My Brother Lover พี่ชายแท้จอมเจ้าเล่ห์

ลำดับตอนที่ #5 : Chapter - - 4 น้องสาว vs แฟน : 2

Chapter - - 4

     เช้าวันใหม่

ฉันนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง นึกถึงเรื่องเมื่อวานแล้วสะใจเป็นบ้า ตอนเห็นหน้าเนยอยากจะกรี๊ดน่ะ โคตรสะใจเลยล่ะ

     ออด  ออด

ฉันเด้งจากเตียงอัตโนมัติ ใครมากดออดแต่เช้าเนี่ย ฉันลุกจากเตียงก่อนจะเดินไปที่ประตูแล้วเปิดออก ภาพที่ฉันเห็นคือ เนยกำลังเดินตามหลังพี่เนย์มาติดๆ ยัยนี่มันจะมากเกินไปแล้วนะเมื่อวานโดนยังไม่เข็ดอีกไง

ฉันปิดประตูลงก่อนจะใช่สมองคิด ฉันจะทำยังไงดีนะ ยัยนั่นชักจะ....โอ้ย! พูดไม่ออก ฉันเดินไปหยิบมือถือที่เตียงก่อนที่ฉันจะกดหาเบอร์เพื่อนเลิฟของฉัน สงสัยฉันต้องปรึกษายัยนี่แล้วล่ะแต่ยังไม่ทันที่ฉันจะโทรหาลิลีเสียงจากนอกห้องก็ดังเข้ามาถึงในห้องฉันเลย

          “เนย์ค่ะ เนยแค่อยากทานข้าวกับเนย์ ทำไมเนย์ไปไม่ได้ล่ะ หรือเพราะเนริด์เนย์ถึง...!”

          “เนยคุณหยุดพูดถึงเนริด์สักที!”

          “ก็มันไม่จริงหรอคะ!”

ฉันเดินไปที่ประตูห้องก่อนจะแนบหูตัวเองเข้ากับประตูมันเหมือนฉันแอบฟังยังไงไม่รู้แต่ฉันก็ต้องทำเพราะ...ฉันอยากรู้

          “คุณฟังผมนะ วันนี้ผมไปไหนไม่ได้ ผมต้องอยู่ดูแลเนริด์ ผมไม่ได้ดู...”

          “เนยขอถามหน่อย...น้องของเนย์อายุเท่าไรแล้ว เธอจะ18 แล้วไม่ใช่หรอ?!”  

          "ใช่...จะ 18 ก็ช่างแต่เธอยังเด็กในสายตาผม...”

          “งั้น...ก็พาเธอไปด้วยสิ”

          “...!!”

ฉันถึงกับเข่าทรุด พาฉันไปด้วยเนี่ยนะโดยที่ฉันยังไม่มีแผนเลย ตายแน่ๆฉัน ฉันรีบกดโทรหาลิลีทันทีแต่ว่า...

          (เลขหมายที่ท่านเรียก...)   อ๊ากกก! เธอจะปิดเครื่องทำไมเนี่ย วันนี้วันหยุดก็จริงแต่เธอไม่เคยปิดเครื่องนี่น่าลิลี

แล้วฉันจะทำยังไงดี ใครก็ได้บอกฉันที!!!

          “เนริด์ อยู่ในห้องเปล่า?!”

ฉันสะดุ้งกึกเมื่อเสียงพี่เนย์ดังเข้ามาในห้อง พี่เนย์นี่ก็ถามแปลกนะ ฉันคงอยู่นอกห้องมั้งถามมาได้ว่าอยู่ในห้องเปล่า ฉันสับสนจะตายอยู่แล้ว ข้างนอกห้องฉันมีเนยกับพี่เนย์อยู่และเขาจะเรียกฉันไปทานข้าวด้วยและตอนนี้ฉันยังติดต่อลิลีไม่ได้เลย แล้วฉันจะคิดแผนทันมั้ยเนี่ย

          “เนริด์ ได้ยินพี่มั้ย?!!”

