>>Fantastic love เพราะรักของเรามันอัศจรรย์<<

ลำดับตอนที่ #5 : ★Miracle ★ เกมที่1 ~

 Subject : Miracle of love &SHINEE
character : shinee & Miracle of love
Auther : AUN* พี่ตอตั๊ก* พี่แพรว
Part : ตอนที่2

:: Key Mode ::

       "เอ้า! >O< มากินข้าวกันเร้ว ข้าวเย็นเสร็จแล้ววว มาๆๆๆๆๆ"

      หลังจากที่จมอยู่ในครัวกับยัยเวอร์ชั่น ยัยอันอัน และไอ้มินโฮอยู่นาน ข้าวเย็นก็เสร็จจนได้ แต่รู้สึกว่า ไอ้สามคนนั้นจะไม่ช่วยอะไรผมเลยนะ ออกจะเล่นกันซะมากกว่า โดยเฉพาะยัยอันอันที่เอาแต่แหย่ไอ้มินโฮ -*-

    "เปรต เปรต เปรต เปรตเปรต!!!" ยังไม่ทันขาดคำ ยัยอันอันก็วิ่งไปแลบลิ้นปลื้นตาใส่ไอ้มินโฮซะแล้ว -*- เป็นอะไรกันมากมั้ยเนี่ยคู่นี้

     "ยัยเตี้ย!" เป็นไง สะอึกเลยละสิยัยอันอัน เจอปากไอ้มินโฮเข้าไป บอกแล้ว ว่าไอ้นี่อ่ะนะ ถึงมันจะไม่ค่อยพูด แต่พอพูดทีก็วอนอยากโดนกระทืบมากๆ

     "อันอัน มัวทำอะไรอยู่ มาช่วยพี่ยกชาจังมยอนไปไว้ที่โต๊ะกินข้าวเร็ว" ยัยเวอร์ชั่นเรียกอันอันให้มาช่วยเธอยกชาจังมยอน

      "จ้า! รับทราบ" ยัยอันอันคงจะคิดได้แล้วแหละว่าเล่นกับไอ้มินโฮมันไม่สนุก -*- เลยผละไปช่วยยัยเวอร์ชั่นยกกับข้าวแทน

    "ว้าวๆๆๆ OoO น่ากินอะไรแบบนี้ >< ขอชิมหน่อยนะๆๆๆ" เฮียอนแกปรี่มาที่โต๊ะกินข้าวทันทีที่เห็นพวกผมยกชาจังมยอนออกไป แถมยังจะใช้ตะเกียบคีบชาจังมยอนเป็นคนแรกอีกแน่ะ

     "ถอยไปเลยไอ้เต้าหู้! เป็นลีดเดอร์บ้าอะไรเนี่ยไม่มีมารยาทเอาซะเลย เค้าต้องรอกินพร้อมๆกันต่างหาก" ยัยเซย์เดินเข้ามาผลักเฮียอนของผมออกห่างไปจากโต๊ะกินข้าวทันที

     "โอ๊ย! ยัยแว่นหนานี่! จะอะไรมากมายนักห๊ะ! ตามธรรมเนียมของวงชั้น ลีดเดอร์ก็ต้องได้กินเป็นคนแรกอยู่แล้ว" เฮียอนลุกไปโวยวายใส่ยัยเซย์ทันที -*- ท่าทางจะเกิดสงครามอีกแล้วล่ะ

    "แต่ตามธรรมเนียมของวงชั้น ทุกคนจะต้องกินพร้อมๆกัน!"

"ก็ชั้นจะกินเป็นคนแรกมีไรไหม"

    "ก็ชั้นไม่ให้กินมีอะไรปล่าว"

"พี่อนยู พี่เซย์ เถียงกันอยู่นั่นแหละ = = คนอื่นเค้ากินกันจะหมดอยู่แล้วนะ ไม่กินเหรอ"

      ยัยอันอันที่คงจะทนรำคาญไม่ไหวจึงลุกขึ้นสงบศึกเสียก่อน ส่วนเฮียอนกับยัยเซย์เมื่อเห็นว่าทุกคนนั่งประจำที่แล้วเริ่มกินกันแล้ว ก็หน้าเหวอไปนิดหน่อย oOo

