คำสั่งรักมาเฟียร้าย

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 3 ( มาต่อค่ะ )

แกรนด์รอสเซลโฮเต็ล ( สาขา ) เกาะซิซิลี

          อัลเฟรโด้ยืนมองตัวเองในกระจกอีกครั้ง วันนี้แล้วซินะ ที่เขาจะทำหน้าที่ลูกที่แสนดีให้มารดาสุดที่รักมีความสุขที่สุดในชีวิต ชุดทักซิโดสีดำหรูทำให้ชายหนุ่มดูภูมิฐานและหล่อเหลาเป็นพิเศษสมกับการเป็นเจ้าบ่าวในวันนี้

          ท่านประธานหนุ่มถอนหายใจเบาๆ เมื่อมองดูเวลาจากนาฬิกาข้อมือ อีกไม่กี่ชั่วโมงจากนี้จะมีผู้หญิงคนหนึ่งมาเคียงข้างด้วย เขาจะกลายเป็นคนมีพันธะที่ต้องดูแลคนๆ หนึ่งไปตลอดชีวิต

          อัลเฟรโด้จินตนาการไม่ออกเลยจริงๆ ว่าชีวิตแต่งงานของตนจะเป็นเช่นไรต่อไป เขาและโซเฟียจะเข้ากันได้ดีไหม เรื่องขัดแย้งที่จะมีต่อกันจะมีกี่เรื่อง หรือแม้แต่ความชอบเรื่องอย่างว่าจะเป็นอย่างไร

          ไม่ว่าจะเข้ากันได้ดีหรือไม่ จะมีปัญหาความไม่เข้าใจที่ต้องถกเถียงกันไปอีกนานแค่ไหนก็ช่าง รสนิยมความชอบในเรื่องเพศจะเห็นตรงกันหรือขัดแย้งใดๆ ก็แล้วแต่ ไม่มีการถอยหลังได้อีกแล้ว ทุกอย่างต้องเดินหน้าเพียงอย่างเดียวเท่านั้น

          "คุณอัลครับ" เสียงประตูห้องนอนเปิดออกพร้อมกับคริสเตียนที่เดินเข้ามาเพื่อบอกให้รู้ว่า

          "มาดามกับนายท่านมารอแล้วครับ"

          "ฉันกำลังจะออกไปพอดี" อัลเฟรโด้พยักหน้ารับแล้วเดินออกไปทันที

          หลังจากที่อัลเฟรโด้ตอบตกลงที่จะเป็นลูกชายคนแรกที่ยอมแต่งงาน เพื่อให้นางอนงค์รัตน์สบายใจและหายป่วย อาการต่างๆ ของนางก็หายเป็นปลิดทิ้งและลุกขึ้นมาวิ่งเต้นเป็นแม่งานจัดการทุกอย่างให้เสร็จทันฤกษ์ที่ได้มา ชายหนุ่มรู้สึกดีไม่น้อยที่เห็นความสุขของนางอนงค์รัตน์กลับมาอีกครั้ง ถึงแม้ว่าบางครั้งจะอยากย้อนเวลากลับไปถอนคำพูดที่ให้ไว้ก็ตามที

          "ลูกชายแม่หล่อมาก"

          แววตาของผู้เป็นมารดาเปี่ยมไปด้วยความชื่นชมยินดี นางอนงค์รัตน์ตรงเข้าสวมกอดบุตรชายด้วยความตื้นตันใจ สองแม่ลูกกอดกันแน่นต่างฝ่ายต่างอยู่ในห้วงอารมณ์ที่ต่างกันอย่างเห็นได้ชัด

          "ลูกทำให้แม่มีความสุขที่สุด ลูกจะเป็นผู้ชายที่โชคดีและมีความสุขที่สุดที่ได้แต่งงานกับหนูโซเฟีย"

          "ครับ ผมก็ดีใจที่เห็นแม่มีความสุข" ชายหนุ่มก้มลงหอมแก้มมารดาฟอดใหญ่ นางอนงค์รัตน์สวมกอดลูกชายคนเล็กอีกครั้ง

