ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 5
5
ในห้องลีโอ ณ โรงพยาบาล
“มาแล้วค่ะ”ฉันเปิดประตูพร้อมตะโกนเสียงไม่ดังมากบอกหมอ
“อ่อ ครับคุณยูกิ”หมอตอบฉัน
ฉันพยักหน้าตอนคุณหมอบอกฉันและก็พูดกับคนที่ยืนข้างๆเตียงลีโอว่า
“คุณพ่อ คุณแม่” ฉันตกใจและดีใจมากที่คุณพ่อ คุณแม่กลับมา เราไม่ได้เจอหน้ากันนานมากสุโข ฉันแทบน้ำตาจะทะลักออกจากลูกตา ฉันรีบวิ่งเข้าไปก่อนท่านก่อนที่น้ำตาลจะไหล
“ฮือๆๆ TAT หนูคิดถึงคุณพ่อ กับ คุณแม่ที่สู๊ดเลยค่ะ”
“ฮ่าๆๆ จ้า แม่กับพ่อก็คิดถึงลูกเหมือนกัน” คุณแม่
“แล้วคุณพ่อ คุณแม่ไปอยู่ไหนมาอ่ะค่ะไม่เห็นติดต่อโทรมาคุยับกิเลย เห็นดราก้อนบอกว่าพ่อกับแม่รู้แล้ว”
“อ่อ เรื่องนั้นนะหรอ พ่อกับแม่รู้ข่าวก็โทรหาดราก้อนเลย แต่ไม่ได้โทรหาลูกหรอกพ่อดีใจไปหน่อย ฮ่าๆๆ พ่อกับมาก็ไปทำธุระที่ต่างประเทศมา”คุณพ่อ
“อ่อค่ะ”ฉันตอบรับพวกท่านก่อนจะถามหมอต่อ “แล้วลีโอเป็นไงบ้างค่ะ”
“ลีโออาการก็ยังปกติครับแต่เราว่าต้องรีบส่งไปต่างประเทศทันทีไม่งั้นอาการจะทรุดกว่านี้”
“อ่อค่ะ แล้วจะได้ส่งไปวันไหนอ่ะค่ะ”
“ถ้าสะดวกอีก 2 วันครับ”
“ตกลงค่ะ”
“ยูกิลูกมีตังค์ขนาดนั้นเชียวหรอ ตั้งล้านนะ”
“กิยืมดราก้อนแล้วค่ะคุณพ่อคุณแม่ไม่ต้องห่วงเลย J”
“แหน่ะๆ ต้องมีข้อแรกเปลี่ยนชัวร์” คุณแม่
-0- พวกท่านรู้
“ก็ไม่เชิงค่ะ ^^”
ฉัน คุณพ่อและคุณแม่พวกเราสนมนากันยาวมากก็ไม่ได้เจอกันตั้งหลายเดือน คิดถึงพวกท่านจะตายเป็นบ้า วันนี้ฉันมีความสุขมาก อาจจะมีความทุกข์หน่อยๆก็เอาเหอะดีใจดีได้รักษาน้องชายและได้คุยกับคุณพ่อ คุณแม่
[Dragon Talk]
หลังจากที่ผมคุยและสวีทกับยูกิมานานแล้ว ผมก็นั่งอยู่ที่สวนเหมือนเดิมแต่ผมอยู่คนเดียวจึงหยิบโทรศัพท์ออกจากเสื้อสูตรของผมเพื่อโทรหาคนที่อยู่เบื้องหลังของข่าวผมรู้ตั้งแต่มีข่าวออกแล้ว เพราะผมกับมันเราเป็นศัตรูคู่อาฆาตกัน ตอนเด็กๆพวกเราสนิทกันนะครับแต่พวกเราทะเลาะเกี่ยวกับธุรกิจและเรื่องอื่นๆผมกับมันจึงตัดขาดความเป็นเพื่อนและเป็นศัตรูกัน ผมกดเบอร์ที่ชื่อว่า ‘Nicraf’ ใช่ชื่อนี้ละ นิคราฟที่เป็นศัตรูของผม
“สวัสดีเพื่อนรัก...ไม่ใช่สิอดีตเพื่อนรัก ฮ่าๆๆๆ” นิคราฟ
“ฮ่าๆๆใช่ อดีต…ข่าวนั่นสนุกนะ ขอบใจมากไอนิคราฟ ฉันมีความสุขมากว่ะ ฮ่าๆๆขอให้มีความสุขนะ โรเมส” ผมพูดจบประโยคด้วยคำว่า ‘โรเมส’ และตัดสายทิ้งไป ‘โรเมส’ ชื่อนี้และครับทีทำให้ผมกับมันตัดเป็นเพื่อนกันเพราะพวกเรา
แอบชอบโรเมสมาตั้งแต่อนุบาลจนถึงมหาวิทยาลัย ผมกับมันสัญญากันว่าใครจีบโรเมสได้ก่อนคนนั้นต้องยอมแพ้ ฮ่าๆๆ ฟังน่าสนุกใช่มั้ยล่ะครับ พวกเราต่างไปตีสนิทแต่สุดท้ายโรเมสก็เลือกผมจนวันนั้นพวกเราไปเดตกันและโรแมสก็ให้ชวนนิคราฟไปด้วย ฟังดูไม่เหมือนเดตใช้มั้ละครับถูกแล้วเราไม่ได้ไปเดตผมชนะแล้วแต่ไม่ใช่ผมคือผู้พ่ายแพ้เพราะนิคราฟมันใช้วิธีสกปรกเพื่อที่จะเอาโรเมสเป็นของตัวเองและสิ่งที่ทำให้ผมตัดใจจากเธอได้ก็เพราะเธอก็หักหลังผม เธอกับไอนิคราฟมันเป็นแฟนกันตั้งแต่เราเริ่มท้ากันและที่ผมเล่นเกมมันก็เพราผมไม่รู้จนรู้ก็ตอนที่มันและเธอกำลังจูบกันในผับตอนที่ผมไม่อยู่ แต่ที่ผมรู้เพราะผมแกล้งจะไปห้องน้ำๆงครับเพราะผมเรื่อมสงสัย 2 คนนี้จึงแกล้งไปเพื่อจะดูว่าพวกเขาจะคุยอะไรกัน และตอนที่มันกับเธอจูบ
ผมก็เขาไปยืนแสดงตัวทันที
‘หึ เป็นตามที่ฉันคิดด้วย’ผม
‘ไม่จริงนะ ไม่จริงฉันไม่ได้เป็นสิ่งที่นายคิด’
‘หรอ แล้วไอทที่ปากต่อปากกันปะกี่มันอะไร ออกไปจากชีวิตฉันและเลิกกัน ส่วนแกไอนิคราฟเราตัดเป็นเพื่อนกัน สวสัดีและลาก่อนขอให้สมหวัง อดีตคนรักและเพื่อนรัก’
ประโยคนี้ผมจำได้แม่นเพราะพวกเราตัดขาดกันตั้งแต่วันนั้น และมันกับผมเราเป็นศัตรูเพราะ โรเมสและธุรกิจ…
[จบ]
1ความคิดเห็น