ลำดับตอนที่ #6
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ร้ายเพราะรักไงครับ
..บนถนน
"มึเป็นบ้าอะไรวะ ับรถมาวาูทำไม" ิมหัน์เอ่ยเินรเ้าหาพระรสทันที
พั๊ว!! หน้าิมหัน์เ็มแร"ปล่อยแนนมาเี๋ยวนี้"
"ไอ้บ้าเอ๊ย..มึล้าหน้าูเหรอวะ มึรู้ไหมว่าพ่อูเป็นใร"
"ูไม่รู้! มึลับไปถามพ่อมึเอิ"
"พระรส!" แนนเอ่ยวิ่มายืน้าพระรส ับแนไว้แน่น
"หึ..เพื่อนั้นเหรอ ไม่ใ่เพื่อนธรรมาแล้วละมั้ ับแนันแน่นนานี้"
"เราะเป็นอะไรัน ็ไม่เี่ยวอะไรับมึ" พระรสเอ่ยระแทเสียใส่
"ไม่เี่ยวอะไรวะ! แนนเป็นอู มึำลัะเป็นู้ับเมียูไ" ิมหัน์เอ่ยะอใส่หน้าพระรสเสียั
"พี่ิมหัน์!"แนนเอ่ยเรียน้ำาลอ ไม่ิว่านที่เธอหลรัมานานะูถูเธอนานี้
พระรสยืนมอหน้าายหนุ่มที่เรี้ยวโรธรหน้าแสยะยิ้ม"ู้ั้นเหรอ มึิว่าโ่มาหรือไ .."
"มึพูแบบนี้หมายวามว่าไ มึับแนนมีอะไรันแล้วใ่ไหม..แนน! เธอล้านอใพี่ั้นเหรอ" เอ่ยะอหิสาวรหน้าเสียั
แนน้มหน้าไม่เอ่ยอบ"ลับันเถอะพระรส"
"อย่ามายุ่ับผู้หิอูอี" เอ่ยมอหน้าิมหัน์ับมือหิสาว้าายเินรไปที่รถับออไปทันที
"แนน! แนน! เธอลับมาุยับพี่ให้รู้เรื่อนะ แนน!"เอ่ยเินามะโนเรียเสียั
"ุิมหัน์ะ เิเรื่ออะไรึ้นะ ทำไมุถึพาุแนนออมาาอถ่ายละรลาันแบบนั้นล่ะะ แล้วผู้ายที่พาแนนึ้นรถไปือใระ" เสียนั่าวหลายนเอ่ยถามพาันรุมล้อมรอบัว
ิมหัน์มอรถที่พาหิสาวนรัวิ่ออไปทำหน้าไม่พอใ ะาม็ไม่ไ้ เพราะนั่าววาอยู่
..ในรถพระรส..
ายนับายามอหิสาว้าายนั่ร้อไห้ไม่หยุ
"ไอ้ฝันเฟื่อูลับแล้วนะ ฝามึับรถแนนลับบ้าน้วยนะ" เสียายนับเอ่ยุยโทรศัพท์ ายามอหิสาว้าายที่ยันั่ร้อไห้อยู่
..อถ่ายละร..
"ลับันเถอะ เี๋ยวพี่ไปส่ที่หอรับ" ฝันเฟื่อเอ่ยเินรไปที่รถ
"่ะ" ใบหม่อนเินาม "รถใระ" เอ่ยมอรถยน์หรูสีาวรหน้า
"รถแนนเพื่อนพี่"
"รถนาเอละรเหรอะ" ใบหม่อมเอ่ยยิ้มีใ
ฝันเฟื่อยืนมอหน้าหิสาวรหน้าส่ายหัวยิ้มๆ เปิประู้านับให้เธอ
"อบุ่ะ"
..หอพั ใบหม่อน ใล้่ำ..
