ลำดับตอนที่ #6
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอน ผู้พิฆาตจักรวาลและพลังเหนือกาลเวลา
“เอาหละทุนเรียมพร้อมให้ี เราะยิมันทันที” เสียอเริเนยััอยู่ในยานาลาเียวเอร์ลำยัษ์ โยที่พวเายั้อมอฝูบินสุไฮเทหลายแสนลำำลัเลื่อนเ้ามา
“แล็ิอัส โมี!!” ไม่นานนั เสียอไลร่า ็ัึ้น และถูส่ไปยัพลยิประำอาวุธ พวเาลั่นปืนแม่เหล็ไฟฟ้าออไป ระสุนสีฟ้ามามายแหวผ่านอวาศที่ไร้ึ่แรโน้มถ่ว ระสุนพุ่รอย่าไม่มีโ้เ้าไปหาอยานให่อเอเลี่ยนอีรั้
[รี๊!!] ลื่นเสียแม่เหล็ไฟฟ้าัึ้น มันมีวามถี่สูมา เสียอมันแสบหูยิ่ว่าแ้วบา อยานพวนั้นถูยิทะลุเราะบาเรียไปหลายร้อยรั้ “ระมยิไม่ยั้!!” พวเาให้ยานอีหลายหมื่นลำรารูยิปืนให่ในหมว Drivers (ไรฟ์เวอรส์) เ้าใส่อยานิโรเรน์อย่าเ็มพิั ฝนาวสีน้ำเินมันพุ่เร็วเหลือเิน พวเาสลับปืนาร์ยิาร์ยิอยู่นับรั้ไม่ถ้วน ไม่นานนั ยานลำให่อพวมัน็ระเบิ มันหัแระายออาัน ่อนที่ยานรบไร้นับะพุ่รเ้าไปเ็บยานลำเล็ๆที่บินว่อนราวับฝุ่นในอวาศ
“ทานี้เลียร์” เสียาแม์ ที่ยัประำารบนยานลำยัษ์ เาเริ่มเรียมถอนทัพแล้ว หลัาพวเาเ็บวายานรบไฮเทไ้หม “เี๋ยวเราามไป” านั้นเสียอเริเน็ส่ลับไปยัยานยัษ์ลำนั้น “อาร์อาร์ 22 สแล 7 าวแทอล แล้วเอัน” เสียอแม์ัึ้นอีรั้ในยานาลาเีย ่อนทีุ่ยานเพิลล์รอร์ะลับลำแล้ววาร์ปหายไป
ะนั้น เริเนยัระมยิใส่อยานิโรเรน์อย่าไม่าสาย ่อนที่เาะเริ่มประาศถอนัวและลับลำวาร์ปามแม์ไป อยานนับล้านไ้มุ่รมายัาวแทอล พวเาไ้ลอบนาวร้าสีน้ำาลวนี้ ่อนที่พวเาะเริ่มยึเป็นท่าประอบนาให่ และระายัวออไปเ็บเี่ยวทรัพยาราาวโยรอบนั้นทันที
ปีริสศัรา 2247 อำลั UGD ไ้ยึอานานิมีรีอุสะวันออ (พิั้ายมือเมื่อมอาโล) พวเาเร่่อสร้าอาารมามายบนหมู่าวเราะห์หลายว และระายัวไปยัระบบสุริยะอิริเียม เริ่มมีารเปิใ้สถานีโรมาเวิร์มโฮลาีรีอุสเื่อม่อับสถานีอวาศฟลอเรลาโ ระบบสุริยะัรวาลอวอาทิย์ พิัศูนย์ าวโล
พวเาไ้สร้าสิ่มหัศรรย์ึ้นอย่าหลาหลาย หนึ่ในนั้น มีปืนให่ไอออนแนนอน ึ่ใ้สถานีอวาศนาให่ในาริั้อาวุธนินี้ พวเาส่เ้าประำาราวแทอล มีารนย้ายอุปร์มามายาที่นี่ลับไปยัโลเพื่อรัษาสภาพารปรอที่นั่น
่วนั้น เริเนไ้แยอำลัแมสิส เนททรีออา UGD ไป่อั้สหพันธ์ใหม่บนระบบสุริยะอิริเียม เบล (Inridium Blage) แ่ไม่นานนั ภัยุามา่าาว็เิึ้น เมื่อเอเลี่ยนิโรเรน์ไ้ส่ำลัมาพร้อมยานรบแบนราบนาให่หลายร้อยลำบุมาโมีพวเา ที่ยัไม่ไ้มีารเรียมป้อันไว้ ยานรูปร่าเหมือนไม้บรรทัหลายสิบลำ ไ้ยิลำแสเป็นแพบาวาอาารสูหลายแห่นแปรสภาพาเหล็สีเินมันวาวลายเป็นเหล็รมำที่มีทั้วันไฟาารระเบิ ผู้นระเ็นระอนออาอาาร เหมือนพวเาะถูผลัออมาอย่ารุนแร เริเนทราบ่าวาฝ่ายป้อันภัยอย่าุเินว่า "ท่านรับ อทัพิโรเรน์ส่ยานมาโมีฝ่าย N3 อรับ!"