          “ค่ะๆๆ! ได้ยินแล้ว!”

          “เปิดประตูให้พี่หน่อย เธอล็อกไว้อะ”

          “อ๋อ รอแป๊ปนึงนะ”

ฉันจะทำยังไงดีเนี่ย เดินไปเปิดประตูแล้วตีสีหน้ายิ้มแย้มไว้หรอ เอาอย่างนั้นละกัน ฉันเดินไปเปิดประตูให้พี่เนย์ก่อนจะฉีกยิ้มหวานๆออกไป

          “มีอะไรหรอ?”  

          “เอ่อ...พี่ขอเข้าไปได้มั้ย?”

          “อ๋อ ได้สิ”

พี่เนย์เดินเข้ามาในห้องด้วยสีหน้ากังวล ฉันไม่สงสัยหรอกนะเรื่องที่พี่กังวลน่ะ มันจะเรื่องอะไรล่ะก็เรื่องที่เนยจะพาพี่เนย์ไปทานข้าวไงแล้วพี่เนย์คงกลัวว่าฉันจะอยู่คนเดียวไม่ได้ ทำไมฉันจะอยุ่คนเดียวไม่ได้ ฉันอยู่มาตั้งมอสี่แล้วนะ

          “พี่มีอะไรเปล่า สีหน้าพี่ดูเคร่งเครียดจัง”

          “คือ...เนยเขาจะพาพี่...”

          “ไปทานข้าว”  

ฉันตอบออกไปเพราะฉันรู้เรื่องแล้ว พี่เนย์มีสีหน้าตกใจเล็กน้อยแต่ฉันไม่สงสัยอะไรหรอก ปล่อยพี่เขาตกใจไป

          “เธอรู้ได้ไง”

          “ฉันแอบฟังน่ะและฉันก็รู้เรื่องหมดแล้ว”

          “ระ...หรอ...งั้นก็ดีแล้ว เธอจะไปด้วยมั้ย?”

          “แล้วพี่อยากให้ฉันไปมั้ย?”

          “.....”

          “พี่...อยากให้เธอไป”

ฉันยิ้มออกมาก่อนจะเดินไปหาพี่และเอ่ยคำพูดออกมา...

          “ฉันจะไปกับพี่ค่ะ”

          “งั้น...ฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ”

ฉันหันหลังให้พี่เนย์ก่อนที่ฉันจะเดินไปหยิบเสื้อผ้าในตู้และเข้าห้องน้ำไป ฉันอยากจะกรี๊ดออกมาจริงๆ เอาล่ะเป็นไงเป็นกันวันนี้ ฉันคนนี้จะทำให้ยัยเนยหายไปจากชีวิตฉันและพี่เนย์แน่

     ยี่สิบนาทีผ่านไป

          “พี่เนย์ค่ะ พร้อมแล้วค่ะ”  ฉันเอ่ยออกมาขณะที่ฉันกำลังเดินออกมาจากห้อง ชุดที่ฉันใส่อยู่ตอนนี้คือกางเกงขาสั้นกับเสื้อคอกว้าง พี่เนย์หันมาเห็นฉันทำให้เขาถึงกับตกใจและเดินเข้ามาหาฉันอย่างเร็ว

          “ทำไมใส่ชุดแบบนี้”

          “ทำไมอะ ก็ฉันใส่ชุดแบบนี้อยู่แล้วหนิ”

          “พี่รู้ แต่มันคอกว้างเกิน”

          “ไม่ห็นแปลกตรงไหน”

          “เราไม่ได้ไปทานข้าวอย่างเดียวแต่เราจะไปผับด้วย”

          “หรอ แล้วไง”

          “เนริด์...”

