ไป๋เตี๋ย ผีเสื้อน้อยผจญภัย

ลำดับตอนที่ #6 : เดินทางไปพื้นที่สีทอง

เดินทางไปพื้นที่สีทอง

ชื่อ : ไป๋เตี๋ย (เชื้อพระวงศ์) เลเวล : 5

ค่าพลังโจมตี : 50 ค่าพลังเวท : 5

ค่าความว่องไว : 10 ค่าพลังป้องกัน : 10

ไป๋เตี๋ยกลับเข้ามาสู่สถานการณ์เช่นเดิมเมื่อท้องฟ้าเริ่มมืดดำ ตอนนี้ที่นางกำลังเผชิญหน้าอยู่คือสัตว์ร้าย เป็นหมีป่าทมิฬ ยังดีที่หมีไม่รวมอยู่เป็นฝูงเช่นหมาป่า และตอนนี้นางยังไม่เจอกับมนุษย์กลายพันธุ์ แต่หากสังหารหมีตัวนี้ได้นางจะได้เหรียญทองสิบเหรียญ นี่แสดงว่าความแข็งแกร่งของมันเทียบเท่ากับมนุษย์กลายพันธุ์ที่นางเจอวันแรก

ฉึก! ฉึก! ฉึก!

เพราะอาวุธคู่กายไร้คม ทำให้ไป๋เตี๋ยจำเป็นต้องใช้ของที่มีอยู่เป็นอาวุธด้วยและใช่…นางเลือกใช้มีดสั้น ไป๋เตี๋ยซื้อมีดสั้นจำนวนมากก่อนจะออกเดินทาง เพื่อใช้มันสำหรับเป็นมีดบิน แม้ว่าไป๋เตี๋ยจะไม่ชอบการโจมตีระยะไกล แต่ฝีมือของนางก็ไม่ได้แย่เลย

มีดสั้นจำนวนไม่น้อยปักไปตามร่างกายของหมีทมิฬตัวยักษ์ เพียงแต่ขนและหนังของมันหนาเกินไปทำให้ทำให้นางยังไม่อาจจะจัดการกับเจ้าหมีตัวนี้ให้เสร็จสิ้นได้เสียที ที่ทำได้คือสร้างบาดแผลและทำให้มันโมโหเท่านั้น

ฉึบ!

โฮกกก!

คราวนี้มีดบินปักเข้าไปที่กลางศีรษะของหมียักษ์ จนเลือดของมันไหลทะลักออกมา เมื่อไป๋เตี๋ยเห็นเช่นนั้นนางก็ปามีดสั้นซ้ำลงไปที่เดิมเรื่อยๆ 

ปัก ปัก!

ครั้งนี้ไป๋เตี๋ยไม่พลาดเป้านางแม่นยำมาก ถ้าอาจารย์ที่สอนยิงปืนและยิงธนูให้กับไป๋เตี๋ยมาเห็นเข้า พวกเขาคงจะรู้สึกตื่นเต้นไม่น้อย แต่ก็คงจะแปลกใจได้เพียงไม่นาน เพราะรู้ดีว่าไป๋เตี๋ยนั้นสามารถรับมือกับสภาวะกดดันได้ดีกว่าผู้ใด นางมีพลังแฝงอยู่ในกายที่เหนือกว่าผู้คน ไม่เช่นนั้นคงขึ้นมาเป็นนายพลหญิงแห่งกองทัพไม่ได้

ใช่ว่าเป็นเชื้อพระวงศ์ เป็นถึงองค์หญิงแล้วจะได้ตำแหน่งในกรมทหารมาครอบครองง่ายๆ แต่เพราะไป๋เตี๋ยมีความสามารถจริงๆ นางจึงขึ้นมาได้

ปัง!