       "เฮ้! ทำไมพวกนายไม่ให้ชั้นกินคนแรกอ่ะ ชั้นเป็นลีดเดอร์นะเฟ้ย!" เฮียอนโวยวายทันที ก็แหม .. ใครเค้าจะไปรอเฮียล่ะคร้าบ มัวแต่ทะเลาะกันแบบนั้น ผมก็หิวเป็นนะ ><

          "แล้วตกลงพี่อนยูจะกินมั้ย ถ้าไม่กิน เดี๋ยวผมกินแทนนะ" ไอ้เห็ดก็รู้งาน ทำหน้าตาแป๋วถามเฮียพลางชี้ไปที่จานชาจังมยอนของเฮียเขา เท่านั้นแหละ เฮียอนรีบนั่งลงแล้วโซ้ยใหญ่ ยัยเซย์ก็ด้วย -*-

     ฮ้า~กินอิ่มกันเรียบร้อยแล้ว ก็เป็นหน้าที่ของไอ้แทมินและยัยจินเอที่ต้องทำหน้าที่เก็บเอาจานชามไปล้าง ไม่รู้ว่าพวกมันจะไปตบตีกันในครัวอีกรึเปล่า เพราะเมื่อกี๊ที่โต๊ะกินข้าว พวกมันก็ตบตีกันไปครั้งนึงแล้ว
    สาเหตุมาจากแย่งกันเก็บจาน ไม่รู้มันจะแย่งกันทำไม -*- ป่านนี้ผู้ชมที่กำลังดูเรียลลิตี้ของพวกเราอยู่คงจะตั้งฝ่ายเชียร์มวยระหว่างไอ้แทมินกับยัยจินเอแล้วแน่ๆ

"    เฮ้! คีย์ ที่ทีวีมีอะไรแปลกๆด้วยว่ะ" เฮียอนเดินมาเรียกผม

"ไหนเฮีย ไอ้อะไรที่ว่าแปลก"

   "ก็ดูเอาดิ่"

       ผมมองไปที่ทีวีตามที่เฮียอนชี้ คนอื่นๆก็กำลังจ้องที่ทีวีนั้นเหมือนกับผมและเฮียอน จากทีวีที่กำลังฉายซีรี่ส์น้ำเน่าตามปกติ อยู่ดีๆก็เกิดหน้าจอซ่าๆเหมือนสัญญาณขัดข้อง

     "ทีวีเสียรึเปล่า" ไอ้มินโฮเอ่ยขึ้นอย่างเอะใจ พระเจ้าช่วย! >O< มันพูดได้ครับ

"ฮึ้ย! ไม่หรอกมั้ง ... ของใหม่จะเสียได้ไงกันเล่า" ยัยอันอันเถียง

     อยู่ดีๆ หน้าจอก็ปรากฎภาพผู้จัดการวงของพวกผมขึ้นมา ทันทีที่ได้ออกทีวี ผู้จัดการวงของพวกผมก็ยิ้มแป้นทันที

"อะไรฟะเนี่ย" เฮียอนท่าทาง งงๆ

      "สวัสดีทุกคน ^^ ไม่ต้องแปลกใจนะว่าทำไมชั้นถึงโผล่มาอยู่ที่หน้าจอทีวีได้ เพราะว่า ... ชั้นกำลังจะมาเริ่มสั่งคำสั่งแรกให้กับพวกเธอยังไงล่ะ"

  ผู้จัดการวงพูดพลางยิ้ม ห๊ะ! oOo อะไรนะ คำสั่งงั้นเหรอ บ้าบออะไรอีกเนี่ย -*- แค่มาแข่งเรียลลิตี้ก็เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว ยังจะมีคำสั่งบ้าบออะไรอีก

   "คำสั่งนี้มีชื่อว่า เล่นซ่อนหา" เล่นซ่อนหาเหรอ? โว้ย ปัญญาอ่อนที่สุด -*- ใครมันคิดมาฟะเนี่ย ได้ข่าวว่าปีนี้ผมก็อายุ19แล้วนะ

   "น่าหนุกจัง ^^" เห็นจะมีก็แต่ไอ้เห็ดเนี่ยแหละที่มัน want อยากจะเล่นเหลือเกิน ก็อย่างว่า มันเป็นเด็ก

