(exo fic) ♚ {KRISYEOL} - JOKE เสี่ยวแต่เฉี่ยว ♚

ลำดับตอนที่ #6 : ❥ JOKE {3}

 ❥ JOKE

เสี่ยวแต่เฉี่ยว

 

-3-



 

Chanyeol’s part

“ขอนมกล่องแลกเบอร์โทร ” 

“หรือจะเอาใจมาแลกก็ได้นะ” 

“มาตามหาหัวใจ”

“ไม่ มึงชอบเขาแล้ว มึงกำลังกังวลว่ามึงจะเหมาะกับเขารึเปล่า”

“เมื่อไหร่จะใจอ่อนยอมมาเป็นแฟนพี่สักทีครับคนสวย”

ไอ้บ้าาาาาาา ช่วยเอาประโยคพวกนี้ออกไปจากหัวผมที ถ้ามันสามารถถอดเมมโมรี่ออกมาได้ผมจะไปล้างสมองง ฮืออออออออ T_______T ไอ้เงิงบ้าไอ้เลวไอ้หน้าม่อ ไอ้หล่อ เง้อออออ ตอนนี้เป็นเวลาตีสามได้ครับ พรุ่งนี้ยังต้องไปโรงเรียน ...ไปเตรียมงานชมรมนิทรรศครับ เฮ้อออ แล้วผมมัวทำอะไรอยู่ครับ คำตอบคือ ผมนอนไม่หลับเพราะไอ้ประโยคปีศาจพวกนี้ยังหลอกหลอนประสาทผมตั้งแต่ผมก้าวเข้ามาในห้องสุดรัก น่ากลัวยิ่งกว่าผีอีกครับ T^T เฮ้อ ไลน์ไปตอนนี้จะมีใครยังไม่นอนรึเปล่านะ ไม่กวนพวกมันดีกว่า นอนดีกว่าครับ คร่อกกกกก ชัลจาโย~

...

...

เช้าวันใหม่กับอรุณที่สดใส ผมยังคงนอนกลิ้งอยู่บนเตียงเล่นเกมทำเค้กไปเรื่อยๆ ก็ไม่อยากลุกนี่นา วันนี้ก็วันเสาร์แต่ต้องไปทำงานที่โรงเรียนมันคืออะไรรรร!! แต่ก็นะ คนดังในโรงเรียนเขาก็ต้องเป็นแบบนี้แหละ -.,-

ปึง!

“ไอ้เด็กอ้วน ถ้าไม่ตื่นพี่ไม่ให้ติดรถไปโรงเรียนแล้วนะ!” เสียงหวานแต่พูดทีก็ไม่มีใครกล้าขัดดังขึ้นพร้อมกับเจ้าตัวที่เดินเข้ามาในห้องนอนของผม โอ้ยยย ชีวิตผมเหมือนมีแม่สองคนเลยนะ แงงง T___T

“ขอนอนต่อเถอะน้า นูน่าสุดสวยยยยยย” ผมขอนอนเถอะ เมื่อคืนผมแทบไม่ได้นอนเลยนะ ไปสายนิดหน่อยดีโอมันคงไม่ว่าหรอกกกก =w=

“แต่พี่จะไปทำงานสายแล้วนะไอ้เด็กเปรต ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเลย อาหารเช้าก็ไปหากินที่โรงเรียนละกัน!” พี่สาวคนสวยของผมไม่ว่าเปล่าแต่ยังดึงผ้าห่มสปองบ๊อบของผมออกอีกต่างหากกก ม้ายยยยยยยยยยยย 

“ลุกก็ได้ค้าบบบบบบบบบบบบบบบบ แม่หรือพี่สาวเนี่ย”