ในจังหวะที่ไป๋เตี๋ยกำลังปามีดสั้นในมืออีกเล่มไปที่หัวของหมีทมิฬ มีดบินของนางที่ถูกปาออกไปแล้วกลับมีไฟลุกท่วมขึ้นมา พร้อมเสียงแจ้งเตือนของระบบเกม ตอนนี้ไป๋เตี๋ยไม่มีเวลาเปิดหน้าต่างโปร่งแสงขึ้นมาดูรายละเอียด เพราะนางต้องดูให้แน่ใจก่อนว่าสามารถจัดการกับสัตว์ร้ายตรงหน้าได้แล้วจริงๆ

ไป๋เตี๋ยเดินเข้าไปใกล้ เมื่อเห็นว่าหมียักษ์นอนนิ่งไม่ขยับกายและเมื่อเข้าใกล้อีก นางก็แน่ใจแล้วว่าตอนนี้สัตว์ร้ายตัวนี้ได้ถูกนางจัดการแล้ว นางจึงใช้มือแตะลงไปที่ตัวของหมียักษ์เบาๆ ก่อนที่มันจะถูดจัดเก็บลงไปในช่องเก็บของของนาง จากนั้นไป๋เตี๋ยก็เปิดหน้าต่างเกมขึ้นมาดู

[บาดเจ็บ 40]

[ได้รับ ซากหมีทมิฬ]

[ได้รับ 10 เหรียญทอง]

[ปลดล็อกสกิล มีดบินไฟ]

[พลังเวทเพิ่มขึ้น]

[เลเวลเพิ่มขึ้น]

ชื่อ : ไป๋เตี๋ย เลเวล : 6

พลังเวท : 15

ที่ลูกไฟปรากฏขึ้นมาดูเหมือนว่ามันจะเกี่ยวข้องกับพลังเวท ไป๋เตี๋ยยังไม่แน่ใจเรื่องพลังเวท นางยังไม่รู้ว่าต้องฝึกฝนอย่างไรหรือใช้การเช่นไร และในตอนที่กำลังนิ่งคิดระบบก็แจ้งเตือนว่ามีสัตว์ร้ายเข้าใกล้ แสดงว่าพวกมันคงตามเสียงและกลิ่นคาวของเลือดมา

สุดท้ายไป๋เตี๋ยจึงวางเรื่องพลังเวทเอาไว้ก่อนและมุ่งหน้าต่อไปทันที

ตอนนี้ยังใช้ลูกศรนำทางไม่ได้ ดูเหมือนว่านางจะต้องเข้าใกล้กับสถานที่หนึ่งพอสมควรก่อน เพราะระบบจำเป็นต้องคำนวณเส้นทาง แต่ไป๋เตี๋ยก็รู้สึกว่าตัวนางสามารถวิ่งได้เร็วขึ้น นี่อาจจะเป็นเพราะว่าเลเวลที่เพิ่มมากยิ่งขึ้นก็ได้ ตอนนี้อะไรก็เป็นไปได้ทั้งสิ้น

ที่เคยไม่เชื่อ ไป๋เตี๋ยได้เปิดใจยอมรับแล้ว เพราะหลักฐานก็ปรากฏให้ได้เห็นให้ได้ยินให้นางได้ประจักษ์ด้วยตา เกมนักสำรวจผจญภัยนี้ ส่งผลกับตัวของนางจริงๆ 

ฉัวะ!

วิ่งมาได้สักพักไป๋เตี๋ยก็มาพบกับฝูงหมาป่าอีกครั้ง นางวางไข่มุกราตรีที่ใช้เป็นแสงสว่างลงและเรียกเอาอาวุธออกมา หมาป่าฝูงนี้มีสิบตัว แต่ค่าตอบแทนของพวกมันเพียงห้าเหรียญทอง นี่แสดงว่าพวกนั้นไม่ได้เก่งกาจ ไป๋เตี๋ยน่าจะจัดการได้ง่ายๆ ไม่ยุ่งยาก