"อบุนะะ ที่มาส่" เอ่ยยิ้มน่ารัทำให้าย้าายลืนน้ำลายเฮือให่
"รับ ฝนเริ่มแล้ว รีบึ้นห้อเถอะรับ" เอ่ยน้ำเสียหัห้ามใ
"่ะ!" เอ่ยยิ้มหวานเปิประูลรถ
ฝันเฟื่อับรถออาหอพัใบหม่อน สายาเหลือบเห็นระเป๋าใบน้อยอใบหม่อนอยู่้านับ "ลืมระเป๋านไ้ ยัยเ็น่ารั" เอ่ยมอระเป๋ายิ้มๆ ส่ายหัว หันหัวรถลับไปหอพัใบหม่อนอีรั้ ฝันเฟื่อับรถมาอที่ลานอรถหยิบระเป๋าใบน้อยำลัะเปิประูลรถ แ่เ้า้อมวิ้วเมื่อมอออไปนอรถ เห็นใบหม่อนเินึ้นรถหรู มีายสวมใสุ่สูทสีำยืนเปิประูรถให้ ในรถมีายรานั่รออยู่ ทันทีที่เธอนั่ในรถเธอเ้าสวมอายราทันที รถหรูพาเธอออาหน้าหอพัไปทันที
"ทำไมใบหม่อมนั่อับายรานนั้นแบบนั้น" ฝันเฟื่อเอ่ยับัวเอเบาๆ รีบับรถามไป ถนนที่มีรถวิ่มามายบนท้อถนนทำให้รถฝันเฟื่อลาับรถที่ามมา"ไปไหนแล้ววะ!" เอ่ยมวิ้วน้ำเสียโมโห
..บ้านแนน ยาม่ำืน..
"อ้าว! ฝันเฟื่อ ทำไมับรถแนนลับมาล่ะลู" แม่แนนเินมาเอ่ยถามะที่ฝันเฟื่อเินลรถ
"พอีแนนมีธุระ ฝาให้ผมับมาให้รับ"
"อ่อเหรอ น้าอบใมานะ"
"ไม่เป็นไรรับน้าปราี ผมลับบ้าน่อนนะรับ"
"ให้น้าับมอเอร์ไ์ไปส่ไหม๊ะ"
"ไม่้อหรอรับน้าปราี บ้านผมอยู่ใล้แ่นี้เอ เี๋ยวเินลับ็ไ้รับ" เอ่ยยิ้มเินเปิประูรั้วลับบ้าน
ื๊ๆ..เสียโทรศัพท์ใบหม่อนัในระเป๋าใบน้อย
"สวัสีรับ" ฝันเฟื่อเอ่ยรับ
"อุ๊ย! อโทษนะะ โทรผิ" ยุพาเอ่ยทำท่าะวา
"เอ่อไม่ผิหรอรับ ผมฝันเฟื่อรับ"
"พี่ฝันเฟื่อ! ทำไมรับโทรศัพท์ใบหม่อนละะ อยู่้วยันเหรอะ" นปลายสายเอ่ยถามยิ้มๆ
"เปล่ารับ พอีใบหม่อมลืมระเป๋าไว้ในรถรับ"
"อ๋อเหรอะ ั้นยุพาไม่วนแล้ว่ะ"
"เอ่อ..เี๋ยวรับ พี่อถามอะไรหน่อยไ้ไหมรับ" เอ่ยถามเรื่อที่าใ
"ะ!"
"ือ..เอ่อ.." น้ำเสียอึอัไม่ล้าถามับภาพที่เห็นเมื่อรู่
"มีอะไรหรือเปล่าะพี่ฝันเฟื่อ"
"พอีพี่เห็นใบหม่อนึ้นรถยน์ไปับายรานหนึ่..เอ่อ..นั่โอบอัน้วย ายรานนั้นเป็นอะไรับใบหม่อนเหรอรับ"
"อ๋อ..น่าะเป็นเี่ยยัยใบหม่อน่ะ"
"พ่อเหรอรับ!"
"่ะเี่ยใบหม่อนเป็นมาเฟีย มีภรรยาเยอะ ลูเยอะ ใบหม่อมเป็นลูสาวอีนที่นานๆ เี่ยะมาหา่ะ"
"ลูสาวมาเฟียเหรอรับ" เอ่ยเสียแผ่นเบาทำหน้ามวิ้ว
"ไม่้อลัวหรอ่ะ เี่ยใบหม่อนใี่ะ"
"อบุมานะรับ"
"่ะ"
....................................
