คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 6
เธอัปาเนื้อัวสั่นเทายามเาถอนสะโพออห่า สะโพสาวลายาอาารเร็ ผ่อนลายไ้ไม่ทันไรเา็แทรเ้ามาอีรั้่อยๆ พาายเ้าหาอย่าล้ำลึมาึ้นเรื่อยๆ แบบไม่รีบร้อน
นใเย็นใบหน้าเหยเเมื่อโนอรัรุนแรรอบทิศทา เาบูบปาน้อยแสนหวานที่ร้อร่ำร่ำรวไม่หยุหย่อน
สาวน้อยสั่นระริยามเมื่อร่าให่อยายเ้าหาเป็นัหวะโยลอนหนัหน่วนร่าสะท้าน เธอร้อราสุเสียส่ายหน้าไปมายาม้อเปิเรียวาให้เาแทรลึหนัหน่ว วามเสียว่านที่ไ้รับทำเอาเธอหัวหมุนเว้ยิ่ว่าลู่า เาไม่นำพาารประท้วอเธอแ่เร่เร้าฝาฝัแ่นายเ้าหารั้แล้วรั้เล่า
เสียหายใหอบฟืฟาอหนุ่มสาวัระมไปทั่วบ้านหลัน้อย ฝาไม้ไผ่ไหวโยไปามแรรัที่เาโหมเ้าใส่ หยาวามร้อนรุ่มปริ่มไหลอาบไล้เรือนายสาว วามเสียวระสันู่โมโหมรัเ้าหาันอย่ารุนแร
หนุ่มให่อรัร่าเ็สาวแนบอ เาวาาบนผมนุ่มสลวยำลับอเธอ่อนะำรามเสียัลั่น ระุร่าให่ไหววูบ เธอเผลอวัาโอบรัสะโพสอบอย่ารุนแร สวมอร่าแร่้วยวามวาบหวามเมื่อเาพาเธอวิ่ฝ่าวามเสียว่านไปสูุ่มุ่หมายปลายทาฝันอย่ารุนแร เธอสัมผัสไ้ถึร่าสั่นเทิ้มอพันศัิ์ที่โอบรัร่าอเธออยู่ ทั้สอหอบหายใประสานันระม่อนะเ้าสู่สภาวะปิ มัุ่อยๆ ันายให่โออห่า เาถอนร่าอออย่านุ่มนวลแ่เสียเนื้อายที่หลุออาัน็ทำเอาเธอหน้าแ่ำลามไปถึใบหู
มัุ้มมอหว่าาุ่มื้นอัวเอ่อนะหน้าเสียรีบหุบาอัวเอเอาไว้แน่น
พันศัิ์ไม่ไ้ปลอบโยนเาแ่เินออไป้านนอเหมือนล้าัว สาวน้อยเม้มปาเ้าหาัน ะเ้ออมอร่าให่เปลือยเปล่าแล้วหน้าแ พอเาหันมามอเธอ็รีบหลบสายาเป็นพัลวัน
“แอบมอเหรอ” เาเอ่ยถามแะลิ้นเลียริมฝีปาไปมา มอร่าอวบาวเนียนยิ่ว่านมส้วยวาเป็นประาย
“มะ... ไม่ไ้แอบมอเสียหน่อย พวอบโว์” เธออุบอิบว่าเาเมื่อโนับไ้ว่าแอบมอ
“เ็เสีย”
“เ็ระ... รไหน” เธอถามลับเสียสั่น่อนะัปาัวเอเบาๆ
“รนั้นแหละ” เานั่ยอๆ ลรหน้า เธอถอนใที่เาเลิโป๊แล้ว
“ถอนใเสียายเหรอ”
“เสียายอะไร” มัุไม่เ้าใในสิ่ที่เาพู
“เสียายที่ันไม่โป๊ไ”
“ไม่ใ่สัหน่อย ใระไปอยาูลุศัิ์แ้ผ้าันเล่า” นพูทำปาี แ่ปาอสั่นไม่หาย หน้าเธอแ่ำยิ่ว่าผลำลึสุ