“ถ้าฉันเป็นแม่อย่าหวังว่าจะได้นอนยาวขนาดนี้ นี่ถ้าแม่อยู่นายคงจะเหลวไหลกว่านี้สินะ ย๊ากกกกกกกกกกก” ว่าแล้วก็หยิบหมอนข้างมาตีผม ม้ายยยย พี่ผมชักจะรุนแรงไปแล้ว ทำไมไม่เห็นเหมือนกับน้องเลย อ่อนโยนและสดใส =w= ใช่แล้ววว พี่สาวผมชื่อปาร์ค ยูรา ทำงานเป็นผู้ประกาศข่าวครับ สวยเวอร์ -/- แล้วก็ตอนนี้พ่อแม่ของผมไปทำงานต่างประเทศครับ คิดถึงท่านจัง =w=

“ไปอาบแล้วค้าบบบบ อีก 15 นาทีเจอกันที่รถนะ” จบประโยคก็หอมแก้มพี่สาวไปทีนึง เป็นน้องสาว เอ้ย น้องชายที่น่ารักใช่มั้ยล่ะครับ >.<  

“ดีมากกกกกกกกก รีบๆล่ะ” ว่าจบพี่ยูราก็เดินออกจากห้องไป เอาล่ะ ถึงตาที่ผมต้องจัดการตัวเองบ้างละ ผมลุกจากเตียงเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าแปรงฟันอาบน้ำ แล้วออกมาพร้อมกับชุดลำลองสบายๆ(แต่ใส่แล้วหล่อมากนะบอกก่อน) กางเกงยีนส์ขายาวตัวเก่งกับเสื้อคอกลมสีขาวธรรมดา ทับด้วยเสื้อเบสบอลสีน้ำเงิน เอาล่ะ คนหล่อพร้อมไปทำงานแล้วครับ!

...

...

“ไอ้ยอล มึงมาสาย” ดีโอที่กำลังตัดกระดาษอะไรบางอย่างบนเวทีหันมาค้อนใส่ผมเมื่อผมเดินเข้ามาหาเพื่อนๆ

“แล้วแบคกับเฉินยังไม่มาเหรอวะ” ผมเอ่ยถามดีโอที่ดูกำลังวุ่นวายกับกรรไกร คือกรรไกรมันเป็นอะไรครับ ไม่คมก็เปลี่ยนอันก็ได้นะ =[]=

“มาละ ไปยกโต๊ะอยู่”

“ยกมาทำไรวะะะ” นี่ถามจริงงง แบคฮยอนกับเฉินก็ตัวพอๆกัน ไม่โดนโต๊ะทับไปก่อนเหรอคร้าบบบบบบบ

“มึงไม่ต้องไปช่วย มาช่วยตัดกระดาษนี่ นี่ขนมปังทาแยม กูรู้ว่ามึงยังไม่ได้กินอะไรมา” ดีโอพูดเสร็จสับแล้วหันไปยุ่งกับกระดาษต่อ แหมมมมม เพื่อนกันมากี่ปีก็ยังรู้ใจกันเหมือนเดิมเลยนะคยองสุดน่ารัก >_< ผมเดินขึ้นไปบนเวทีแล้วนั่งลงตรงข้ามกับเพื่อนซี้และลงมือตัดกระดาษทันที จริงๆมันคือตัวอักษรที่เอาไว้แปะบนเวทีน่ะครับ ก็สวยดีนะ คึ

 อ้อใช่ แล้วทำไมบอยแบนด์อย่างพวกผมจะต้องไปจัดเวทีด้วย คำตอบก็คือไอ้พวกกรรมการนักเรียนเฮ็งซวยมันโยนหน้าที่นี้มาให้บอยแบนด์ อ้างว่าใช้เวทีบ่อยจะต้องมีประสบการณ์ในการต่อไมค์ตกแต่งนั่นนี่โน่น มันน่ามั้ยล่ะครับ อยู่ๆมาปัดความรับผิดชอบเฉย เดาเลยว่าฝีมือไอ้พี่คริสเงิงสะท้านนรกแน่นอน! ตามจริงแล้วพวกดาราอย่างผม(?) แค่รอขึ้นเวทีมันก็พอแล้วไม่ใช่เหรออออ T___T ไหนๆก็บ่นแล้วผมขอบ่นให้จบเลยแล้วกันนะ วันนี้ผมต้องมาเจอพวกกรรมการนักเรียนด้วยยยย! มีใครบ้างน่ะเหรอ หลักๆก็มี พี่ลู่หาน พี่ยงกุก พี่ฮิมชาน และสุดท้ายที่ไม่อยากจะเอ่ยนาม ก็รู้ๆกันอยู่อ่ะนะ ไอ้เสี่ยวนั่นแหละครับ - -