          “ไม่เป็นไรหรอกพี่เนย์ ฉันใส่เสื้อกล้ามไว้ข้างในแล้ว”

พี่เนย์พยักหน้าเบาๆก่อนจะพาฉันให้ออกจากห้อง ฉันมองหาเนยแต่ไม่เจอ เธอหายไปไหนนะแต่ช่างมันเถอะเธอจะอยู่ที่ไหนมันก็เรื่องของเธอหนิทำไมฉันต้องสนใจด้วยล่ะ

ฉันกับพี่เนย์เดินออกมาจากคอนโดแต่ยังไม่ทันให้ฉันเอ่ยปากถามอะไร ก็มีรถคันนึงมาจอดตรงหน้าฉัน กระจกรถเลื่อนลงมาทำให้ฉันเห็นหน้าเจ้าของรถได้ชัดเจน คนๆนั้นไม่ใช่ใครนอกจาก...เนย

          “ขึ้นมาเลยค่ะเนย์

          “ครับ ไปเนริด์”

          “เดี๋ยวๆพี่นั่งข้างหน้าหรือ...”

          “ข้างหน้า รีบๆขึ้นเถอะเนริด์”

ฉันจำเป็นต้องขึ้นตามพี่เนย์บอกแต่ฉันกลับเห็นหน้าเนยยิ้มออกมาเหมือนนางร้ายจริงๆ ฉันรู้แล้วล่ะว่าเธอต้องมีแผนแน่ๆ

     ร้านอาหารแห่งหนึ่ง

ฉันเดินตามหลังพี่เนย์กับเนยมาติดๆดูสีหน้าเนยแล้วรู้สึกหมั่นไส้ ฉันเดินมาเรื่อยๆจนถึงโต๊ะอาหารโต๊ะหนึ่งมันติดกับกระจกเวลามองออกไปข้างนอกทำให้เห็นท้องฟ้าที่สวยงาม

ฉันนั่งลงตามด้วยเนยและพี่เนย์แต่เดี๋ยวก่อนพี่เนย์นั่งข้างๆเนยหรอ แล้วฉันล่ะ ฉันหันไปมองด้านข้างก็พบความว่างเปล่ามีเพียงเก้าอี้ที่ไม่มีคนนั่ง

          “พี่เนย์...”

          “สั่งอาหารเถอะค่ะ!”

ฉันมองยัยเนยที่ตะโกนขึ้นเมื่อรู้ว่าฉันจะถามอะไร ยัยนี่ชักจะมากเกินไปแล้วนะ

          “เนย์จะทานอะไรคะ”

          “เอ่อ...ผมขอสเต็กหมูที่นึงครับ”

          “ฉันขอสเต็กหมูเหมือนกันค่ะ”

          “แล้วเนริด์ล่ะ?”   พี่เนย์ถามฉันขึ้น

          “ฉันขอน้ำส้มแก้วค่ะ”

          “อ๋อ ได้ครับ”

บริกรทวนรายการสั่งอาหารก่อนที่จะเดินออกจากโต๊ะไป ฉันหันหน้าไปมองเนยก่อนจะยิ้มออกมา ฉันจึงเปลี่ยนการมองโดยหันหน้ามองข้างนอก ข้างนอกสงสัยอากาศจะดีกว่าข้างในสินะ ฉันเอาแต่คิดเรื่อยเปื่อยจนไม่รู้ว่าเนยกำลังทำอะไรอยู่

          “เนย์...คิดว่าไงเสื้อผ้าของเนย”

          “ก็ดีครับ”

          “หรอคะ ฉันคิดว่ามันแปลกน่ะค่ะ”

          “ไม่หรอกครับ ผมคิดว่าเนยใส่อะไรก็สวยไปหมด”

          “หรอคะเนย์ เนยรักเนย์มากๆเลยค่ะ”

ฉันได้ยินประโยคหนึ่งที่พี่เนย์พูด 'เนยใส่อะไรก็สวยไปหมด' แหวะ! อยากจะอ้วก ฉันมองหน้าเนยแต่เธอกลับมองหน้าฉันพร้อมรอยยิ้มอย่างผู้ชนะ ชิ! ค่อยดูละกันวันนี้เธอต้องแพ้ฉันแน่เนย

          “มาแล้วครับ!”

