คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Who Are Win!! : 5 : Game!!+
“อ๊ากกกกกกกกกกกก!!!ไอ้แว่น ไอ้บ้า ไอ้หื่น ไอ้โรคจิต ไอ้ทุเรศ ไอ้หล่อเกินคน ไอ้หลอกให้ชั้นชม ไอ้คนผีทะเล ไอ้ปลาจ้งม้ง(เป็นศัพท์เฉพาะไม่ต้องเสียเวลาแปลค่ะ-*-) ไอ้อะมีบ้า ไอ้บ้า ไอ้ไส้เดือน ไอ้พานาเลีย ไอ้ฟองน้ำ ไอ้ไฮดร้า ไอ้สัตว์เซลล์เดียว ไอ้…ไอ้...ไอ้ไม่มีคำจะด่าเอ๊ย!!!!ไอ้แว่นแก้มแตกคิม คิบอม!!!!”เสียงหวานของดงแฮตะโกนออกมาอย่างไม่ได้หยุดหย่อนมาเกือบชั่วโมงแล้วตั้งแต่กลับมาถึงบ้าน มือบางยังทำงานของมันไม่หยุดด้วยการทึ้งหมอนใบโปรดจนนุ่นแทบทะลักทำให้พี่ชายแสนดีอย่างแจจุงต้องขึ้นมาดูด้วยความเป็นห่วง
“เป็นอะไรรึปล่าวดงแฮ พี่เห็นนายตะโกนด่าคิบอมมาเกือบชั่วโมงแล้วนะ...แถมไม่ซ้ำกันซักคำ...”แจจุงถามก่อนจะเดินมานั่งข้างๆร่างบางของดงแฮที่ตอนนี้เอาหน้าจุ้มหมอนไปแล้ว
“ไม่มีอะไรครับ พี่แจจุงไม่ต้องห่วงหรอก”ดงแฮพูดเซ็งๆก่อนจะเริ่มทึ้งหมอนเจ้ากรรมอีกรอบ
“มีอะไรก็บอกพี่นะดงแฮ นายก็รู้ว่าพี่จะช่วยนาย”แจจุงพูดแล้วแย่งหมอนมาจากดงแฮด้วยกลัวว่าคืนนี้หมอนจะไม่ได้อยู่ทำหน้าที่ให้เจ้านายมันได้หนุนแบบคืนก่อนๆ
“ไอ้แก้มแตกนั่น...ไอ้โรคจิต ไอ้ทาลัสซิเมีย ไอ้มะเร็งในเม็ดเลือดดำ ไอ้ตัวกินแก้มตัวเองเพื่อให้ได้เป็นแก้มที่ใหญ่ขึ้น ไอ้บ้าหน้าหล่อแต่กวนตีน...ไอ้คิม คิบอมมันท้าผมว่าจะทำให้ผมรักมันใน 1 เดือน ไอ้หล่อแล้วหลงตัวเอง...”ดงแฮอธิบายพร้อมกับพยายามสรรหาคำด่าที่ดูจะไม่ซ้ำกันจริงๆ -*-
“เอ่อ -*- แล้วทำไมนายไม่...”แจจุงที่มึนได้ที่เริ่มกระซิบกระซาบแผนการกับน้องชายคนโปรดพร้อมกับรอยยิ้มโรคจิตที่น้อยคนจะได้เห็น
“อะ..เอาจริงหรอครับพี่แจจุง”หลังจากที่ได้ฟังแผนการจากพี่ชายคนสวยแล้วดงแฮก็ถึงกับหน้าถอดสี
“มันก็แล้วแต่นายนะ แต่นายอยากแก้แค้นคิบอมไม่ใช่หรอ???”แจจุงพูดทิ้งท้ายไว้พร้อมกับร้อยยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะปล่อยให้ดงแฮได้ทบทวนอะไรคนเดียว
“เอาไงเอากันวะ!!!”หลังจากที่คิดถึงแผนการที่แจจุงบอกอยู่ได้ซักพักดงแฮก็ตัดสินใจได้...งานนี้มันต้องให้ตายกันไปข้างนึง!!
