The Lost Zero Online : มหาสงครามราชันข้ามฟ้า

ลำดับตอนที่ #6 : CHAPTER 5 : เควสอาชีพของเบลล์ 2

CHAPTER 5  :  เควสอาชีพของเบลล์ 2

"มะกี้เจ้าบังอาจมาว่าพวกเราว่าเป็นพวกโจรชนชั้นต่ำคราบชุดอัศวินงั้นเรอะ!!"

"ก็เออน่ะสิ  พวกเจ้าทำตัวอย่างกับโจรต่ำทรามชั้นต่ำ  ไม่รีดไถนักผจญภัยที่ดูมือใหม่ก็พยายามลวนลามผู้หญิง  แล้วแบบนี้จะให้ข้าชมเจ้าเป็นพระเอกขี่ม้าขาวรึไงเล่า เจ้าพวกชั้นต่ำ!!" 

 หญิงสาวในชุมด่าทออย่างไม่เกรงกลัว  พลางสะบัดมือของตัวเองที่โดนผู้เล่นที่ดูหื่นกระหายที่เหลือจับไว้อยู่  เธออยากจะตะโกนขอร้องให้ผู้อื่นมาช่วยเหลือตน  แต่เพราะหลบหนีกับยืดเยื้อนาน  ทำให้โดนต้อนจนเข้าไปส่วนลึกของซอยเปลี่ยว

"ทำเป็นพูดนั่นพูดนี่  เจ้าเองก็อยากสินะแม่สาวสวย  ไม่งั้นคงไม่พาพวกเรามาที่แบบนี้หรอกจริงไหม" 

เจ้าเหม่งดำหัวหน้ากลุ่มมองมาทางใบหน้าจิ้มริ้มของหญิงสาวที่กำลังมองรอบๆอย่างกังวล

"ใช่ที่ไหนไอ้พวกบ้า  เพราะพวกเจ้าผลักข้าเข้ามาเรื่อยๆไม่ใช่เรอะ!!" 

 หญิงสาวว่าพลางเอากล่องลังไม้เก่าๆแถวนั้น   ปาใส่พวกเขาอย่างไม่เกรงกลัว   พวกเขาก็ได้แค่เอาแขนมาบังไว้อย่างไม่รู้สึกสะทกสะท้าน

"หัวหน้าข้าว่ารีบทำให้จบๆเถอะ"  ลูกน้องคนนึงพูดขึ้น

"เออ...ข้าก็ว่างั้น"

ฟ้าวว!!

"เอ๊ะ?!"  

ร่างของชายร่างยักษ์ผิวดำหัวเหม่ง  พุ่งมาหาเธออย่างรวดเร็วอย่างไม่ทันตั้งตัว   พร้อมกับหมัดของชายคนนั้นที่กะจะชกใส่ท้องของเธอ  เพื่อให้สลบคาที่   หญิงสาวตกใจ....ไม่ใช่เพราะหมัดที่กระทบกับร่างของเธอ   แต่เป็น....

ตูม!!

"อ๊ากกกก!!"

       ร่างของหญิงสาวเรือนผมสีขาว  ใส่ชุดขนสัตว์สีขาว  พร้อมกับหน้ากากสีขาวบิดบังใบหน้า   เธอคนนั้นพุ่งลงมาจากไหนไม่รู้   แต่เธอก็ถือว่าช่วยเธออย่างไม่ต้องสงสัย  

เมื่อเธอพุ่งลงมาเอาเท้าของเธอเหยียบกับหมัดของหัวหน้ากลุ่มอัศวินชั่วพวกนี้จมลงกระแทกกับพื้นอย่างแรง   จนแขนของมันหักงอบิดรูปร่างจนน่ากลัว

"หัวหน้า!เฮ้ยอะไรวะ!!"  

ผัวะ!

อั๊ก!

พอแขนที่หักงอจมลงไปในพื้น  หญิงสาวหน้ากากขาวก็ตัเข้าไปที่ใบหน้าของหัวหน้าอัศวินผิวดำจนกระเด็นไปชนลูกน้องของมันจนล้มระเนระนาด   สิ่งนี้ทำให้บ่งบอกถึงพลังของสาวในหน้ากากนี่ทันที

"สะ...สุดยอด  คุณ...!"

  ยังไม่ทันได้ถามอะไรหญิงสาวสวมหน้ากากตรงหน้าที่หันหลังให้อยู่  ก็มีเสียงแทรกขึ้นมาจากทางด้านบนของเธอ 

" เฮ้อ...ทำไมพวกคนแบบนี้ถึงไม่หมดจากโลกไปซะทีน้า"  

เสียงถอนหายใจอย่างเอือมๆปนสะใจ  มาจากด้านบนอาคาร  พอเธอหันไปมองก็เห็นว่ามีผู้ชายผมดำสวมหน้ากากสีขาวเหมือนกับหญิงสาวตรงหน้าเธอ   พร้อมกับมีผ้าคลุมสีขาวคลุมร่างกายไว้   เขากำลังนั่งชันเข่ามองลงมา  พลางเหลือบมองมาทางเธอ

"ผมว่าคุณถอยให้ห่างมาอีกหน่อยดีกว่านะ  ผมกลัวเลือดจะเปื้อนคุณเข้าน่ะ"

  ชายหนุ่มในหน้ากากบอกเธอ  จากเสียงที่ฟังทำให้เธอคิดว่าภายใต้หน้ากากนั่นต้องเป็นใบหน้าของบุรุษรูปงามที่เปี่ยมไปด้วยพลังเป็นแน่   ดูจากการวางตัวของเขา  แสดงว่าต้องเก่งกว่าหญิงสาวหน้ากากขาวตรงหน้าแน่นอน

"คะ...ค่ะ"

เธอถอยออกมาอย่างเชื่อฟัง

"จัดการพวกมันที่เหลือให้หมดเลยครับซีลาร์"  

     ชายหนุ่มหน้ากากขาวสั่งแม่เสือสาวที่ตอนนี้อยู่ภายใต้หน้ากากขาว  เช่นเดียวกับเขา  ใช่ บุรุษหน้ากากขาวก็คือชุนที่กลับมาเป็นร่างชายแล้วนั่นเอง 

