incest of love ปรารถนาซาตาน

ลำดับตอนที่ #5 : ตามล่าเหยื่อ

ตามล่าเหยื่อ

“บ้านวีรเมธาค่ะ”

“คุณน้าหรอครับ” วีรภัทรเอ่ยถามอย่างเร่งร้อนเมื่อได้ยินเสียงคนที่บ้านตอบรับโทรศัพท์ ขณะที่ร่างกายยังคงทำหน้าที่ขับรถด้วยความเร็วสูง

“จ๊ะ น้าเอง มีอะไรหรอลูกทำไมดูรีบร้อนจัง”

“คุณน้าครับ น้องหวานเขา…”

“อ้อ หวานหรอจ๊ะ” เสียงมารดาของวรัศยาตอบกลับทันทีโดยไม่ปล่อยให้ชายหนุ่มมีโอกาสได้ฟ้องบุตรสาวของตน “หวานเขาโทรมาบอกแม่แล้วล่ะว่าจะไปเที่ยวกับตาพายสักสองสามวันน่ะ ภัทรไม่ต้องห่วงน้องหรอกนะลูก”

“คุณน้าครับ!!” ชายหนุ่มกระแทกเสียงใส่โทรศัพท์ด้วยความไม่พอใจ ถ้าไม่ติดว่าอีกฝ่ายเป็นน้าสาวล่ะก็เขาคงจะตวาดกลับไปจนวางหูแทบไม่ทันแล้ว

“อ้อ แล้วที่สำคัญคุณหญิงพัตราก็มาขอกับแม่ก่อนแล้วด้วย คงกลัวว่าลูกจะไม่ยอมให้น้องไปกับตาพายน่ะ” หญิงมีอายุเอ่ยขำๆเชิงหยอกล้อ นางรู้ดีว่าหลานชายของตนนั้นเป็นพี่ชายที่หวงน้องสาวเสียยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด แต่วรัศยาเองก็เติบโตแล้ว มิใช่หญิงสาวตัวน้อยที่ต้องอยู่ในความดูแลตลอดเวลาและอีกอย่างครอบครัวของพายุพัฒน์เองก็สนิทสนมกับครอบครัวของนางมาตั้งหลายสิบปี จึงไม่แปลกอะไรที่จะไว้ใจให้บุตรสาวไปเที่ยวกับแฟนอย่างพายุพัฒน์สักสองสามวัน

“แต่ว่า..”

“ตาภัทร” คุณวนาลัยเอ่ยเรียกด้วยความเมตตา “น้ารู้ว่าภัทรห่วงน้องนะลูก แต่น้องหวานเองก็โตแล้ว ปล่อยๆน้องไปบ้างเถอะ”

“ผมไม่ไว้ใจไอ้พาย คุณน้าก้รู้ว่ามันเป็นเพล์บอยอันดับต้นๆเลยนะครับ”

“แต่น้าเชื่อใจตาพายนะ เพราะอย่างน้อยๆเขาก็ส่งคุณหญิงแม่มาสู่ขอยัยหวานเรียบร้อยแล้ว”

“อะไรนะครับ!!!”วีรภัทรตะโกนลั่น สติของเขาหายวาบแทบจะทันที

“ไม่ต้องตกใจหรอกลูก ตอนนี้เขาแค่ขอหมั้นไว้ก่อน เพราะอีกสองอาทิตย์ตาพายจะต้องทัวร์คอนเสริตอีกนานหลายเดือนกว่าจะกลับเมืองไทย คุณหญิงพัตราเลยขอหมั้นจองเอาไว้ พอตาพายกลับมาแล้วค่อยแต่งงานกัน”

“แล้วน้องหวานว่าไงครับ” เสียงห้าวคำรามลอดไรฟัน กรามแกร่งขบกันแน่นจนเป็นสัน

“น้ายังไม่รู้เหมือนกัน เห็นว่าตาพายจะขอหมั้นน้องตอนไปเที่ยวนี่แหละ”

“แล้วไอ้พายพาน้องหวานไปที่ไหนครับ”

“น้าก็ไม่รู้เหมือนกันนะเห็นว่าจะไปทะเลนี่แหละ”

“ขอบคุณครับ”เขากดปิดโทรศัพท์มือถืออย่างรวดเร็วด้วยเกรงว่าคุณวนาลัยจะจับความรู้สึกพุ่งพล่านจากน้ำเสียงของเขาได้