“กลับมาแล้วครับ”เสียงเครียดๆของคังอินดังขึ้นพร้อมกับร่างหนาล้มลงบนโซฟาตัวโปรดในห้องนั่งเล่น
“วันนี้เหนื่อยหรอคังอิน”แจจุงเดินมาทักพร้อมกับยื่นแก้วน้ำเย็นๆที่ถูกส่งให้ร่างสูงแบบทุกวัน
“นิดหน่อยน่ะพี่แจจุง แล้วนี่น้องๆกลับมากันหมดทุกคนรึยัง”คังอินรับน้ำมายิ้มๆก่อนจะถามถึงน้องที่ยังไม่เห็นจะโผล่หัวออกมาให้เห็นซักตัว
“ดงแฮกับคิบอมอยู่ในห้อง ส่วนชางมินอ่านหนังสืออยู่ในห้องสมุดน่ะ”แจจุงบอกแล้วนั่งลงข้างๆคังอินเหนื่อยๆ
“คุณพ่อบอกว่าอาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ไม่กลับบ้าน เห็นว่าจะไปดูงานที่ต่างประเทศ”
“แล้วทำไมวันนี้นายดูเหนื่อยจังเลยล่ะ”แจจุงหันมาถามเมื่อเห็นน้องเงียบไป
“พอดีคุณพ่อจะเอารุ่นพี่ 2 คนเข้ามาช่วยงานในโรงเรียนน่ะเห็นบอกว่าเป็นลูกชายของหุ้นส่วน ทางคณะกรรมการนักเรียนเลยต้องวางแผนงานกันใหม่ตั้งแต่ต้น นี่ผมก็ยังคิดๆอยู่เลยนะว่าจะมาช่วยหรือจะมาทำให้ยุ่งขึ้น...วุ่นวายกันไปหมด”คังอินพูดเซ็งๆก่อนจะกระดกน้ำเข้าไปอึกใหญ่
“ปล่อยไอ้โลมาขึ้นอืดนั่นไปเถอะ แล้วนี่นายรู้รึปล่าวว่าคิบอมก่อเรื่องเข้าให้แล้วนะ”แจจุงหันมาบอกคังอินทำให้คังอินหันมามองงงงง
“ทำไมผมไม่รู้ล่ะ เรื่องใหญ่มั้ย??”
“ใหญ่มากๆ เพราะคิบอมดันไปท้าดงแฮว่าจะให้ดงแฮหลงรักตัวเองภายใน 1เดือนน่ะสิ”แจจุงพูดพร้อมกับเผยรอยยิ้มเย็น
“แล้วเทวดาปีศาจอย่างพี่ให้คำปรึกษาอะไรกับดงแฮไปรึยังล่ะ”คังอินถามทั้งๆที่รู้...รู้ตั้งแต่เห็นรอยยิ้มโรคจิตที่แจจุงมักจะใช้เวลามีเรื่องชั่วร้ายสนุกๆให้ทำ...รอยยิ้มที่คนทั่วไปไม่ค่อยจะได้เห็น
“ก็นิดหน่อยแหละ นายก็น่าจะรู้ไม่ใช่รึไง”แจจุงหันหน้ามาก่อนจะหัวเราะน้อยๆในลำคอ
“งั้นจะมาบอกผมทำไม ลองให้พี่ให้คำปรึกษาใครไปผมก็ไม่มีปัญญาจะเข้าไปยุ่งด้วยแล้วล่ะ”คังอินพูดปลงๆ
“ก็แค่อยากให้รับรู้ไว้ กลัวจะตกข่าว”แจจุงพูดแล้วปรับสีหน้าให้เป็นปกติเมื่อเห็นชางมินเดินลงบันไดมา
“เย็นนี้มีอะไรกินบ้างครับพี่แจจุง??”ชางมินถามพี่ชายที่แสนดี(?)ด้วยสีหน้าง่วงๆ ดูแวบเดียวก็รู้ว่าเพิ่งตื่นนอน
“อ่า...หิวแล้วหรอชางมิน งั้นพี่ไปทำกับข้าวก่อนละกันนะ”แจจุงพูดยิ้มๆแล้วทำท่าจะเดินเข้าครัวไปแต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินประโยคน่าฆ่าตัวตายจากปากคังอิน
“พี่จำพี่ยุนโฮรุ่นพี่ผมได้ใช่มั้ย?? เย็นนี้เค้าจะมากินข้าวที่บ้านเรานะ”คังอินบอกแจจุงพร้อมกับหัวอย่างขำๆเมื่อสีหน้าของพี่ชายที่แสนดีแอบเผยรอยยิ้มปิศาจออกมาชั่วพริบตาทั้งๆที่ชางมินยังยืนอยู่