 เพราะถ้าใช้ร่างของเบลล์เดี๋ยวพวกมันอาจจะจำได้   และเพื่อกันไว้ก่อนเขาถึงไปซื้อหน้ากากสีขาวราคาถูกมาปิดบังใบหน้าไว้   พร้อมกับไปขโมยผ้าม่านของเจ้าของบ้านซึ่งเป็นNPCมาคลุมตัวไว้

'ที่เป็นร่างจริงของตัวเอง...ที่จริงก็เพื่อเป็นพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยผู้หญิงก็เท่านั้นแหละ   บางทีเธออาจจะปิ๊งชายหนุ่มที่มาราวกับพระเอกแบบเขาก็ได้   ถึงคนที่ช่วยจริงๆจะเป็นซีลาร์ก็เถอะ หึ หึ'   

ชุนคิดในใจพลางมองร่างหญิงงามที่ตอนนี้ถอดฮู้ดออกมาแล้ว   ก็ปรากฎเป็นหญิงสาวรูปงามหน้าตาต้องเรียกว่าไปทางสวยมากกว่าน่ารัก   ผมสีดำยาวดวงตาสีเขียวมรกต  ผิวขาวสะอาด  ถ้าดูดีๆภายใต้ผ้าคลุมก็มีเสื้อผ้าที่ดูดีมีราคาราวกับชนชั้นสูง

'ทำไมพวกผู้หญิงหน้าตาดีมีฐานะ  ชอบแต่งตังสวมฮู้ดปิดบังตัวตนทุกคนเลยนะ-_-'

ชุนคิดในใจ  เมื่อคิดไปถึงเดียรินี่  แม่สาวซามูไรผู้หญิงคนแรกที่ทำให้เขาใจเต้นแรงตั้งแต่แรกเจอ....

"หนอยแกบังอาจทำหัวหน้า  เฮ้ยพวกเราลุมแม่นี่เลย!!" 

 อัศวินลูกน้องพอเห็นหัวหน้าของมันชักดิ้นชักงออย่างทรมาณ  ก็เจ็บแค้น  ยกพรรคพวกนับสิบที่เหลือเข้าไปลุมกระหนาบซีลาร์ทันที  

อัศวินทุกคนก็เข้าใช้ทักษะโล่ห์กระแทก   ใช้โล่ห์ของอัศวินที่เรืองแสงพุ่งเข้าใส่ซีลาร์ทันที   ซีลาร์เห็นดังนั้นก็ยิ้มเยาะ  ก็จะอันตรธานหายวับไป  แล้วไปโผล่ข้างหลังพวกเขาทุกคน 

"กรงเล็บกระชากวิญญาณ.."

  ซีลาร์ใช้ทักษะของตนเอง  เป็นการใช้ต่อเมื่อศัตรูพุ่งมาอย่างรวดเร็ว  แล้วทำการวาปไปด้านหลัง  ก่อนจะใช้กรงเล็บของตัวเองที่เรืองแสงสีแดงทะลวงร่างศัตรู

ฉึก!!

ซีลาร์นำปลายเล็บแหลมคมของตนเอง  ในร่างมนุษย์ทะลวงไปยังด้านหลังของอัศวินอย่างกระชั้นชิดก่อนที่พวกมันจะรู้ตัว    ก็ได้ทะลวงเจาะเกราะอัศวินของพวกมันจนทะลุร่างเนื้อของพวกมัน   ลำไส้กระเด็นออกมาจากหน้าท้องของพวกมัน

"อะ..."

ฉูด!!

เลือดพุ่งกระเด็นไปทั่วตามผนังอาคาร  พรรคพวกอัศวินพอเห็นซีลาร์ฆ่าเพื่อนของมันอย่างเหี้ยมโหด  ก็ขนลุกซู่ขาสั่นกับภาพตรงหน้า  ยังดีที่ทักษะนี้ของซีลาร์สามารถใช้กับคนคนเดียวเท่านั้น

....แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าใช้ได้ครั้งเดียว.....

ฟุบ!

"รีบหนีเร็ว...อ๊ากกกก!!!"

ฉึกก!!ฉูด!!!

อ๊ากกก!!!

ฉึก!! ฉูด!!

         ซีลาร์วาปไปวาปมา  พร้อมกับไล่แทงร่างของพวกอัศวินนับสินทะลุลำไส้กระเด็นไปติดผนังอาคาร  เลือดท่วมนองเต็มพื้น   หญิงสาวที่ถูกช่วยเหลือต่างมองภาพตรงหน้าอย่างหวาดกลัว

         แม้แต่ชุนเองก็ตกใจเล็กน้อยกับความโหดเหี้ยมของซีลาร์ผู้ติดตามเสือสาวของเขา   แต่เขาก็ไม่ได้ตกใจกลัวอะไรมากมาย   เพราะเกมส์ยิงปืนจากเกมส์เก่าเขาเอง  ก็ยิงกันเลือดสาด  ยิงโดนหัวสมองก็กระเด็นออกมา  โดนระเบิดก็ลำไส้กระจัดกระจุยเต็มไปหมด   เขาเห็นจนชินตาแล้ว

และในที่สุดอัศวินนับสิบร่างก็นอนตายเกลื่อนในสภาพศพไม่สวย  เลือดพวกเขานองเต็มพื้น  ก่อนจะกลายเป็นแสงหายไปเพื่อรอทำการเกิดใหม่....

ติ๊ง!ติ๊ง!

<ยินดีด้วยค่ะ  ผู้เล่นชุนเบลล์เลื่อนระดับของตัวเอง  ถึงระดับ 31 แล้วค่ะ>

เสียงระบบดังขึ้นในหัวของเขา...

"โห จากระดับ 8 ไปถึง 31 เลยเหรอเนี่ย เยี่ยม..." 

