คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : แผนร้ายในใจ
และแล้วกำหนดการเดินทางไปประจำการที่ค่ายทหารของจูหยวนจางก็มาถึง
พรุ่งนี้แล้วสินะ... หลิวหลีคิดในใจขณะนั่งมองจูหยวนจางเก็บข้าวของเตรียมตัวเดินทางอยู่ที่ตั่งตรงโต๊ะไม่ห่างจากชายหนุ่มมากนัก
"ท่านพี่" หลิวหลีอดใจเอาไว้ไม่ได้จึงเอ่ย "ให้ข้าช่วยเตรียมของนะเจ้าคะ"
จูหยวนจางเพียงปรายตามองหลิวหลีเพียงอึดใจก่อนเบี่ยงตัวหลบออกไปให้หญิงสาวได้เข้าไปจัดการกับข้าวของเครื่องใช้ของตน โดยที่เขายืนมองและคอยบอกกล่าวว่าต้องเตรียมอะไรอย่างไร
หลิวหลีทำตามคำของจูหยวนจางทุกอย่างด้วยความคล่องแคล่วว่องไวพลางจดจำทุกรายละเอียดเอาไว้ว่าสิ่งใดบ้างที่ต้องเตรียมไปสำหรับอาศัยอยู่ในค่ายทหาร
ทุกอย่าง
นางจำได้
ทั้งหมด…
จูหยวนจางยังคงยืนจับจ้องมองไปที่ร่างระหงของผู้เป็นภรรยาที่กำลังขะมักเขม้นอยู่กับการจัดเตรียมข้าวของ พลางคิดในใจ
พรุ่งนี้แล้วสินะที่เขาจะต้องเดินทาง
อา...
เขาต้องทำอะไรสักอย่างกับภรรยาของเขา
เพื่อที่นางจะได้เฝ้ารอเขาอย่างทรมาน
ให้สมกับที่นางบังอาจมาผูกมัดเขา
นางบังอาจผูกมัดเขาด้วยสมรสพระราชทานบ้าๆนี่…
เวลาผ่านไปเพียงครึ่งชั่วยาม
"เอาล่ะ!เสร็จแล้ว" หลิวหลีกล่าวออกมาเบาๆขณะจ้องมองไปที่สัมภาระของสามี นางกำลังประมวลผลทุกสิ่งอย่างเอาไว้ในหน่วยความจำพร้อมทำไม้ทำมือนับแต่ละสิ่งอย่างถ้วนถี่โดยมิได้สนใจใครบางคนที่กำลังเดินเข้ามาจากทางด้านหลัง
"คืนนี้..." จูหยวนจางเอ่ยขึ้นเบาๆด้วยประโยคที่คนฟังถึงกับขนลุก "เราควรนอนแต่หัวค่ำนะ เมียรัก"
“หือ...”
ประโยคนั้นทำหลิวหลีถึงกับชะงักงันตัวเกร็งแข็งทื่อเป็นท่อนไม้อยู่เบื้องหน้าของจูหยวนจาง
เขา...
เขาว่าอะไรนะ?
หลิวหลีถึงกับตาโต
กิริยาของหลิวหลีทำจูหยวนจางนึกขันอย่างสาแก่ใจ
ยัง
ยังไม่หมด
ยังมีอีก
เขาจะทำให้นางลืมเขาไม่ลงตลอดระยะเวลาที่เขาต้องไปประจำการที่ค่ายทหารหน้าด่านเลย
คอยดู...