..อนโพระรส ยาม่ำืน..
..ลานอรถใ้อนโ..
"พระรสพาแนนมาที่นี่ทำไม แนนอยาลับบ้าน" เอ่ยนั่มอายนับน้ำาลอ
"ะลับทั้ที่น้ำาเอ่อเ็มสอแ้มเนี่ยนะ ร้อไห้ให้พอ่อนเราถึะให้ลับ" เอ่ยหาเหุผลไม่อยาปล่อยให้ลับ
พระรสเอื้อมับมือนุ่มเินเ้าประูลิฟ์ ลิฟ์ไปยัห้อัวเอ หิสาว้าายยืน้มหน้าไม่เอ่ยำใ เมื่อประูลิฟ์เปิพระรสพาเธอเินเ้าห้อทันที หิสาว้าายยืนมอห้อที่ว้าวารหน้าล้วนแ่้วยอที่หรูหราราาแพ
"อนโพระรสเหรอ" เอ่ยมอรอบๆ ห้อ
"อืม อาื้อไว้ให้นานแล้ว เราไม่่อยไ้มาอยู่หรอ ส่วนให่อยู่บ้านับม๊า" เอ่ยับมือนุ่มไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
"ปล่อยมือแนนไ้แล้ว ะับอีนานไหม" เอ่ยเยหน้ามอาย้าาย้วยแววา้ำเพราะร้อไห้มานาน
พระรสับมือนุ่มเินพามาลนั่ที่โฟาอมยิ้ม "าบวมหมแล้ว ้อประบผ้าับน้ำอุ่นนะ เี๋ยวเราไป้มน้ำ่อน" เอ่ยเอื้อมมือสัมผัสแ้มนุ่มเบาๆ
หิสาวนั่มอา้วยหัวใสั่นไหว "อย่าีับเรามาิพระรส" เอ่ยเบาๆ ้มหน้า
"แนนือผู้หิอเรา เรา้อูแลแนนอย่าีที่สุสิ"
"พระรส.."
ปาหนา้มหอมแ้มนุ่มทันที "อย่าปิเสธเราเลยนะ อให้เราไ้รัแนน ูแลแนนแบบนี้เถอะนะ" เอ่ยน้ำเสียอออ้อนหอมแ้มไม่ปล่อย ทำให้หิสาวที่ถูหอมเินหน้าแ
"พระรส" เอ่ยเรียเสียแผ่วเบาเ้าสวมอร่าหนารหน้าอย่าอ่อนโยน
ายผู้ถูสวมออมยิ้มมีวามสุ "อยาให้แนนอเราแบบนี้ทุวันั" เอ่ยโอบอร่าบาแนบแน่น
..เวลาผ่านไป..
"แนนประบอบาไว้สัพันะ าที่บวม้ำะไ้เบาบวมล" เอ่ยนั่ประบอบาให้หิสาวที่นอนบนโฟายิ้มๆ
"อืม" เอ่ยยิ้มๆ
พระรสนั่มอหิสาวที่นอนปิารหน้าอมยิ้ม "เราทำอะไรให้ินนะ"
"อืม" หิสาวเอ่ยเบาๆ ถูผ้าปิาไว้ ปาหนา้มหอมแ้มนุ่มอย่าอ่อนโยนอมยิ้ม "พระรส แอบหอมแ้มแนนเหรอ"
"แ้มแฟนหอมัเลยรับ" เอ่ยยิ้มลุึ้นเินเ้ารัว
"ั้แ่ั้ใเปลี่ยนสถานะเป็นแฟน เหมือนเราะโนเพื่อนสนิทนนี้แอบหอมแ้มบ่อยแล้วนะ" ิในใอมยิ้ม
..โ๊ะอาหาร..