 ชุนกล่าวยิ้มอย่างพอใจ  พลางเปิดหน้าต่างสถานะทำการลงค่าสเตตัสของตัวเองเพราะตั้งแต่เวล 1ขึ้นมา  เขายังไม่ได้ตัดสินใจลงอะไรไปเลย   ส่วนมากก็จะลงไปที่ค่าพลังโจมตีทางกายภาพซะส่วนใหญ่

ชุน ระดับ 8>31 (เบลล์ ระดับ 8>31)

ค่าพลังชีวิต   2000>7900+500

ค่ามานา       500>1900+200

ค่าพลังกาย    800>3100 +1000

ค่าพลังเวทย์   400>1500

ค่าพลังพิเศษ  0>10

  และพอสิ้นสุดการกลายเป็นแสงของผู้เล่นคนสุดท้าย  ชุนก็ลงมา(ลงบันไดมานะครับไม่ได้โดด   พลังของชุนตอนนี้โดดคงเลือดลดเกือบครึ่งหลอด)    ชุนลงมาพร้อมเก็บเงินที่ตกของพวกอัศวินแก๊งค์ไอ้เหม่งพวกนั้น   และก็หยิบอาวุธที่น่าจะขายได้ราคาดีมาด้วย   พอเก็บเสร็จก็เดินมาทางหญิงสาวสวมฮู้ดทันที

"ปลอดภัยแล้วนะครับ^^"

  ชุนภายใต้หน้ายิ้มเล็กๆให้ทางหญิงสาว  หญิงสาวพอได้ฟังเสียงอันนุ่มนวลอ่อนโยนของเขา  ก็หน้าแดงเล็กน้อย   ก่อนจะผงกหัวเอ่ยขอบคุณ

"ขะ..ขอบคุณเจ้ามากนะ  ที่ช่วยเหลือข้า"   หญิงสาวเอ่ยอย่างตะกุกตะกัก

"อือ..ถ้าไม่มีธุระอะไรแล้วพวกเราก็คงต้องขอตัวก่อนนะ  พวกเรามีธุระที่ปราสาทซะหน่อยไปนะ"

"เอ้ะ!เดี๋ยวก่อน!" 

     หญิงสาวเอ่ยเรียกเสียงดัง  ชุนก็ยิ้มในใจขณะหันหลังอยู่   เขารู้อยู่แล้วว่าเธอต้องเรียกเขา  นี่เป็นบทการจีบสาวของเขา   พอได้ช่วยหญิงสาวแล้วต้องเดินจากไปอย่างไม่สนใจ  เพื่อให้หญิงสาวเอ่ยเรียกเขาเพราะไม่มีผู้หญิงคนไหนจะปล่อยเจ้าชายขี่ม้าขาวจากไปโดยไม่ทำการรู้จักกันซะก่อน

แต่ชุนพอหันกลับมา  ก็แทบถอนรอยยิ้มนั่นไม่ทัน  เมื่อมีดายเรียวยาวจ่อมาที่คอหอยของเขา...

ฟุบ!

"เจ้ามีธุระอะไรกับปราสาทของท่านแม่ข้า!  อ้ะ!" 

    หญิงสาวตะโกนพลางมองด้วยสายตาอย่างหวาดระแวง   และสัญชาตญาณของผู้ติดตามที่ต้องคุ้มครองเจ้านาย  ซีลาร์ก็พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว   พร้อมกับเผยเล็บยาวๆจากนิ้วทั้ง 5จากมือขวาของเธอ

  เพื่อหวังกระชากร่างเลือดเนื้อตรงหน้านี้ให้กลายเป็นชิ้นเนื้อเศษเล็กเศษน้อย   เพราะบังอาจมาหมายจะทำร้ายเจ้านายของตนเอง

ชุนเห็นซีลาร์พุ่งเข้ามาที่ร่างหญิงสาวที่จ่อคอเขา  ด้วยจิตสังหารระดับสูง   เขาก็ใจหายวาบรีบนำมือของตัวเองไปคว้าหยุดกรงเล็บที่น่ากลัวนั่น

ตูม!!!

      เสียงพลังของกรงเล็บที่หยุดด้วยมือข้างเดียวของชุน   ทำให้พลังที่ไหลเวียนในกรงเล็บนั่นถูกหยุดกระทันหัน  ทำให้พลังมหาศาลอัดกระแทกกับอากาศจนเกิดแรงลมกระจายรอบๆตัวชุน กับซีลาร์   แรงลมที่แรงนั่นก็ผลักหญิงสาวที่นำดาบจ่อคอชุนกระเด็นไป....

"วั๊ย!"

        หญิงสาวกระเด็นจนไปกระแทกกับกำแพงของอาคาร   ชุนที่หยุดได้ทันก็ถอนหายใจ  คนทั่วไปที่อยู่นอกซอยเห็นก็เข้าใจทันทีว่าชุนต้องเป็นผู้เล่นระดับสูงที่สามารถหยุดพลังมหาศาลของหญิงสาวภายใต้หน้ากากคนนั้นได้  

      ...แต่ที่จริงไม่ใช่เพราะพลังของชุน   ถ้าเป็นปกติชุนต้องมือขาดสลายไปแน่นอนถ้าไปทำแบบนี้เข้า   แต่เพราะพวกเขาทั้งสองเป็นผู้ทำพันธสัญญาผู้ติดตามกัน   ทำให้ผู้ติดตามไม่สามารถทำร้ายเจ้านายของตนได้ชุนเลยสามารถลบล้างพลังของเธอได้

"ชุนมาห้ามฉันทำไมคะ  มันจะฆ่าชุนนะคะ!"

      ซีลาร์กล่าวอย่างไม่พอใจ  ขณะที่หญิงสาวที่ล้มกระแทกอัดกับกำแพงนั้น  มองมาที่ซีลาร์ด้วยท่าทีที่หวาดกลัว   ชุนเห็นหญิงสาวที่ตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า  เหมือนลูกนกน้อยที่เห็นงูเหลือมตัวใหญ่จ้องมาเหยื่ออันโอชะยังไงอย่างงั้น

"เฮ้อ...ใจเย็นครับซีลาร์เธอแค่ขู่ผมเฉยๆ   และผมยังมีเรื่องที่ต้องถามเธอด้วย"

"แต่ว่า..." 

