ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    • ฟอนต์ THSarabunNew
    • ฟอนต์ Sarabun
    • ฟอนต์ Mali
    • ฟอนต์ Trirong
    • ฟอนต์ Maitree
    • ฟอนต์ Taviraj
    • ฟอนต์ Kodchasan
    • ฟอนต์ ChakraPetch
Wonder Boys (Super Junior Yaoi)

ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5: Why Him? (ทำไมกัน?)

  • อัปเดตล่าสุด 18 มิ.ย. 64


  

เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดด


เสียงเปิดประตูทำลายความตกใจและความเงียบของประโยคที่ชายหนุ่มพูดได้เป็นอย่างดี ใบหน้าคมคายหันไปมองอาคันตุกะที่มาใหม่

 

อ่าว จารย์?”

 

คิมฮีชอล?!?!

 

ร่างบางยืนทำหน้างงๆอยู่หน้าประตูก่อนที่จะปิดประตูแล้วเดินเข้ามา คิมฮีชอลเดินผ่านผู้ชายที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ราวกับไม่รู้จัก มือเรียววางถุงพลาสติกไว้บนโต๊ะก่อนที่จะเดินเข้าห้องครัวไป

 

จารย์กินไรปะฮะ?”ร่างบางตะโกนถามเสียงใสราวกับลืมบทสนทนาเมื่อชั่วโมงก่อนในห้องปกครองกับร่างสูงไปเสียหมดแล้ว

 

แดกด้วย!

 

ซีวอนสะดุ้งอีกครั้งกับคำศัพท์ที่ชายหนุ่มใช้พูดกับร่างบางในครัว เพราะคำศักท์เมื่อครู่เป็นคำหยาบที่ผู้ปกครองไม่ควรใช้แม้แต่น้อย...

 

ร่างบางเดินออกมาจากห้องครัว มือเรียวทั้งสองข้างถือน้ำแดงใส่น้ำแข็งที่เจ้าตัวเพิ่งทำเมื่อครู่ออกมา

 

หาแดกเองสิ

 

ไม่ว่าเปล่ามือเรียวก็ยื่นน้ำแดงให้ซีวอนพร้อมกับสายตาเรียบๆแต่เย็นชาเล็กน้อยที่ส่งไปให้พร้อมกับประโยคที่ไม่ควรจะหลุดออกมาจากปากเวลาพูดกับผู้ปกครองแบบนี้

 

ชายหนุ่มสบถออกมาก่อนที่จะโยนหนังสือพิมพ์ลงบนโต๊ะแล้วเดินปึงปังขึ้นข้างบนไปเหลือเพียงฮีชอลและซีวอนเพียงสองคน

 

ซีวอนมองดูชายหนุ่มผู้สูงอายุไปจนขึ้นบันไดก่อนที่จะหันมามองร่างบางที่ทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ที่ชายหนุ่มเคยนั่งเมื่อครู่ด้วยสายตางุนงง

 

พูดแบบนี้กับพ่อได้ไงคิมฮีชอล”ร่างสูงถามเสียงเรียบ

 

 แทนคำตอบ ร่างบางหัวเราะร่าราวกับเป็นเรื่องตลกก่อนที่จะยกน้ำแดงขึ้นมาดื่มรวดเดียวจบ

 

ไอ้หมอนั่นไม่ใช่พ่อผม

 

ห้ะ?”

 

ช่างมันเหอะจารย์ ว่าแต่จารย์มาที่นี่ทำไม?”ร่างบางเปลี่ยนเรื่องพูด

 

คิดว่าเท่หรือไง โดดเรียนแบบนี้

 

ผมโดดเรียนเพราะผมมีเหตุผล

 

เหตุผลคืออะไร?”