          "ไปกันเถอะจ้ะ ป่านนี้หนูโซเฟียรอแล้ว คุณคะ ดูอัลซิ เหมือนคุณตอนหนุ่มๆ ไม่มีผิด" หญิงวัยกลางคนหันมาพูดคุยกับซิลวิโอ สามีสุดที่รักด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสุข

          "แน่นอนอยู่แล้ว ไป ไอ้ลูกชาย ไปพบกับความสุขที่สุดในชีวิตของลูกผู้ชายอย่างเรา" บิดาสุดที่รักสวมกอดอัลเฟรโด้ไว้

          ซิลวิโอพอมองออกว่าลูกชายคนเล็กรู้สึกเช่นไรกับการแต่งงานครั้งนี้ และรู้ว่าการตัดสินใจยอมรับการแต่งงานก็เพื่ออยากให้ศรีภรรยาสุดรักมีความสุข เพราะนางสิงห์แห่งรอสเซลลินีคือที่สุดแห่งหัวใจของรอสเซลลินีทุกคน

            โบสถ์ประจำตระกูลเบลลูชชี่ เกาะซิซิลี

          เหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมงก็จะถึงพิธีสำคัญของบ่าวสาว งานแต่งงานในวันนี้โซเฟียต้องการเชิญเฉพาะญาติสนิทในครอบครัวที่จะมาร่วมเป็นส่วนหนึ่งในวันสำคัญของชีวิต ส่วนงานฉลองสมรสที่จะมีขึ้นในอีกหนึ่งเดือนจากนี้นั้น จะถูกจัดขึ้นที่แกรนด์รอสเซลโฮเต็ลในเมืองนาโปลี พร้อมแขกเหรื่อจากทั่วสารทิศที่จะมาร่วมยินดีกับทั้งคู่อีกครั้ง

          นางอนงค์รัตน์และซิลวิโอช่วยกันต้อนรับญาติสนิทที่ทยอยกันมาร่วมงาน ในระหว่างนั้นครองขวัญก็เดินหน้าตาตื่นเข้ามากระซิบกระซาบกับนางอันนา ทันทีที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นนางก็รีบปลีกตัวไปทันที

          "โอ้ พระเจ้า" หญิงวัยกลางคนทรุดตัวลงกับพื้นอย่างหมดแรง ครองขวัญต้องรีบเข้ามาประคองไว้และพยายามปลอบใจไม่ให้นางอันนาตกใจไปมากกว่านี้

          "โซเฟียอาจจะออกไปเดินเล่นแถวๆ นี้ หรือไม่ก็คงไปหาอะไรรองท้อง เดี๋ยวคงมาค่ะ"

          "ไม่นะ ไม่" อันนาไม่ฟังอะไรแล้วเอาแต่ร่ำไห้เพียงอย่างเดียว บุตรสาวสุดที่รักหายตัวไปก่อนงานวิวาห์อย่างไร้ร่องรอย เกิดอะไรขึ้นเป็นตายร้ายดีอย่างไรก็ไม่อาจรู้ได้

          "คุณแม่คะ คุณแม่ทำใจดีๆ ไว้" ครองขวัญร้องลั่นเมื่อหญิงวัยกลางคนคอพับคออ่อนหมดสติไปต่อหน้าต่อตา ช่างแต่งหน้าต้องรีบเข้ามาช่วยหญิงสาวประคองนางอันนาขึ้นมานั่งและปฐมพยาบาลให้คืนสติ

          "เจอโซเฟียไหมคะ" ครองขวัญหันมาถามสาวใช้ที่อาสาออกไปดูว่าโซเฟียอยู่ที่ไหน เมื่ออีกฝ่ายส่ายหน้าก็ยิ่งทำให้อันนาร่ำไห้หนักขึ้นไปอีก

          "คุณแม่ ทำใจดีๆ ค่ะ อาจไม่มีอะไรก็ได้" นาทีครองขวัญเองก็ชักไม่แน่ใจแล้วว่ามันจะไม่มีอะไรอย่างที่พูดหรือเปล่า