 ซีลาร์กล่าวอย่างเป็นกังวล   ที่จะให้ปล่อยคนที่จ่อคอเจ้านายเธอไปงั้นเหรอ

"เชื่อผมสิครับ  แล้วก็...ขอบคุณนะครับที่พยายามปกป้องผม"

     ชุนกล่าวยิ้มๆ  ก่อนจะลูบหัวแม่เสือสาวแสนสวยของเขา   ซีลาร์พอโดนมืออันอ่อนนุ่มของชุนลูบหัวอย่างแผ่วเบา  และอ่อนโยนก็หน้าแดงระเรื่อ  ผงกหน้ารับคำของชายหนุ่ม   แล้วเดินถอยหลังไปคอยคุมเชิงจากด้านหลัง  พร้อมปล่อยจิตสังหารขู่ผู้คนและผู้เล่นที่มุงดูให้ถอยห่างไป

"เอาละครับมาเข้าเรื่องของเราดีกว่า  คุณทำแบบนี้ทำไมครับ"

  ชุนถามหญิงสาว   หญิงสาวคนนั้นมองชุนด้วยท่าทีเลิกๆลั่กๆก่อนจะยืนขึ้นอย่างสง่าพร้อมกล่าวน้ำเสียงอย่างไม่พอใจ

"ข้าระแวงเจ้าน่ะสิ  คิดว่าเจ้าอาจจะมาอะไรเรื่องเลวร้ายในปราสาทของท่านแม่ข้าก็ได้"

"ปราสาท?ท่านแม่?"  

ชุนเอียงคอพลางถามกลับด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ทั้งๆที่รู้ความหมายของคำๆนั้นอยู่แล้ว

"อุ้บ!" 

 หญิงสาวพอรู้ตัวว่าเผลอพูดเรื่องไม่ควรบอกให้ใครฟังไป   ก็รีบปิดปากทันที   แต่ดูท่าจะไม่มีความหมายแล้ว  ในเมื่อชายหนุ่มตรงหน้าดูปุ้บก็รู้แล้ว

"หืม...คุณคงเป็น...เจ้าหญิงสินะ  มิน่าละถึงหน้าตาน่ารักสมเป็นเจ้าหญิงเลย   ทั้งสง่าราศี  ผิวพรรณเหมือนถูกถนอมไร้ริ้วรอยพวกนี้ "   ชุนเอ่ยกล่าวชมหญิงสาวตรงหน้าด้วยนิสัยเก่าล้วนๆ   หญิงสาวพอได้ฟังดังนั้นก็หน้าแดงทันที

"ใช่แล้วจะทำไม!  เจ้านั่นแหละจะเข้าไปในปราสาทด้วยการปิดบังใบหน้าแบบนี้มีจุดประสงค์อะไรกันแน่!"   หญิงสาวรีบสลัดอารมณ์เคลิบเคลิ้มตะกี้กับคำชม  ก่อนจะทำหน้าจริงจัง

"ออ...เพราะหน้ากากนี่นี่เองโทษทีละกัน  งั้นพวกเราจะขอถอดและแนะนำตัวอย่างเป็นทางการละกันครับ"

  ชุนมองไปทางซีลาร์  ซีลาร์ก็ถอดเผยให้เห็นใบหน้าที่งดงามเกินกว่ามนุษย์ทันที   ชุนก็ถอดออกมา  ก็ให้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาดวงตาสีดำดูมีเสน่ห์ผมดำขลับดูน่าหลงใหล   และรอยยิ้มที่ดูเหมือนมีเลศนัยตลอดเวลา   หญิงสาวเห็นใบหน้าอันหล่อเหลานี้ก็ชะงักเล็กน้อย   ชุนเห็นดังนั้นก็ยิ้มก่อนจะกล่าวแนะนำตัว

"กระผมชื่อ ชุน ครับเป็นนักผจญภัยครับ (อาชีพเริ่มต้น=นักผจญภัย)  ส่วนทางนี้คือ ซีลาร์...เป็นผู้ติด....ไม่สิเป็นเพื่อนของผมเอง  แล้วคุณ..." 

    ชุนคิดว่าการบอกเป็นผู้ติดตามอาจจะไม่สื่อความรู้สึกดีๆได้มากพอให้กับซีลาร์  จึงบอกว่าเธอคือเพื่อนเพื่อบ่งบอกถึงความไม่ติดยึดถือแบบเจ้านายกับลูกน้อง   ทำให้ซีลาร์ยิ้มเล็กๆอย่างดีใจ  ที่ชุนไม่คิดว่าเธอเป็นเพียงแค่ผู้ติดตาม  แต่ก็แอบเสียดายที่เป็นแค่เพื่อน ณ ตอนนี้

"  ข้ารัชทายาทลำดับที่ 12 ของราชวงศ์กันด์กูเนอร์   และเป็นเจ้าหญิงลำดับที่ 3  นามว่าอาลีเซีย"

  หญิงสาวเอ่ยออกมาพลางถอดชุดคลุมออก  เผยให้เห็นชุดที่ดูหรูราสมกับเชื้อพระวงศ์ที่ชมพูอ่อนขลิบทอง

"แล้วตกลงเจ้ามีธุระอะไรกับปราสาทของพวกเรา  ถึงต้องปิดบังตัวตนแบบนี้..."

  อาลีเซียกล่าวอย่างระมัดระวังในคำพูด  เพื่อไม่ให้พวกเขาที่สามารถฆ่าผู้เล่นนับสิบได้(ที่จริงซีลาร์คนเดียว)  เกิดอารมณ์โมโหขึ้นแล้วมาฆ่าเธอ  

"เอ่อ...คือชุดพวกนี้เราต้องปิดบังเพื่อไม่ให้พวกกลุ่มคนที่ทำร้ายคุณจำหน้าได้นะครับ  ตอนไปปราสาทพวกเราก็กะจะถอดอยู่แล้ว"   ชุนบอกเหตุผลจริงๆไป

"อย่างงี้นี่เอง  ว่าแต่พวกเจ้าจะไปทำอะไรที่ปราสาทของพวกเรา"

  อาลีเซียเริ่มผ่อนคลายลง  เมื่อมองดูดีๆชายหนุ่มตรงหน้านี้ไม่น่าจะมาร้ายอย่างแน่นอน  แต่เธอก็ยังระแวงซีลาร์อยู่บ้าง

