที่เธอหวั นามิาเสริม่อในใ
“รอหน่อย วามเสียวำลัมา”
ับ! ับ!! ับ!!!
สะโพหนาระแทวามเป็นายเ้าไปในร่อเล็หลาย่อหลายรั้ ยิ่รัวเร็วมาแ่ไหนวามสุและอิ่มเอมใยิ่ล้นปรี่
“สุยอ….อ้าา!! ี๊ ร่อมันอสุยอ”
“อะ…บะ..เบาับนาหน่อย”
เสียหวานสั่นพร่าทรมานเหนือานับ ยิ่อนที่เาระแทสอใส่วามเป็นายเ้ามาลึสุ เสียเนื้อระทบเนื้อั้อภายในห้อ ท่อนเนื้อเสียสีามร่อสวาทที่รัรึนลีบแมปลิ้นเ้าปลิ้นออ บาัหวะเธอ็รู้สึเสียว่านนิ่สั่น แ่ในบาัหวะ็แสบน้อร้ออ้อนวอน
สวบ! ับ!! ับ!!
“ี๊! ทำไมเราถึพึ่มาเอันวะ…โอววว!!..น้อนาอเฮีย”
โนอาห์เร่วามเร็วถี่ยิบ เมื่อภายในร่อสวาทอรัรุนแรนลำายปวหนึบ นามิาหลับาแน่นิเล็บลไปบน้นแนอย่าทรมาน ท่อนเอ็นระแทระทั้นเ้ามาหนัหน่วนเ้าอวบู่ามระเ็นระอนไปามแร
"โอยยย!! เฮียะแ อ่าา…เฮียแในนะ”
“อ้าา…อ๊ะ..อึ!!...เฮียาาา”
ับ!ับ!!ับ!!!ับ!!!!
เสียทุ้มร้อราลั่นห้อพร้อมับเสียหวานที่ราระมอย่าเสร็สม สะโพสอบรัวระหน่ำระแทเน้นส่ท้ายอีหลายที ่อนะท่อนเอ็นแ่้าเอาไว้แล้วแระส่ำอย่ารุนแร ปลปล่อยน้ำเื้อสีาวุ่นไหลทะลัเ้าไปในายสาว นนามิาร้อนวูบวาบใน่อท้อไปหม แม้ในอนแระเ็บปวปานะาใ แ่สุท้ายลับสุสมอย่าน่าเหลือเื่อ
“เฮียบอแล้วว่ามันะเสียว”
“ฮึ! ฮืออๆๆ นาทำอะไรลไป นาทำลไปไ้ยัไ..ฮือๆๆ” นามิาร้อไห้โฮเสียั เมื่อทุอย่าบลสิอเธอลับืนมา วามรู้สึผิอบั่วีแล่นเ้าใส่สมอ แ่ผู้ายที่ทิ้เธอไปเพียนเียว ับทำให้เธอเสียสิ ใ้อารม์เพียั่ววูบ ทำัวเป็นผู้หิ่ายๆ
“ไม่ร้อนะเ็ี เฮียะรับผิอบนาเอ”
“ฮึๆๆ ฮือออๆๆ”
มือบายึ้นปิหน้าัวเออย่าอับอาย เธอไม่้อารให้โนอาห์มารับผิอบอะไรทั้นั้น ในเมื่อเหุาร์ทุอย่ามันเริ่มมาาัวเธอเอ
ความคิดเห็น