ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 5 การโจมตีของงูยักษ์ ทัศนะแห่งดวงอาทิตย์
มอููยัษ์ที่าไป รอยยิ้มปราบนใบหน้าอันามอเฮร่า
"พลัอไพธอนไม่เลวในหมู่เทพระับสู แม้ลูทั้สออเลโะมีพรสวรร์พิเศษ พวมัน็แ่บรรลุถึุสูสุอเทพระับลาในเวลาสิบปีเท่านั้น พวมันไม่มีทาเป็นู่่อสู้อไพธอนไ้เลย"
้วยารประเมินเ่นนี้ ใบหน้าอเฮร่าสบลมา
เรียนาฟ้านิมฟ์และสั่ "ไปหาราาเทพและบอว่า้าเิเามาที่นี่"
นิมฟ์รู้สึประหลาใมา ราาเทพ้อารประนีประนอมวามสัมพันธ์ับราินีเทพมาลอหลายปี แ่ราินีเทพลับเมินเย
ทำไมท่าทีอพระอ์ึเปลี่ยนไปะทันหันในวันนี้?
นาไม่ล้าถามมา รีบไปที่วิหารราาเทพ ุสูสุอโอลิมปัส และส่่อำอเฮร่า
ุส็ประหลาใเล็น้อย "นาเ้าใถึวามเ็บปวอ้าแล้วหรือ?"
้วยวามินั้น เาึมายัที่พำนัอเฮร่าโยไม่ิอะไรมา
...
บนเราะเลอส อพอลโล่พูไปในทิศทาที่ไลออไป "อาร์เทมิส วันนี้พอไ้แล้ว ลับันเถอะ"
ทันในั้น สีหน้าอเา็เปลี่ยนไปะทันหัน
วาสีทอปราประายุรุ่อรุ ลุโนราวับเปลวเพลิ
ทัศนะแห่วอาทิย์!
วิาเทพนี้ไ้มาาหีบสมบัิระับลาเมื่อปีที่แล้ว
มันให้วามสามารถแ่เทพในารส่อสว่าและสัเทุมุมอโลเหมือนวอาทิย์บนท้อฟ้า และในะเียวัน ็สามารถปล่อยรัสีแผเผา เผาสิ่่าๆ ในสายาอเาให้ลายเป็นเถ้าถ่าน
ในานะเทพผู้มีวิา้านารพยาร์ สัาาออพอลโล่มัเียบมเสมอ
ในะนี้ เาแสเทนิศัิ์สิทธิ์นี้โยไม่ลัเล และภายใ้แสสว่าาวาอเา ป่าเบื้อหน้าถูปลุม้วยเามื
และในั้นอเานั้น มีูยัษ์มหึมา่อนัวอย่าระมัระวั วาเย็นามีรัสีระหายเลือ่อนอยู่
สีหน้าออพอลโล่เร่รึม และเารีบะโน "อาร์เทมิส ระวั!"
อาร์เทมิสที่ลับมาาารล่าในป่า้านหลั ไ้ยินเสียร้อเือนอเา สีหน้าเปลี่ยนไป และรีบหยิบธนูึ้นมาทันที
แ่สายเินไปแล้ว ร่ามหึมาอูยัษ์พุ่ออมา ราวับลูธนูพิษที่หลุาสาย เปิาโมีอย่ารวเร็ว
ูม!
หาูนาเท่าภูเาัผ่านอาาศและฟาลบนศีรษะออาร์เทมิส พลัทำลายอันทรพลั..ทำลายพื้นที่โยรอบทันที ทั้เราะเลอสสั่นสะเทือน
อาร์เทมิสว่อไว และในวินาทีสุท้าย นาหลบารโมีไ้อย่าิวเีย
แ่พลัเทพที่ิมาับหาู็ยัระแทนาลอยึ้นไปในอาาศ
"อาร์เทมิส!" วาออพอลโล่เ็มไป้วยแสลุโน ร่าอเาลายเป็นแสสีทอสว่า และมาถึ้าพี่สาวในทันที
"พรว!"
อาร์เทมิสทรุลับพื้น แ้มอ่อนีเหมือนระาษ เมื่อเห็นอพอลโล่มาถึ นา็ไอเป็นเลือออมา
"เ้าเป็นอย่าไรบ้า?"
"ไม่...ไม่้อ...ัวล...้า...สบายี..."
