คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : คนที่ก้าวเข้ามา 6
บทที่ 1 คนที่ก้าวเข้ามา
คนอย่าง อินทร์ นเรศรังสรรค์ ถ้าจะได้ผู้หญิงสักคน ต้องได้ด้วยความเต็มใจของเธอ เขาจะไม่ฉวยโอกาส ไม่ใช้กำลัง ไม่บังคับฝืนใจ
แต่ ‘พลอยพระจันทร์’ กำลังทำลายกฎทุกข้อของเขาจนแหลกลาญ
สองมือแข็งแกร่งจิกนิ้วจนเกร็งบนร่างอ้อนแอ้นบอบบาง เหมือนเธอจะแตกสลายได้ทุกเมื่อหากเขาออกแรงไปมากกว่านี้ ทว่าคนตัวเล็กยังคงยั่วยุ ตบะแข็งแกร่งเท่าไรก็ไม่อาจทานทนต่อเธอได้เลย
“อ่า...”
เสียงคำรามแห่งความอดกลั้นลอดออกจากลำคอ ลมหายใจร้อนรุ่มราวกับมีเพลิงบรรลัยกัลป์แผดเผาอยู่กลางอก ก็เพราะเขามีพลอยพระจันทร์อยู่ในอ้อมแขน
เธอยังคงกอดเกาะเขา สองมือนุ่มนิ่มลูบไล้ไปตามลำคอ สอดนิ้วเข้ามาในเรือนผมสั้น กดศีรษะให้เขาซุกเข้าหา ปล้ำจูบอยู่ซ้ำๆ ซ้ำแล้วซ้ำอีก จนอินทร์ไม่รู้แล้วว่าจูบกันไปกี่ครั้งกี่หน ตลอดทางที่รถลีมูซีนคันหรูวิ่งมุ่งหน้าไปบนถนนอันแออัดของกรุงเทพฯ เต็มไปด้วยรอยจูบของเขากับพลอยพระจันทร์
แสงไฟจากภายนอกกระจกรถส่องเข้ามา สะท้อนเรือนร่างระหงนั่งทับอยู่บนตักของชายหนุ่ม เสียดถูเขาไปทุกส่วน อินทร์หักห้ามธรรมชาติแห่งบุรุษเพศไม่ได้เลย
แอร์ถูกเร่งจนเย็บเฉียบ แต่ไม่อาจลดทอนแรงปรารถนาเร่าร้อนของหญิงสาวได้แม้แต่นิดเดียว
“อื้อ!”
ขัดใจ หรือไม่ก็เรียกร้องสัมผัสที่หนักหน่วงขึ้นกว่าเดิม หญิงสาวในอ้อมแขนยิ่งโรมรันพันเกี่ยว ปีนป่ายอยู่บนตักให้เขาต้องประคองไว้ กลัวจะล้มลงกับพื้นห้องโดยสารรถยนต์ ทว่ายิ่งกอด เธอยิ่งรุกล้ำเข้ามามากทุกทีๆ
จุมพิตดูดดึงซ้ำแล้วซ้ำเล่า ริมฝีปากของทั้งสองคนฉ่ำชื้นไปทั่ว ยังคงประกบอย่างแนบแน่นดื่มด่ำ
เพราะเป็นเธอ หัวใจเขาจึงล่องลอย
รู้เต็มอกว่าไม่เหมาะสม แต่เขาร่ำร้องต้องการอ้อมกอดนี้ ต้องการอย่างไม่มีทางสิ้นสุด
รุ่มร้อน หลงใหล คลั่งไคล้ ทุกอย่างรวมกันอยู่ในจุมพิตของเขา
เกินกว่าจะหักห้ามใจ ชายหนุ่มกดจูบลงไปแนบสนิท สองมือที่เคยทำเพียงประคองเอวบางกลับตวัดรัดเธอดึงเข้าหาตัว ดูดดึงพลอยพระจันทร์ให้หลอมรวมกับเขาด้วยจุมพิตที่ยังดื่มด่ำไม่ขาดสาย
สองคนคลอเคลียแนบชิด กอดเกี่ยวโรมรัน จูบยิ่งหนักหน่วง บดเฟ้นเคล้าคลึง เรียวลิ้นสอดเข้าไปในโพรงปากสาว
พลอยพระจันทร์ช่างหวานล้ำกว่ารสหวานใดที่เคยลิ้มลอง
หัวใจร่ำร้องรุนแรง ชายหนุ่มยิ่งตักตวง เรียวลิ้นทะลวงเข้าไปกระหวัดดูดไม่หยุดหย่อน และเธอเป็นใจ ละเลียดป้อนจุมพิตไม่ถดถอย
ไม่อาจถอนตัวถอนใจ อินทร์ยังรุกล้ำเข้าหา เรียวลิ้นกวาดกระหวัดไปทั่วโพรงปากหวาน เล็มเลาะไปถ้วนทั่ว รับรู้ทุกรสชาติหวานล้ำจากเธอ
ขอแค่จูบ เขาขอเพียงเท่านั้น ไม่อยากฉวยโอกาสมากไปกว่านี้
“ปาย ตั้งสติหน่อย”
เขาถอนจูบแล้ว สองมือดึงเอวบางให้ถอยห่างออกสักนิด เรียกช้าๆ อยากจะสบตาเธอสักครั้ง ยังจำใบหน้าสวยพริ้มเพราได้ไม่ลืม
ทว่า พลอยพระจันทร์ไม่ยอมฟังเขาเลย
ความคิดเห็น