fic HunterXHunter: Who are You?

ลำดับตอนที่ #5 : ทดสอบ

การทดสอบ+





ที่นครยอร์คชินซิตี้(ขึ้นแบบเดิมอ่าค่า นึกถึงเรื่องเพาเวอร์พัพเกิลมั้ยคะตอนที่เค้าบอกว่าที่นครทาวสวิลอ่าค่ะ)



ชิลด์-(เดินมาริมหน้าต่าง) คิระ...เธอรู้รึยังว่าจะมีงานประมูลอีกครั้งๆนี้

คิระ-ทราบค่ะ

ชิลด์-เธอคุ้มกันของประมูลนะไม่ต้องคุ้มกันชั้นหรอก...

คิระ-ไม่อ่ะ ก็หน้าที่ชั้นคือบอดี้การ์ดคนไม่ใช่ของอ่ะ

ชิลด์-(ชักยัวะ)แต่ชั้นเก่งพอนะ ซึ่งชั้นยังไม่มั่นใจเลยว่าเทอจะเอาชนะชั้นได้

คิระ-(ยัวะจัด)ว่าไงนะ ฉอดๆๆๆๆ แว้ดๆๆๆๆ ผัวะ!!! โครม!!!(แล้วทั้งสองก็สู้กานห้องพังยับเยิน)(ขอโทดด้วยนะคะ..)





อีกด้านนึง



เบรน-นี่คุราปิก้า...คะ

คุรา-ครับบอส?

เบรน-อย่าเรียกเบรนว่าบอสเลยค่ะ...

คุรา-ไม่ได้ครับมันเป็นหน้าที่

เบรน-ยังไงก็แล้วแต่..ถอนตัวจากงานนี้เถอะค่ะ

คุรา-!!!!!!

เบรน-เพราะว่าถ้าทำคุณจะได้พบกับหายนะ(ร้องไห้)

คุรา-งานแบบนี้บอดี้การ์ดก็ต้องเจอทุกคนนี่ครับ

เบรน-ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่คนอื่น แต่..(กลายเป็นเน็นสายพิเศษ)

คุรา-!!!!!!

เบรน(17)-ก็นายจะได้ตายเพราะชั้นไง ฮิ

คุรา-ท..เทอเป็นใคร

เบรน(17)-(หายไป)(กลับมาเป็นร่างปกติ)

เบรน-นี่คือสิ่งที่เบรนอยากจะบอกค่ะ...คนๆนั้นคนที่คุราเห็นเมื่อซักครู่นี้ก็คือเบรน..ตอนที่กลายเป็นเน็นสายพิเศษ

คุรา-เน็นสายพิเศษ?

เบรน-ค่ะ เน็นของเบรน...ตอนนี้สามารถควบคุมได้ แต่ในบางครั้งเบรนก็ไม่สามารถควบคุมให้กลับร่างเดิมได้...

คุรา-แล้ว...

เบรน-ความสามารถของเน็นสายพิเศษของเบรนก็คือเพลงต้องคำสาป ซาตานโซนาต้าแห่งความมืด เพลงที่จะมอบหายนะให้กับทุกคนที่เล่นหรือฟัง

คุรา-เพลง?!แล้วเทอ!?เอ๊ย!บอส

เบรน-ไม่รู้เหมือนกันค่ะ...(เอามือกุมหัว)มันเป็นแบบนี้มานานแล้วค่ะ เบรนก็ไม่รู้หรอกค่ะว่าทำไมไม่เป็นอะไร....

คุรา-(งั้นยังพอมีทางแก้คำสาปให้เซนริทสึงั้นสิ)คือ..บอสครับ ผมอยากมห้บอสพบคนๆนึง

เบรน-?????



อีกด้านนึง



โช-ยูน่า....

ยูน่า-คะ?

โช-อย่ามาทำงานแบบนี้เลยนะ...

ยูน่า-ทำไมล่ะ

โช-มันอันตรายนี่นา อีกอย่างเทอเป็นผู้หญิง

ยูน่า-อ๋อ เรื่องนี้งั้นเหรอไม่ต้องห่วงหรอก ชั้นไม่เป็นไร

โช-แต่..

ยูน่า-(ยิ้ม) เชื่อใจคนที่เป็นบอดี้การ์ดอย่างชั้นหน่อยสิคะ

โช-(หน้าแดง)อื้อ





มาด้านมิโกะบ้างนะคะ



คิล-ยัยบ้าเอ๊ย เดินๆๆๆทามมัยไม่ขึ้นรถฟระ นั่งลีมูซีนสบายกว่าเยอะเลย

มิโกะ-(ยิ้ม) ก๊นี่เป็นสวนดีล๊อตต้องรักษาสมดุลของสภาพแวดล้อมให้ดีนี่คะ แล้วก็กลิ่นอายของธรรมชาติน่ะชั้นไม่ได้สัมผัสมานานแล้วล่ะ

คิล-(น...น่ารัก) เดินต่ออีกซักนิดคงไม่เป็นอะไรมั้ง

มิโกะ-(ยิ้ม)งั้นชั้นจะเลี้ยงไอศกรีมนะ จะได้ทำความรู้จักกันมากกว่านี้ด้วย

คิล-แต่ชั้น...

มิโกะ-ไม่เป็นไรหรอกไปทานด้วยกันนะ

คิล-(จับมือมิโกะโดยที่ไม่รู้ตัว)ไปเถอะ

มิโกะ-(หน้าแดง+ยิ้ม) อื้อ(แล้วก็กุมมือคิลอีกต่อ)



ที่ร้านไอติม



คนขาย-คุณสองคนเป็นแฟนกันเหรอคะ? งั้นทางร้านขอแนะนำ สตอร์เบอรี่ซอฟครีมขนาดสองคนทานด้วยกันค่ะ

มิโกะ+คิล-(หน้าแดง)เอ่อ....

มิโกะ-คือพวกเราไม่ใช่แฟนกันน่ะคะ...

คนขาย-แหม คือชั้นเห็นคุณสองคนดูเหมาะกันจริงๆจนคิดว่าเป็นแฟนกันจริงเลยล่ะค่ะ

มิโกะ-...ค่ะ..งั้นขอสั่งเลยละกันนะคะ(ใจยังเต้นอยู่นิดๆ)

คนขาย-อ่าค่ะ(เตรียมกดเครื่องทำ)

มิโกะ/คิล-สตอร์เบอรี่ค่ะ/ครับ อ๊ะ(หันมองกัน+หน้าแดง)

คนขาย-(น่ารักจังคู่นี้)ค่ะตกลงเอาชุดแรกนะคะ



แล้วทั้งสองก็นั่งด้วยกัน



มิโกะ-คิล...เป็นเพื่อนกับชั้นได้มั้ย(กินไอติม)

คิล-ได้สิ..แล้วแต่คำสั่งเธอเลย

มิโกะ-(ยิ้ม)ขอบใจนะ

คิล-..ม...ไม่เปนไร







TBC