ลำดับตอนที่ #5
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ในที่สุด.. เธอก็เกลียดฉัน..
ผ่านไปแล้ว 2 อาทิตย์ สำหรับการฟื้นตัวของฮาจิรุ เธอเองก็เริ่มจะเดินได้เป็นปกติแล้ว โดยมีมิสุกิ ชิโรดะ และเหล่าแฟนคลับมาเยี่ยมแทบทุกวัน แต่ทุกคนต่างลืมไปแล้วว่า... อาทิตย์หน้าจะสอบแล้ว!!
"นี่ มิสุกิ.." ฮาจิรุร้องเรียกเพื่อนรักของตนเอง
"มีอะไรหรอ.. ฮาจิรุ" "ขอยืมสมุดจดได้มั้ย..." "อ๋อ! ได้สิ! เดี๋ยวจะหยิบให้นะ.. วิชาอะไรหรอ.." มิสุกิพูดพลางรื้อกระเป๋านักเรียน
"ทุกวิชาที่เธอมีอยู่ตอนนี้น่ะ.." "หา! เธอจะอ่านหมดแน่หรอ.. อ่านทีละวิชาดีกว่ามั้ง.." "บอกว่าอ่านได้ก็อ่านได้สิ.." ฮาจิรุเริ่มหน้ามุ่ย
"อะ! ก็ได้! ตอนนี้มีวิชาสังคม ภาษาอังกฤษ สุขศึกษา แล้วก็คณิตนะ.." มิสุกิยื่นสมุดทั้งหมดให้ "เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะเอาวิทย์ การงาน แล้วก็ประวัติศาสตร์มาให้ละกัน..."
"ขอบคุณนะ.. แล้วภาษาญี่ปุ่นล่ะ? ไม่เอามาด้วยหรอ?" ฮาจิรุรับสมุดมา พร้อมยิงคำถามใส่ "ก..ก็.. มันง่ายนี่นา เก่งๆอย่างฮาจิรุก็น่าจะทำได้อยู่แล้วนี่" ตอบอย่างมีพิรุธ
"ไม่ใช่เธอไม่ได้จดหรอ เธอหลอกฉันไม่ได้หรอก.." ฮาจิรุจับโกหกได้ทันที "ก็มันง่ายนี่ ฉันก็เลยไม่ได้ตั้งใจ..จ..จด" "มันน่านัก" ฮาจิรุเขกหัวมิสุกิไปเบาๆที
"โอ๊ย!! ฉันไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ เลิกเขกหัวฉันได้แล้ว! แข็งแรงแบบนี้ไปเรียนได้แล้วมั้ง!" มิสุกิแขวะใส่
"ก็อ่อนแอแบบนี้ไง ฉันถึงต้องคอยปกป้องตลอด นี่เบาๆเองนะ.." ฮาจิรุแขวะกลับ
"ฉันไม่ได้อ่อนแอนะ! ฉันจะไปแล้ว! ฉันเกลียดฮาจิรุที่สุดเลย!" มิสุกิพูดพลางหยิบกระเป๋าแล้วเดินไปที่ประตู
"นั่นมันต้องเป็นฉันที่พูดไม่ใช่หรอ! เออ! ก็ไม่ได้ขอให้อยู่นี่นา ชิ!" พูดจบก็เสียบหูฟังและพยายามไม่สนใจคำพูดของอีกฝ่าย..
"ฉันจะไปจริงๆแล้วนะ! ฮึ! พรุ่งนี้จะไม่เอาสมุดมาให้แล้ว! ไม่มาเยี่ยมด้วย! เลิกเป็นเพื่อนกันเลย!!" พูดจบก็เดินตึงตังออกไป.. ทิ้งให้ฮาจิรุโดดเดี่ยวอีกครั้ง
"สุดท้ายก็ไม่ได้เอาสมุดคืนไปสินะ.." ฮาจิรุพึมพำเบาๆ "เดี๋ยววิชาอื่นยืมชิโรดะเอาก็ได้.." ฮาจิรุเอนตัวลงนอน แต่เธอก็หลับไม่ลง เมื่อนึกถึงภาพเหตุการณ์เมื่อตะกี้
นี่เรา.. ถูกมิสุกิ.. เกลียดเข้าซะแล้วหรอ..
พอคิดไป.. น้ำใสๆก็เริ่มไหลลงมาจากเบ้าตา.. เป็นความอ่อนแอภายใต้ความแข็งแกร่งที่ทุกคนเห็น.. มีเพียงไม่กี่คนที่จะส่งผลให้เธอแสดงความอ่อนแอได้ หนึ่งในนั้นก็คือเพื่อนรักคนนี้ของเธอ... ผู้ซึ่งป่าวประกาศไปเมื่อสักครู่ว่า... เกลียดเธอ
"ฮึก..ฮือๆ ฮึก ฮึก" เสียงสะอื้นดังมาจากสาวน้อยผู้เข้มแข็ง เป็นภาพที่หาได้ยากมาก แต่เสียงสะอื้นต้องหยุดลง เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู...
แอ๊ด...
To be continued...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น