เสียงบริกรดังขึ้นทำให้ฉันกับเนยหันไปมองพร้อมกัน จานอาหารถูกวางลงตรงหน้าพี่เนย์กับเนย ส่วนฉันมีเพียงน้ำส้มแก้วเดียว ตอนนี้ฉันไม่อยากกินอะไรหรอก กินไม่ลง ฉันหยิบแก้วน้ำส้มขึ้นก่อนจะดื่ม ดื่มน้ำส้มแล้วสดชื่นจริงๆ

          “เนริด์ พี่ลืมถาม เธอจะไม่ทานอะไรหรอ?”   ไม่ถามตอนกินเสร็จเลยล่ะ

          “ฉันไม่หิวน่ะ”

          “แน่ใจ?”

          “ค่ะ!”

เมื่อพี่เนย์ได้คำตอบเขาก็ทานข้าวต่อ อะไรกันเนี่ย! จะไม่ถามฉันอีกหรอ พี่ไม่ได้เป็นคนแบบนี้หนิ ถ้าฉันบอกว่าไม่หิว พี่ฉันควรจะบอกว่ากินอะไรลองท้องก่อนมั้ย? ไม่ใช่ถามว่าแน่ใจนะ สายตาฉันไปสะดุดหน้าเนย เธอยิ้มออกมาก่อนจะจิ้มเนื้อหมูแล้วใส่เข้าปาก เห็นแล้ว อ๊ากก! ฉันอยากจะบ้าตาย

          “ฉันขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”

ฉันเอ่ยออกมาก่อนที่ฉันจะมองหน้าพี่เนย์ด้วยหางตา ฉันรู้ว่าพี่เนย์ไม่รู้สึกอะไรหรอกเพราะพี่ฉันเอาแต่กินสเต็กหมู ฉันเดินออกมาจากโต๊ะนั้นด้วยอารมณ์โกรธ ใช่สิเนย ตอนนี้เธออาจแกล้งฉันได้แต่หลังจากนี้ฉันเนี่แหละจะแกล้งเธอให้สาสมเลย ค่อยดู!

ฉันเดินกลับมาที่โต๊ะเมื่อแต่งหน้าแต่งตาให้ดูดีขึ้น ฉันนั่งลงก่อนจะเหยียดยิ้มออกมา พี่เนย์มองฉันด้วยสายตาแปลกๆเนยกลับมองฉันด้วยสายตาเรียบๆ

          “ทั้งหมดสามร้อยสิบห้าบาทครับ”

ห๊า!!! อาหารแค่สองจานกับน้ำแค่สามแก้วเนี่ยนะ สามร้อย! ร้านอาหารอะไรเนี่ยแพงเป็นบ้า ฉันเห็นพี่เนย์จ่ายแบงค์ห้าร้อย พี่ฉันรวยมากไงถึงจ่ายแบงค์ห้าร้อยเนี่ย ถ้าฉันมีห้าร้อยนะ ป่านี้ฉันคงเก็บไว้กินข้าวหลายมื้อแล้วล่ะ เปลืองที่สุด!

          “ไปเถอะ”

          “เดี๋ยวๆ พี่ไม่เอาเงินทอนหรอ?”