"พวกข้าจะไปทำเควส...ภารกิจอาชีเดธเปอร์ราโด้ครับ"   ชุนก็ตอบไปตามตรงเช่นเดิม

"อ๋อ...อย่างงี้นี่เอง  แต่พวกเจ้าคงไม่เข้าไปไม่ได้ง่ายๆหรอกนะ  พวกคนอื่นๆเขาต้องทดสอบอะไรบางอย่างก่อนถึงจะเข้าตัวปราสาทได้   แต่เรื่องนี้ข้าจะช่วยพวกเจ้าเองในฐานะที่เจ้ามีบุญคุณที่ช่วยเหลือข้าจากพวกเศษเดนนั่น  และอีกเรื่องดูจากพลังพวกเจ้าก็คงผ่านสบายๆอยู่แล้ว....งั้นตามข้ามาเลยค่ะ"   

 หญิงสาวหันไปสวมชุดคลุมต่อ  ก่อนจะทำท่าเดินออกจากซอยนี่เพื่อนำไปทางปราสาท

"ครับเจ้าหญิงอาลีเซีย^^" 

 ชุนกล่าวด้วยรอยยิ้มกระชากใจหญิงสาว  หญิงสาวก็หน้าแดงเล็กน้อยก่อนจะนำทางไปทันที...

โรงแรมประจำเมือกันซแลส

ห้องVIP 202

"ที่นี่...?"

   เดียรินี่ตื่นขึ้นมาอย่างงงวย  เมื่อเห็นตัวเองนอนอยู่บนเตียงอันอ่อนนุ่ม  และหรูหรานี่

"ตื่นแล้วเหรอคะเจ้านาย  แสดงว่าคงหายดีแล้วสินะคะ" 

 เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างตัวเธอ  เธอหันไปก็เห็นหญิงสาวรูปงามผมดำยาว  ใส่ชุดรัดรูปสีดำ   ก็คือซาเลไลย์  พญาอสรพิษแดนตะวันตก  ผู้ติดตามของเธอนั่นเอง

"ซาเลไลย์เองเหรอคะ....ว่าแต่ทำไมฉันมาอยู่ที่นี่ได้ค่ะ  นี่มันน่าจะเป็นโรงแรมห้องVIPสินะ"    เดียรินี่ตั้งสมมติฐานถามขึ้น  พลางลุกขึ้นโดยซาเลไลย์คอยพยุง  แล้วเดินไปมองที่หน้าต่าง

"ใช่ค่ะ ที่นี่คือโรงแรมของเมืองกันซแลส  คนที่พาคุณมาที่นี่คือชายหนุ่มที่ชื่อ ชุน ที่อยู่กับเจ้านายก่อนหน้านั้นไงค่ะ"

 ซาเลไลย์ตอบออกไปด้วยสีหน้าเรียบเฉย  พลางกำลังคิดว่าเจ้านายของตนคงยังไม่หายสนิท  จึงดูงงๆไม่รู้เรื่องราวก่อนหน้านั้น

"ชุน....จริงสิฉันติดพิษนี่นา  ไม่น่าไปฝึกอดทนกับพิษเธอเลยน้าซาเลไลย์ แฮะ แฮะ  กะจะให้ทักษะต้านพิษตัวเองพัฒนาขึ้นซะหน่อย  แต่สุดท้ายก็แพ้พิษเธอสินะ" 

  เดียรินี่เอามือลูบหลังศรีษะตัวเอง  พลางแสดงสีหน้าไร้เดียงสาไม่กังวลกับเรื่องคอขาดบาดตายที่เกิดขึ้นกับตัวเองแม้แต่น้อย  ก่อนจะพยายามนึกถึงใบหน้าชายหนุ่มที่ช่วยเธอไว้ 

"ขอโทษนะคะ..."

 ซาเลไลย์กล่าวอย่างกังวล  เพราะทั้งหมดต้นเหตุมาจากเธอ

"ไม่เอาน่าอย่าคิดมาก  ว่าแต่ชุนเขาไปไหนละฉันไม่เห็นเขาเลย  ซีลาร์ก็ด้วย"   เดียรินี่ว่าก็หันซ้ายหันขวา

"พวกเขาหมดธุระก็เลยไปทำธุระของตัวเองแล้วค่ะ"   ซาเลไลย์กล่าวตอบ

"งั้นเหรอ...พวกเขาคงยุ่งสินะ  อยากจะขอบคุณแท้ๆที่ช่วยฉัน  เอาเถอะเดี๋ยวเจอกันคราวหน้าค่อยขอบคุณเขาละกัน"

     เดียรินี่กล่าวอย่างนึกเสียดาย  และหวังว่าต้องตอบแทนบุญคุณครั้งนี้ซักวัน  ในใจนึงก็ใจเต้นอย่างแปลกๆ  เพราะที่ผ่านมาเธอไม่เคยให้ใครช่วยเหลือเธอแบบนี้มาก่อน  โดยเฉพาะผู้ชาย  เธอมักทำอะไรก็สามารถทำได้หมดทุกอย่าง  ไม่เคยจะพึ่งมาใคร   แถมครั้งนี้เธอก็โดนเขาช่วยชีวิตไว้ด้วย....

"  เอ่อข้าว่าเจ้านายเอง ก็ควรไปเคลียร์ปัญหาของเจ้านายด้วยนะคะ..."  ซาเลไลย์กล่าวพลางมองลงข้างล่างจากทางหน้าต่าง

"ปัญหาของฉัน??" 

 เธอก็ถามอย่างสงสัย  ก่อนจะมองลงตามที่ซาเลไลย์มอง...

"อ้ะ!นั่นเจือนี่นา!   นั่นก็ฟูจิวาระ!" 