เริเนสีหน้าึเรียหลัาที่เาไ้รับ้อวามาเรื่อมือสื่อสารอเา "เอาไี .... ันลุยเอ็ไ้ พวแมันไม่ไ้เรื่อ!"
เริเนวาหูอุปร์สื่อสารแล้วเินรึ้นยานเล็ทรสี่เหลี่ยมาหมูที่มีื่อว่าทรั เาเปิระบบวบุม้วยมือ แล้วับมันบินร่อนออไปาสถานีอวาศเนเมิส และวาร์ปหายไปาเอานานิมแทอล
.....เวลา่อมา เมื่อเามาถึเอิริเียม เา็พบายานและยะอวาศมามายระัระายรอบๆพื้นที่นี้ ... "เิอะไรึ้น หืม...?" เริเนสัเเห็นยานประหลาลำให่ลำหนึ่ เลื่อนัวอย่า้าๆรไปยัาวอานานิมอเา "พระเ้า..... มันไม่ไ้มาแ่ที่ฝ่ายป้อันพู นี้มันะล้าบาันัๆ!"
หลัาที่เาเห็นยานลำยัษ์เลื่อนัวอยู่ เา็ับยานบินรเ้าไปยัยานให่ลำนั้น "เอาสิ... าันแล้ว!!" เริเนับยานโบฝ่าห่าระสุนปืนเลเอร์่อสู้อวาศยานอยานลำยัษ์เพื่อหา่อทาเ้าสู่ยานลำนี้ เาับยานีลัาวสว่านวนรอบยานที่ให่ว่าเามาว่าร้อยเท่า "โอ้ให้ายสิ เหลือทาเียวแล้ว ัน้อสวมเราะ" านั้นเา็ใ้ำสั่บินอัโนมัิเพื่อให้ยานวบุมัวเอ่อนที่เาะเร่ลุาเบาะไปยัแอร์ล็อพื่อใสุ่เราะทหารอวาศอ UGD
เมื่อเาสวมุเสร็ เา็รีโหมอยานบนเราะนออยานให่ลำนี้ และเมื่อยานพยายามลอ ระสุนปืน่อสู้อวาศยาน็ยิัุลออยานเาเสียหาย...
"ให้ายสิ...!" เริเนเร่เปิแอร์ล็อแล้วพุ่ัวออายานแล้ววบุมุอเาให้บินพุ่ไปเรื่อยๆราวับไอรอนแมน านั้นเา็เริ่มหยิบาบอเาออมาถือไว้ในมือพร้อมรีโหมบัับยานทรัให้บินเลียบเราะอยานให่นี่ไปเรื่อยๆ เพราะมันอไม่ไ้แล้ว
และไม่นานนั เา็้อเหวอหลบบาสิ่อย่ารวเร็ว ..."อะไรน่ะ?" เาหันหัวไปมออย่าแปลใ่อนที่ะหันมาพบับนๆหนึ่ มันัปืนยิรมาใส่เริเน นนั้นไม่ไ้ใส่เฮทเียร์เหมือนับนทั่วไป "...เห้ย!!!" เริเนวาพร้อมบิาบฟันระสุนนั้นนสเ็ไฟส่อสว่าอย่ารุนแรและเอามืออี้าว้าปืนสั้นที่เหน็บเอวออมายิรไปยัมนุษย์นนั้นอย่ารวเร็ว แ่มัน็หลบไ้แล้วพุ่รมา้วยวามเร็วที่สูมาพอที่ะใ้าบแทรให้ทะลุเราะเล็หนาไ้
เริเนเร่หมุนัวแล้ววัาบฟันัให้มันระเ็นออไป ่อนที่เาะฟันาบลายาวและรัวใส่มนุษย์นั่นอย่าไม่ปราี เาแทบะูเหมือนรำาบลาอวาศเสียมาว่า เพราะาบอเามันล่อหน ลีลาอเาูสวยามผิปิ และมัน็แฝ้วยวามมริบที่ลายาวออาัวเา มนุษย์นั่นมึนับารระทำอเริเนที่ส่ผลระทบ่อเาอย่าหนั ่อนที่ะรู้ัวอีทีัว็าเป็นสอท่อนเสียแล้ว.... เริเนวาวหมุนอีรอบ "หึ ... เอาหละ ถ้าะเ้ายานีๆไม่ไ้็ผ่ามันะเลย...!"