      "กติกาก็ไม่มีอะไรมาก ก็แค่ ... ให้ฝ่ายหญิงไปแอบตามที่ต่างๆในบ้าน ขอย้ำ! ว่าในบ้านเท่านั้น แล้วให้ฝ่ายชายเป็นผู้หาฝ่ายหญิงให้เจอ กติกามันก็เหมือนกับการเล่นซ่อนแอบนั่นแหละ"

    "เย้ๆๆๆ ^^ ชอบจังๆ ฮ่าๆๆๆๆ" ดู เฮียอนแกก็เป็นไปด้วยอีกคน ท่าจะบ้า

"แต่มีข้อแม้ ... จะต้องปิดไฟให้หมดทั้งบ้าน จะแจกไฟฉายให้ฝ่ายชายคนละกระบอกเท่านั้น ไฟฉายก็อยู่ตรงโซฟานั่นแหละ และมีเวลาให้หาจนถึงตอนเช้า ถ้าหากว่าเช้าแล้วยังหาฝ่ายหญิงไม่ครบล่ะก็ วง Miracle of love จะเป็นฝ่ายชนะ"

     "แล้วฝ่ายชนะจะได้อะไรเป็นรางวัลเหรอคะ" ยัยเวอร์ชั่นเสนอหน้าถามทันที

 "ฝ่ายชนะจะได้สิทธิพิเศษ ไม่ต้องทำงานบ้านเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์"

   "เยี่ยมเลย! ตกลงค่ะ เล่นๆๆๆๆ" แหม ... ท่าทางยัยชอนซานี่จะลูกคุณหนูมากเลยนะเนี่ย -*-

    "ถ้าอย่างงั้น พวกสาวๆก็ไปหาที่ซ่อนกันได้เลย หากันให้เจอล่ะหนุ่มๆ ตอนนี้เป็นเวลา3ทุ่มแล้ว ไฟจะดับในอีก5วินาทีนี้ 5...4...3...2...1"

พรึ่บ!

    "แง้ T^T พี่มินโฮ ผมกลัวววว" ไอ้เจ้าแทมินมันกลัวความมืดครับ พอไฟดับปุ๊บ มันก็กระโดดไปเกาะไอ้มินโฮทันที -*-

   "เฮ้! อย่ามัวแต่กลัวอยู่ซี่ไอ้เห็ดนี่ ยัยพวกนั้นหายไปกันหมดแล้วนะ ป่านนี้คงหาที่หลบกันสบายแล้ว" เฮียอนเริ่มจะมีสาระเป็นครั้งแรก

"เอานี่ไป ไฟฉาย" จงฮยอนมันหยิบไฟฉายมาแจกพวกผมคนละกระบอก ท่าทางกระตือรือร้นกว่าเพื่อน

"แล้วจะเอาไงกันดี แยกย้ายกันหามั้ย เดี๋ยวชั้น แทมิน แล้วก็คีย์หากันชั้นล่าง เฮียอนกะเฮียจงไปหาชั้นสอง"

   โอ้โห ... O_O วันนี้ท่าทางจะเกิดแผ่นดินไหวประมาณ7.8ริกเตอร์ ไอ้มินโฮมันพูดออกมาเกิน3คำ แถมยังเป็นคนวางแผนทุกอย่างให้อีกแฮะ

  "โอเค งั้นพวกแกสามคนก็อยู่ข้างล่างละกัน ป่ะ ไอ้จง แกไปหาข้างบนกะชั้น" เฮียอนลากไอ้จงไปชั้นสองทันที

  "แล้วพวกเราล่ะ จะแยกย้ายกันหายังไง ไอ้เห็ดนี่ก็ติดชั้นหนึบแบบนี้ -*-" ผมถามมินโฮในขณะที่ไอ้แทมินมันเกาะผมแน่น

   "กลัวผีอ้ะ T^T" อายุ17แล้วยังจะกลัวผีอีก ไอ้บ้านี่ - -a

   "เฮ้อ ... งั้นคีย์ นายไปกะแทมินไป เดี๋ยวชั้นไปคนเดียวก็ได้" ไอ้มินโฮตัดบทอย่างรำคาญ

"อืม .. แล้วเจอกัน" แล้วผมกะไอ้มินโฮก็แยกย้ายกันไปหา โดยมีไอ้เจ้าแทมิน ลูกชายผมเกาะติดผมมาด้วย = =

..........................................................