“ถ้ามันอยากจะมาตายก็ให้มันมา...”พูดด้วยเสียงไม่เป็นมิตรก่อนจะเดินเข้าครัวอย่างไม่สบอารมณ์
“พี่แจจุงดูท่าทางจะเกลียดพี่ยุนโฮมากเลยนะครับ”ชางมินถามพร้อมกับลูบแขนที่ตอนนี้ขนลุกไปหมด
“555 ก็เกลียดด้วยเหตุผลที่ร้ายแรงที่สุดที่ว่า...ชอบทำตัวหล่อกว่าพี่แจจุงน่ะสิ”คังอินพูดขำๆ
“ก็นะ...ผมว่ามันต้องมีเหตุผลอื่นด้วยล่ะ ไม่งั้นพี่แจจุงเค้าคงเกลียดผู้ชายทั้งโลกไปแล้ว...ก็พี่แจจุงเค้าสวยกว่าผู้หญิงซะอีก ต่อให้ผู้ชายไม่หล่อยังไงก็ยังดูเป็นผู้ชายกว่าพี่แจจุงละกัน = =”ชางมินบ่นทำให้คังอินหลุดขำออกมาอย่างห้ามไม่ได้กับความจริงที่ว่าพี่ชายของตัวเองน่ะสวยแต่ชอบคิดว่าตัวเองหล่อ
“พูดยังงั้นโดนอดข้าวชั้นไม่รู้ด้วยนะชางมิน”ดงแฮที่เพิ่งลงมาจากห้องเตือนด้วยหน้าสยองๆ
“อ่า...นั่นสินะ”ชางมินกับคังอินพูดพร้อมกัน
“พี่กับชางมินอาจจะยังไม่รู้ แต่ที่พี่แจจุงเกลียดพี่ยุนโฮเข้าไส้ก็เพราะพี่ยุนโฮไปชมพี่แจจุงว่าสวยนี่แหละ แถมยังเข้าใจผิดว่าพี่แจจุงเป็นผู้หญิงอีกตะหาก”ดงแฮอธิบายทำให้ชางมินกับคังอินพยักหน้าอย่างเข้าใจ
“แล้วพี่ยุนโฮคือใครหรอ??”ขณะที่กำลังจะอธิบายต่อเสียงของคิบอมก็ขัดขึ้นก่อน
“บ้านนอก พี่ยุนโฮคือรุ่นพี่ของพี่คังอินที่สนิทกันมากๆ พี่ยุนโฮกำลังตามจีบพี่แจจุงแต่กลับโดนพี่แจจุงเกลียดเข้าไส้น่ะสิ”ดงแฮอธิบายให้คิบอมฟังแต่ยังไม่ลืมที่จะกัดคิบอมไปในตอนต้น
“ใครจะไปรู้เรื่องชาวบ้านทุกเรื่องกันล่ะ”คิบอมพูดประชดร่างบางอย่างหมั่นไส้
“พี่คังอิน ชางมิน คิบอมบอกว่าพวกเรายุ่งเรื่องชาวบ้านน่ะ”ดงแฮลากคนอื่นเข้ามายุ่งด้วยทำให้คิบอมมองอย่างหาเรื่องทำให้อีก 2 คนหลุดขำออกมากับการกระทำของคิบอมและดงแฮที่ออกจะน่ารักมากกว่าการทะเลาะกันของคู่กัด
“ขำกันอยู่นั่นแหละ จะกินกันมั้ยข้าวน่ะ”แจจุงเดินออกมาจากครัวอย่างอารมณ์เสียก่อนจะยกกับข้าวไปวางไว้ที่โต๊ะ
“แล้วไอ้หมีหัวลีบมันจะมาเมื่อไหร่ ชักช้า...เดี๋ยวจับแขวนคอใต้ต้นถั่วงอกซะเลยหนิ!!”แจจุงพูดด้วยเสียงกระแทกกระทั้นทำเอาน้องๆเครียดกันเลยทีเดียว
“พูดถึงเค้าอยู่หรอที่รัก”นี่สินะพวกตายยาก -*- ร่างสูงของยุนโฮก้าวเข้ามาให้ห้องอาหารอย่างเบิกบานผิดจากร่างบางของแจจุงที่ดูจะหงุดหงิดเต็มที่แล้ว
“อือ กำลังด่า”แจจุงพูดเรียบๆก่อนจะนั่งกินข้าวอย่างไม่สนใจแล้วปล่อยให้ป๋ายุนจัดการเรื่องต่างๆเอง
“อ๊ะ!!ชั้นเพิ่งเห็น นายคือคิบอมใช่มั้ย???”ป๋ายุนที่นั่งลงที่โต๊ะแล้ว ถามคิบอมยิ้มๆ
“เอ่อ..ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับพี่ยุนโฮ”คิบอมตอบกลับไปยิ้มๆเช่นกัน