 

ไม่มีคำตอบจากร่างบาง

  

คิดว่าเท่นักหรือไง คิดว่าเป็นนักเลงหรือไง? ถึงได้ทำตัวแบบนี้?”ร่างสูงเริ่มมีน้ำโหอีกครั้ง ฮีชอลถอนหายใจอย่างเหนื่อยออน

 

ร่างบางลุกขึ้นมาแล้วมองหน้าซีวอนอย่างเย็นชา

  

ผม แจจุง ดงแฮและซองมินไม่ใช่กุ๋ย ไม่ใช่นักเรียนที่ทำตัวเป็นนักเลง โดดเรียนไปเที่ยวเล่น...แต่ที่ทำไปเพราะมีเหตุผล

 

เหตุผลคืออะไรหละ? อยากทำเท่นักหรือไง?”ร่างสูงลุกขึ้นยืนบ้าง

 

จารย์รู้ไรปะ...ถ้าไม่มีพวกผมสี่คน โรงเรียนนี้คงกลายเป็นโรงเรียนช่างที่มีแต่คนคอยตีกันทุกวี่ทุกวัน

 

“...”

 

ง่ายๆเลยนะจารย์...พวกผมเป็นเหมือนตัวควบคุมไม่ให้นักเลงในโรงเรียนเราเลวไปกว่านี้ไง ที่ไม่มีเรื่องทะเลาะต่อยตีกันเพราะพวกผมคอยคุมพวกมันเอาไว้

 

ซีวอนนิ่งเงียบไปก่อนที่จะหัวเราะออกมาอย่างๆเบาๆเป็นเชิงสมเพชเล็กน้อย

 

จะให้ครูเชื่อได้ไงหละ? พฤติกรรมของพวกเธอเป็นแบบนี้จะให้ครูเชื่อได้ไงว่าพวกเธอเป็นคนคุมพวกนั้น”ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงสมเพชและเยาะเย้ย

 

ไม่มีปฏิกิริยาจากร่างบาง ไม่มีแม้แต่ความโกรธจากร่างบาง ฮีชอลยักไหล่แล้วกล่าวยิ้มๆ

 

ตามใจจารย์...ถ้าจารย์ไม่เชื่อผมก็ตามใจ

 

ฮีชอลเอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำแดงที่หมดแล้วของซีวอน บังเอิญเหลือเกินที่ร่างสูงเองก็จะหยิบเหมือนกัน มือหนาที่ช้าไปกว่ามือเรียวเพียงเสี้ยววินาทีกลายไปเป็นเกาะกุมมือเรียวที่ถือแก้วน้ำเอาไว้

 

ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นมาสบตา พลันหน้าอกด้านซ้ายของร่างสูงหล่อก็เต้นไม่เป็นจังหวะ

 

จารย์เคยได้ยินปะ? Action speaks louder than words...การกระทำสำคัญกว่าคำพูด...

 

มือเรียวอีกข้างเอื้อมมือมาเกาะมือหนาที่เกาะกุมมือตนออกไปซึ่งซีวอนเองก็มองตามและยอมปล่อยออกโดยง่ายทั้งๆที่ใจจริงอยากกุมต่อไป

 

 

เห็นแล้วจารย์จะรู้เอง

 

 


--------30%--------

 


คิมฮีชอลพักตำแหน่งแล้วโว้ย!!!!

 

หมายความว่าไงวะ?”

   

ก็พวกนั้นมันจะไม่มายุ่งกับวงการนักเลงแล้วไงเล่า คิมฮีชอล คิมแจจุง ลีดงแฮและลีซองมินหนะ!

 

เฮ้ย! จริงดิ?!!! จะได้ครองโรงเรียนแล้วโว้ยยยยยยยยย!!!!

 

บทสนทนาของเหล่านักเลงทุกคนทุกพวกในโรงเรียนดังขึ้นทุกส่วน

 

เรื่องที่ว่าคิมฮีชอล คิมแจจุง ลีดงแฮและลีซองมินปี4ห้องคิงนั้นได้ลาพักจากวงกางนักเลงในโรงเรียนนี้ทำให้เหล่านักเลงที่อยู่ภายใต้ความควบคุมของทั้งสี่คนต่างพากันดีใจ

 

และในที่สุด ก็ถึงเวลาการชิงเป็นที่หนึ่งของโรงเรียนอีกครั้ง!!!