"โห..พระรสทำเอเหรอ" แนนเอ่ยเินมายืน้าโ๊ะ
"อืม ไม่เื่อเหรอ"
"หึ!" ส่ายหัวทำหน้าไม่เื่อ
"ลอิมสิ" เอ่ยยิ้ม
แนนลนั่ัอาหารทานทันทีเพราะวามหิว "อืม..อร่อยมาเลยพระรส"
"ถ้าอร่อย เราะทำให้แนนทานบ่อยๆ นะ"
"พูริเหรอ"
"อืม เพราะ่อไปนี้เราะมาอยู่ับแนนที่อนโนี้บ่อยๆ"
"หมายวามว่าไ"
"อนโนี้เรายให้แนน เอาไว้ให้แนนมาพั่วถ่ายละรใล้ๆ แถวนี้ ะไ้ไม่้อเินทาลับบ้านไ"
"พระรส.."
"ไม่้อทำหน้าเรใหรอ อนโนี้อาื้อไว้ให้เรา แนนเป็นสะใภ้อาย่อมอยู่ไ้" เอ่ยยิ้มนั่ลมอหิสาวน่ารัรหน้า
"พระรส.."
"เรียื่อเราอีแล้ว ลัวลืมื่อแฟนนนี้หรือไรับ" เอ่ยยิ้ม
แนนนั่มอหน้าายี้ื๊อ้วยแววาที่สั่นไหว "อย่ารัแนนมานานี้ิพระรส" เอ่ยเบาๆ
"ถ้าไม่ให้รัแฟนนนี้ ะให้รัสาวนไหนล่ะรับ"
แนนนั่้มหน้าน้ำาลอ
"อย่าร้อไห้นะแนน ้อประบผ้าอุ่นอี ราวนี้ไม่รับรอนะว่าะแ่แอบหอมแ้มเยๆ"
"ูพูเ้าสิ เ้าเล่ห์ริ แนนไม่ิเลยนะว่าเพื่อนแนนนนี้ะร้ายานานี้"
"ร้ายเพราะรัไรับ"
"พอแล้ว..แนนไม่อยาพู้วยแล้ว ทานอาหารีว่า" เอ่ยยิ้มนั่ทานอาหารเินหน้าแ
..ห้อนอน..
หิสาวสวมใสุ่นอนพระรสเินออมาาห้อน้ำเป็นเสื้อเิ้สีน้ำเินลายทาับาาสั้นอเพื่อนาย พระรสนั่มออมยิ้ม "ยิ้มอะไระ ุพระรส" เอ่ยยิ้มๆ เินรไปที่ระ
"แนนใสุ่นอนเราไ้พอีเลย น่ารัีนะ" ายที่นั่มอบนเียเอ่ยอมยิ้ม
"พอีรไหน แ่เสื้อพระรส็ลุมัวแนนถึเ่าแล้วเห็นไหม" เอ่ยยืนมอภาพัวเอในระ
"น่ารัีออ" เอ่ยเินเ้าสวมอเอวบาา้านหลั ยืนมอระรหน้า "ยิ่ถ้าไม่ใส่อะไรเลยยิ่สวย" เอ่ยเบาๆ ้มหอมแ้มหิสาว้านหน้าอมยิ้ม
"พระรส.."เอ่ยเินหน้าแ
"เินเราเหรอ"
"เปล่าสัหน่อย ไปอาบน้ำไ้แล้ว"
"็ไ้รับ อย่าพึ่นอนนะ รอแฟนนนี้มาล่อมให้นอนนะรับ" เอ่ยเสียอออ้อน
หิสาวยืนมอหน้าายที่ยืนโอบอ้านหลัอมยิ้ม ไม่เอ่ยอบ
........................