:: Onew Mode ::

     "เฮ้ย! จงฮยอน แกอยู่แถวนี้ป่ะ" ผมส่งเสียงผ่านความมืดออกไป ไม่กล้าใช้ไฟฉายเดี๋ยวไอ้คนโดนหามันจะรู้ตัวแล้วหนีไปซ่อนที่อื่น

   "อยู่นี่เฮีย!" เออ รู้แล้ว แต่ว่าอยู่นี่ของแกอ่ะ มันตรงไหนกันฟระ?

   "ตรงไหนเล่า"

"ตรงหน้าห้องนี่ไง"

"ไอ้นี่หนิ >< ห้องนอนมันก็มีตั้งห้าห้อง ชั้นจะรู้มั้ยเนี่ยว่าแกอยู่หน้าห้องไหน ไอ้หื่น!"

    "สักห้องล่ะน่า" วุ้ย! >< ไอ้บ้านี่กวนประสาทจริง ไม่หงไม่หามันละ ไปหายัยพวกนั้นดีกว่า -*-

   "กุก กัก" อ๊ะ! ผมว่าได้ยินเสียงอะไรกุกๆกักๆอยู่ทางนั้นนะ ลองเดินไปดูหน่อยดีกว่า

   "แว๊ก!!!!"

    "เฮ้ย! เฮียอน เป็นไรของเฮีย ร้องทำไม บาดเจ็บตรงไหนมั้ย" เสียงไอ้จงฮยอนครับ -*-

 "ไม่เป็นไร ชั้นแค่ตกใจ" เจ็บตูดชะมัด -*-

 "ตกใจไรอ่ะเฮีย ร้องซะเสียงดังเลย แล้วนั่นลื่นล้มเหรอ" ไอ้นี่นี่ก็ถามมากจริง

" เออ ชั้นไม่เป็นไรหรอกน่า แกรีบไปหายัยพวกนั้นเหอะ อูยย....."

  "งั้นเดี๋ยวเจอกันนะเฮีย" เสียงฝีเท้าของไอ้จงฮยอนหายไปอีกทาง

จะบอกความลับอะไรให้ฟังนะครับรีดเดอร์  อันที่จริง ผมไม่ได้ตกใจอะไรมากมายหรอก แค่เดินไปเจอกระจกเข้า แล้วเห็นหน้าตัวเองในกระจกก็เลยตกใจจนลื่นล้มเท่านั้นเอง -*- เหอะๆ น่าอายจริงๆ ตกใจหน้าตัวเองเนี่ย ก็แหม มืดก็มืด เป็นใครก็ต้องตกใจทั้งนั้นล่ะ จริงมั้ย?

"ออมม่าคีย์ อย่าเดินเร็วนักซี่~ผมกลัวอ้ะ!!"

"ชั้นก็เดินนำหน้าแกอยู่นี่ไงเล่าแทมิน จะแหกปากร้องทำไมกันห๊ะ! เดี๋ยวยัยพวกนั้นก็รู้ตัวหรอก"

 "ก็ผมกลัวนี่นา"

  ไม่ต้องสงสัยเลยครับว่าเสียงใคร เสียงไอ้เจ้าแทมิน มักเน่ของวงผม กะไอ้คีย์ ตัวแม่ของวงนั่นเอง สงสัยมันจะติดกันหนึบเป็นตังเมอยู่ข้างล่างโน่นแน่ะ แต่เสียงดังชะมัด -*-

  "เฮ้ๆๆๆๆ!! ทางนี้ๆ ชั้นเห็นใครไม่รู้วิ่งอยู่ทางนี้!!" เสียงไอ้มินโฮโหวกเหวกโวยวายดังมาจากข้างล่าง สงสัยจะเจอยัยพวกนั้นเข้าแล้ว

   "เฮ้ยๆ ไหน! ทางไหน" ผมไม่รอช้ารีบวิ่งลงบันไดตัวแทบปลิวลงไปตามเสียงมันทันที ><

"ทางนี้ๆ"

"พรืดดดดด ตึง!"

   "แว๊กกกกก!"