“มหาาาา ยกดีๆสิฟะ กูหนักกกกกก หยุดซ้อมร้องเพลงก่อนอีสลัดดดด” ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเสียงใครใช่ไหมครับ ไอ้แบคฮยอนเตี้ยนี่เอง พูดให้น่ารักๆหน่อยก็ ช้อตตี้แบคฮยอน (short นั่นแหละ)

“เสียงกูออกจะเพราะ~” 

“เออ กูไม่เถียงงงงง มึงวางได้แล้วววว ถึงแล้ววววววววว” แบคฮยอนวางโต๊ะลงข้างหลังเวทีแล้วเดินขึ้นมานั่งรวมกับดีโอกับผม

“ไอ้ยอล มาละเหรอออออออ กว่าจะมาได้นะมึงงงงงงงงง เขาคิดถึงตายละ” ไอ้แบคมันวอนโดนด่าซะแล้วววว

“มาถึงก็ปล่อยหมาออกมาเพ่นพ่านเลยนะไอ้เตี้ย”  ขอด่ามันหน่อยเถอะ ใครพูดถึงไอ้พี่คริสผมโกรธหมด!

“ไอ้บ้าเอ๋ออออ ดีโอ~ ชยอลว่าเค้าาาา ._.” ประจบเชียวนะ - -

“ช่างหัวพวกมึงหอะ ไอ้ยอล เอาไอ้นี่ขึ้นไปติดให้กูหน่อย” ดีโอยื่นตัวอักษรจำนวนนึงมาให้ผม ใช้ได้ใช้ดีจริงๆเลยยยยยย แต่เอาเถอะ ผมสูงที่สุดแล้ว วะฮะฮ่าาาาา

“เวทีเป็นยังไงบ้างงงงง ไม่ต้องรีบน้า มากินข้าวกลางวันกันก่อน พี่สั่งพิซซ่าไว้ให้ ไปกินที่โรงอาหารนะ^^” ขณะที่ผมกำลังติดตัวอักษรบนเวทีอยู่เสียงของพี่ลู่หานแสนสวยก็ดังมาพอดี เมื่อกี้ว่าไงนะ พิซซ่าเหรอออออออออ ผมจะต้องกินมันให้ได้! บอกเลยว่าขนมปังของดีโอมันย่อยหมดไปตั้งแต่ครึ่งนาทีแรกกกกก 

“ย๊าา ขอบคุณนะครับ พี่ลู่ไม่ไปกินด้วยกันเหรอ” ไอ้ช้อตตี้แบคฮยอนถามรุ่นพี่

“ไม่ล่ะ..เดี๋ยวพี่ไปกินข้างนอกน่ะ ไปนะ รีบทานล่ะ เดี๋ยวไม่อร่อย^^” ว่าจบคนสวยก็เดินจากไป แหมะ อย่าให้รู้นะว่านัดใครไว้ ไอ้พี่คริสอีกน่ะสิ ชิ ..เฮ้ย ผมจะไปยุ่งอะไรเนี่ย ติดให้เสร็จเถอะชานยอล = =

“ไอ้ยอล ไปกินกันนนนน” แบคฮยอนตะโกนบอกผมระหว่างที่ทั้งสามคนข้างล่างกำลังลุกออกจากที่นั่ง

“เดี๋ยวกูติดเสร็จตามไป เหลือไว้ให้กูด้วยนะเว่ยยยยย” เอาล่ะ ผมต้องติดให้เสร็จ ผมขี้เกียจมาปีนเก้าอี้อีกรอบน่ะไม่มีอะไรมากไปกว่านี้ - -