“อ้อ... หรือะให้เ็ให้”
“ไม่เอา”
“อนนี้ยัไม่เอา เมื่อี้เอาันเสร็แล้ว”
“ลุศัิ์! ว้าย!” เธอร้อเสียหลเมื่อเาับเธอแยาออาัน่อนะเริ่มเ็เรียวาให้ มัุหลับาปี๋หน้าแ้วยวามอาย
“นอนันเถอะ เหนื่อยมาทั้วันแล้ว” เาพูเหมือนเป็นเรื่อปิทั้ๆ ที่เพิ่ะ่มเหเธอไปเมื่อรู่
“ลุศัิ์่มืนมัุเสร็็ะนอนเลยเหรอ” เธอมอเาาปริบๆ เห็นเามุเ้าไปนอนในมุ้อเธอหน้าาเย สาวน้อยมุมุ้เ้าไปเพื่อะอาละวาใส่ ให้เาออามุ้อเธอไป ทำท่าเหมือนเ็โนัใ
“ลุศัิ์ลุึ้นมาเลยนะ” เธอึมือเาแ่เาแทบไม่ยับ นัวหนัสูให่เินว่าที่เธอะึเาออามุ้ไ้
“ลุึ้นมาเี๋ยวนี้เลย อื...” เธอึเานหอบแฮ่ๆ ออแรเท่าไหร่เา็ไม่ยับ
“ว้าย!” เาระาทีเียวเธอ็ไปอยู่ในอ้อมแน หนุ่มให่รีบอรัร่าเ็สาวเอาไว้ทั้ัว ใบหน้าสาวแ่านเมื่อไ้สบาร้อนแรู่มนั้น เธอหลบวูบรีบอัวเพื่อะพาัวเอออาอ้อมแนแร่ รู้สึเสียท่าเาแบบที่ไม่น่าให้อภัยัวเอ
“เมื่อี้ไม่เรีย่มืน เาเรียสมยอม” พันศัิ์บอนในอ้อมแนเสียแหบพร่า พยายามระับอารม์เ็มที่ที่ะไม่้ำเธออีสัรอบหรือสอรอบ
“ปล่อยนะ!”
“นอนไ้แล้ว ะเรียร้ออะไรนัหนารั้แรไม่วรหัโหมนะ” ประโยอเาทำให้เธออ้าปา้า พลิายหันหลัให้เาเพื่อเรียมะหนีออามุ้ แ่ลายเป็นว่าพลิร่าให้เานอนอ้อนทา้านหลัแทน เธอไม่ไ้เรียให้เาลุึ้นมา้ำหรอ เ็บะายไป แ่ิ็ใบหน้าเหยเ
“ปล่อยเลยนะ!” เธอเสียแ็เมื่อเสียท่าเานไ้ พันศัิ์อรัแน่นึ้น่อนะหอมแ้มนวลฟอให่
“รนั้นเว้นเอา... ไว้่อน แ่รนี้ทำไ้” ประโยวนเสียว่านอเาทำให้เธอแ้มร้อนผ่าวยิ่ว่าเิม เาล้วมือเ้าไปในเสื้ออระเ้าอเธอแล้วฟอนเฟ้นออวบอิ่มเบาๆ
เธอัปาร้อราเมื่อปลายนิ้วสาและแ็เี่ยยอออเธอนแ็เป็นไ นอ่อนในายลุันยิ่อนเาปาร้อนับออาทา้านหลัเธอยิ่ัวสั่นสะท้าน
“นอนเยๆ เถอะไม่ทำอะไรแล้ว แ่ถ้ายัิ้น็ไม่แน่” นบอว่าไม่ทำอะไรนวออวบไม่หยุมือ บเบียวามเป็นายที่ื่นัวมาับสะโพลมลึ เธอนอนัวแ็วาบหวามเร็ไปทั้ัวไม่ล้ายับ ลัวเาทำริๆ มือแ็และให่อรัโอบอุ้มทรวออวบอิ่มเอาไว้ไม่ยอมปล่อย พอเธอยับเา็รั้มายำอบุมรัรึ เธอเลยไม่ล้ายับอี นอนิอะไรเรื่อยเปื่อย็หลับามเาไปนไ้
ความคิดเห็น