[Fic SJ&AS&SNSD]Funny Cooking หอพักอลวน...คณะกรรมการอลเวง

ลำดับตอนที่ #5 : Funny Cooking :: ตอนที่ 4

หอพักอลวน...คณะกรรมการอลเวง

ตอนที่ 4

                หน้าโรงเรียนหญิง(ต่อจากตอนที่แล้ว)

                หลังจากที่ชินดงซึ่งได้เจอน้องสาวแล้วทิ้งคังอินต้องโดนรุมอยู่คนเดียว ไม่นานนักคนที่คังอินหมายจะเจอก็เดินออกมาพอดี

                “คุณคือ เรนะ สินะครับ ^^” คังอินรีบวิ่งไปดักหน้าเรนะและทักทายทันที

                “นายเป็นใคร” เรนะถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา เพราะเป็นครั้งแรกที่เธอได้รู้จักคนคนนี้

                “แหมตัวจริง สวยกว่าในรูปอีกนะเนี่ย” คังอินพูดโดยไม่สนใจคำถามของคนตรงหน้า

                “ฉันถามว่านายเป็นใคร”

                “อยากรู้หรอ ว่าฉันเป็นใคร” คังอินเปลี่ยนเป็นโหมดเย็นชา(?)บ้าง

                “ถ้าไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูด แต่ช่วยถอยหน่อยได้มั๊ยฉันจะกลับบ้าน” เรนะพูดพร้อมจะหลบไปอีกทางแต่ก็ไร้ผล

                “ฉันชื่อคังอิน จำชื่อนี้ไว้ให้ดีนะ เพราะเราจะได้เจอกันอีกนาน จำให้ดีละ ^o^” คังอินแนะนำตนเองจากนั้นก็วิ่งออกจากตรงนั้นทันที

                “คังอินหรอ ชิ คงไม่ได้เจอกันอีกแล้วล่ะนะ” เรนะบ่นกับตัวเองเบาๆ

                ระหว่างที่ยูริ และ ยุนอากำลังกลับบ้าน

                “ยูริ ขอบใจนะที่วันนี้มาเพื่อนซื้อของน่ะ ^^”

                “ไม่เป็นไรอะ” ยูริบอกปัดตามแบบฉบับคนปากแข็ง แต่นั่นก็ทำให้ยุนอารู้สึกได้ว่ายูริเป็นห่วงตนนั่นเอง

                “ไปสวนสาธารณะกันนะ ^^” ยุนอาไม่รอคำตอบจากยูริ แต่กลับจูงมือยูริไปทันที

                สวนสาธารณะ

                “เดี๋ยวฉันไปซื้อน้ำก่อนนะ ยูรินั่งตรงนี้ละกัน ^^”

                “ดะ เดี๋ยว” ยูริทำท่าเรียกแต่ก็ไม่ทัน “เฮ้อ กะจะฝากซื้อน้ำส้มซะหน่อย”

                ด้านยุนอาในระหว่างที่ซื้อน้ำ

                “ป้าคะขอน้ำองุ่นกับ...น้ำส้มค่ะ ^^”

                “เธอสินะ ยุนอา กรรมการฝ่ายวิชาการน่ะ” เสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังเธอ ทำให้ยุนอาต้องหันหลังไปประจันกับคู่กรณีเพราะดูจากน้ำเสียงที่ดูเย้ยหยันแล้วแสดงว่าไม่ได้มาดีแน่

                “พวกเธอเป็นใคร ปีสองหรอ” ยุนอาทักทันที เพราะเครื่องแบบนักเรียนเหมือนกับของเธอ

                “ใช่ ปีสองแล้วไงล่ะ ขอคุยด้วยหน่อยสิ”

                “ก็คุยสิ มีอะไรก็ว่ามา” ยุนอาพูดและพยายามตั้งสติ

                “ตรงนี้ไม่สะดวกน่ะ ไปคุยกันตรงโน้น ได้มะ”

                “ทำไมละ” ยุนอาถามอย่างไม่เข้าใจ

                “ไปเถอะน่า” พูดพร้อมกับกระชากแขนยุนอาให้เดินไปกับเธอทันที

                ด้านยูริ

                “ซื้อน้ำแค่นี้ ทำไมยัยนั่นไปนานจังแฮะ คงไม่ได้สะดุดก้อนหินแล้วน้ำตกใส่หัว จากนั้นก็ร้องไห้แงแงขอความเห็นใจจากผู้คนแถวนั้นหรอกนะ = =’’” ยูริพูด พลางคิดตามอย่างสยอง