และก็เป็นอย่างที่นางคิดจริงๆ ไป๋เตี๋ยใช้เวลาสังหารฝูงหมาป่าเพียงไม่นานนัก หลังจากนั้นนางก็เก็บซากของหมาป่าทั้งหมดเข้ามาไว้ในช่องเก็บของ ซากสัตว์มีไม่น้อยแล้วไม่รู้จะเก็บเอาไว้ทำอันใด แต่ไป๋เตี๋ยก็เก็บมา อย่างไรก็ฆ่าแล้ว หากปล่อยทิ้งเอาไว้ย่อมเสียดายแย่

ไป๋เตี๋ยไม่ใช่คนที่คิดมากนักและตอนนี้ช่องเก็บของของนางก็ยังมีพื้นที่ว่าง ถึงตอนที่มันเต็มไป๋เตี๋ยค่อยคิดหาวิธีกำจัด แน่นอนว่าไป๋เตี๋ยไม่กินพวกมันแน่ๆ นางมีผลไม้ทิพย์แล้ว เรื่องกินเนื้อหมาเนื้อหมี นางขอปฏิเสธ

เมื่อจัดการอุปสรรคเสร็จสิ้นองค์หญิงแห่งดวงดาวก็มุ่งหน้าต่อไป และตัวปัญหาต่อมาที่นางได้พบเจอก็คือมนุษย์กลายพันธุ์

ค่ำคืนนี้นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้พบเจอกับมนุษย์กลายพันธุ์ ไป๋เตี๋ยมองประเมิน พวกมันมีจำนวนสองตนและค่าตอบแทนที่จะได้รับเมื่อกำจัดพวกมันคือสิบเหรียญทอง แสดงว่าความแข็งแกร่งเทียบเท่ากับมนุษย์กลายพันธุ์สองตัวแรกที่นางได้พบเจอ

พวกงอกแขนงอกขาได้!

กรรร!

ไป๋เตี๋ยยังไม่ได้เข้าใกล้ แต่พวกกลายพันธุ์ก็รับรู้ได้ถึงการมีอยู่ของนางแล้ว แสดงว่ามนุษย์กลายพันธุ์พวกนี้มีประสาทการรับรู้ที่เฉียบคม หากแต่เมื่อดูดีๆ จะพบว่าพวกมันไม่มีดวงตา แม้ว่าจะไม่มีดวงตา แต่นี่ก็ไม่ใช่เรื่องที่สมควรจะประมาท

กร๊าซซซ!

มนุษย์กลายพันธุ์ขู่คำรามในตอนที่ไป๋เตี๋ยพยายามวิ่งวนไปมา และตอนนั้นนางก็มองเห็นว่าปากของพวกมันนั้นทั้งใหญ่และกว้างมาก ยิ่งมองไป๋เตี๋ยก็ยิ่งรู้สึกขนลุก ปกติแล้วพวกกลายพันธุ์นั้นเป็นอสุรกายที่มีร่างกายผิดรูป บ้างก็ดวงตากลวงโบ๋ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ไป๋เตี๋ยได้เจอกับพวกที่ไม่มีตา แต่ปากกว้างใหญ่ถึงใบหู

ฉับ! ไป๋เตี๋ยสลัดความรู้สึกไม่ดีออกไป และโจมตีใส่มนุษย์กลายพันธุ์ในตอนที่ยังวิ่งวนไปมา นางไม่คิดจะหยุดนิ่งอยู่กับที่ ไม่เช่นนั้นพวกมันอาจจะรับรู้ได้ถึงที่ที่นางหยุดยืน

แม้จะไม่เคยเผชิญหน้า แต่ด้วยประสบการณ์ที่สะสมมาก ไป๋เตี๋ยพอจะรู้ว่าควรจะรับมือกับตัวประหลาดเหล่านี้อย่างไร สายตาของนางจับจ้องมองไปที่นิ้วมือของมนุษย์กลายพันธุ์ที่ถูกนางตัดขาด และเมื่อเห็นว่ามันกำลังจะงอกขึ้นมาใหม่ คราวนี้ไป๋เตี๋ยก็รู้ทันทีว่าต้องเล็งที่หัว

หรือพูดง่ายๆ คือต้องทำลายสมองของพวกมันนั่นเอง

…ขอให้ติดไฟที

ฉึก!