    หญิงสาวสะดุ้ง  เมื่อมองไปยังชายหนุ่มชุดคลุมสีขาวผมดำยาวถือดาบดำยาวกว่าคาตานะถึงเท่าตัว  นั่นก็คือ  ชายที่ชื่อตัวละครชื่อว่า 'ราชาตัวตลก'นั่นเอง 

 กำลังต่อสู้กับชายหนุ่มผมแดงนัยต์ตาสีเพลิงอย่างดุเดือด  และกลุ่มทหารส่วนมากของทั้งสองฝ่ายก็กำลังตีกันอย่างดุเดือดเช่นกัน

"เฮ้อ....น่มันเกิดขึ้นเพราะฉันเหรอ...งั้นฉันคงต้องลงไปห้ามสินะ เฮ้อออออ"   เดียรินี่ถอนหายใจยาวก่อนจะเดินลงไปกับซาเลไลย์  พลางหันกลับมามองห้องที่ชุนเช่าให้อย่างนึกเสียดาย

'เดี๋ยวต้องเอาตังค์คืนเขาด้วยสินะ'

เดียรินี่คิดในใจ....และก็ลงไป

ณ ปราสาทราชวงศ์กันด์กูเนอร์

เมืองกันซแลส

ที่ห้องรับแขก

   เจ้าหญิงอาลีเซียมาส่งเขาที่ห้องรับแขกที่ดูหรูหรา  พลางนำเขากับซีลาร์นั่งลงรอที่โซฟายาวหรูสีแดงขอบกับที่จับมันทำด้วยทองแท้ๆ   อาลีเซียก้มหน้าลงก่อนจะเดินออกไปพลางกล่าวลา

"ขอบคุณที่ช่วยเหลือข้านะ  งั้นข้าขอตัวไปบอกเรื่องราวให้กับท่านพี่ที่ดูแลภารกิจของเจ้าให้ละกัน  และข้าก็มีธุระขอตัวนะ"

"ขอบคุณที่ช่วยเหลือนะครับอาลีเซีย^^" 

 ชุนกล่าวเรียกหญิงสาวห้วนๆก่อนจะยิ้มให้  หญิงสาวเห็นรอยยิ้มที่กระชากใจสาวๆได้หลายคนนั่นก็หน้าแดงระเรื่อ

"มะ...ไม่เป็นไร  ข้าตังหากต้องขอบคุณเจ้า  ข้าไปแล้วนะ....ชุน"  

เจ้าหญิงผู้เลอโฉมก็รีบเดินออกไปทันที  ก่อนจะเอ่ยชื่อเขาในท่อนสุดท้ายของคำพูดอย่างแผ่วเบา

ปึง

"อืม...ภารกิจนี่เป็นของร่างเบลล์นี่นา  งั้นกลับไปร่างนั้นละกัน"

แว้บ!

ชุนทำการเปลี่ยนไปร่างของตัวละครหญิงทันที   ร่างของเขาก็กลับมาในคราบหญิงสาวผมน้ำตาลอ่อน   ดวงตาดำกลมโตใบหน้าที่หน้าตาน่ารักสวยเกินที่จะพบเจอได้ง่ายๆ

"ชุนชอบยัยนั่นเหรอคะ..."

 ซีลาร์กล่าวน้ำเสียงเหมือนไม่พอใจ  พลางมองประตูที่เจ้าหญิงผู้เลอโฉมเดินออกไป  ชุนพอได้ยินน้ำเสียงนั้นก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์พร้อมมองมาทางแม่เสือสาวของเขา

" แหมพูดอะไรอย่างงั้นครับ  ผมพึ่งรู้จักเธอไม่นานเอง  จะไปชอบเลยได้ยังไงครับ..."

    ชุนกล่าวตอบกลับมา  ซีลาร์ก็ยิ้มเล็กๆอย่างพอใจ  แต่พอจับใจความได้ว่าเขาจะไปชอบคนที่รู้จักได้ไม่นานได้ไงกัน   ซีลาร์ก็กังวลพลางมองไปที่ชุนในคราบสาวสวย ณ ตอนนี้   เพราะเธอเองก็เพิ่งเจอชุนได้ไม่นาน  ไม่ต่างกับเจ้าหญิงคนนั้นเลย   แสดงว่าชุนในตอนนี้ก็ไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไรกับเธอ....

ชุนเห็นดังนั้นก็ยิ้มเข้าใจในความคิดของผู้ติดตามสุดสวยของตน...

" ไม่ต้องกังวลหรอกครับ  พวกเราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดนะครับ  เดี๋ยวพวกเราก็เรียนรู้ทำความรู้จักกันและกันได้อยู่แล้วไม่ต้องกังวลว่าผมจะไม่ชอบซีลาร์หรอกครับ.......เพราะตอนนี้ผมก็ชอบคุณอยู่แล้ว"

   ชุนกล่าวด้วยเสียงเล็กๆของเบลล์พลางเอามือลูบหัวของซีลาร์อย่างเอ็นดู   ส่วนซีลาร์ก็รู้สึกยินดีเล็กน้อยพร้อมหน้าแดงระเรื่อกับคำพูดสุดท้าย   แต่เธอก็ยังใจไม่เต้นมากเท่าไร   คงเพราะชุนตอนนี้อยู่ในร่างหญิงสาว  เธอคิดในใจ 

แอ๊ด..

ซักพักเสียงประตูก็เปิดขึ้นมา   แล้วก็เห็นชายหนุ่มรูปงามผมสีเทาดวงตาสีเขียวมาในชุดของราชวงศ์ที่ดูสง่างาม   ตามตัวของเขาก็มีปืนพกสีทอง 2 กระบอกเหน็บข้าง  

"คุณคงเป็นคุณชุนกับซีลาร์สินะครับ?"   ชายหนุ่มรูปงามถามด้วยเสียงอันอ่อนโยน

"เอ่อถูกครึ่งนึงค่ะ  ทางนี้คือซีลาร์ส่วนฉันคือเบลล์ค่ะ  เป็น...น้องสาวของชุนที่คุณพูดถึงค่ะ"

    ชุนแถไป  เพราะไม่อยากให้ใครรู้ว่าตัวเขามีสองร่างหากไปเรียกร่างหญิงนี้ว่าชุน   คงต้องเกิดเรื่องเข้าซักวันกับการเข้าใจผิดในการเรียกชื่อ   เขาจะยึดให้เข้าใจว่าร่างผู้ชายคือร่างเขาคือชื่อชุน  ร่างผู้หญิงก็จะเป็นเบลล์ไม่เปลี่ยนแปลงอะไร

"แล้วคุณชุน...พี่ชายของคุณอยู่ที่ไหนละครับ  เห็นว่าเขาจะมาทำภารกิจเดธเปอร์ราโด้นี่ครับ?"