                ห้องสมุดกลาง ศูนย์รวมของหนังสือที่มากที่สุดในโซล

                “เอ๋ ยังไม่มาหรอคะ” ซอฮยอนพูดขึ้นเมื่อเธอถามกับพนักงานเกี่ยวกับหนังสือเล่มที่เธอรอมาถึงสองอาทิตย์แต่คำตอบก็ยังคงเดิมคือ ยังไม่มา

                “ค่ะ ^^! หนังสือเล่มนี้กำลังขาดตลาดพอดี คิดว่ามาอย่างเร็วก็คงเป็นอีกสองเดือนหน้าน่ะค่ะ”

                “ค่ะ ขอบคุณค่ะ” ซอฮยอนพูดพลางโค้งขอบคุณให้กับพนักงานที่ตนถาม

                “เฮ้อ หาหนังสืออื่นไปก่อนละกัน”

                “ดูหนังสืออะไรอยู่หรอครับ ซอฮยอน” เสียงนี้ คือเสียงที่เธอไม่มีวันลืม คนที่เธอไม่อยากเจอหน้าที่สุด คนที่เธอแพ้จากการแข่งขันทักษะทางวิชาการ

                โจ คยูฮยอน

                “นาย!” ซอฮยอนร้องอย่างตกใจ

                “ชูว์ เบาๆ หน่อยสิครับ ที่นี่คือห้องสมุดกลางนะ ^^” คยูฮยอนพูดด้วยท่าทีกวนประสาท

                “นาย มาทำอะไร!” ซอฮยอนพยายามกั้นอารมณ์ไว้

                “ถามได้นะครับ ผมก็มาดูหนังสือไง ดีใจจังนะที่ได้เจอคุณน่ะ” คยูฮยอนพูด และกดเสียงต่ำลงในประโยคสุดท้าย

                “หึ งั้นหรอ แต่บังเอิญว่าฉันไม่อยากเจอนายเพราะงั้น ถอยไป!”

                “คร้าบ ^^” คยูฮยอนยอมถอยให้อย่างโดยดี

                “แล้วเราจะได้เจอกันอีกนะ ไม่นานหรอก” แต่ก็ทิ้งประโยคสุดท้ายไว้ให้ซอฮยอนปวดหัวเล่นๆ

                สวนสาธารณะ

                “นี่เธอ เมื่อกี้เห็นรึเปล่า ยุนอากรรมการวิชาการโรงเรียนเรานี่นา” ยูริที่คิดอะไรเพลินๆ ในระหว่างที่รอยุนอาชะงักในทันที

                “ใช่ สงสัยมีเรื่องกับเด็กปีสองแน่ๆ เลยอะ”

                “นี่พวกเธอ!”

                “อะ เอ่อ รุ่นพี่ ย ยูริ” เด็กนักเรียนที่นินทากันอยู่เมื่อครู่ตกใจในทันที ใครจะไปคิดละว่ากรรมการคุมกฏอย่างยูรินั้นจะมาเดินเล่นในที่แบบนี้

                “เมื่อกี้พูดถึงยุนอาใช่มะ” ยูริกอดอกแล้วถามอย่างหาเรื่อง

                “เอ่อ คือว่า..” พูดอย่างอ้ำอึ้ง

                “อยู่ไหน”

                “ค คะ??”

                “ฉันถามว่าเธอเห็นยุนอาอยู่ที่ไหน!!!!!” ยูริตวาดแรงขึ้น

                “เอ่อ ตรงลานน้ำพุ...” ไม่รอให้เด็กนักเรียนคนนั้นพูดจบ ยูริรีบวิ่งไปทันที

                ลานน้ำพุ

                “เพี๊ยะ!!!” เสียงตบดังขึ้นอย่างกังวาน เพราะแถวนี้ล้อมไปด้วยป่า ทำให้ไม่ค่อยมีคนมานั่งเล่นซักเท่าไหร่

                “หึ พูดอะไรซะบ้างเซ่!!!! ปากน่ะมีไว้ทำไมหะ ยัยน่ารังเกรียจ!!!!!!!” เสียงตะคอกที่ดังขึ้นยิ่งทำให้ยุนอาตกใจและน้ำตาไหลมากขึ้น

                “เป็นไง เจ็บรึไง แต่แค่นี้ มันยังน้อยไปสำหรับที่พี่คังตะบอกเลิกฉัน เพี๊ยะ!!!!!!!!!!!!!!”