 ทะเล!! ในใจของวีรภัทรแทบจะบิดเป็นเกลียวมรสุมเมื่อได้ฟังความจริงจากปากน้าสาวทั้งหมด นี่เขาอุตส่าห์วางแผนซะดิบดีเพื่อป้องกันไม่ให้เธอไปจากเขา แต่สุดท้ายน้องน้อยก็ยังแอบโบยบินไปเชยชื่นกับแฟนหนุ่มจนได้ แค่คิดถึงร่างขาวนวลบอบบางกับกลิ่นกายหอมละมุนที่เขาเคยได้คลอเคลียต้องไปตกอยู่ในมือของชายอื่นก็ทำให้เขาแทบคลั่ง เท้าที่เหยียบคันเร่งเพิ่มความหนักหน่วงจนเกือบถึงขีดสุด มีทะเลไม่กี่แห่งที่วรัศยาชื่นชอบ เขารู้ดีว่าเพื่อนสนิทอย่างไอ้พายต้องพาน้องสาวเขาไปที่นั่นแน่ๆเพราะหญิงสาวเคยเอ่ยปากว่าถ้าแต่งงานอยากมาจัดงานแต่งงานที่นี่

‘หวานหนีพี่ไม่พ้นหรอก คิดจะหมั้นกับไอ้พายงั้นหรอ ไม่มีทาง!!!

 ถ้าพี่เจอตัวเมื่อไหร่ พี่จะคิดบัญชีทั้งต้นทั้งดอกเลยทีเดียว’

“ว้าว ที่นี่ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะคะ” สาวน้อยร่างบางเอ่ยอย่างเพลิดเพลิน เมื่อมองเห็นทะเลสวยใส ลมที่หอบกลิ่นคลื่นพัดโชยเข้าปะทะร่างกายจนเสื้อตัวบางแนบสนิทแทบจะเห็นทุกสัดส่วน

“เป็นไงเจ้าหญิงน้อย ของขวัญเรียนจบที่พี่ให้ ชอบไหมจ๊ะ”

“แหม พี่พายล่ะก็ ถ้าหวานไม่ชอบก็ไม่รู้จะชอบอะไรแล้วค่ะ หวานชอบทะเลที่ซู้ดเลย”

“เฮ้อ.. พี่นึกว่า หวานจะบอกว่าชอบเพราะพี่เป็นคนพามาซะอีก ที่แท้ก็เห็นทะเลดีกว่าเรา” นักร้องหนุ่มรูปหล่อแสร้งทำเสียงเศร้าสร้อยราวกับเด็กที่โดนทอดทิ้ง

“โอ๋ พี่พายคนดี หวานยังพูดไม่จบเลยค่ะ” วรัศยาเอื้อมมือบางไปดึงรั้งร่างหนาที่ทำท่าจะจากไป “หวานจะบอกว่า ไม่ว่าทะเลจะสวยขนาดไหนแต่มันก็ไม่มีค่าหรอกค่ะ ถ้าไม่มีคนที่หวานรักมาด้วย”

“จริงหรอจ๊ะ คนดี” พายุพัฒน์หันกายกลับมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับตวัดร่างบางเข้าสู่อ้อมกอด “พูดอย่างนี้สิ ค่อยชื่นใจหน่อย”

“คนบ้า ทำอะไรไม่รู้อายคนอื่นเค้าค่ะ” หญิงสาวพยายามบิดกายออกด้วยความเขินอาย แม้ว่าชายหนุ่มจะสวมแว่นดำเพื่ออำพลางตัวแต่แค่ลำพังร่างสูงราวกับนายแบบของเขาก็ดึงดูดสายตาแทบทุกคู่ที่พบเห็นให้เหลียวกลับ แล้วนี่ยังจะมากอดเธอไว้อีก

“ไม่เห็นเป็นไรนิ ก็คนรักกัน” พายุพัฒน์ตอบหน้าตาเฉยก่อนจะรีบหันเหความสนใจของแฟนสาว “อุ้ยนั่น!! พระอาทิตย์จะตกแล้ว”