  

 

 

อาจารย์ซีวอน แย่แล้วๆ!!!”เสียงหวานดังขึ้นพร้อมกับประตูห้องปกครองที่ถูกเปิดอ้าออกมา

 

ลีฮยอกแจ อาจารย์สอนวิชาเกาหลีแสนใจดี

 

และเป็นอาจารย์คนเดียวในโรงเรียนที่พวกฮีชอลไม่เคยโดดเรียนวิชาที่ฮยอกแจสอนเลยแม้แต่น้อย

 

อาจารย์ฮยอกแจครับ เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?”ร่างสูงหันมามองดูร่างเล็กที่หอบแฮกๆจากการวิ่งขึ้นมาจากตึก3มายังฝ่ายปกครองตึก4

 

นักเรียนตีกันที่หน้าตึก3!”

 

เท่านั้นแหละ ซีวอนก็กระโดดลุกจากเก้าอี้แล้ววิ่งปราดไปยังตึก3ทันทีโดยมีฮยอกแจวิ่งตามมาติดๆ

 


 

 

เฮ้ย เอาเลย เอาแม่งเลย!!!

 

เสียงนักเรียนเชียร์กันอย่างเมามันส์ ภายในวงล้อมของนักเรียนปี3นั้นมีนักเรียนปี3กำลังต่อยหน้านักเรียนปี2อย่างเมามันส์อยู่

 

ซีวอนที่เพิ่งมาถึงรีบแหวกวงล้อมของนักเรียนพวกนั้นออกมาแล้วตะโกนเสียงดังลั่น

 

หยุด!

 

ทุกคนหยุดการกระทำของตนแม้แต่คู่อริทั้งสองคนก็ยังหันมามองร่างสูง ใบหน้าคมคายโกรธจัดอย่างเห็นได้ชัด

 


พวกเธอสองคนตามครูมาเดี๋ยว...

 

อาจารย์ซีวอน มีเด็กโดดเรียนตรงโรงอาหารสิบคน!!!

 

เสียงของอาจารย์วิชาพละ คังโฮดงดังขัดร่างสูงขึ้นมา ซีวอนหันไปมองชายร่างใหญ่ยักษ์ก่อนที่จะหันขวับมามองนักเรียนทั้งสองคน

 

พวกเธอสองคน ทำความสะอาดห้องน้ำชั้น2ตึกปี2หนึ่งอาทิตย์!!

 

 



 

ง่ายๆเลยนะจารย์...พวกผมเป็นเหมือนตัวควบคุมไม่ให้นักเลงในโรงเรียนเราเลวไปกว่านี้ไง ที่ไม่มีเรื่องทะเลาะต่อยตีกันเพราะพวกผมคอยคุมพวกมันเอาไว้

 

ประโยคของร่างบางที่พูดกับตนเมื่อวานดังก้องขึ้นมาในหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า ร่างสูงทิ้งตัวลงบนโซฟาสีขาวในห้องปกครองซึ่งเป็นห้องทำงานของตนอย่างเหน็ดเหนื่อย

 

จะไม่ให้เหนื่อยได้ไงหละ?!?! ก็เพราะเขาต้องวิ่งไปตึกนู้นที ตึกนี้ที

 

มีเด็กทะเลาะต่อยตีกันแทบทุกที่ มีเด็กโดดเรียน บางคนจับได้บางคนจับไม่ได้...

 

ราวกับนักเรียนทุกคนจงใจแย่งกันเป็นที่หนึ่งของโรงเรียนนี้

 

จารย์รู้ไรปะ...ถ้าไม่มีพวกผมสี่คนโรงเรียนนี้คงกลายเป็นโรงเรียนช่างที่มีแต่คนคอยตีกันทุกวี่ทุกวัน

 

แสดงว่าพวกนายสี่คนเป็นที่หนึ่งของโรงเรียนสินะ...