เริเนไม่รอ้า เาพุ่ัวออไป้าน้ายาน แล้วบิัวฟันาวในท่วท่าที่แลเหมือนีอล์ฟไ้อันเอร์พาร์หรืออะไรทำนอนั้น นั่นทำให้ยานลำให่แบนราบลำนั้นเิรอยรีแาอย่าไร้สาเหุาท้ายยานไปถึหน้ายานอย่ารวเร็ว ไม่นานนัมัน็แยัวาันราวับเปิฝาหอยแมลภู่ ยานลำนั้นระเบิทันทีหลัาที่ถูผ่าบาแล้ว..... และหลัานั้น เา็เร่รลับยานทรัแล้วับมันร่อนไปยัาวอาานิม N3 ทันที
“นี้สินะ พลัอาบล่อหน”
สถานีอวาศโิระ เรือัรภพอลิเอ์
“อ่าว ว่าไอาเนะนะ” ยูริไ้ออเินสำรวารประอบยานรบลำหนึ่ ที่เาเียนแบบึ้นมาเอ มันให่โอลัารมา เรื่อัรนับล้านำลัปรินท์ยานลำนี้า้าใน รวมถึส่่าเ้าไปเ็ระบบในยานอย่ามัเม้น “เรียบร้อยี ระบบทุอย่าเป็นไปไ้สวยรับ ท่านูนี่สิ ปืนให่โอีริส ผมปรับปรุมันให้เป็นอาวุธทำลายล้าั้นยอเลยหละ” อาเนะนะ ไ้ส่อโฮโลแรมให้ับยูริู ่อนที่เาะให้โรนประำัวเาบินเ้ามาสแนภาพที่ำลัายใหู้ว่ามันทำอะไรไ้บ้า
“โอเ เยี่ยม ันอบมัน ัาริั้และปรับให้เหมาะสมับระบบปิร์วา้วย” ยูริไ้ิ้มอโฮโลแรมาโรนเพื่อบันทึ้อมูลไปประอบอาวุธเบาสำหรับิับนยานเล็อีหลายๆลำที่ำลัประอบอยู่ในท่าอวาศยานนี้
โรารลินน์ สแวร์โมะไ้เริ่ม้นึ้น พวเาเร่สร้าอยานทำลายล้าุนี้อย่าเร่รีบ และทุอย่าภายในระบบอเาเป็นไปามแผนและมารารอยูริ เาสร้าัรวรริ AIX ึ้นมาอีรั้แล้ว!!