          “ไม่ต้องน่ะ ไปกันเถอะ”

ฉันลุกขึ้นก่อนจะก้าวเท้าเดินตามพี่เนย์ แต่ฉันกลับเห็นบริกรวิ่งตามฉันมา ฉันจึงหยุดเดินและหันหน้าไปประจันหน้ากับบริกร

          “นี่ครับเงินทอนทั้งหมดหนึ่งร้อยแปดสิบห้าบาทครับ”

          “ขอบคุณค่ะ”

          “เนริด์ทำอะไรอยู่น่ะ!”   เสียงพี่เนย์เรียกฉันขึ้น

          “ฉันขอตัวก่อนนะคะ”

          “ครับ โอกาสหน้าเชิญใหม่นะครับ”

ฉันรีบวิ่งตามเสียงเรียกพี่เนย์ พี่เนย์มองฉันอย่างเขม็งแต่เมื่อฉันมาถึงยัยเนยก็พูดขึ้นทันที

          “สงสัยน้องคุณคงปิ๊งบริกรมั้งค่ะ”

          “นี่คุณ! คนที่ปิ๊งบริกรน่าจะเป็นคุณมากกว่านะคุณเนย!”

          “...และคุณรู้ด้วยหรอว่าฉันปิ๊งบริกรตรงไหนหรือว่าคุณเคยปิ๊งบริกรมาน่ะ”  

          “เธอ!!”

          “พอเถอะๆ อย่าทะเลาะกันได้มั้ย?!!”

          “ก็น้องสาวเนย์กล่าวหาเนยก่อน”

          “ใครกันแน่!!!”

ฉันเอ่ยขึ้นอย่างเสียงดัง เธอมีสิทธิ์กล่าวหาฉันได้ไง ฉันไม่ได้ปิ๊งบริกรนั่นเลย ฉันแค่ไปรับเงินทอนแค่นั้นเอง ฉันมองเนยอย่างโกรธและเคืองด้วย ยัยนี่สักวันต้องแสดงนิสัยที่แท้จริงแน่ๆ

     เวลา  22 : 00  น.

     ณ. ผับแห่งหนึ่งในเมือง

ฉันลงจากรถก่อนจะทอดสายตามองหน้าผับและฉันก็ได้ยินเสียงมาจากข้างในด้วยมันดังมากๆเลย

     ปึง!

ฉันสะดุ้งเฮือกเมื่อเสียงประตูปิดลงอย่างดังก่อนจะหันไปมองต้นเสียง  ทำไมเนยต้องปิดประตูเสียงดังด้วยนะเรียกร้องความสนใจไง

          “เนย์เข้าไปข้างในเถอะ”

          “ครับ ไปกันเนริด์”

พี่เนย์เรียกฉันก่อนจะเดินไปกับเนย นี่พี่เนย์ไม่เป็นห่วงฉันเลยไง ฉันเป็นน้องสาวพี่นะแต่พี่กลับเดินกับเนย แฟนของตัวเอง ถ้าเป็นแบบนี้พี่อยากให้ฉันมาทำไมกัน ฉันไม่เข้าใจเลย

เมื่อเข้ามาในผับ ฉันก็ต้องปิดหูตัวเองทำไมมันดังจังเลยแต่ดูพี่เนย์ไม่สะทกสะท้านเลยอะ คงชินแล้วสินะ ฉันเดินตามพี่เนย์อย่างเร็วก็ดูคนในนี้สิ หน้าตาน่ากลัวเป็นบ้า นี่ผับหรอเนี่ย?

ฉันเดินมาเรื่อยๆก็เห็นโต๊ะวีไอพี เนยจูงมือพี่เนย์เข้าไปนั่งด้วยกันแต่พี่เนย์ไม่ชวนฉันเลย ได้ในเมื่อพี่ทำแบบนี้กับฉัน ฉันจะเอาคืนพี่บ้าง ค่อยดูละกัน

          “เนยขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ^^ ”

          “ครับ^^”

ชิส์  ยิ้มหวานใส่กันเหลือเกิน เห็นแล้วอยากอ้วกตรงนี้จริงๆ ฉันลุกขึ้นก่อนจะเดินออกจากที่นี่แต่ต้องหยุดชะงักเมื่อเสียงพี่เนย์ดังขึ้น

          “จะไปไหนน่ะ”

          “ไป...เต้น!”