          เธอกับโซเฟียอยู่ด้วยกันในห้องแต่งตัวตั้งแต่มาถึง เพื่อนรักไม่มีท่าทีใดๆ ที่บ่งบอกว่าจะหนีหายไปกันง่ายๆ เช่นนี้ โซเฟียขอให้ครองขวัญไปหาเครื่องดื่มร้อนๆ มาให้รองท้องก่อนเข้าพิธี เพียงแค่สิบนาทีเท่านั้นเมื่อกลับเข้ามาช่างแต่งหน้าก็บอกว่าเจ้าสาวคนสวยออกไปข้างนอกเพื่อหาอะไรดื่ม รอจนผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงหญิงสาวจึงเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ และรีบไปตามนางอันนาให้มารับรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

          "โซเฟีย ทำไมเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้" หญิงวัยกลางคนคร่ำครวญถึงบุตรสาว นางกลัวเหลือเกิน กลัวว่าจะเกิดเหตุร้ายกับลูกสาวสุดที่รัก

          "อัลเฟรโด้" อันนาร้องเรียกชายหนุ่มที่กำลังเดินเข้ามาในห้อง ครองขวัญหันไปมองตามเสียงเรียกนั้น ชายหนุ่มท่าทางภูมิฐานใบหน้าหล่อเหลาคนนี้หรือ คือเจ้าบ่าวของเพื่อนเธอ

          "ทุกอย่างโอเคนะครับ แม่ให้ผมมาดูว่าทางนี้เรียบร้อยหรือยัง"

          อัลเฟรโด้กวาดตามองไปรอบๆ ห้อง ทุกคนที่อยู่ในที่นี่ต่างหลบตาไม่มีใครพูดอะไรสักคำ มีเพียงใบหน้าหวานของสาวน้อยนางหนึ่งที่ประสานสายตากับเขาโดยไม่ตั้งใจ ไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร มาจากไหนและมาอยู่ที่นี่ในฐานะอะไร แต่ดวงตาคู่นั้นดึงหัวใจท่านประธานหนุ่มให้หยุดมองอย่างไม่รู้ตัว

          "คุณอัลเฟรโด้"

          เสียงร่ำไห้ของอันนาทำให้ทุกคนในห้องหันมามองที่นางเป็นจุดเดียว ครองขวัญสะดุ้งเล็กน้อยรีบเบนสายตาและความสนใจกลับไปหาหญิงวัยกลางคนที่กำลังร่ำไห้ ส่วนอัลเฟรโด้ก็ปรับสีหน้าและอารมณ์ให้เป็นปกติและหันมาถามด้วยความแปลกใจว่า

          "เกิดอะไรขึ้นครับ แล้วโซเฟียล่ะ" เขาไม่เห็นโซเฟียอยู่ในห้องด้วย หรือว่าเธออาจจะแต่งตัวอยู่ในห้องน้ำกระมัง

          "โซเฟีย โซเฟีย หะ หายตัวไป" ขาดคำ อันนาก็ร้องไห้โฮออกมาดังๆ สร้างความตกตะลึงให้กับอัลเฟรโด้เป็นอย่างมาก

          "หายตัวไป หายตัวไปได้อย่างไรครับ แล้วหายไปตั้งแต่เมื่อไร" ชายหนุ่มรัวถามด้วยความอยากรู้ อัลเฟรโด้หันขวับมาหาคริสเตียนผู้ช่วยคนสนิทที่ก้าวเข้ามาใกล้ๆ อย่างรู้หน้าทื่ จากนั้นจึงไปจัดการตามที่เจ้านายสั่งทันที

          "คุณป้าใจเย็นๆ ค่อยๆ พูดแล้วเล่าให้ผมฟังว่าเกิดอะไรขึ้น ยังพอมีเวลาที่เราจะแก้ไขทุกอย่างทัน" อัลเฟรโด้เอ่ย พลางหันไปมองสบตากับสาวน้อยหน้าหวานอีกครั้ง ก่อนจะดึงสติกลับมาฟังคำอธิบายของนางอันนาอย่างตั้งใจ

                    สายอีบุ๊คเชิญที่นี่เลยค่ะ คำสั่งรักมาเฟียร้าย

                    สายเล่มมีใครสนใจไหม ส่งเสียงหน่อยค่า