………..ทาฝ่ายเรน ที่ยัเผ้าูอทัพโิเวสอยู่ห่าๆ ่อนที่อยานอาเรนะเลื่อนัวมาพวเา
เมื่อริส ผู้บัับารอยานโมีเร็วอเนททรีออน ไ้สัเเห็นอยานฝ่ายเธอเลื่อนัวเามา เธอึส่สัาเรียมรับพวเาทันที
“าอยานแอไลน์ปอเรียล อรหัสผ่าน” าเรนไ้ยินันั้น เา็ส่สัาอบรับ “รหัส 091 าเรน สอร์เปียนวัน” เมื่อเาส่รหัสผ่านให้ริสแล้ว ป้อมปืนที่่อยิพวเา็หยุเล็ และมีสัาอบพวเาลับ “อยานเนททรีออน ยินี้อนรับลับ่ะ”
าเรน ไ้เลื่อนยานสอร์เปียนออาอยานหลัอพวเามายัท่าเทียบยานบัาาร ่อนทีเรนะเินออาานบัาารหลั รไปยัสะพานเื่อมยานทันที
“เรน….ฟยอร์ายแล้ว!” เสียที่สั่นลอนบนน้ำาอายนหนึ่็ัึ้น ่อนที่เรนะนิ่เสียสนิท… “เาโนอะไรมา?” เรนยัมอร่าที่ไร้วิาอฟยอร์ ่อนที่าเรนะนึึ้นมาไ้ว่า ฟยอร์มอบาบแห่าลเวลาให้เา “เรน ันฝาร่านี้บรรุแปูลที เี๋ยวันมา” าเรนหน้าาื่นวิ่ออไป โยทิ้ให้เรนแบฟยอร์ยืนมออย่าๆ แล้วเา็ลาร่าที่ไร้วิานั้น ลับเ้าไปยัสถานี
….. ไม่นานนั าเรน็วิ่รไปยัยานสอร์เปียนอีรั้ เาวานหานาฬิาที่ฟยอร์ให้ และในที่สุ เา็พบมัน้าแผอนโลยานาลาเมนเอร์ ที่ออยู่ในลัยานสอร์เปียน
เารีบวิ่ึ้นยานเล็ส่วนบุลรมายัสถานีอวาศั่วราวอ NOD เ้าไ้เินผ่านล็อบบี้มามายรไปยัห้อเ็บแปูล “เรน ันอเวลาแป๊ปสิ…”
าเรนหยุยืนูศพอฟยอร์อย่าสล แล้วเรนเา็บไหล่าเรนเบาๆ “ันไปรอ้อนอนะ” หลัาเรนเอ่ยปาไปแล้ว เา็เินออไปาห้อเ็บแปูลนั่น านั้นาเรน็เปิแปูลออมา เาพยายามะยร่าไร้วิาให้นั่ล านั้น เา็หมุนาฬิาอเานัริ แสสีม่วานาฬิาอเา็ส่อสว่าออมาเป็นแท่ 2 แท่ เามอมันอยู่รู่หนึ่ “ถ้ามันเลือัน มัน้อทำอะไรไ้ามที่ันิบ้าแหละหน่า” าเรนไ้เอาาบี้ไปรหน้าออฟยอร์
“พลัเหนือาลเวลา….. รีอนโทรทาม…” แสสีม่วส่อสว่าทะลุหน้า่านเรน้อเอะใหันมามอ เาเินรมามอทะลุระอย่าใล้ิ เห็นาเรนำลัเอาาบี้หน้าออฟยอร์…. “หวัว่านายทำไ้ าเรน” เรนพูพร้อมมอูเหุาร์ในนั้นอย่า่อ
เวลาผ่านไปหลายนาที แผลอฟยอร์็หายไป และไม่ใ่แ่นั้น อายุเา็น้อยลมา้วย…. เามีอายุราวๆยี่สิบว่าๆแล้ว านั้นเา็ื่นึ้นมา้วยวามใ “นี่เิอะไรึ้น!!” เาหายใเฮือๆ ่อนะหันไปมอาเรน…..