ฮึบๆ ใกล้เสร็จแล้วล่ะครับ สวยงามสไตล์ชานยอลมาก ทีนี้ก็จะได้ไปกินพิซซ่าสุดที่รักแล้ว~ วันที่ไม่มีไอ้กรรมการนักเรียนเงิงบานมากวน(ใจ)นี่มันสบายจริงๆเลย ~

“ไม่ไปกินข้าวเหรอที่รัก” ...ผมขอเปลี่ยนคำพูดนะ วันนี้มันก็วันแย่ๆอีกวันนึง เสียงนรกนี่มาอีกแล้วววววววว ป่วนใจชยอลเหลือเกินแง๊ T^T ผมหันไปท้าวเอวใส่ไอ้พี่คริส โอ้..ขอตะลึงแปปครับ นอกเครื่องแบบนักเรียนก็ยังหล่อสไตล์คนม่อจริงๆ - - ว่าแต่ไม่ได้ไปกินข้าวกับพี่ลู่เหรอ แล้วพี่ลู่ไปกับใครล่ะนั่น =[]=

“ยุ่งอะไรตาแก่เงิงบาน -*-” 

“พูดไม่เพราะเลยน้า” ไอ้บ้านั่นว่าพลางเดินขึ้นมาบนเวทีแล้วยิ้มให้ จะยิ้มเพื่ออออออออ คิดว่าหล่อมากเหรอ ก็แค่เสื้อดำกางเกงยีนใส่สร้อยเส้นนึง แค่นั้นเองงงงง T_____T 

“อย่าเข้ามานะ ไม่งั้นจะยิงแม็กใส่!” ไอ้บ้าไอ้บ้าไอ้บ้า อย่านะ แค่เห็นสายตาที่มองมาก็เริ่มไม่ไว้ใจจจจจจ -////- 

“แต่เข้าไปอยู่ในใจนายได้ใช่มะ :3” ดูพูดดด ดูพูดดดดดดด ทุกประโยคที่ออกมาจากปากไอ้นี่จะต้องเสี่ยวทุกคำใช่มั้ยครับ =[]=!!!

“ไม่โว้ยยยยย” 

“ลงมา”

“ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” มีสิทธิ์อะไรมาสั่งกันครับ ลงไปได้เป็นลมแน่ ..เป็นลมกับมุขเสี่ยว T_____T

“หรือจะให้อุ้มลงมา? ตรงนี้ก็ไม่มีใครอยู่ด้วยนะ หึ ^^” ไม่นะไม่ หมอนั่นเดินเข้ามาแล้วสะกิดขาผม ต้องการอะไรรรรร อีชานยอลยิงแม็กสิฟร่ะ! 

เวรรรรรร ไส้แม็กหมดอีก พระเจ้าาาาา =[]=!

“ไส้แม็กหมดเหรอ ว้า.. น่าเสียดายจังนะ” พูดจบหมอนั่นก็จัดการดึงผมลงมาจากเก้าอี้ ม่ายยยยยยยย ดีแค่ไหนที่ขาไม่พลิกครับไอ้แก่บ้า T^T 

“ปล่อยนะโว้ยยยยยไอ้แก่เถื่อนน” ตอนนี้ผมลงมายืนบนพื้นเวทีเรียบร้อยแล้วแงงงง ข้อมือก็ยังโดนไอ้แก่จับอยู่ แง้ มันจะทำอะไรรรร ไอ้ปีศาจจจ T^T

“ไปกินข้าวกัน”

“ห๊าาาา O_______O” นี่เมื่อกี้ผมไม่ได้หูฝาดหรอกนะ O.O งืมม..ไปดีมั้ย หรือจะต้องเล่นตัวอีกนิด..