“ยิ้มกันให้แก้มแตกเลยนะ...”ถึงมันจะเป็นเสียงบ่นเบาๆของดงแฮแต่ในบรรยากาศที่ทั้งโต๊ะเงียบแล้ว เสียงกระซิบแบบนี้กลับกลายเป็นเสียงที่ได้ยินกันไปทั่วทำเอาคนในโต๊ะหลุดขำกันหมดยกเว้นเจ้าตัวคนก่อเรื่องกับคนถูกว่าร้ายอีก 2 คน
“เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ทำของโปรดไว้รอนะดงแฮ รีบกลับบ้านเร็วๆล่ะ”แจจุงพูดก่อนจะขำนิดๆอย่างมีความสุขเมื่อตอนนี้ป๋ายุนโดนหักหน้าโดยน้องชายคนโปรดอย่างดงแฮ
“ถึงจะขำไม่ออกแต่พอเห็นแจจุงหัวเราะผมก็มีความสุขมากๆเลยนะ”ป๋ายุนพูดขึ้นมาทำเอาทั้งโต๊ะที่หัวเราะกันอยู่เปลี่ยนอารมณ์มาเป็นอยากอ้วกแทบไม่ทัน
“หน้าด้าน...”และดูเหมือนแค่คำๆเดียวมันก็ทำให้บรรยากาศกลับไปเครียดเหมือนเดิมได้อย่างง่ายดาย
“ผมอิ่มแล้วครับ/ผมไปแล้วนะ!!”คิบอมกับดงแฮพูดขึ้นพร้อมๆกันก่อนจะเอาจานไปเก็บแล้วเดินขึ้นห้องไปอย่างรอดตัวปล่อยให้คนที่เครียดกับอะไรไม่เป็นอย่างคังอินกับชางมินนั่งกินต่อไปอย่างเอร็ดอร่อย
“เหอะๆ เวลาพี่แจจุงอารมณ์ไม่ดีนี่เครียดเป็นบ้าเลยเฮะ”คิบอมบ่นเมื่อเข้ามาในห้องแล้ว
“...ถึงนายจะปากเก่ง แต่ความน่ารักของนายมันไม่ได้ลดน้อยลงไปเลยรู้มั้ย....ดงแฮ....”คิบอมทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มก่อนสายตาจะเหลือบไปเห็นกรอบรูปบนหัวเตียงที่ภายในเป็นรูปของเด็กน้อยน่ารักกับเด็กหนุ่มที่สวยหวานจนดูแทบไม่ออกว่าเป็นผู้ชาย...รูปของลี ดงแฮ...
“ทำไมนายไม่ยอมลดความน่ารักของตัวเองเลยนะดงแฮ...นายเด็กน้อยดงแฮในอดีตนายก็ทำให้ชั้นจะบ้าอยู่แล้ว แล้วยิ่งตอนนี้...ตอนที่นายเป็นเด็กจอมแก่นที่ชอบทำท่าไร้เดียงสาจนคนมองอดที่จะรักไม่ได้ แต่ยังไงนายยังเป็นเด็กสำหรับชั้นเสมอนะดงแฮ...”คิบอมพูดเบาๆกับตัวเองก่อนจะไล่ปลายนิ้วเรียวกับโครงหน้าสวยของดงแฮในรูปภาพที่ได้มากจากพี่แจจุง
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!เปิดประตูหน่อยคิบอม”เสียงหวานของดงแฮที่มาเรียกอยู่หน้าประตูทำเอาคิบอมยัดรูปลงลิ้นชักโต๊ะแทบไม่ทัน
“มีอะไร??”น้ำเสียงกับใบหน้าที่ถูกปรับให้ดูเซ็งๆตามปกติผิดกับเสียงหัวใจที่เต้นรัวอย่างประหลาด
“ชั้นขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ”ดงแฮพูดแล้วเดินเข้าห้องไปนั่งบนเตียงเมื่อคิบอมเปิดประตูให้
“เร็วๆก็ดีนะ ชั้นจะได้รีบนอน”คิบอมพูด หัวใจยิ่งเร่งจังหวะการเต้นขึ้นไปอีกเมื่อดงแฮสะบัดผมที่ออกจะชื้นนิดๆเนื่องจากเพิ่งผ่านการอาบน้ำมาหมาดๆ กลิ่นหอมของแชมพูและสบู่ดูหอมมากกว่าปกติเมื่อมันลอยออกมาจากตัวของร่างบาง...นี่คิดจะยั่วกันใช่มั้ยเนี่ย??...