 

เหนื่อยเป็นบ้า!”เสียงของยุนโฮดังขึ้นทำให้ซีวอนเหลือบมามอง ร่างสูงที่เพิ่งเข้ามาใหม่ทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ทำงานของเขาแล้วมองซีวอนอย่างเหนื่อยๆ

 

ยังดีนะ วันนี้ฉันไม่มีสอน”ยุนโฮถอนหายใจ

  

เออ! วันนี้ฮีชอลเข้าเรียนวิชานายป่าว?”ร่างสูงถาม ดวงหน้าคมคายของยุนโฮเงยหน้าขึ้นมามองก่อนที่จะพยักหน้า

 

เข้าเรียนทั้งสี่คนเลย...แต่ก็ยังกวนตีนเหมือนเดิม สงสัยตอนนี้เรียนคาบของไอ้คยูฮยอนมันอยู่”ยุนโฮพูดอย่างเหนื่อยอ่อน

 

คิมฮีชอล...วันนี้ฉันยังไม่เห็นหน้านายเลย

 

ทีตอนอยากเจอหน้า...ทำไมถึงแทบบ้าเลย...ทำไมนายถึงไม่มากวนประสาทฉันหละ

 

...ว่าแต่ ความรู้สึกนี่มันอะไรกันฟะ?!.

 

ก่อนที่ความเงียบจะเข้าคลุม ยุนโฮก็กระเด้งตัวออกมาจากเก้าอี้ทำงาน

 

วันนี้ไปผับกันซีวอน

 

“=____=^ ไม่มีรมณ์

 

ง่าาาาา...ปกตินายต้องเป็นคนแรกเลยนะที่ไปอะซีวอน”ยุนโฮพูดอย่างงงๆกับเพื่อนซี้สุดๆของตน

 

สองอาทิตย์ที่ผ่านมาเนี่ย...มึงเปลี่ยนไปนะซีวอน”ยุนโฮเปลี่ยนไปใช้สรรพนามที่เขามักจะใช้กับซีวอนก่อนที่จะมองหน้าซีวอนหวังจะเอาคำตอบ

 

ร่างสูงถอนหายใจแล้วลุกขึ้นนั่งให้เรียบร้อยกว่านี้

 

กูก็ไม่รู้หวะ...ว่ากูเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่...

 

 สองอาทิตย์ที่ผ่านมา...กลับบ้านเร็วทุกวัน

 

สองอาทิตย์ที่ผ่านมา...ไม่ไปเที่ยวผับกลับดึกเลย

 

สองอาทิตย์ที่ผ่านมา...ไม่ไปนอนกับผู้หญิงหรือใครคนไหนเลย

 

แต่ที่แน่ๆสาเหตุที่เขาเปลี่ยนไปมีเพียงสาเหตุเดียวเท่านั้น...

 

 คิมฮีชอล

 

 

 

 

 

หลังจากที่วันอังคาร ซึ่งเป็นวันที่ร่างบางและพรรคพวกประกาศพักจากวงการนักเลงแล้ว โรงเรียนก็เหมือนเข้าสู่ยุคมืดทันที

 

ทุกตารางพื้นที่จะมีแต่เรื่องตลอดเวลา นักเลงหลายๆแก็งในโรงเรียนนี้มักจะมีเรื่องต่อยตีกันเพื่อแย่งเป็นที่หนึ่งของโรงเรียนนี้แทนพวกฮีชอล

 

ซีวอน คยูฮยอน ยุนโฮ และคิบอมต่างพากันปวดหัวกับเรื่องพวกนี้ เพราะไม่ว่าทั้งสี่คนจะทำวิธีไหนแล้วก็ตาม เหล่านักเรียนพวกนั้นก็ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดเลยแม้แต่น้อย

 

พรุ่งนี้วันศุกร์แล้วโว้ยยยยยยยยย!!!”เสียงหวานของร่างบางตะโกนดังลั่นหน้าประตูโรงเรียนอย่างไม่เกรงใจใคร ตอนนี้เป็นช่วงเลิกเรียนทำให้มีคนน้อยอยู่