“ทำหน้าแบบนี้แสดงว่าตกลง^^” จบประโยคก็ลากผมลงจากเวทีแล้วเดินออกจากโรงเรียนไปเลย เอ๊ะ นี่ผมยอมไปแล้วเหรอ อยากจะตีหัวตัวเองแรงๆครับบบบ ทำไมไม่รู้จักเล่นตัวบ้างเลยยยย ที่สำคัญ......อดพิซซ่าด้วยครับ T^T

......

.....

ตอนนี้ผมอยู่ในร้านคาเฟ่เล็กๆแห่งนึง ตกแต่งน่ารักดีนะครับ ไอ้แก่นั่นมันเป็นคนมุ้งมิ้งแบบนี้เหรอ - - 

“อ้าวคริส มาได้ไงเนี่ย” เอ่อ ใครก็ไม่รู้ตัวเตี้ยๆ เอ้ย ตัวเล็กๆ ผิวขาวโอโม่มากครับ เดินออกมาจากหลังร้านแล้วเข้ามาทักคริสที่กำลังเอาเมนูตีหัวผม - - ตีทำไมไอ้บ้าาาาา

“เดินมาไง -..-”

“กวนอีกละ พาน้องรหัสมาเลี้ยง?” โอ้โห ตาพี่คนนี้นี่จินตนาการล้ำเลิศจริงๆนะครับ น้องรหัสเลยเหรอ แค่เป็นรุ่นน้องในโรงเรียนก็ไม่อยากจะเป็น - -

“เปล่า นี่ชานยอล...” หมอนั่นทิ้งท้ายไว้พร้อมกับยักคิ้วให้พี่ตัวขาวด้วยท่าทางที่เจ้าเล่ห์มาก อะไรกันเนี่ย ตอนนี้ผมเหมือนไม่อยู่ในสายตาสองคนนั้นเลยนะ งอนแล้ววว -*-!

“อ้อ หวัดดีนะ พี่ชื่อคิมจุนมยอน หรือเรียกซูโฮก็ได้นะ^^” สายตาพี่เขาดูอบอุ่นมากอ่ะ อยากจะไปพึ่งบารมีจริงๆนะครับเนี่ย T^T

“จะกินอะไรก็เขียนมาเหมือนเดิมนะ เดี๋ยวให้ไอ้ไคมันมาเอา” จบประโยคคุณพี่โอโม่ก็เดินเข้าไปท้ายครัว แล้วผมจะกินอะไรดีเนี่ยยย

“อยากกินอะไรครับแฟน” ไอ้พี่คริสปากมันทำมาจากอะไรครับแง ใครเป็นแฟนหมอนี่กัน T^T

“ถามใคร -/-”

“นายนั่นแหละ”

“ใครแฟนพี่ อย่ามาขี้ตู่หน่อยเลย”

“ยอมออกมากินข้าวกับพี่ขนาดนี้มีอะไรต้องคิดอีกเหรอครับ ^^” .... เออนั่นสิ ผมยอมออกมาทำไมมมมมม อยากจะโทษเท้าตัวเองจริงๆ เดินออกมาทำไมมมม ฮืออออ

“ไอ้บ้า T^T”

“พี่คริสพริ้นส์โสดกระทิงสุดชิคคคค จะกินอะไรดีคร้าบบบบ” เสียงไอ้วีอาร์ชิคที่ผมจำได้ดี - - ดังออกมาจากท้ายครัวพร้อมด้วยเจ้าของเสียงที่ใส้ผ้ากันเปื้อนลายสตรอเบอร์รี่สีชมพูแป๋น

“อยากกินอะไร ไข่เจียวเกี่ยวรักหรือผัดผักรักนิรันดร์” ไอ้พี่คริสมองหน้าผมแล้วยักคิ้วให้ทีนึง โอยยยยย เอือมครับเอือมมมมมม อยากจะแทรกแผ่นดินหนีไปให้รู้แล้วรู้รอด