ไป๋เตี๋ยปามีดสั้นออกไปและภาวนาให้มันติดไฟ แต่นางก็ไม่สมหวัง มีดสั้นปักเข้าไปที่กลางหน้าผากของมนุษย์กลายพันธุ์ ก่อนที่มันจะถูกดึงออกไปแทบจะทันที

บ้าจริง

ไป๋เตี๋ยรู้สึกหงุดหงิด คราวนี้นางปามีดบินออกไปไม่ยั้ง และในตอนนั้นเองดูเหมือนว่าความมุ่งมั่นของนางจะสัมฤทธิ์ผล เพราะว่าหนึ่งในมีดที่กำลังลอยอยู่ได้ติดไฟขึ้นมา พร้อมกับลอยไปปักตรงดวงตาที่ว่างเปล่าของมนุษย์กลายพันธุ์

ฉับพลันมนุษย์กลายพันธุ์ก็ล้มลงและดิ้นทุรนทุราย!

ถึงตอนนี้ไป๋เตี๋ยจึงได้รู้ว่าจุดอ่อนของพวกมันไม่ใช่สมอง แต่เป็นดวงตาที่ไม่มีอยู่นั่นต่างหาก

พรึ่บ!

กรรร!

เมื่อรู้แล้วก็ไม่รั้งรอ ไป๋เตี๋ยเรียกเอามีดคู่ออกมาและพลิกกายกระโดดเข้าใส่มนุษย์กลายพันธุ์อีกตนที่กำลังกระโจนเข้าใส่นางด้วยความบ้าคลั่งเช่นกัน มือเล็กจับมีดเอาไว้แน่น ในใจมุ่งมั่นตั้งใจก่อนจะแทงมีดเข้าใส่ที่ดวงตาของอสุรกายเบื้องหน้าด้วยความรุนแรงไร้ปรานี

“ไฟ!”

พรึ่บ!

สิ้นเสียงของนางมีดในมือที่ธรรมดาก็กลายเป็นมีดไฟ แต่ไป๋เตี๋ยที่จับด้ามมีดอยู่กลับไม่รู้สึกร้อนหรือถูกเผา และเมื่อนางแทงมีดทะลุศีรษะของมนุษย์กลายพันธุ์ ไป๋เตี๋ยก็ดึงมีดออกมาพร้อมกับไฟที่บัดนี้ได้ดับลง แต่ที่หัวของศัตรูกำลังถูกเผาไหม้อยู่

กร๊าซซซ

เสียงร้องดังสนั่นก่อนที่พวกมันจะล้มลงและตายไปพร้อมกับไฟที่แผดเผา ไป๋เตี๋ยไม่สนใจจะยืนดูต่อไป นางเดินจากมาทันที เส้นทางนี้ยังอีกยาวไกลยิ่งนัก

หลังจากนั้นไป๋เตี๋ยก็ได้พบเจอกับหมียักษ์อีกครั้ง นางจัดการสังหารสัตว์ร้ายตนนั้นและแย่งเอาถ้ำของมันมานอนพัก แม้ว่ากลิ่นภายในถ้ำจะค่อนข้างเหม็น แต่ตอนนี้ไป๋เตี๋ยก็ง่วงมากเกินไป นางเข้ามาในถ้ำหลังจากอำพรางที่ปากถ้ำแล้ว ไป๋เตี๋ยก็กินโอสถฟื้นฟูระดับต่ำและน้ำทิพย์เพื่อขจัดความเหนื่อยล้า ก่อนที่นางจะนอนลงในทันที

หากเหล่าผู้ช่วยและนางกำนัลมาเห็นนาง ไม่รู้ว่าจะตื่นตกใจมากเพียงใด ที่องค์หญิงแห่งดาวนิรันดร์กาลมีสภาพที่ยับเยินมากถึงเพียงนี้

ติ้ง!