“ัน่วยให้นายฟื้นึ้นมาเอ … ไม่้อใ นายำันไ้ป่าว..?” าเรนลารใ้พลัาาบนมันลายเป็นนาฬิา้อมือธรรมาๆไป
“โอเ ันำไ้ ันมอบมันให้ับนายแล้ว ใ่มันให้ี…. นายือนอบู้ัรวาลแทนัน” ฟยอร์พูพลาลุึ้นาแปูลแล้ว้าวเินออมาอย่าใเย็น ่อนที่เรนะเปิประูเ้ามา “โอ้ ฟยอร์ นายเ็ล ฮ่าๆๆ” ว่าแล้วเาทัู้่็เ้าไปอันพร้อมบไหล่ “นายลับมาแล้วฟยอร์ ทีมอเรา”
[เย้!] พวเาำหมัูึ้นเหนือหัวพร้อมัน ่อนที่พวเาะยิ้มอันอีรั้
อยานอิสรอสิรัฟ์ สหพันธรัโิเวส
…….. “ปริมาารเ็บเี่ยวไปถึไหนแล้ว” เสียาธาราเนยา ไ้ส่รไปยัลุ่มยานอุสาหรรม ที่ยัส่ยานุยิปืนละลายมวลสารใส่เหล่าเหล็ฟรอสไบร์ทให้หลอมละลายเป็นอเหลวไหลไปลลัแ้วใสวิ้อพวเา
“ำลัะเ็มลัรับ” เสียาผู้บัับาร อยานอุสาหรรม็ัึ้น เอาหละทาฝ่ายสถานีอวาศหละ มีเหุาร์อะไรไหม” ธาราเนยาไ้ส่สัาไปยัสถานีอวาศอโิเวสอีรั้ เพื่อให้พวเารวสอบเหุาร์รอบๆเหมือแร่อพวเา
“มีอยานนาให่พัอยู่้านอระบบสุริยะนานเป็นปีๆแล้ว พวเาไม่เลื่อนไหวอะไรเลย เห็นแ่สร้าอาารบนาวเราะห์แระวนั้นเยๆ่ะ” เสียาผู้บัับารหิัึ้น หลัาที่เธอมออโฮโลแรมนาให่ ที่แสสภาวะรอบๆอยานอพวเา
“โอเ ไม่เป็นไร เราเร่ทำาน่อเถอะ แล้วะไ้ไประบบอื่น่อ..” ธาราเนยาไ้อบรับสัาาสถานีอวาศ ่อนที่เาะเินออาานบัาารอิสรอสแล้ววาร์ปผ่านเรื่อเลื่อนย้ายมวลสารรไปยัห้อวิัยเทโนโลยีอยานอิสรอส
“็อเอร์ สรุปแร่นี้ทำอะไรไ้บ้า…..” เสียาธาราเนยาัึ้น เมื่อประูแท่นเลื่อนย้ายมวลสารเปิออ
“มามายเลยทีเียว แร่นี้มีุสมบัิทาพลัานสูมา เหมาะแ่ารสร้าพลัานนิ่าๆ รวมถึระบบทาีวะโมเลุล้วย” อเอร์พูพลาทำานอเาอย่าใใ่อในห้อสีาวที่เ็มไป้วยหลอทลอ ุเมี ฟิสิส์ และีวะมามาย “อนนี้ แร่นี่สามารถทำให้มนุษย์สามารถทน่อสารเมี โรภัยไ้ แ่มันอันรายมาๆ มันมัะมีผล่อเลือ และสสารทาาร์บอนในทาที่ไม่ีเยอะมา แ่ในทาที่ี เราะเป็นอมะไ้เลยทีเียว” อเอร์อธิบายให้ับธาราเนยาฟัพลาหยิบโลหะนั้นแทเนื้อหมูเาไปนมันัินเนื้อเยื่อและลายพันธุ์มีีวิึ้นมาอย่าน่าาเย….!
“หึย…..!” ธาราเนาใหลบมุมเลยทีเียว
“ฮ่าๆๆ มันเป็นแบบนี้หละ ถึทำให้ทุอย่ามีีวิึ้นมาไ้ …. แ่เสียาย มันเหมือนถูบาสิ่วบุม” อเอร์เทลเอ่ยพร้อมำันอย่ามีวามสุ
"มันทำไ้นานี้เลยหรอเนี่ย" ธาราเนยายัยืนอยู่ห่าๆเนื้อหมูลายพันธุ์นั่นอย่าลัวๆ เพราะมัน็น่ายะแยไม่ใ่น้อย มันไม่ไู้น่ารัูลเหมือนในาร์ูนที่ะมีปามีา็ูมีีวิแล้ว แ่นี่ มันออะไร่อมิอะไรออมาเป็นเส้นยาวใสเห็นเส้นเลือ แถมมีระูอออมาราวับมันถูแทา้านใน มันลายเป็นสิ่มีีวิประหลาบนเนื้อหมูนั่น และมัน็เริ่มพยายามะทำลายห้อระออมาหาพวเาราวับอมบี้..... "วามริ แร่ธาุปีศานี่น่าลัวยิ่นั" อเอร์เทลเอ่ยึ้น พลาเผาเนื้อนั่นนไหม้เรียม้วยวามร้อนสู แล้วมัน็นิ่สนิทลายเป็นเศษเถ้าถ่านาร์บอนสีำ ทียัมีสารสีเียวแทรไปมาในาอมันอย่าน่าสยสยอ....
“นั่นสินะ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น