   "เฮ้ย! เฮียอน เฮียอน! เป็นอะไรอีกล่ะนั่นเฮีย" เสียงไอ้จงฮยอนที่วิ่งตามมาทักขึ้น แต่ตอนนี้ T^T ผมเจ็บจนจุก ... พูดอะไรไม่ออกแล้วล่ะครับ

  "เฮียอนลื่นล้มตกบันไดว่ะ ไหวมั้ยอ่ะเฮีย" ไอ้คีย์ที่เดินผ่านมารีบมาดูอาการผมทันที -- อยากจะร้องไห้ T^T ซวยจริงๆ เมื่อกี๊ก็ล้มไปแล้วทีนึง นี่ยังต้องมาล้มซ้ำแผลเดิมอีก บ้าเอ๊ย T^T

  "ชะ .. ชั้นไม่เป็นไรมากหรอก รีบตามมินโฮไปดูยัยพวกนั้นเหอะ อูยยยย" ถึงจะเจ็บแต่ผมก็ขอรักษาฟอร์มไว้ก่อน T^T

 "  ไม่ต้องแล้วล่ะ ไม่ใช่ยัยพวกนั้นหรอก" เสียงไอ้มินโฮดังแทรกมา

   "อ้าว! แล้วตะโกนโหวกเหวกโวยวายทำไมฟะไอ้เปรตนี่ -*- รีบวิ่งลงมาแทบตาย เวรเอ๊ย!"

ผมสบถอย่างโมโห ไิอ้เราก็วิ่งลงมาแทบตาย เจ็บตูดก็เจ็บ --*

   "ก็ไอ้เจ้าแทมินน่ะสิ ดันมาวิ่งตรงนี้ ผมก็คิดว่าเป็นยัยพวกนั้นอ่ะ -*-" เสียงมินโฮตอบมา

  "โถ่ ... ไอ้เห็ดเน่าเอ๊ย อยู่ดีไม่ว่าดีแกจะไปวิ่งทำไมฟะ!" เสียงไอ้จงฮยอนครับ

   "ก็ผมหาออมม่าคีย์ไม่เจออ่ะ แล้วมันก็มืด ผมก็กลัวอ่ะดิ่เลยต้องวิ่งหาออมม่า" อื้อหือ ไอ้เด็กบ้า! โตเป็นควายแล้วยังกลัวผีอีก

  "โอ๊ยยย ... อย่ามัวแต่บ้าบอกันอยู่เลย รีบหายัยพวกนั้นเถอะ เดี๋ยวก็แพ้จนได้"

   ไอ้คีย์รีบตัดบทเพราะกลัวว่าพวกเราจะทะเลาะกันยันเช้า พวกเราก็เลยต้องแยกย้ายกันหายัยพวกนั้นต่อ แต่ผมยังเจ็บไม่หายเลยนะเนี่ย T^T

::รุ่งเช้า::

  ในที่สุดพวกผมก็แพ้อย่างราบคาบ ใครจะคิดว่าล่ะครับว่าตู้เล็กๆในห้องให้ดิน ยัยพวกนี้จะอัดกันเข้าไปได้ ทึ่งในความสามารถจริงๆ  และอีกอย่างมันไม่คุ้มเลยจริงๆเพราะผมล้มยังเจ็บตูดไม่หายเลยด้วย T^T

  "ฮ่าๆๆๆๆ ไอ้พวกขี้แพ้ ก๊ากๆๆๆๆๆ" เสียงยัยเซย์ เองครับ ตั้งแต่หมดเวลายัยนี้จะพูดซ้ำเติมพวกผมตลอดเลยครับ -*- ยัยพวกนิสัยไม่ดีี่
   "พี่เวอร์ชั่นจ๋า เริ่มต้งแต่วันนี้เลยรึเปล่าที่นายพวกวง SHINEE จะเริ่มทำงานบ้าน"  ยัยไม่ทันไรยัย อันอัน มักเน่น้อย ของวงก็หันมาพูดเป็นสีหน้าระรื่นกับยัยเวอร์ชั่น ทันที

"ใช่สิจ๊ะ หุหุ" รู้สึกว่ายัยพวกนี้จะเก็บอาการไม่ค่อยอยู่นะ ฮึ่ย! (หมั้นไส้ก็บอกมาตรงๆเถอะฮ่าๆ- - ไรเตอร์)

"อย่างนี้มันต้องฉลองใช่ไหมพี่เวอร์ชั่น" จู่ๆยัย จินเอ ก็สวนขึ้นมาทันที ยัยพวกนี้จะมีแผนกันหรือเปล่านิ? 