“นายรู้อะไรมั้ยคิบอม??วันครบกำหนด 1 เดือนที่นายท้าชั้นน่ะ มันเป็นวันครบรอบที่ชั้นมาเป็นลูกบุญธรรมของคนตระกูลนี้นะ”ดงแฮพูดเหม่อๆอย่างระลึกความหลัง
“จำไม่เห็นได้เฮะ”คิบอมตอบนิ่งๆ ป่าวหรอก...อันที่จริงเค้าจำได้ทุกอย่าง จำได้แม้แต่รายละเอียดเล็กที่เค้าคิดว่าตัวร่างบางคงจะลืมไปแล้ว รายละเอียดที่คนอื่นไม่สามารถจะจดจำ..หากแต่เค้าก็จำได้ทั้งหมด...แต่ก็แค่แกล้งจำไม่ได้...ก็แค่นั้น
“ชั้นถึงได้เกลียดขี้หน้านายไงล่ะคิบอม”ดงแฮพูดงอนๆ แปลก...ปกติมันต้องไม่ใช่ยังงี้...มันมีอะไรที่แปลกไป
“ก็ชั้นบอกแล้วไงว่านายจะชอบชั้นภายใน 1 เดือนน่ะ”คิบอมพูดแต่ก็ยังยิ้มไม่ออก คงเพราะท่าทางที่แปลกไปของร่างบางตรงหน้าล่ะมั้ง
“เชอะ!คิดว่าทำได้จริงๆหรอคิบอม...”ร่างบางสบถก่อนจะก่อนมากระซิบที่ข้างหูของร่างสูงเบาๆ
“ก็ลองดู...”ให้แปลกยังไงก็แปลกเถอะ แต่ถ้าโดนยั่วยังงี้แล้วจะไม่ทำอะไรเลยมันก็ออกจะแปลกมากอยู่สำหรับคนอย่างคิม คิบอม ร่างสูงพูดเบาๆก่อนจะจับคางเล็กของร่างบางให้เชิดขึ้นเพื่อรับกับริมฝีปากนุ่มแต่ก่อนที่คิบอมจะฝันหวานไปกว่านั้นนิ้วเรียวของดงแฮก็ถูกยกขึ้นมาคั่นไว้ปล่อยให้คิบอมจูบนิ้วตัวเองแก้เก้อซะงั้น
“เรามาเล่นเกมส์กันดีกว่าคิบอม...ถ้านายจะทำให้ชั้นชอบนายภายใน1 เดือน งั้นชั้นก็จะทำให้นายคลั่งเพราะชั้นภายใน 1 เดือนเหมือนกัน...”ดงแฮพูดยิ้มๆก่อนจะจูบลงบนนิ้วเรียวของตัวเองเพื่อยั่วคิบอมเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องไปปล่อยให้คิบอมยืนอึ้งกับการกระทำของร่างบางอยู่คนเดียว
“แค่นี้นายก็ทำให้ชั้นคลั่งแล้วนะดงแฮ...นายจะฆ่าชั้นเลยรึไงนะ แต่ช่างเถอะ...ชั้นรับคำท้าลีดงแฮ!!!”!?!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“อ๊ากกกกกกกกกกกก!!!ไอ้แว่น ไอ้บ้า ไอ้หื่น ไอ้โรคจิต ไอ้ทุเรศ ไอ้หล่อเกินคน ไอ้หลอกให้ชั้นชม ไอ้คนผีทะเล ไอ้ปลาจ้งม้ง(เป็นศัพท์เฉพาะไม่ต้องเสียเวลาแปลค่ะ-*-) ไอ้อะมีบ้า ไอ้บ้า ไอ้ไส้เดือน ไอ้พานาเลีย ไอ้ฟองน้ำ ไอ้ไฮดร้า ไอ้สัตว์เซลล์เดียว ไอ้…ไอ้...ไอ้ไม่มีคำจะด่าเอ๊ย!!!!ไอ้แว่นแก้มแตกคิม คิบอม!!!!”เสียงหวานของดงแฮตะโกนออกมาอย่างไม่ได้หยุดหย่อนมาเกือบชั่วโมงแล้วตั้งแต่กลับมาถึงบ้าน มือบางยังทำงานของมันไม่หยุดด้วยการทึ้งหมอนใบโปรดจนนุ่นแทบทะลักทำให้พี่ชายแสนดีอย่างแจจุงต้องขึ้นมาดูด้วยความเป็นห่วง