“พิซซ่าหน้าความรัก สลัดผักความคิดถึง เฟรนช์ฟรายความคำนึง ไก่ทอดความคิดถึงและห่วงใย เอานี่แหละ -*-” ประชดเลยนี่แหนะ อยากกินพิซซ่าอยู่พอดี อย่าคิดว่าผมไม่รู้มุขเสี่ยวๆพวกนี้นะโว้ยยยยยย 

“ตามนั้นแหละ ^^” คริสหันไปพยักหน้ากับน้องชายสตรอเบอร์รี่  ...เดี๋ยวนะ!!!!! มันสั่งจริงๆเหรอออออออ พิซซ่าหน้าความรักมันจะเป็นยังไง ผมก็ไม่เคยกินเหมือนกัน - - ให้ตายเถอะ T_____T

----------------------

“อิคุณเซฮุนครับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ”

“โอ้ยยยยยยย มึงโทรสไกป์ได้จังหวะมากนะฟายยยย”

“ทำไมวะ เพิ่งเดทเสร็จเรอะ”

“เอออออ พี่ลู่น่ารักมากอ่ะมรึง >.<”

“เออๆๆๆ เดี๋ยวมึงค่อยเพ้อนะ ฟังกูก่อนนนนนน กูมีอะไรสำคัญที่วีอาร์ชิคจะต้องอัพเดททททท” 

“อะไรวะ ถูกหวยเหรอ หรือวันนี้ร้านของพี่ชายมึงได้กำไรร้อยล้าน - -”

“แม่งยิ่งกว่าได้กำไรร้อยล้านอีกนะเพื่อน *_*”

“อะไรวะ หน้าตาตอนนี้มึงเหมือนไก่ตาแตกมาก”

“คริสตี้ผีเงิงกับมือกีต้าร์บอยแบนด์มีซัมติงโว้ยยยยยย”

“หาาาาา O[]O!!!!!!!!!”

“เอออออ กูเห็นมากับตา แม่งเสี่ยวววววสมคำร่ำลือ”

“ได้เรื่องละไอ้ดำ พาดหัวหนังสือพิมพ์วีอาร์ชิคได้เลยยยยย *____*”

“พรุ่งนี้ต้องตามสืบบบบ”

“ตามนั้นนน!”

Chanyeol's part

วันที่ต้องไปโรงเรียนมันมาอีกแล้วววว ชีวิตการเป็นนักเรียนเขาว่าสบายที่สุด แต่ตอนนี้ผมว่ามันไม่ค่อยสบายเท่าไหร่อ่ะนะ วันนั้นที่ไปกินพิซซ่าหน้าความรักบ้าบออะไรนั่นกับไอ้พี่เงิงเสร็จมันก็พาผมไปเที่ยวห้าง ซื้อของที่จะมาจัดงานชมรมนิทรรศอะไรก็ไม่รู้ ทำไมผมต้องไปกับมันนี่คือคำถามแรก คำถามที่สอง แล้วผมยอมไปกับมันทำไม -//- 

ผมเดินมึนๆเข้ามาในห้องเรียนตามปกติแล้วก็เห็นว่าเพื่อนๆของผมมากันครบแล้ว ดูเซ่เพราะใคร! เพื่อนผมมันหน้าเป็นตูดกันทุกคนเลยแงงงง

“ไอ้ยอล วันก่อนมึงหายหัวไปไหนวะ กูต้องเอาพิซซ่าของมึงไปให้ไอ้เบ๊กกี้กิน” 

“มึงหายไปไหนมาไอ้เอ๋ออออออออ ”

“มึงไปไหนปล่อยให้พวกกูเก็บของ”

“คำตอบอยู่นี่ละไง ไอ้ยอลลลลลลลล” แบคฮยอนวิ่งมาที่โต๊ะในมือถือหนังสือพิมพ์ VRCHICK hot news มากางไว้บนโต๊ะของดีโอ ....

“หนุ่มพริ้นส์หมายเลข1 vs มือกีต้าร์บอยแบนด์แห่งเซนต์ซูมาน ใครจีบใครก่อน?”

....!!!!!

TBC.