                “สเตลล่า พอเหอะ แค่นี้มันก็ลุกไม่ขึ้นแล้วนะ” เพื่อนอีกคนพยายามจะหยุด แต่ดูเหมือนมันจะสายไปแล้วเพราะยิ่งเห็นยุนอาร้องไห้เท่าไหร่ มันยิ่งเพิ่มความแค้นให้มากขึ้นเท่านั้น

                “เพราะแก เพราะแกคนเดียว ถ้าแกไม่โผล่ไปตอนนั้นเรื่องมันก็ไม่เป็นแบบนี้ พี่คังตะคงไม่...พลัก!!” ยังไม่ทันที่สเตลล่าจะพูดจบเธอก็ได้เสียหลักล้มไปก่อน ไม่ใช่เพราะเธอซุ่มซ่าม แต่เป็นเพราะฝ่าเท้าของยูริต่างหาก

                “พี่คังตะคงไม่ อะไรของเธอ” ยูริกดเสียงต่ำลงพยายามควบคุมอารมณ์ให้มากที่สุด เพราะถ้าหากเธอระเบิดอารมณ์ออกมายัยสเตลล่าคงไม่แค่โดนถีบอย่างเดียวแน่

                “ย ยูริ” ยุนอาใช้แรงที่เหลือคลานไปจับข้อเท้าของยูริไว้ พลางส่งสายตาห้าม

                “ไปซะ เธอน่ะ มันน่ารังเกรียจยิ่งกว่าทุกคน ภายใน 5 วิ ถ้าเธอยังไม่ไปจากที่นี่ พรุ่งนี้เรื่องถึงฝ่ายปกครองแน่!!!” ยูริพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาจนน่าขนลุก มีหรือที่สเตลล่าจะอยู่ เพราะรู้ดีว่าถ้ายุริพูดคำไหนคือคำนั้น

                “ยุนอา ยุนอาเป็นไงบ้าง” เมื่ออารมณ์ของยูริเย็นลงก็ได้สติถามหายุนอาทันที แต่ดูเหมือนว่าเธอจะสลบไปแล้ว นั่นทำให้เธอต้องแบกยุนอากลับบ้าน และเตรียมคำตอบที่จะตอบคุณป้าแม่ของยุนอาเกี่ยวกับเรื่องนี้

**********************************************************************************

Special

หอพักอลวน...คณะกรรมการอลเวง

สัมภาษณ์คณะกรรมการนักเรียน

โดย...ยูอี

                ยูอี – กราบสวัสดีผู้อ่านแบบไทยๆ นะคะ ฮ่าๆๆๆ เมื่อคราวที่แล้วเราได้สัมภาษณ์คุณฮีชอลไปแล้วใช่มั๊ยคะ ความจริงวันนี้ต้องเป็นวันที่สัมภาษณ์ยูอีค่ะ แต่หน้าเสียดายที่ยูอีต้องรับหน้าที่เป็นพิธีกร วันนี้ก็เลยเป็นคิวของหนุ่มจากแดนจีน คุณฮันคยองนะคะ >0<

                เดินมาด้วยท่าทางที่เจี๋ยมเจี้ยม

                ยูอี – คุณฮันคยองคะ คุณคิดว่าคุณจะได้คู่กับใครในเรื่องนี้คะ

                ฮันคยอง – ครับ?? O_O

                ยูอี – คำถามนี้อาจจะฟังดูยากไป งั้นลองคำถามนี้นะคะ วันนี้คุณทานข้าวมารึยังคะ

                ฮันคยอง – ครับ?? O_O

                ยูอี – (เริ่มจะมีไฟลุกที่หัว)ถ้าคำถามนี้คุณฟังไม่ออก จะขอยุติการสัมภาษณ์เพียงเท่านี้นะคะ เมื่อคุณคุณเล่นจ้ำจี้กับคุณฮีชอลมาใช่มั๊ยคะ??

                ฮันคยอง – ครับ?? O_O (5 วินาทีผ่านไป) ครับดูเหมือนวันนี้ฮีชอลจะเจ็บสะโพกนะ สงสัยเมื่อคืนผมคงทำแรงไปหน่อยนะ ^^

                ยูอี - =[]=!!!!!!!!!!

PS.ทุกอย่างอยู่เหนือและเหนือกว่าจินตนาการ จิ้นให้ออกกันนะคะ ท่านผู้อ่าน ^o^!

PS[2].พบกับตอนที่ 5 ไม่เกินเที่ยงคืนของวันพรุ่งนี้นะคะ ^^

 nu eng