“จริงด้วยค่ะ” แม่กวางน้อยหลงกลเขาเข้าเต็มเบา ดวงตาหวานซึ้งจ้องมองอาทิตย์ยามสนธยาทอแสงสีทองตัดกับน้ำทะเลสีครามจนลืมว่าตนเองถูกกอดต่อหน้าสาธารณชน ร่างสูงคลายอ้อมแขนเปลี่ยนมาโอบกอดทางด้านหลังแทนเพื่อให้หญิงสาวได้มองภาพนั้นอย่างเต็มตา พร้อมทั้งถอดแว่นตาดำออกเพื่อจะได้ดื่มดำบรรยากาศนี้กับคนรัก

“น้องหวานครับ” เสียงนุ่มกระซิบข้างหู ลมหายใจร้อนผ่าวที่กระทบต้นคอขาวทำให้วรัศยาขนลุกไปทั้งกาย “พี่ยังมีของขวัญอีกอย่างจะให้นะ..”

“หืม..” หญิงสาวส่งเสียงเบาๆอย่างเคลิบเคล้มกับบรรยากาศแสนโรแมนติกตรงหน้า “อะไรหรอคะ”

“…”แทนคำตอบ ‘ของขวัญชิ้นพิเศษ’ ก็ถูกผู้ให้สวมเข้าที่นิ้วมืออย่างรวดเร็ว วรัศยาสะดุ้งน้อยๆเมื่อสัมผัสได้ถึงโลหะเย็นเฉียบที่นิ้วนางข้างซ้าย ก่อนที่ร่างบางจะเอ่ยปากถาม พายุพัฒน์ก็คลายอ้อมแขน ทรุดกายสูงลงตรงหน้าหญิงสาวมือหนาฉวยมือเรียวบางข้างซ้ายของฝ่ายตรงข้ามกอบกุมไว้แน่น และบรรจงประทับปากสวยได้รูปเข้ากับมือน้อยนั้นอย่างแผ่วเบา

“แต่งงานกับพี่นะครับคนดี”

“…” ร่างบางจ้องมองชายหนุ่มคนรักสลับกับแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายอย่างมึนงง ใบหน้านวลปรกฎรอยแดงเรื้อๆยิ่งเสริมให้หญิงสาวดูงดงามมากขึ้น

“ว่าไงครับ เจ้าหญิงน้อย จะแต่งงานกับพี่ได้ไหมเอ่ย”

“…” ไร้เสียงตอบสนองมีเพียงกายสั่นระริกและหยาดน้ำตาใสเอ่อคลอด้วยความปิติ หญิงสาวยกมืออีกข้างมาปิดปากกลั้นเสียงสะอื้นพร้อมทั้งพยักหน้าเบาๆ นักร้องหนุ่มรีบยืนขึ้นเต็มความสูงก่อนที่จะรวบร่างบางของคู่หมั้นสาวมากกอดแน่น

‘แปะๆๆๆๆๆ’ เสียงปรบมือดังเกรียวกราวขึ้นเมื่อบรรดานักท่องเที่ยวได้เห็นฉากสุดแสนจะหวานชื่นของนักร้องหนุ่มชื่อดัง เสียงแสดงความยินดีดังขึ้นเซ็งเซ่พอๆกับเสียงโอดครวญอย่างสุดแสนเสียดายของบรรดาแฟนคลับสาวๆ

“สงสัย งานนี้พี่พายต้องแจกลายเซนต์จนมือหงิกแน่เลย” ริมฝีปากบางกระซิบข้างหูชายหนุ่มอย่างหยอกล้อ “สมน้ำหน้าแล้ว ทำให้หวานต้องขายหน้าคนอื่นเค้า”

“เอ๊ะ สมน้ำหน้าพี่หรอ คอยดูเถอะคืนนี้พี่จะลงโทษให้ไม่มีแรงพูดเลย”

“คนบ้า!!” หญิงสาวซุกใบหน้ากับอกกว้าง หลบหลีกสายตาเจ้าเล่ห์คู่นั้นอย่างเขินอาย ความสุขล้ำค่อยๆซึมซ่านไปทุกอณูของหัวใจดวงน้อย

ผู้คนรอบข้างต่างแสดงความยินดีที่ได้พบเจอคู่รักที่แสนหวาน ดวงตาแทบทุกคู่จ้องมองชายหญิงทั้งสองด้วยความปลื้มปิติ จนไม่มีใครได้ทันสังเกตดวงตาคมคู่หนึ่งที่จ้องมองทั้งคู่ด้วยความรู้สึกที่ต่างออกไปอย่างสุดขั้ว ชนิดที่ว่าถ้าใครมาเห็นเข้า คงไม่แคล้วต้องเสียวสันหลังวาบด้วยความหวาดกลัว….

