HunTerXHunTer

ลำดับตอนที่ #5 : ((( K5: ซื่อ? ))

ตอนที่ 5

‘’อายุเท่าไหร่เหรอ?’’คิรัวร์ถามเด็กสาวที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่

‘’13 ’’ตอบสั้นๆแต่ได้ใจความเพราะยังไม่คุ้นกะคนตรงหน้า

‘’เอ่อ คิรัวร์ไม่ต้องไปใส่ใจนะ เอแคลร์ไม่ค่อยพูดกะคนแปลกหน้าน่ะ’’กอร์นรีบพูดเพราะดูเหมือนคิรัวร์จะคิดว่าเอแคลร์หยิ่งๆ คิรัวร์ไม่พูดไรแค่พยักหน้าแต่ก็เข้าใจ ‘’เอแคลร์อยู่คนเดียวก่อนได้ไหม? ชั้นจะไปเล่นน้ำกะคิรัวร์’’กอร์นพูด

‘’ชั้นอยู่คนเดียวมาตลอดนะกอร์น’’เอแคลร์พูดแล้วยิ้มเศร้าๆ

กอร์นยิ้มเป็นกำลังใจให้แล้วเดินไปกะคิรัวร์เอแคลร์มองกอร์นเดินออกไปจบลับตาแล้วเดินหายไปจากที่พักขายาวๆที่ก้าวออกไปอย่างไม่หยุดยั้งเมือนหนีอะไรซักอย่างก็เริ่มหยุดลง///อ้าวว.. เรามาที่ไหนแล้วเนี่ย?//เอแคลร์คิดในใจสถานที่นี้เธอไม่คุ้นเอาเสียเลยสองหนุ่มกลับมาจากเล่นน้ำ ‘’โอ้ววกอร์นเพื่อนนายหายไปแล้วล่ะ’’คิรัวร์พูดไม่เป็นทุกข์ร้อน ‘’ห๊า!!ไม่เจ๊งงงงง’’กอร์นรีบวิ่งออกตามหาตามประสาคนจมูกดีไล่ตามไปเรื่อยๆจนไปถึงที่ที่หนึ่งที่เค้าไม่เคยสังเกตุเห็นมาก่อน ‘’ที่นี่ที่ไหนน่ะ?’’คิรัวร์ถามกอร์น กอร์นส่ายหน้าเพระไม่รู้เหมือนกัน แต่ในที่ที่สวยงามอย่างนี้ทำไมเค้าไม่เคยเห็นมาก่อนนะ ‘’เอ๊ะเสียงหัวเราะ..’’กอร์นพูดแล้วเดินตามเสียงนั้นไป ภาพที่เห็นตรงหน้า เด็กสาวที่พวกเค้ากำลังตามหากำลังเล่นอบู่กับสัตว์ป่าและน้ำตก ‘’กอร์น เอแคลร์ก็พูดกับสัตว์ได้เหรอ?’’คิรัวร์ถาม กอร์นส่ายหน้าตามเคย ทั้งสองค่อยๆย่องไปเพราะกลัวทำเอแคลร์ตกใจ คิรัวร์ปล่อยให้กอร์นออกไปหาเอแคลร์ก่อน ‘’อ้าวกอร์น  มาทำไรที่นี่ล่ะ?’’เอแคลร์ถามกอร์นยิ้มๆ ‘’เธอทำให้คนอื่นเค้าเป็นห่วงแค่ไหนรู้มั๊ย’’กอร์นพูดดุดุ ‘’ชั้นยังไม่ได้ทำไรเลยนะชั้นก็อยู่คนเดียวนี่นา’’เอแคลร์พูด ‘’แล้วทำไมออกมาคนเดียว’’กอร์นเริ่มเบาเสียงลงแล้วนั่งลงข้างๆ ‘’ก้อ กอร์นไม่ได้บอกให้เราอยู่ตรงนั้นนี่ กอร์น บอกให้อยู่คนเดียว’’เอแคลร์พูดแล้วกลับไปเล่นไปกับกระต่ายต่อ ‘’เฮ้อออ ชั้นทำไรเธอไม่ได้จริงๆน๊าาา’’กอร์นยิ้มๆ คิรัวร์เห็นท่าอย่างนั้นจึงเดินออกมาหาทั้งสอง

กอร์นเห็นดังนั้นจึงขอตัวไปเก็บของที่น้ำตกทางด้านโน้น

‘’นี่ ชอบเล่นกับสัตว์เหรอ?’’คิรัวร์ถามยิ้มเพื่อมิตรภาพ ‘’อืม ค่ะ ทำไมเหรอคะ?’’ เอแคลร์ถาม ‘’ปล่าวหรอก เธอรู้รึยังว่าชั้นทำอาชีพอะไร?’’คิรัวร์ถาม

‘’รู้แล้วนักฆ่าใช่มั๊ยคะ?’’เอแคลร์ตอบ ‘’อืม’’คิรัวร์ตอบน้ำเสียงสลด ‘’ถ้าคิดว่าอาชีพนั้นมันดีก็ทำต่อไปแต่ก็เกิดไม่ชอบมันขึ้นมาทำต่อไปก็ไม่มีประโยช์หรอกค่ะ ถึงแม้จะโดนใครบังคับก็ตาม’’เอแคลร์ตอบแล้วมองลึกลงไปในตาคิรัวร์  คิรัวร์อึ้งไปพักใหญ่ ‘’กอร์นเล่าให้ฟังเหรอ?’’ ‘’ปล่าวค่ะฟังจากน้ำเสียงและท่าทาง’’เอแคลร์ตอบ คิรัวร์ยิ้มให้ ‘’ขอบใจชั้นเข้าใจแล้ว’’คิรัวร์พูด ‘’งั้นก็ดีค่ะ’’เอแคลร์พูดแล้วยิ้มให้เช่นกัน ‘’ต่อไปนี้ไม่ต้องพูดสุภาพกับชั้นนะ’’คิรัวร์พูด ‘’ได้ ’’เอแคลร์พูดแล้วยิ้มให้  ‘’ชั้นเป็นพี่เธอปีนึงนะจะบอกให้แล้วเมื่อกี้มาสอนรุ่นพี่ได้ไงเนี่ย’’คิรัวร์พูดทำหน้าตูมๆ ‘’โอ๋ๆอย่างอนน๊าาา’’เอแคลร์พูด คิรัวร์ลูบหัวเอแคลร์เบาๆ ทั้งสองหัวเราะเล่นกันจนกอร์นกลับมา ‘’กลับบ้านกันเถอะ คิรัวร์จะนอนค้างด้วย’’กอร์นพูด เอแคลร์และคิรัวร์ลุกขึ้นเดินตามกอร์นไป

เมื่อถึงบ้านเอแคลร์ก็เป็นฝ่ายอาบน้ำก่อนเช่นเคยจากนั้นกอร์นและคิรัวร์ก็อาบด้วยกัน(อย่าคิดลึกนะ) จนกินข้าวเสร็จทั้งสามก็เข้าห้องนอน

‘’อ่านหนังสืออะไรเหรอ?’’คิรัวร์ถามเอแคลร์ ‘’แม่มดน่ะ ชั้นชอบ เอามั๊ยมีหลายเรื่องเลยนะ’’เอแคลร์ถาม ‘’ก็ดีนะ’’คิรัวร์ตอบหยิบหนังสือมาเล่นนึงมานั่งอ่านกัน ‘’สนิทกันเร็วจังเลยนะ’’กอร์นพูดประชดนิดนิด แต่ทั้งสองก็ไม่ได้รู้สึกไรเลยเพราะซื่อเกินไป