“เป็นอะไรรึปล่าวดงแฮ พี่เห็นนายตะโกนด่าคิบอมมาเกือบชั่วโมงแล้วนะ...แถมไม่ซ้ำกันซักคำ...”แจจุงถามก่อนจะเดินมานั่งข้างๆร่างบางของดงแฮที่ตอนนี้เอาหน้าจุ้มหมอนไปแล้ว
“ไม่มีอะไรครับ พี่แจจุงไม่ต้องห่วงหรอก”ดงแฮพูดเซ็งๆก่อนจะเริ่มทึ้งหมอนเจ้ากรรมอีกรอบ
“มีอะไรก็บอกพี่นะดงแฮ นายก็รู้ว่าพี่จะช่วยนาย”แจจุงพูดแล้วแย่งหมอนมาจากดงแฮด้วยกลัวว่าคืนนี้หมอนจะไม่ได้อยู่ทำหน้าที่ให้เจ้านายมันได้หนุนแบบคืนก่อนๆ
“ไอ้แก้มแตกนั่น...ไอ้โรคจิต ไอ้ทาลัสซิเมีย ไอ้มะเร็งในเม็ดเลือดดำ ไอ้ตัวกินแก้มตัวเองเพื่อให้ได้เป็นแก้มที่ใหญ่ขึ้น ไอ้บ้าหน้าหล่อแต่กวนตีน...ไอ้คิม คิบอมมันท้าผมว่าจะทำให้ผมรักมันใน 1 เดือน ไอ้หล่อแล้วหลงตัวเอง...”ดงแฮอธิบายพร้อมกับพยายามสรรหาคำด่าที่ดูจะไม่ซ้ำกันจริงๆ -*-
“เอ่อ -*- แล้วทำไมนายไม่ลองท้าคิบอมกลับดูล่ะ ประมาณว่าให้มันคลั่งนายภายใน 1 เดือน มาเล่นเกมส์กันซักหน่อยแล้วลองดูกันว่าใครมันจะแน่กว่าใคร แล้วที่นายจะต้องทำมันก็แค่ยั่วๆๆแล้วก็ยั่วให้คิบอมหลงนายแล้วนายก็จากไป เดี๋ยวแปบๆหมอนั่นก็กลายเป็นลูกไก่ในกำมือนายแล้วล่ะ”แจจุงที่มึนได้ที่เริ่มกระซิบกระซาบแผนการกับน้องชายคนโปรดพร้อมกับรอยยิ้มโรคจิตที่น้อยคนจะได้เห็น!?!
“อะ..เอาจริงหรอครับพี่แจจุง”หลังจากที่ได้ฟังแผนการจากพี่ชายคนสวยแล้วดงแฮก็ถึงกับหน้าถอดสี
“มันก็แล้วแต่นายนะ แต่นายอยากแก้แค้นคิบอมไม่ใช่หรอ???”แจจุงพูดทิ้งท้ายไว้พร้อมกับร้อยยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะปล่อยให้ดงแฮได้ทบทวนอะไรคนเดียว
“เอาไงเอากันวะ!!!”หลังจากที่คิดถึงแผนการที่แจจุงบอกอยู่ได้ซักพักดงแฮก็ตัดสินใจได้...งานนี้มันต้องให้ตายกันไปข้างนึง!!
อ๊ากกกกกกกก!!!!!!!!!!!!
รู้สึกเหมือนตอนนี้มันยาวเลยเฮะ
แต่คงคิดไปเองแหละค่ะ-*-
อาทิตย์หน้าเดี๋ยวจะหิ้วตอนพิเศษต้อนรับ X’Mas มาฝากนะคะ
จะเอาให้หวานเลี่ยนอ้วกแตกกันเลยคอยดู หึหึหึ
ยังไงคืนนี้เราขอตัวไปนอนก่อนนะคะ
ถ้ายังไงเดี๋ยวพรุ่งนี้อาจจะ (อาจจะ) ลงให้ได้อีกตอนนะ
รักทุกคนนะคะ จุ๊บๆๆ
ความคิดเห็น