ายเินออมาาห้อน้ำในุนอนอัวเอ ยืนมอหิสาวที่นอนอ่านหนัสือบนที่นอนอมยิ้ม เินึ้นเียสอใส่ร่าัวเอในผ้าห่มผืนเียวับหิสาว เ้าสวมอเอวบาทันที "ึแล้วรับ นอนไ้แล้ว" เอ่ยเสียอออ้อนหยิบหนัสือออามือหิสาววาที่โ๊ะหัวเีย หิสาวนั่หน้าแเินอาย
"นอนันนะ เี๋ยวเราะล่อมแนนเอ" เอ่ยโอบอร่าบาให้ลนอนราบับเีย โน้มัวทับร่าหิสาวทันที ปาหนา้มูบปานุ่มอย่าอ่อนโยน
"พระรส.." เสียหิสาวเอ่ยเรียแผ่วเบา
"เราิถึแนนั" เอ่ย้มหอมแ้มุไร้ออนุ่มไม่ลละ
"แนนลัวท้อ" เสียหิสาวเอ่ยเบาๆ เินอาย
"ท้อ็ีิ เราะไ้มีเบบี้ัวน้อย้วยันไ"
"แ่เรายัเรียนไม่บนะ"
"อีแ่ไม่ี่เือน็บแล้ว"
"แ่แนน ยัไม่อยามีน้อ แนนยัรัารแสละรอยู่" เอ่ยเิห้ามายบนร่า
ายบนร่า้มมอแววาหิสาวทีู่ัวลรหน้า "แนนไม่อยามีลูับเราเหรอ"
"เปล่า"
"แสว่าถ้าพลา็มีไ้ใ่ไหม"
"พระรสั้ใ่าหา" หิสาวเอ่ยเถียทันวัน เพราะพระรสั้ใปล่อยใน
"เราไม่อยาสวมถุยา เราอยาสัมผัสแนนโยไม่มีอะไรมาั้น นะ นะ ที่รัอผม " เอ่ยอออ้อน้มหอมุไร้ไม่ลล่ะ
"้อยอมใอ่อนับเสียอออ้อนแบบนี้ั้นเหรอเรา" แนนิในใมอหน้าายรหน้า ปานุ่มน้อมรับปาหนาบูบอย่าูื่มเร่าร้อน "ทำไมเพื่อนทีู่อ่อนโยนนนี้เวลาอยู่โหมร่วมรัถึไ้เร่าร้อนรุนแรหนัหน่วนานี้นะ" หิสาวใ้ร่าิในใ น้อมรับบทรัที่ายบนร่ามอบให้อย่าามใไม่ัืน เพราะเธอไ้ิใรสสัมผัสายบนร่าไปเสียแล้ว
..ลาึ..
ภายใ้ผ้าห่มผืนหนาหิสาวร่าบาเปลือยายนอนอร่าหนาแนบิ ใบหน้านุ่มนอนบออุ่นหลับาพริ้มหลับใหลเพราะวามเหนื่อยับบทรัที่าย้าายมอบให้
มือหนาโอบอร่าบาแนบแน่น ้มหอมศีรษะนุ่มอย่าอ่อนโยน "อบในะ ที่ามใเราทุอย่า" เอ่ยยิ้มระิบ้าหูหิสาวที่หลับใหล
ื๊ๆ....เสียโทรศัพท์ั
"ว่าไมึ!" มือ้าหนึ่เอ่ยรับโทรศัพท์ มืออี้าอรัร่าบาแนบแน่น
"แม่มึมาามมึที่บ้านูเมื่อี๊ ทำไมมึยัไม่ลับบ้านอีวะ" ฝันเฟื่อเอ่ยถามเสียัมาาปลายสาย
"ูลืมเลยว่ะ"เอ่ยน้ำเสียใ
"มีหิแล้วลืมแม่เลยนะมึ" ฝันเฟื่อเอ่ยบ่น
"เออ ๆ.. เี๋ยวูโทรหาแม่่อน"
"ไม่้อแล้ว ูบอแม่มึไปแล้ว ว่ามึนอนบ้านเี่ยมึ บไหม"
"เออบ! เพื่อนรัูนี่รู้ใูริๆ อบใมามึ" เอ่ยวาโทรศัพท์
หิสาว้าาย่อยๆ ลืมาื่น ทำท่าะลุนั่ าย้าายุแนให้ลนอน่อ"ะไปไหนรับ"
"ลับบ้าน" เอ่ย้มมอาย้านล่า
"เราไม่ให้ลับ"
"พระรส" เอ่ยมอมวิ้ว
ายใ้ร่าโน้มัวหิสาวลนอนราบบนพื้นเียนุ่ม ้มูบปานุ่ม มอบบทรัให้ับเธออีรั้ใน่ำืนนี้อย่าหนำใ
...............................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น