"โอ๊ะ! แน่นอน" ยัยเวอร์ชั่นตอบอย่างมั่นใจ

   "อย่างนี้มันต้องกินแหลก!" ไม่ต้องทายก็รู้ว่าใครยัยหน้าแอ๊บแบ๊ว ชอนซา แน่นอน -*- ยัยนี้ไม่กลัวอ้วนเลยหรือไงนะ

"น้้อยๆหน่อยยัยซาลาเปาเตี้ย!" เสียงไอ้จงฮยอนเองครับ หลังจากที่มันทำใจมานานแสนนาน - -a

"อะไรย่ะ ไอ้พวกขี้แพ้ ไอ้หื่น ไอ้ไม่หล่อ" มาเป็นชุดเลยยัยนี่  --* ปากโคตรจัดเลย

   "ก็น้อยๆหน่อยเดะ รู้สึกว่าหน้าเธอจะบานเป็นซาลาเปาแล้วนะ ฮ่าๆๆ และอีกอย่างจะบอกให้รู้ได้ไงว่าฉันไม่หล่อในเมื่อผู้หญิงในเกาหลีหลงฉันแทบตาย ฮ่าๆๆๆๆ"

  หลังจากไอ้จงฮยอนพูดเสร็จไอ้นี่ก็เก๊ก แทบตาย มันทำหน้าอย่างนี้ทำไมผมรู้สึกอยากถีบไอ้นี่ยังไงก็ไม่รู่แหะ - - ;

  "เอาล่ะๆ เดี๋ยวยังไงพวกนายก็ .. เตรียมตัวทำความสะอาดบ้านไปนะ เย็นนี้ชั้นกับพวกน้องๆจะฉลองชัยชนะกัน เราจะจัดปาร์ตี้กันที่นี่ ฮิๆ"

  ยัยเซย์จีบปากจีบคอพูดพลางชี้นิ้วสั่งพวกเรา -*- หนอย .. ยัยนี่มันคนนางมารกันแน่นะ หน้าตาเข้าเล่ห์ชะมัดเลย ฮึ่ย!! ><

   "อ๊ะๆ ชอบทำความสะอาดบ้านนักไม่ใช่เหรอคิมคีย์ วันนี้เตรียมตัวไว้เลยนะ เดี๋ยวชั้นจะจัดให้ ชุดใหญ่เลย"

  ยัยเวอร์ชั่นนี่ก็อยู่ดีไม่ว่าดี ไปกวนไอ้คีย์อีกจนได้ -*- ยัยพวกนี้มันนิสัยไม่ดียกวงเลยจริงๆ

  "สาธุ! ขอให้ของกินติดคอตายยกวงไปเลยไป๊!" ไอ้คีย์โวยวาย แต่ยัยพวกนั้นหัวเราะกันใหญ่ เฮ้อ ... เวรกรรมของพวกเราจริงๆ T^T

:: Jonghyun Mode ::

    สวัสดีคร๊าบบบบบบบบ ในที่สุดก็ได้เจอกันอีกแล้ว แหะๆ อย่าเบื่อก่อนล่ะ    หลังจากที่ผมทำใจมานานแสนนานเรื่องที่จะทำความสะอาดบ้านปัญญาอ่อนนั้น -*- ตอนนี้ผมก็เริ่มร่าเริงขึ้นมาหนึ่งเปอร์เซ็นต์ละ

   "แหวะ! อยากจะอ้วก" กำลังร่าเริงอยู่ดีๆ เสียงของยัยอ้วนชอนซาก็ดังเข้ามากระทบโสตประสาทผมเต็มๆ

  "ท้้องหรือไงถึงจะอ้วก" สะใจจริงๆ เล๊ยยยยยย

   "อีตาบ้า! ฉันอยากจะอ้วกเพราะนายนั้นแหละ หล่อตายล่ะ พูดมาได้" แสบทรวงจริงๆครับ ยัยหน้าซาลาเปา เอ้ย!