 

พี่ฮะ แต่ว่าที่พี่ทำแบบนี้...พี่ไม่สงสารพวกอาจารย์เขาบ้างเลยเหรอฮะ”เสียงใสแจ๋วของคิมเรียววุคน้องชายต่างพ่อของตนดังขึ้น ใบหน้าหวานหันมามองร่างเล็กข้างๆตน

 

พี่ก็รู้ว่าถ้าพี่พักจากวงการเมื่อไหร่ โรงเรียนมันจะย่ำแย่เข้าไปใหญ่...พี่ไม่คิดจะไปช่วยพวกอาจารย์เลยเหรอ?”

 

คิมเรียววุคมองหน้าพี่ชายของตน ร่างบางถอนหายใจก่อนที่จะตอบออกมา...

 

พี่จะยอมช่วยก็ต่อเมื่อ ไอ้พวกชเวซีวอนนั้นมันเชื่อและขอร้องพี่

 

 

 



--------65%--------




 

 

เฮ้ย เดี่ยวๆกันไหมสาดดดด?!”เสียงโหดๆของนักเลงคนหนึ่งดังขึ้น ร่างสูงที่เดินผ่านซอยแคบๆรีบหยุดเดินแล้วเดินกลับมาทันที

 

ก็บอกแล้วไงว่าขอโทษ ไม่ได้ยินหรือไง!”เสียงกวนๆแต่สั่นเล็กน้อยดังขึ้นบ้าน ร่างสูงรู้ทันทีว่าเป็นนักเรียนของตน

  

ทำอะไรกันหนะ?!?!”ร่างสูงตวาดลั่นพร้อมกับเดินเข้ามาในซอลอันคับแคบนั่น ภายในซอยมีนักเลงหนุ่มอยู่สิบกว่าคน ร่างสูงเคยเห็นอยู่เหมือนกันเพราะพวกนี้เป็นนักเลงแถวๆโรงเรียน

 

ตรงข้ามกับพวกนั้นมีนักเรียนปี2ยืนอยู่คนเดียวอย่างกล้าๆกลัวๆ ดูท่าคงจะไปมีเรื่องแล้วโดนลากเข้าซอยเพื่อโดนรุมตื้บแน่ๆ

 

อาจารย์ซีวอน!

 

เธอหนีไปได้เลย เดี๋ยวทางนี้ครูจัดการให้นะ”โดยไม่ต้องรอคำตอบ นักเรียนชายคนนั้นก็หายหัวหนีไปเสียแล้วเหลือไว้แต่ร่างสูงกับนักเลงนักสิบ

 

แกเป็นใคร”ชายหนุ่มร่างกำยำถามเสียงดัง

 

ไม่จำเป็นต้องรู้”ร่างสูงตอบเสียงเรียบ ดวงตาคมเข้มมองเหล่านักเลงพวกนั้นอย่างเหยียดหยามเล็กน้อย

 

ไอ้ห่านี่ กวนตีนชิบเป๋ง ไปเว้ย รุมมัน!

 

 ชิส์...หมาหมู่”ร่างสูงพึมพำก่อนที่จะโยกตัวหลบหมัดจากพวกลูกน้องแล้วใช้เข่ากระทุ้งท้องจนลูกน้องคนนั้นจุก

  

ซีวอนต่อสู้กับเหล่าลูกน้องพวกนั้นอย่างค่อนข้างลำบากเพราะร่างสูงมีปัญหาอยู่ นั่นก็คือนักเลงพวกนี้ตายยากเหลือเกิน เมื่อล้มไปก็ลุกขึ้นมาใหม่

 

แถมยังอยู่คนเดียว กำลังก็ยิ่งหดลงไปเรื่อยๆ ซีวอนเริ่มเหนื่อยในการหลบและตอบโต้...

