Puzzle Game เกมส์ปริศนา.. ท้าความตาย

ลำดับตอนที่ #5 : กลุ่ม 1

          กลุ่ม 1

          "อืม..." ซินโดรมค่อย ๆ ปรือตาขึ้นมาแต่ก็ต้องตกใจกับสถานที่ที่ตัวเองอยู่จนแหกปากซะลั่น "อะ.. วะชะเฮ้ย ! ที่ไหนวะ ? ? อุ้บ !" มั่วและแด็กก้าถึงกับสะดุ้งโหยงแล้วหันมามองเค้าเป็นตาเดียวที่ดูแล้วอำมหิตอย่างรุนแรง เล่นเอาซะซินโดรมปิดปากเกือบไม่ทัน

          "อีตาบ้า ! มันหนวกหูนะยะ ! จะตะโกนหาอะไรยะ ! คนกำลังหลับ !" มั่วโวยใส่ซินโดรมไปครู่หนึ่งจนไม่สังเกตสถานที่ว่าที่นี่คือที่ไหน ? ดูเหมือนว่าเธอจะนึกว่าเป็นที่บ้านล่ะมั้ง ?

          "เอิ่ม.. เลิกโวยวายแล้วมองดูสถานที่ก่อนเหอะนะ" แด็กก้าสะกิดมั่วให้มั่วมองบรรยากาศรอบ ๆ

          "เอ๋ ? อ่า.. อ๋า.. ? ที่นี่ที่ไหนฟร้าาาาา ! !" มั่วลองมองดูรอบ ๆ แล้วก็ตกใจจนแหกปากเต็มสตรีม

          "อืม.. อืม.." มะเน็ตครางออกมาเบา ๆ แล้วก็พลิกตัวไปอีกฝั่งเพื่อหนีเสียงของมั่วและหลับต่อ ทุกคนมองเธอด้วยสายตาว่า 'นี่ She เธอยังมีกะใจมาหลับอีกหรอ ?'

          "ตื่นได้แล้ว.. ยัยทึ่ม" แด็กก้าเอาเท้าเขี่ยมะเน็ตแต่ก็ไม่เป็นผล "ถ้าไม่ตื่นฉันจะให้ยัยมั่วนิ่มพังไอแพดที่อยู่ในกระเป๋าของเธอนะ" แด็กก้าพูดด้วยน้ำเสียงเย็น ๆ มะเน็ตสะดุ้งเฮือก ! แล้วรีบนั่งคุกเข่าทันที

          "ขอโทษ ๆ ๆ ๆ ฉันผิดไปแล้ว ! ให้อภัยด้วย ขอโทษ ๆ ๆ ๆ ๆ อย่าเลยนะ ได้โปรด ! ขอโต้ดดด ~" มะเน็ตขอโทษแด็กก้าเป็นชุด ก็เพราะมั่วน่ะมีพลังที่สามารถทำลายโต๊ะไม้พังแตกละเอียดได้เลยที่เดียวเชียว แล้วไอแพดนี่จะเหลือเรอะ ?

          "เออ.. ดีมาก ๆ เชื่อฟังฉันซะ ! ไม่งั้นไอแพดเธอกลายเป็นฝุ่นแน่.. แม้แต่อุปกรณ์ช่างต่าง ๆ ที่เธอใส่กระเป๋าสะพายหลังตลอดเวลาก็ช่วยไม่ได้หรอกย่ะ !" แด็กก้ายิ้มอย่างผู้ชนะเล่นเอามะเน็ตน้ำตาตกเลย ไอแพดเครื่องเป็นหมื่นเชียวนะถ้าน้ำตาไม่ตกก็แปลกแล้ว.. ขนาดไรท์เองแต่บีบีตกอ่างยังจะลงแดง ชักดิ้นชักงอเลยก็ไรท์กลัวป๊าว่าอ่ะ

          ตื้ดดดด ! ตื้ดดดดดด ! !