          “รอเนยก่อนสิ”

          “ไม่ดีกว่า ฉันอยากออกไปจากสายตาพี่มากว่า”

          “หมายความว่าไง?”

          “เพื่อพี่อยากสวีทกับแฟนตัวเองสองต่อสองไง”

ฉันไม่รอพี่เนย์เอ่ยปากตอบกลับ ฉันรีบเดินออกจากที่นั้นทันที โห่! คนเยอะจริงๆ เยอะแบบนี้แหละดี ดิ้นสะใจเป็นบ้า ฉันรีบเดินเข้าไปในพื้นที่เต้นก่อนจะสะบัดตัวเต้นอย่างแรง ดูซิพี่เนย์จะทำหน้ายังไง ฉันเอาแต่เต้นจึงเผลอไปชนกับใครคนหนึ่งที่ยืนอยู่ด้านหลังฉัน ฉันรีบหันขวับทันทีเพื่อขอโทษแต่เมื่อเห็นหน้าตาก็ต้องอึ้งไปสิบวิเลย

คนอะไรหน้าตาใสจัง  ใสกว่าผู้หญิงอีกแต่เขาคงหน้าใสกว่าฉันด้วยมั้งเนี่ย กว่าฉันจะได้สติก็กินเวลาไปเยอะแล้วล่ะ

          “ขอโทษค่ะ คือ...มันส์ไปหน่อย”

          “ไม่เป็นไรครับ เพิ่งมาครั้งแรกหรอครับ?”

          “ค่ะ”

          “คุณหน้าตาน่ารักดีนะครับ”

          “ขอบคุณค่ะ ^^”

ผู้ชายตรงหน้าฉันมองอย่างอ่อนโยน คนอะไรหล่อเป็นบ้า นี่ฉันบ้าผู้ชายตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ฉันเมาป่ะเนี่ย บ้าน่า! ฉันยังไม่ดื่มอะไรเลยหนิ ฉันตบหน้าตัวเองเบาๆก่อนจะยิ้มออกมา ฉันไม่ได้เมาหนิ

          “เป็นอะไรไปครับ”

          “อ๋อ เปล่าค่ะ ฉันนึกว่าฉันเมาน่ะค่ะ”

          “แล้วคุณดื่มอะไรมาเปล่า?”

          “ฉันไม่ได้ดื่มอะไรเลยค่ะ”

          “งั้น...ไปหาอะไรดื่มดีมั้ยครับ”

          “ค่ะ”

ฉันกับผู้ชายที่รู้จักไม่ถึงชั่วโมงเดินไปที่เคาน์เตอร์บาร์ด้วยกัน ฉันนั่งลงเก้าอี้อย่างเหนื่อย ฉันคงเต้นแรงเกินไป

          “เหมือนเดิมสองที่”

          “ครับ”

เขานั่งลงข้างๆฉันเมื่อสั่งเครื่องดื่มเสร็จ แต่เมื่อกี้ฉันได้ยินว่า...เหมือนเดิมสองที่ งงจังกับสิ่งที่เขาพูด

          “เอ่อ...ไม่ทราบว่าเมื่อกี้คุณสั่งอะไรหรอคะ??”

          “อ๋อ...มันเป็นเหล้าแก้วเล็กนะครับ”

          “เหล้าแก้วเล็ก???”