ขอระบายหน่อยครับ ช่วยอ่านนิ้สนึงนะครับทุกท่าน
บรรยากาศเริ่มมาคุเล็กน้อยแล้วครับท่านผู้ชม ตอนนี้ขอพักความหื่น ชื่นชมความโหดไปพลางๆก่อน แต่อย่าลืมนะครับหลังคลื่นลมสงบมักจะมีพายุพัดกระหน่ำชุดใหญ่แบบคอมโบ โฮะ โฮะ (คนแต่งแอบโรคจิต>0<) งานนี้จะรอดไหมหนูหวานเอ้ย

ยังไงก็ขอขอบคุณนะครับ ที่ท่านสละเวลามาเม้นและโหวตให้ผม ดูผลโหวตแล้วใจชื้นขึ้นพอควรเลยครับ ^0^ ยังไงก็ช่วยเม้นและโหวตกันต่อไปด้วยนะครับ และที่สำคัญมีแฟนพันธ์แท้แล้วรู้สึกยินดีมากมาย ยังไงก็อย่าเพิ่งทิ้งกันนะครับ ขอบคุณมักๆคราบ

  

ความคิดเห็นที่ 15

ไม่ ทราบว่าคุณเล่นอะไรอ่ะครับ น้องผมเป็นโรคหัวใจมาเปิดดูกระทู้นี้ตอนนี้ ส่ง ร.พ. ไปแล้วครับ พ่อแม่รีบหามไปเมื่อครู่ใหญ่ๆ คือตอนที่เค้าล้มจากเก้าอี้พวกผมตกใจ พอส่ง ร.พ.ไป มาเห็นหน้าคอมที่ก่อนหน้านี้น้องเล่นอยู่ดีๆ ในหน้าคอมเปิด เกมที่คุณเอามาลงค้างไว้ แล้วก็หน้ากระทุ้ของคุณ
อยากบอกว่าจะเล่นอะไร คิดถึงคนอื่นด้วยนะครับไม่ใช่จะเอาแต่สนุก ตอนนี้น้องผมเพิ่งไปร.พ. กะพ่อและแม่ ไม่เป็นอันต้องทำงานพอดีทำอะไรคิดหน้าคิดหลังก่อนนะ และจำไว้เป็นอุทาหรณ์เลย
ถ้าร้องผมเป็นอะไรไปผมไม่ยอมแน่ๆ ผมแจ้งสาเหตุที่น้องผมโรคหัวใจกำเริบให้กับ ร.พ.ไปแล้ว เค้าก็บอกว่าเคยมีพวกที่แกล้งเอารูปผีที่จะโผล่ๆมาใน window เคยผู้ป่วยโรคหัวใจมีคนเข้า ร.พ.เพราะเคสนี้มา 3-4 คนแล้ว

Name : พี่ชาย [ IP : 58.137.54.34 ]
Email / Msn:
วันที่: 12 พฤษภาคม 2552 / 01:07

ความคิดเห็นที่ 14

http://www.dek-d.com/board/view.php?id=1332633&pageno=1

ควรจะพิจารณาได้แล้วนะครับ ว่าสิ่งที่ทำอยู่น่ะถูกหรือเปล่า

---

PS.  You are so Cute with out an 'E'

Name : [♪]zPeAkEr~♥< My.iD > [ IP : 124.120.235.37 ]
Email / Msn:
วันที่: 11 พฤษภาคม 2552 / 22:59

ปล.แอบเหนื่อยใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นอ่ะครับ ผมแค่อยากแต่งนิยายให้ทุกคนมีความสุขแต่ก็นะช่างบั่นทอนกำลังใจเสียจริง เฮ้อ...

เอาเถอะครับถ้ายังมีคนอยากอ่านนิยายเรื่องนี้อยู่ ผมก้จะสู้ต่อไป

ยังไงก็จะพยายามรีบกลับมาแต่ฉาก หึงโหดสุดน่ารักของพี่ภัทรเร็วๆ >o<