          "หืม ? เมลเข้า ?" มะเน็ตถอดกระเป๋าออกจะหลังแล้วหยิบไอแพดออกมาดู "จริงด้วย"

          "ไหน ๆ" มั่วยื่นหน้าเข้าไปดู

          "ใครส่งมาอ้ะ ? มะเน็ต" แด็กก้าถามมะเน็ต

          "ไม่รู้สิแต่เมลชื่อว่า Puzzle_96@hotmail.com อ่ะ.. ไม่รู้จักเลยอ่ะ ใครเนี่ย ?" มะเน็ตเลิกคิ้วแล้วจิ้มเข้าไปดูข้อความ

          "เขียนว่าอะไรหรอ ?" ซินโดรมที่จู่ ๆ ก็โผล่ราวมากับผีเล่นเอาทั้ง 3 สาวสะดุ้งเฮือก ! แล้วมองหน้ากันพร้อมคิดในใจว่า 'ไอหมอนี่.. แปลกไม่พอยังผลุบ ๆ โผล่แบบผีอีก' ซินโดรมเลิกคิ้วเล็กน้อยแล้วก็พูดมาว่า "มีอะไร ? ทำไมไม่อ่าน ? อ่านสิ"

          "อะ.. อืม" มะเน็ตที่ได้สติคนแรกพยักหน้าและเริ่มอ่าน "สวัสดี คุณคงไม่รู้จักเราหรอกนะแต่นั่นมันไม่ใช่เรื่องสำคัญ เรื่องที่เราจะมากล่าวคือเรื่องที่พวกคุณต้องรู้และสำคัญมาก เราจะเริ่มกล่าวแล้วนะ.." มะเน็ตหยุดอ่านไปก่อนแล้วหยาดน้ำใส ๆ ก็ร่วงลงมาจากตาเธอ.. "แด็กก้าช่วยอ่านแทนทีได้มะ ? ฮึก ๆ"  เธอรู้ทั้งหมดแล้วแต่เธอคงจะอ่านไปร้องไปคงไม่ดีหรอกนะ ว่าแล้วเธอก็ได้ยื่นไอแพดให้แด็กก้า แด็กก้าพยักหน้าแล้วรับไอแพดมาจากมะเน็ตแล้วเริ่มอ่านต่อ

          "ตอนนี้พวกคุณอยู่ในโรงพยาบาลร้าง มีบรรยากาศที่เงียบ และวังเวง มีวิญญาณ ซอมบี้ สิ่งที่เราอยากให้คุณทำคือกำจัดซอมบี้ให้หมดโรงพยาบาล แล้วหาทางออกจากนั้นคุณก็จะได้กลับสู่โลกของคุณ ส่วนใครที่ตายไปก็จะได้กลับมามีชีวิตคือครั้ง ระยะเวลาของคุณคือ 1 สัปดาห์ หากทำไม่สำเร็จคุณจะกลายเป็นอาหารของซอมบี้ ขอให้สนุก..." พอแด็กก้าอ่านจบทุกคนรวมถึงตัวเธอได้ร้องไห้ออกมา ยกเว้นซินโดรมที่กลั้นเอาไว้ แด็กก้ารีบปาดน้ำตาแล้วเอาไอแพดใส่กระเป๋าใส่ของมะเน็ต

          "โถ่เว้ย ! บัดซบเอ้ย !" ซินโดรมสบถออกมาด้วยความหงุดหงิด และโมโห

          "บ้าจริง.." มั่วพูดขึ้นมาพร้อมกับปาดน้ำตาของตัวเองลวก ๆ

          "มัวแต่ฟูมฟายจะมีอะไรเกิดขึ้น ! ลงมือทำซะสิ พวกเราต้องรอดแน่นอน ! !" แด็กก้าพูดให้กำลังใจเพื่อน ๆ เรียกพลังความฮึด ถึก (?) ของเพื่อน ๆ ได้อย่างดีเลย

          "นั่นสิ ! ถูกอย่างแด็กก้าพูดอ่ะแหละ มา ! พวกเรารวมพลัง" มะเน็ตรีบพูดออกมาทุกคนมองหน้ากันอย่างเข้าใจ แล้วตะโกนออกมาว่า....

          "ไฟต์โตะ ! ! ! ! !"


จบไปละ.. กับกลุ่มที่ 1
ยังเหลืออีก 3 กลุ่ม ; w ; คอยนิดมันตัน !
ซานอัพนะฮะ ! 
ป.ล. ถึงบางคนจะไม่อยู่กลุ่มนี้ก็เม้นเหอะ = w =