[ภารกิจประจำวัน เก็บพืชพรรณชนิดใหม่ 20 ต้น]

ไป๋เตี๋ยลืมตาตื่นเพราะเสียงเตือนของภารกิจประจำวันราวกับนี่เป็นเสียงเตือนของนาฬิกาปลุก

นางขยับกายและลุกขึ้นทันที ก่อนที่จะพาตัวเองออกมาจากถ้ำหมี และสิ่งแรกที่ไป๋เตี๋ยทำก็คือมองสำรวจไปรอบกาย คงเพราะนี่เป็นอาณาเขตของสัตว์ร้ายทำให้สัตว์อื่นไม่กล้าเข้ามาใกล้

นางคิดจะเปิดดูหน้าต่างเกม แต่ก็ชะงักไป เมื่อเห็นว่าอาภรณ์ที่สวมใส่อยู่นั้นไม่มีรอยขาด หรือแม้กระทั่งคราบเลือดก็ไม่มี  ไป๋เตี๋ยแน่ใจมาก ว่าตอนที่สู้กับสัตว์ร้ายหรือมนุษย์กลายพันธุ์ อาภรณ์นี้จะต้องฉีกขาดแน่ ไม่คิดว่านอกจากจะไม่ฉีกขาดแล้ว แม้แต่คราบเลือดหรือคราบสกปรกใดๆ ก็ไม่มีปรากฏให้เห็น

นี่เป็นอาภรณ์วิเศษหรือ…น่าแปลกที่นางไม่รู้สึกแปลกใจนัก นี่คงเป็นเพราะนางเริ่มชินกับดินแดนแห่งนี้แล้วจริงๆ 

ค่าสถานะ

ชื่อ : ไป๋เตี๋ย เลเวล : 7

พลังโจมตี : 100 พลังเวท : 15

เลเวลเจ็ดแล้ว ถ้าเลเวลสูงขึ้นร้านค้าเสมือนจริงจะปลดล็อกสินค้าเพิ่มเติม ไป๋เตี๋ยอยากรู้เช่นกันว่าของที่จะวางขายใหม่นั้นมีสิ่งใดบ้าง หลังจากที่ตรวจดูค่าสถานะของตัวเองแล้ว ไป๋เตี๋ยก็กดเข้าไปดูที่ระบบฟาร์ม ที่น่าจะเปิดใช้งานเสร็จสิ้นตั้งแต่เมื่อวานเพียงแต่นางไม่ว่างเข้ามาดู

[เข้าสู่ระบบฟาร์ม]

[ยินดีต้อนรับ องค์หญิงเข้าสู่ระบบฟาร์ม]

เหมือนเดิมที่เกมไม่มีคำอธิบายใดๆ ไป๋เตี๋ยจำเป็นต้องศึกษาเองทั้งหมด และไม่ต้องคิดมาก พืชพรรณจำนวนไม่น้อยที่เก็บมา ไป๋เตี๋ยก็ใส่เข้าไปในระบบฟาร์มทันที จากนั้นก็แค่รอผลเท่านั้นว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้น

เมื่อไม่รู้ก็ต้องทดลอง ผู้คิดค้นระบบเกมเป็นคนเพี้ยนเช่นดอกเตอร์จาง ไป๋เตี๋ยจึงรู้สึกว่านางเองก็ไม่จำเป็นต้องคิดให้มากความนัก

หลังจากจัดการกับระบบเกมและกินผลไม้ทิพย์จนอิ่มแล้ว นางก็ออกเดินทางต่อไปทันที ไป๋เตี๋ยคาดหวังให้ตัวเองเดินทางไปถึงพื้นที่สีทองก่อนที่จะพลบค่ำ ซึ่งมีความเป็นไปได้สูงมากที่นางจะทำสำเร็จ เพราะว่าตอนนี้นางอยู่ไม่ไกลจากพื้นที่บริเวณนั้นแล้ว

“เอาล่ะกระบี่โบราณ รอข้าก่อนเถิด องค์หญิงเช่นข้ามารับตัวเจ้าแล้ว”

###

วันนี้มาสองตอนอีกแล้วจ้าาา