  ชายหนุ่มรูปงามถามพลางอดไม่ได้ที่จะมองมาที่ชุน หรือเบลล์ในคราบสาวงามอย่างสนใจ   เพราะความน่ารักและดูสดใสของเธอทำให้เขารู้สึกชอบเบลล์มากกว่าซีลาร์ที่มีสีหน้าเย็นชาไม่มีท่าทีจะสนใจเขา

"เอ่อ  ที่จริงเป็นฉันค่ะที่จะต้องทำภารกิจนี้   พี่ชุนเขาแค่มาเป็นเพื่อนเฉยๆ  และพอเห็นว่าเจ้าหญิงอาลีเซียทำท่าช่วยเรื่องภารกิจนี้   เขาก็เอ่ยปากรับแทนแล้วเปลี่ยนตัวให้ฉันเข้าปราสาทมากับซีลาร์แทนน่ะค่ะ" 

ชุนยังคงแถต่อด้วยความเซง  ที่ต้องสรรหาเรื่องมาโกหก...

"อ๋อ..อย่างงี้นี่เอง   งั้นก็ฝากคำขอบคุณไปถึงเขาด้วยนะครับ ที่ช่วยเหลือน้องสาวคนเล็กของพวกเรา  เธอชอบหนีออกจากคฤหาสถ์เป็นประจำ  แล้วมีเรื่องตลอดแต่ครั้งนี้ร้ายแรงถึงขั้นจะข่มขืนน้องสาวของผม  ดีที่พวกคุณช่วยได้ทันขอขอบคุณอีกครั้งนะครับ"  ชายหนุ่มรูปงามกล่าวอย่างนอบน้อม

"ไม่เป็นไรค่ะ  งั้นมาเข้าเรื่องภารกิจเลยดีกว่านะคะ"   ชุนเห็นเสียเวลามามากก็ลากเข้าเรื่องทันที

"โอเคครับ  งั้นขอผมแนะนำตัวก่อนนะครับ  ผมรัชทายาทอันดับที่ 1  เจ้าชายลำดับที่1  นามเอเลียสครับ"

เอเลียสกล่าวแนะนำตัวด้วยใบหน้ายิ้มแย้มมาทางชุน  ชุนเห็นก็รู้ได้ทันที  ว่าเจ้าชายนี่คงหมายตาเขาหรือที่จริงเบลล์เอาไว้แล้ว

"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ  เจ้าชายเอเลียส^^"

ชุนยิ้มด้วยรอยยิ้มกระชากใจหนุ่มๆ   (ร่างไหนเองก็กระชากใจได้หมดสินะ)

"คะ...ครับเช่นกันคุณเบลล์"

  ซีลาร์ฟังดังนั้นก็มองอย่างไม่พอใจ  เพราะตัวเองก็อยู่ที่นี่ด้วยนะ   ชุนเห็นท่าทางเขินอายของเจ้าชายหนุ่มรูปหล่อ  ก็รู้ได้ทันทีว่าหลงเขาให้แล้วจึงวางแผนไว้ในใจแล้วสำหรับการหลอกใช้เจ้าชายนี่....เผื่ออาจใช้ได้

"งั้นผมขอภารกิจที่คุณต้องทำเลยนะครับ  ที่จริงผมก็ไม่ใช่คนให้ภารกิจคุณหรอกนะครับ  ผมเป็นแค่เหมือนนายหน้าบอกที่อยู่ทำภารกิจของคุณจริงๆก็เท่านั้น"

"หา!อุ้บ....งั้นเหรอค่ะเนี่ย..."

  ชุนที่อุทานอย่างตกใจ  ต้องรีบเก็บอาการไร้มารยาทของตนในคราบสาวสวยเอาไว้แทบไม่ทัน   เขาคิดว่าวันนี้จะได้อาชีพแล้วก็เส้นเลือดปูดขึ้นทีกระหมับ 

'ใครมันสร้างภารกิจวะเนี่ย  ทำไมชอบทำให้มันยุ่งยากวะ   นี่ยังไม่เริ่มภารกิจหาที่ทำภารกิจก็ยุ่งยากขนาดนี้แล้ว   มิน่าถึงได้ข่าวว่ากว่าแต่ละคนจะได้อาชีพก็ปาระดับไปไหนถึงไหนแล้ว'

(ที่จริงแค่บางอาชีพเท่านั้นที่ยุ่งยาก   ส่วนใหญ่จะเจอทันที   แต่อาชีพที่ยุ่งยากส่วนมากก็มักจะเป็นอาชีพที่มีความพิเศษในตัวที่มากกว่าอาชีพอื่นๆอีกด้วย)

เอเลียสเห็นท่าทางไม่พอใจของหญิงสาว  ก็เข้าใจได้ทันทีว่ามันยุ่งยาก   ซีลาร์ก็จับไหล่ชุน  หรือเบลล์ว่าให้ทำใจเย็นๆไว้

"ขอโทษที่นะครับที่มันยุ่งยาก  เพราะอาของผมที่เป็นผู้มอบภารกิจที่แท้จริงของเดธเปอร์ราโด้นี่แท้ๆ"

"อาเหรอคะ?" 

 ชุนเลิกคิ้วถาม  ถึงบุคคลที่น่าจะเป็นเดธเปอร์ราโด้รุ่นแรก

"ใช่ครับ  ท่าคืออาของผมเอง  ท่านก็เป็นคนอย่างงี้ละครับอย่าถือสาแกเลยที่ทำให้ภารกิจยุ่งยาก   แต่เพราะคุณช่วยอาลีเซียก็ทำให้มันง่ายกว่าคนอื่นนะครับ   

คุณผ่านภารกิจทดสอบของการเข้าปราสาทแบบฟรีๆ   และตามจริงคุณต้องผ่านภารกิจของผมด้วยก่อนจะไปหาท่านอา   แต่ผมก็ให้สิทธิคุณผ่านฟรีเป็นกรณีพิเศษละกัน  ฐานที่พี่ชุนของชุนช่วยน้องสาวคนเล็กผมไว้"   

ชุนได้ฟังความได้เปรียบที่ได้ต่างจากผู้เล่นอื่นๆก็กลับมายิ้มหน้าบาน...