ถูพยุัวโยอพอลโล่ อาร์เทมิสพูอย่าอ่อนแร
อพอลโล่รีบใ้พลัเทพรวสอบ เามีำแหน่้านารแพทย์ และเมื่อไม่ี่ปี่อน เายัพบ 'วามำนา้านารแพทย์' ในหีบสมบัิ้วย
ารรวสอบพบว่าแม้อาารบาเ็บะไม่เบา แ่โีที่อาร์เทมิสแ็แร่มาและไม่ถึั้นอันรายถึีวิ ึ่ทำให้เาโล่ใ
ในอนนั้น ูยัษ์ในระยะไลล่าว้วยรอยยิ้มเยาะ "เพียแ่เทพธรรมาที่บาเ็บภายใ้ารโมีเ็มำลัอ้า สมับเป็นสายเลืออราาเทพริๆ ไม่แปลที่ราินี้อารให้้าำัพวเ้า"
"เ้าถูเฮร่าส่มา?" อพอลโล่มอมันเย็นา
"้าือผู้รับใ้ที่ราินีเทพไว้วาใที่สุ ไพธอน ราาแหู่ทั้ปว ำื่อนี้ไว้ นี่ือื่อสุท้ายที่เ้าะไ้ยินในีวิ!"
ูยัษ์ยิ้มอย่าุร้าย พลัเทพอันยิ่ให่หลั่ไหลออมาาร่า และเปิาโมี้วยเสียัสนั่น
"ระวั..." อาร์เทมิสะโนอย่าัวล
อพอลโล่ยิ้มบาให้นา ทันในั้น็ัาบทอำแห่วะวันในมือออมา และฟันใสู่ยัษ์ที่ำลัเ้ามาใล้อย่ารวเร็ว
ฮ่า!
แสาบอันเิ้าลุโน้วยประายสีทอในอาาศ ลบนร่ามหึมาอูยัษ์รวเร็วราวับสายฟ้า
ไพธอนร้อรี้วยวามเ็บปว และวามหึมาอมันมอายหนุ่มผมสีทอสั้น้วยวามไม่อยาเื่อ
"ไม่ริ.. นี่เป็นไปไ้อย่าไร เ้าเพิ่เิมาเพียสิบปี... และาบเล่มนี้ อาวุธระับสู และยัเป็นุภาพสูสุ..."
น้ำเสียอมันเ็มไป้วยวามื่นระหน
อพอลโล่ไม่ให้โอาสมันพูเหลวไหล วาสีทอปล่อยแสแห่รุ่อรุ และแสลุโนราวับเปลวไฟอวอาทิย์บนท้อฟ้า พุ่สู่ร่าอไพธอน
"บ้าะมั ้าไม่เื่อว่าเทพที่อายุเพียสิบปีะมีวามสามารถนานั้น!"
ไพธอนบฟัน และร่ามหึมาพลันพอึ้นหลายเท่า ราวับป้อมปราารเลื่อนที่ไ้ ำรามพุ่เ้าหาอพอลโล่
แ่มาไ้เพียรึ่ทา แสที่ลุโนาวาออพอลโล่็เผาลบนเล็หนาอมันทันที
เปลวไฟอันเิ้าร้อนแร้วยอุหภูมิที่ไม่มีสิ่ใเทียบไ้ ลุลามไปบนผิวร่าอมัน
แรๆ มันไม่ใส่ใ
ในานะสัว์เลี้ยอราินีเทพ มันไม่ไ้อ่อนแอในหมู่เทพระับสู
แม้แ่เปลวไฟารารถอเฮลิออส เทพแห่วอาทิย์ ็ไม่อาเผาทะลุเล็อมันไ้ในเวลาอันสั้น
เทพหนุ่ม่าโ่เลา หาใ้าบทอในมือ อา้อหลบหนึ่หรือสอรั้
แ่อนนี้ใ้เวทมนร์แห่เปลวไฟที่น่าันนี้ นี่ือะารรมที่ำหนวามายอเ้า
วาเย็นาอไพธอนเ็มไป้วยวามุร้ายระหายเลือ และลิ่นอายเย็นเยียบแผ่่านาร่า ปล่อยพลัเทพอันยิ่ให่
ในะนั้น มันพลันรู้สึถึวามร้อนแผเผาในท้อ
มอลไป เล็แ็แร่ที่มันภาภูมิใำลัแสะเ็ภายใ้เปลวไฟอันเิ้า เผานแและแออทีละิ้น
วามร้อนแผเผาไหลบ่าเ้ามาอย่ารุนแร เนื้อใ้เล็ไหม้เรียมและเหี่ยวแห้
ทันในั้น ไพธอน็ปล่อยเสียร้อ้วยวามเ็บปว
ความคิดเห็น