คิดได้ดังนั้นชายหนุ่มจึงไม่รอช้า เขารีบช้อนตัวของหญิงสาวขึ้นไว้แนบอกก่อนหมุนตัวพาร่างบางมาวางเอาไว้ที่บนเตียงนอนอย่างแผ่วเบา
หลิวหลียังคงตัวเกร็งแข็งทื่อตาโตเม้มริมฝีปากเอาไว้แน่น
รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่เขาก้มหน้าลงมาแล้วจูบนางอย่างนุ่มนวล เขาจูบนางอย่างใจเย็นไล้เลียไปมาก่อนจะใช้ปลายลิ้นค่อยหยอกเย้าจนนางเผลอไผลเผยอริมฝีปากแยกออกจากัน
เขาจูบนางอย่างเบาแผ่วตั้งแต่ริมฝีปาก ลงไปเรื่อยๆตามใบหน้า แก้มนวล หน้าผาก
เขาไล้ปลายลิ้นของเขาเลียเลื่อนลงมาที่ใบหูแล้วกัดเม้มน้อยๆที่ติ่งหูก่อนจะจูบซุกไซ้อย่างอ่อนโยนไปตามซอกคอ
เขาทำอย่างระมัดระวัง ทั้งนุ่มนวล ทั้งอ่อนโยน ไม่มีความรุนแรงใดๆเหมือนดั่งเช่นในคือเข้าหอ
เขาทำนางอย่างทะนุถนอม ผิดจากคืนเข้าหออย่างสิ้นเชิง
การกระทำนี้ทำหลิวหลีถึงกับตกตะลึงพรึงเพริดก่อนจะเคลิบเคลิ้มตามสัมผัสของเขา
เพียงไม่นานเสื้อผ้าอาภรณ์ของนางและของเขาก็ถูกปลดออกจากเรือนร่าง
จูหวนจางยังคงพรมจูบหลิวหลีอย่างนุ่มนวล ใจเย็น ใช้ริมฝีปากสัมผัสนางไปทั่วเรือนกาย
นางรู้สึกร้อนวูบวาบไปทุกๆที่ที่ริมฝีปากอุ่นๆของเขาเคลื่อนไคล้ไล่เลื่อนสัมผัสไปมา
เขาจูบนาง ดูดเม้มนาง ตั้งแต่ช่วงไหล่ ช่วงเนินอก บนเนินอกอวบนูน ยอดอกงามเด่น ไล่ต่ำลงไป ต่ำลงไป ไปจนถึงหน้าท้องแบนราบของนาง
"อา..." เสียงครางหวานใสถูกปลดปล่อยออกมาจากริมฝีปากของหลิวหลี มือเรียวงามของนางกำแน่นอยู่ตรงผ้าปูที่นอน
จูหยวนจางเคลื่อนกายขึ้นมาเหนือร่างของหลิวหลี เขาเพียงก้มมองใบหน้าของนางที่อยู่ใต้ร่างของเขาในยามนี้
เขาจ้องมองใบหน้าของนางนิ่งๆด้วยประกายตาที่ชวนวาบหวาม
หลิวหลีจ้องมองตอบสายตานั้นของเขาด้วยใจที่เต้นเร็วแรงระรัว
กิริยาของหลิวหลีบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าสิ่งที่จูหยวนจางกำลังทำ... มันได้ผล
คืนนี้ทั้งคืน
เขาจะทำให้นาง
ลืมเขาไม่ลง...
จูหยวนจางคิดในใจพลางส่งยิ้มอ่อนโยนส่งให้หลิวหลี
ยิ้มนั้น
ยิ้มของเขา
ทำหลิวหลีถึงกับกระพริบตาขึ้นลงก่อนถลึงตาโต
นั่น!
เขายิ้มให้นาง
ใช่หรือไม่
เขายิ้มให้นาง...
หลิวหลีมองยิ้มของชายหนุ่มอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา นางค่อยๆเอื้อมมือขึ้นจับใบหน้าของเขาเกลี่ยนิ้วเบาๆที่ริมฝีปากนั่น
อา...
ดีจริง...
หญิงสาวเหม่อมองใบหน้านั้นของชายหนุ่มอย่างหลงใหล
นี่นางคงชมชอบเขามากจนเกินไป
ทำไม
ทำไม...นางถึงได้โง่งมปานนี้
ใยถึงโง่งมเช่นนี้
จูหยวนจางมองอาการนั้นของหญิงสาวออก เขาดูนางออกได้ชัดเจนเป็นอย่างดี
อาการนั้น
ทำเขายิ้มออกมา
ได้กว้างขึ้น
"ต้องอย่างนี้สิ เมียรัก" เขากล่าวเสียงเบาใส่หน้าหลิวหลี ก่อนก้มลงจูบนางอย่างแผ่วเบา
ดวงตานั่น รอยยิ้มนั่น คำพูดนั่น น้ำเสียงนั่น
ทำหญิงสาวเห่อร้อนขึ้นมา
นางรู้สึกรุ่มร้อนจนต้องกัดริมฝีปากก่อนจะเผยอมันออกเพื่อรับกลีบปากของเขาที่แทรกเข้ามา
เขายังคงใช้ริมฝีปากของเขาอย่างละเมียดละไมไปตามริมฝีปากของนาง ใบหน้าของนาง ลำคอของนาง เนินอกของนาง และทั่วทั้งเรือนร่างนวลเนียนละเอียดลออของนาง มือเรียวยาวของเขาก็ช่วยกันจัดการนางได้เป็นอย่างดี เพียงไม่นานเขาก็ได้ครอบครองนางทั้งหมด นางทำได้เพียงครวญครางตามสัมผัสเสียวซ่านที่เขามอบให้
อา...
เขาช่าง
ร้ายกาจ
ร้ายกาจถึงเพียงนี้
หลิวหลีทำได้เพียงร่ำร้องอยู่ในใจ ในขณะที่ร่างกายของนางทำได้แค่เพียงตอบสนองการกระทำของเขา
ทุกจังหวะของจูหยวนจางที่ถาโถมเข้ามาในเรือนร่างของหลิวหลีเรียกเสียงรัญจวนอย่างสุขสมให้แก่หลิวหลีได้เป็นอย่างดี
นิยายเรื่องนี้มีฉบับ E-Book คลิก>>>ขอเพียงใจรักมั่น
 |
|
ความคิดเห็น