 

สุดท้ายน้ำน้อยก็ย่อมแพ้ไฟ

 

ร่างสูงที่เคยดูดีบัดนี้เต็มไปด้วยบาดแผลจากการต่อสู้ ใบหน้าคมคายมีเลือดออกที่มุมปาก ซีวอนล้มตัวลงอย่าเหนื่อยอ่อนก่อนที่จะหน้าหันเพราะโดนเตะเข้าที่หน้าจากหนึ่งในนักเลงพวกนั้น

 

ตายแน่มึง!”ชายหนุ่มร่างกำยำที่เป็นหัวหน้าตะโกนลั่น

 

ร่างสูงรีบโยกตัวหลบลูกถีบก่อนที่จะลุกขึ้นมา แล้วพาร่างอันบาดเจ็บหนีไป

 

น่าแปลกที่ขายาวของซีวอนวิ่งไปตามทางที่อยู่ของคนๆนั้น

 

 

 

 

 

 

 

ตุบบบบบบบบบบ

 

ชเวซีวอนทิ้งตัวลงบนประตูบ้าน หลังแกร่งพิงประตูอย่างเหนื่อยอ่อน

 

เอี๊ยดดดดดดดดดดดดด...

 

ตุบบบบบบบบบบ

 

หลังของร่างสูงทีเคยพิงประตูกลายเป็นพิงอากาศไปเมื่อประตูโดนเปิด ซีวอนล้มลงไปกองกับพื้น ใบหน้าคมคายมองไปยังใบหน้าของคนที่เปิดประตูที่ก้มลงมองตนอย่างงุนงงไม่แพ้กัน

 

จารย์ ไปฟัดกับหมาที่ไหนมาหนะO_O?”เสียงหวานดังลั่นขึ้นมาทันทีที่จ้องหน้ากันสักพัก คิมฮีชอลตะโกนลั่นออกมาด้วยน้ำเสียงที่ห่วงใยโดยไม่ปิดบัง

 

มาๆ จารย์เข้ามา ผมช่วย มาๆ”ร่างบางไม่ว่าเปล่าก็ช่วยพยุงร่างสูงเข้าบ้านไป มือเรียวโอบสะโพกของร่างสูง มือแกร่งโอบไหล่บางของฮีชอลเข้าบ้านไป ก่อนที่จะทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวเก่า


น่าแปลก...ที่นึกถึงฮีชอลเป็นคนแรก

 

น่าแปลก...ที่อุ่นใจและดีใจเมื่อเจอหน้าฮีชอล

 

น่าแปลก...ที่ขาพามาหน้าบ้านฮีชอล

 

น่าแปลก...ที่เป็นฮีชอล

  

จารย์ไปมีเรื่องกับใครเหรอ?”ร่างบางถามเสียงหวานพลางยื่นแก้วน้ำมาให้ ซีวอนรับมาแล้วยกขึ้นดื่มอย่างหิวกระหายแทนคำตอบ

 

ฮีชอลทิ้งตัวนั่งลงข้างๆร่างสูงก่อนที่จะพิจารณามองร่างสูงและบาแผลตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างละเอียดถี่ถ้วน ร่างบางลุกขึ้นยืนแล้วตรงดี่ไปยังห้องครัว

 

ไม่กี่อึดใจก็เดินกลับมาพร้อมกับอุปการณ์ทำแผล ซีวอนสะดุ้งเล็กน้อยแล้วรีบชักมือกลับเมื่อมือเรียวนั่งลงข้างๆตนแล้วจับมือหนาของตนมา

 

พักรบแล้วมาทำแผลก่อนเหอะจารย์^^”ฮีชอลพูดอย่างอารมณ์ดี มือเรียวบรรจงทำแผลให้อย่างอ่อนโยนโดยมีร่างสูงให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี

 

จารย์ก็เก่งน้า อัดพวกมันซะน่วม”ฮีชอลเปรยออกมาเบาๆ

 

ร่างบางทำแผลให้ร่างสูงจนหมด เหลือเพียงแค่ใบหน้าอย่างเดียวเท่านั้น มือเรียวเอื้อมมือจะไปหยิบสำลี...