          “มาแล้วครับ”

ฉันยังไม่ทันจะถามอะไร พนักงานเคาน์เตอร์บาร์ก็พูดแทรกฉันก่อน ฉันเห็นแก้วใบเล็กๆวางอยู่ตรงหน้าฉันกับเขา มันเป็นแก้วเล็กๆที่ซดครั้งเดียวก็หมดแก้วเลย

          “ดื่มเถอะครับ”

          “ค่ะ -_-“

ฉันกำลังซดแก้วเล็กๆอะไรสักอย่างเข้าปากแต่ต้องชะงักเมื่อมีมือใครบางคนมาคว้าแก้วก่อน ฉันหันไปจ้องหน้า ใครกันน่ะมาหยิบแก้วเหล้าของฉันแต่พอฉันหันไปก็พบดวงตาแข็งกร้าวของพี่เนย์

พี่ฉันมาทำอะไรตรงนี้อะ พี่ฉันควรอยู่โต๊ะวีไอพีไม่ใช่มาอยู่ตรงหน้าฉันหนิ

          “เอาคืนมานะพี่เนย์”

          “ไม่! เธอรู้มั้ยว่าเหล้าแก้วนี้แรงแค่ไหน”

          “จะแรงหรือไม่แรง มันก็ไม่เกี่ยวกับพี่!”

          “เนริด์วันนี้เธอเป็นอะไรน่ะ?”

          “ฉันไม่ได้เป็นอะไรแต่พี่นั่นแหละเป็นอะไร!!”

          “...มานี่เลย เราต้องคุยให้รู้เรื่อง”

          “ปล่อยฉันนะ! ฉันบอกให้ปล่อย!”

ฉันตะโกนออกมาแต่ไม่มีใครสนใจเพราะเสียงเพลงในนี้มันดังเกิน ฉันสะดุดมือพี่เนย์ข้างนึง เขาถือแก้วเหล้าไว้อยู่หนิ พี่ฉันจะถือมาทำอะไรน่ะ

          “โอ้ย! เจ็บนะ!”

          “.....”

เขาเหวี่ยงฉันชนกำแพงจนฉันเจ็บระบมไปหมด ฉันจึงร้องโวยวายออกมาแต่พี่เนย์กลับไม่พูดอะไรออกมาแต่เขากลับซดแก้วเหล้านั้นเข้าปากตัวเองก่อนจะกลืนเข้าไป แก้วเหล้าฉัน แก้วเหล้าที่ฉันอยากจะลองกินครั้งแรกมันอยู่ในปากของพี่เนย์แล้ว ฮือๆๆๆ แต่ที่นี่มันตรงไหนเนี่ย ทำไมไม่มีคนเดินผ่านไปผ่านมาเลยอะ พี่ฉันพาฉันมาที่ไหนเนี่ย!! แต่ตอนนี้ฉันไม่สนแล้ว แก้วเหล้าของฉันที่ผู้ชายสุดหล่อคนนั้นให้มันอยู่....ฮึ่ย!

          “เหล้าฉัน พี่เนย์ทำแบบนี้ทำไม!”

          “เพราะเธอไม่ควรดื่มน่ะสิ มันแรงมากรู้มั้ย?”

          “ฉันบอกแล้วไงจะแรงหรือไม่แรงก็ช่าง ฉันอยากดื่มได้ยินไหม!!!”

          “หึ  ที่อยากดื่มคงไม่ใช่เพราะไอ้งั่งนั้นให้ใช่ไหม!!”

          “...ใช่! แล้วทำไม?”

          “...ถ้าอยากดื่มก็จูบพี่สิ!”

ทักทายนักอ่านจร้า

ไรเตอร์มาอัพเต็มแล้วนะคะ

ไม่ขอพูดอะไรมาก ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ

เพราะไรเตอร์คิดว่านิยายไรเตอร์ไม่หนุกเท่าไหร่ ในสายตาไรเตอร์ เหอๆ

แต่ยังไงต้องขอบคุณทุกคอมเม้นด้วยนะคะที่เม้นให้ไรเตอร์และขอบคุณนักอ่านเงาด้วยนะคะ

ไม่เม้นไม่ว่ากัน

ยังไงช่วยกันเม้นและโหวตกันหน่อยนะคะ หุหุ

สุดท้ายนี้...

ขอบคุณทุกท่านคะ

สองพี่น้อง