"หรือว่าไม่จริงล่ะ"

 "จะบอกให้เลยนะว่าผู้หญิงพวกนั้นตาต่ำ ม๊ากมาก ที่มองว่านายหล่อรู้ไว้ซะด้วย"
   อันนี้แสบทรวงยิ่งกว่า ยัยหน้าแบ๊วเอ๊ย!เห็นว่าหน้าแบ๊วๆอย่างนี้ ปาดจัดโคตรๆเลยครับ ปากไม่ตรงกับหน้าตาจริงๆ

  "ถ้าผู้หญิงพวกนั้นตาต่ำ แสดงว่าผู้ชายเกาหลีที่เป็นแฟนคลับพวกเธอนะสิ ยิ่งตาต่ำ ที่มาเป็นแฟนคลับยัยหน้าซาลาเปาอย่างเธอ"

   "กรี๊ดๆ อีตาบ้าก็พวกฉันสวยไงล่ะ สวยมากๆด้วยๆ" แหวะ ชมตัวเองไม่อายปากเลยจริงๆยัยนี่ -*-

   "หยุด!ได้แล้วสองคนนั้นนะเถียงกันอยู่ได้ สรุปพวกฉันสวย พวกนายไม่หล่อ โอเค๊! จบ ป่ะพวกเราไปเลือกชุดใส่ปาร์ตี้ตอนเย็นๆกันเถอะ ฮ่าๆ"

 ยัยเวอร์ชั่นเองครับ วงมหัศจรรย์แห่งรัก บ้าบอคอแตกนั้น -*- ไอ้เราก็นึกว่ามาห้ามทัพ - -:

   "ป่ะ ไปกันเถอะ! ไปเลย" ยัยชอนซาหันมาแลบลิ้นใส่ผมก่อนจะเดินตามยัยเวอร์ชั่นไปที่ห้อง ชิ! หมั่นไส้ชะมัด อย่าให้ถึงทีของพวกผมบ้างละกัน

   "นี่ นายเปรต นายว่าถ้าชั้นใส่กระโปรงจะสวยกว่าใส่กางเกงมั้ยอ่ะ" นั่น ยัยอันอัน มักเน่ของวงนู้น กำลังถามความเห็นไอ้มินโฮถึงชุดที่เธอจะใส่คืนนี้

 "........." เฮ้อ ... ไอ้มินโฮมันพูดเป็นซะที่ไหนกันเล่า

 "ว่าไง"

  "เอ่อ ... ไม่รู้สิ" ตอบสั้นๆอีกตามเคย ไอ้นี่ -*-

    "โฮ้ย! นี่ชั้นจะต้องมีรูมเมทเป็นคนใบ้จริงๆเหรอเนี่ย บ้่าบอคอแตกที่สุดเลย" ยัยอันอันโมโหซะแล้ว ก็บอกแล้ว ไม่ว่าใครก็ตามที่คุยกะไอ้นี่ ต้องโมโห หงุดหงิดทุกคน

   "โฮะๆๆๆ ^^ แทมิน วันนี้เหนื่อยหน่อยนะจ๊ะ เพราะวันนี้พวกชั้นจะปาร์ตี้กันให้สุดเหวี่ยงไปเลยล่ะ"

   ยังไม่ทันไร ยัยจินเอก็เอาอีกคน เดินไปยั่วโมโหไอ้เห็ดที่มันนั่งอยู่เฉยๆซะงั้น -*- สรุปว่ายัยพวกนี้ปากมันอยู่ไม่สุขเลยใช่ไหม?

   "จะทำอะไรก็ทำเถอะครับคุณหมีควาย" ดู๊ดู ไอ้แทมิน ปากแกช่างสร้างสรรค์

"เรียกชั้นหมีควายอีกแล้วใช่มั้ย! แกตาย!"

   "แว๊กกกกก!! ออมม่าคีย์ช่วยด้วยยยย"

    แทมินวิ่งหนีไปรอบบ้านเมื่อโดนยัยจินเอวิ่งไล่ตาม เหอะๆ ก็ยัยนี่แรงมันน้อยซะเมื่อไหร่กันล่ะ ผมสังเกตุเห็นหัวไอ้แทมินที่โดนยัยจินเอจับกระแทกขอบเตียงเมื่อเช้ายังเป็นรอยบวมอยู่เลย -*-

Bl ing