 

ปัง ปัง ปัง ปัง!!!

 

เฮ้ย ออกมา กูรู้นะว่ามึงอยู่ในนี้! ออกมาเว้ย กูจะฆ่ามึง ไอ้สัตว์!”เสียงของหัวหน้าแก็งนักเลงที่ซีวอนไปมีเรื่องดังขึ้นมาเพร้อมกับกำปั้นของเจ้าของเสียงที่ทุบเข้าประตู

 

 ร่างบางหันไปมองซีวอนเรียบๆ

 

คนที่ทำจารย์ คนนั้นปะ?”ใบหน้าคมคายพยักหน้า ฮีชอลสบตาร่างสูงก่อนที่จะสบถออกมา มือเรียวโยนสำลีลงกล่องแล้วกระโจนออกจากโซฟาตรงตรี่เข้าห้องครัวไป

 

ฮีชอลO_O?!?!”

  

ซีวอนร้องลั่นเมื่อร่างบางเดินออกมาพร้อมกับมีดอีโต้ในมือซ้าย เจ้าของชื่อที่กำลังรำคาญและยั้วะจัดกับเสียงของคนหน้าประตูเดินตรี่ไปแล้วเปิดประตูก่อนที่จะถีบโครมคนที่ตะโกนร้องเสียงดังหน้าประตูให้

 

โครมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!

  

ชายหนุ่มร่างกำยำลงไปกองกับพื้น ลูกน้องทุกคนหันหน้าไปมองลูกพี่แล้วหันกลับไปมองร่างบางหมายจะเอาเรื่องแต่ใบหน้าของทุกคนกลับซีดทันที

 

เพราะคนที่ถีบลูกพี่เขาคือคิมฮีชอล!

  

นักเรียนห้องคิงปี4ที่ลือกันให้แซ่ดว่าแสบและร้ายที่สุดในโรงเรียน คนที่คุมพวกนักเลงในโรงเรียนนี้และชักใยหลังม่านดำของโรงเรียน

 

บวกกับมีดอีโต้ในมือของร่างบางทำให้ไม่มีใครกล้าหือ

 

ออกไป”ร่างบางพูดเรียบๆ คนที่เหลือต่างพากันมองหน้ากันอย่างหวาดกลัว ผู้ที่ถูกถีบลุกขึ้นมามองร่างบางอย่างกลัวๆ

 

 กูบอกให้มึงออกไปไอ้เวร!”ร่างบางไม่ว่าเปล่าก็ใช้มือเรียวที่ถืออีโต้อยู่ชี้ไปทางซ้ายเป็นเชิงไล่

 

อีกอย่าง พวกมึงห้ามทำอะไรผู้ชายคนนี้เด็ดขาด!”มือเรียวอีกข้างคว้าคอเสื้อของชายหนุ่มลูกพี่มาแล้วเบ้หน้าไปทางซีวอนที่นั่งมองอย่างอึ้งๆ

 

ขอโทษสิ!”ฮีชอลตวาดลั่น เหล่านักเลงที่เคยดูน่ากลัวกลับกลายเป็นกลัวร่างบางหัวหด ทุกคนโค้งตัวทำมุม90องศาแล้วพูดพร้อมเพรียงกันกับซีวอนว่า

 

ขอโทษครับ!”พูดจบก็เผ่นออกไปจากที่นี่ทันที

 

ฮีชอลปิดประตูบ้าน เอาอีโต้ไปเก็บแล้วเดินมาทิ้งตัวข้างๆซีวอนอีกครั้ง

 

จารย์อยากให้ผมช่วยจารย์ปราบพวกนักเลงในโรงเรียนเราหรือเปล่า?”ร่างบางถาม ใบหน้าหวานมองไปข้างหน้าอย่างเหม่อลอย ดวงตาคมเข้มของร่างสูงหันมามองฮีชอล

 


ก็อยาก...