เอเลียสพอเห็นหญิงสาวกลับมายิ้มอีกครั้ง  ก็ยิ้มอย่างดีใจ   ซีลาร์ก็มองเขม็งมาทางเอเลียส   ด้วยความที่รู้ทันว่าตอนนี้เจ้าชายนี่เริ่มจ้องเจ้านายของตนเกินไปแล้ว

"แต่คุณก็ต้องเดินทางซักหน่อยนะครับ   อาของผมอยู่ที่เขตเมืองร้างทาทารอสครับ"

"เขตเมืองร้างทาทารอส......เดี๋ยวนะหรือว่า!"

   ชุนเปิดหน้าต่างภารกิจขึ้นมา  ก็สะดุ้งขึ้นเมื่อเห็นมัน  เขายิ้มหน้าบานอย่างเห็นได้ชัดในคราบสาวสวย  ซีลาร์เห็นใบหน้าแปลกๆของเจ้านายตนเองก็เข้ามาถามอย่างสงสัย

"มีอะไรเหรอคะเบลล์?"   ซีลาร์ถามขึ้น  พลางยื่นหน้ามามองจอหน้าต่างภารกิจของเขา

"นี่เป็นเรื่องที่น่ายินดีไงครับ  เพราะตอนนี้สถานที่ภารกิจของเดธเปอร์ราโด้นั้นอยู่ที่เดียวกับภารกิจของอาชีพโซโลของอีกร่างของผมไงครับ"   ชุนกล่าวเบาๆให้ได้ยินเพียงแค่สองคน

กลับมาทางด้านนึงก็กำลังเกิดสถานการณ์ตึงเครียดขึ้น.....

ตอนนี้เดียรินี่ได้เข้ามาเจรจาเรื่องของราชาตลกกับฟูจิวาระที่ต่อสู้กันจนคลี่คลายแล้ว   ทั้งสองมีบาดแผลตามตัวเล็กน้อย   เพราะพึ่งสู้กันได้ไม่นาน   เดียรินี่พอได้ยินข่าวโรงแรมที่เธอเข้าไปกับผู้ชายแปลกหน้า 

     เธอก็รู้ทันทีว่านั่นหมายถึงชุน   เธอหน้าแดงเล็กน้อยก่อนจะเล่าความจริงทั้งหมด   ราชาตลกทางฝ่ายรัฐบาลที่มาเพื่อพาตัวเธอกลับก็เข้าใจ  ฟูจิวาระทางฝ่ายปฏติวัติก็ขี้เกียจสู้แล้วก็ยุติเช่นกัน

    เพราะตอนนี้ไม่ใช่เวลาผลาญพลังงานโดยเปล่าประโยชน์   เพราะอีก 3 วันจะถึงการทำสงครามแล้ว   เดียรินี่ก็พาราชาตลกกลับไปที่ฐานที่มั่นของฝ่ายรัฐบาลทันทีเพื่อไปประชุมวางแผนสงคราม  ในฐานะหัวหน้าชั้นแนวหน้าเช่นกัน

ทวีปเวเซอุส

เมืองการันเทียร์

ณ   ปราสาทฐานที่มั่นฝ่ายรัฐบาล

          ที่ห้องประชุมใหญ่ของปราสาท   ก็มีโต้ะหินอ่อนสีขาวยาวมีที่นั่งถึง  50  เก้าอี้   โดยแต่ละคนที่นั่งประชุมก็เป็นถึงหัวหน้ากิล  และรองหัวหน้ากิลที่ชื่อดังของฝ่ายรัฐบาล  หรือเป็นถึงระดับหัวหน้ากลุ่มย่อยก็มาประชุมได้   บางคนก็เป็นสมาชิกธรรมดาที่หัวหน้ากิลเชื่อใจและมีความสามารถเป็นตัวแทนมาปรชุม  เนื่องอาจจากหัวหน้ายังออฟไลน์อยู่

เดียรินี่กับราชาตลกก็เป็นหนึ่งในนั้น   กิลของเดียรินี่มีเธอเป็นรองหัวหน้ากิลของกิลนารีทูตสวรรค์

ส่วนราชาตลกเป็นหัวหน้ากิลของกิลอสูรฟ้าคำราม....

"เอาละค่ะท่านทีราข้าว่าท่านเริ่มประชุมเลยดีกว่านะจะได้ไม่เสียเวลา"  

หญิงสาวผมแดงดวงตาเย็นชาสีเลือดหมูกล่าวขึ้น   เธอชื่อ'พี'   หัวหน้ากิลสาวของเดียรินี่

"   ข้าก็ว่างั้นท่านเริ่มประชุมเถอะ"  

หญิงสาวหน้าสวยผมดำดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลพูดขึ้นมาอีกคน   เธอคือหัวหน้าหน่วยที่ 1 ของกิลเดียวกับเดียรินี่กับพี   เธอชื่อว่า'ตะวัน'    

" รีบร้อนกันจังนะพวกเจ้า..."

  ชายหนุ่มผมสีฟ้ายาวดวงตาสีน้ำเงินพูดขึ้น  ด้วยน้ำเสียงที่ทรงอำนาจ  แต่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน   เขาก็คือ'ทีรามิสุ'   หรือที่คนสนิทเรียกว่าทีรา   หัวหน้าสมาพันธ์ฝ่ายรัฐบาล

"ข้าอยากจะคุยแซวเรื่องข่าวลือของแม่เจ้าหญิงซามูไรของพวกเราหน่อยแท้ๆ ฮะ ฮะ"    ทีรามิสุกล่าวพลางยิ้มมาทางเดียรินี่ที่ถูกกล่าวถึง  เธอก็ทำปากจู๋ใส่อย่างไม่พอใจ

"เอาละๆเข้าเรื่องก็ได้  อีก 3 วันพวกเราจะเริ่มทำการชิงดินแดนกัน   และข้าเชื่อว่าพวกเราจะสามารถชนะไอ้พวกเจ้า เดอะ เกรท  กับเจ้าเลบิสของฝ่ายปฏิวัติได้   งั้นเราก็เริ่มวางแผนกันเลย!!"