 

จารย์บอกก่อนว่าเชื่อผม

 

โดยไม่ลังเล มือหนาคว้าหมับเข้าที่มือเรียวแล้วบีบแน่น ฮีชอลเหลือบมองแล้วอมยิ้ม

  

ฉันเชื่อนาย

  

ร่างสูงเปลี่ยนสรรพนามโดยที่ตนไม่ได้ตั้งใจ ร่างบางเองก้อึ้งอยู่เล็กน้อยกบสรรพนามของซีวอนที่กุมมือตนอยู่ ใบหน้าหวานหันหน้ามามองแล้วฉีกยิ้มอย่างอ่อนโยน

  

ก็แค่นั้น

  

 

 

 

 

จารย์ใช้ห้องผมก็ได้ฮะ เดี๋ยวผมไปนอนห้องเรียววุคเองก็ได้

 

คิมเรียววุค? ปี2ื ห้องคิง น้องเธอเหรอ?”ร่างสูงถาม

 

ใบหน้าหวานพยักหน้าเป็นคำตอบ

 

อันที่จริง ไม่ใช่น้องแท้ๆกันหรอกฮะ เรียววุคเป็นน้องที่เกิดกับแม่และไอ้หมอนั่นหนะฮะ

 

ร่างสูงที่นั่งลงบนเตียงสีขาวในห้องเล็กๆมองร่างบางที่ยืนพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย มือหนาคว้าข้อมือบางของฮีชอลแล้วดึงเข้ามาให้อยู่บนตักของตน

 

ฮีชอลนึกด่าตัวเองในใจที่ยอมไปนั่งบนตักแกร่งของซีวอน มือหนาโอบกอดร่างบาง

 

น่าแปลกที่รู้สึกว่าอ้อมกอดนี้มันช่างอบอุ่น...

 

น่าแปลกที่ไม่ขัดขืน...

 

น่าแปลกที่เป็นซีวอน...ที่ทำให้ใจเต้นแรง...

 

อันที่จริงแล้ว...แม่ไม่ใช่แม่แท้ๆของผมหรอกฮะ”ร่างบางพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

 

ซีวอนเอาหน้ามาเกยตรงไหล่บางของฮีชอล มือหนากระชับอ้อมกอดเป็นเชิงปลอบโยน ร่างสูงรู้สึกถึงไหล่บางของร่างบางที่ตนกอดอยู่นั้นสั่นเล็กน้อย

 

ผมเป็นเด็กกำพร้า

 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ตอนหน้า...
ค้างแน่ๆ! รับประกัน*!!
๕๕๕๕
เพราะว่าวอนจะอะจึ้ก อะจึ้กกับอิเจ้
ไม่ใช่NC แต่เกือบๆNC
ติดตามๆๆๆ ๕๕๕๕

TB
ติดตามเรื่องนี้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน

ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

5ความคิดเห็น

กำลังโหลด...

5ความคิดเห็น

กำลังโหลด...
×
แทรกรูปจากแกลเลอรี่ - Dek-D.com
L o a d i n g . . .
x
เรียงตาม:
ใหม่ล่าสุด
ใหม่ล่าสุด
เก่าที่สุด
ที่กำหนดไว้
*การลบรูปจาก Gallery จะส่งผลให้ภาพที่เคยถูกนำไปใช้ถูกลบไปด้วย

< Back
แทรกรูปโดย URL
กรุณาใส่ URL ที่ขึ้นต้นด้วย
http:// หรือ https://
กำลังโหลด...
ไม่สามารถโหลดรูปภาพนี้ได้
*เมื่อแทรกรูปเป็นการยืนยันว่ารูปที่ใช้เป็นของตัวเอง หรือได้รับอนุญาตจากเจ้าของ และลงเครดิตเจ้าของรูปแล้วเท่านั้น
< Back
สร้างโฟลเดอร์ใหม่
< Back
ครอปรูปภาพ
Picture
px
px
ครอปรูปภาพ
Picture