ลำดับตอนที่ #5
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : หลงเสน่ห์อันเย้ายวน NC (2)
ภายในำหนัเียเียว เวลานี้ล่วเลยมานถึยามโหย่ว[1] ในห้อสรน้ำนั้นอบอวลไป้วยลิ่นุหลาบหอมอ่อนๆ ลีบอไม้สีแน้อยให่ล่อลอยเหนือผิวน้ำภายในอ่า แ่หาไ้ลอยนิ่อยู่ับที่ หาแ่ยับไหวเป็นระลอๆ ามแรับเลื่อนอบุรุษและสรีที่ำลับรรเลบทเพลรัอันแสนวาบหวาม สอมือแร่ลูบไล้เรือนร่าสะโอสะอแสนเย้ายวนา ววนไปมาเหนือยอปทุมถันทีู่ันเลื่อนไหวึ้นล ่อนะไล้ลไปับเอวอเอาไว้ แล้วำับารเลื่อนไหวไปามวามิอบุรุษ สรีน้อยแม้เรือนร่าะอยู่เหนือบุรุษ แ่ไม่สามารถเลื่อนไหวไ้ามใ้อาร ทำไ้เพียนำสอแนวาพาไว้บนบ่าแร่ ประอเรือนร่าไม่ให้วนเล้มทับไป ร่าายำยำุั่พยั์พันธนาาร เรือนร่าสะโอสะอไว้ไม่ห่า แปรเปลี่ยนท่วท่าไปามใบุรุษปรารถนา ริมฝีปาบุรุษสัมผัสเ้าที่ริมฝีปาหวานอสรี เี่ยวระหวัลิ้นลิ้มรสวามหอมหวาน ่อนผละเปลี่ยนุไ้เ้าที่ออาว และใบหู บเม้มหยอเย้าเ้าที่ิ่หูน้อย ่อนเลื่อนริมฝีปาไปยัยอปทุมถัน ูึโลมเลียนเปียุ่ม เสียรวราไม่เป็นภาษา ทำให้บุรุษมีแรหึเหิม ่อนะับสะโพลมลึให้ั้รับอยู่ับที่ เอวสอบเ้ึ้นมาเป็นัหวะหนัหน่วมาึ้นๆ ่อนสายธารสวรร์ถูปลปล่อยออมาในที่สุ
เสียหายใหอบพร่าัระมเป็นัหวะ ่อนบุรุษะ้อนร่าอสรีึ้นาน้ำ อุ้มประอมานถึเียไม้อย่ามั่น วาเรือนร่าอรรไว้บนฟูาว ่อนับสอาเรียวแยออาัน ปลายนิ้วแร่สัมผัสไปบน้นา ลูบไล้เลื้อยลไปสู่ใลาหว่าา แหวสอลีบอไม้ให้แยออาัน ปลายนิ้วแร่ววนไปมาบนเม็เสร ่อนบยี้เบาเบาให้เิวามเสียว่านรัวนใ เรียน้ำหวานในโพลถ้ำให้รินไหล เพื่อนำทาให้แท่หยที่แ็ันรออยู่แล้ว ไ้เ้าไปสำรวอีรั้หนึ่
.................
ยามเหม่า[2] ภายในำหนัเียเียว
าเมี่ยว “พระสนมเพะ ทรลุไหวหรือไม่เพะ”
หลิวเสียนเฟย “อืมม ฝ่าบาทเส็ลับไปแล้วหรือ าเมี่ยว”
าเมี่ยว “เพะ เส็ลับเมื่อยามอิ่น [3] เพะ”
หลิวเสียนเฟย “เ้าิว่าฝ่าบาทะทรโปรปราน้าไหม”
าเมี่ยว “ฮ่อเ้ทรเป็นผู้มีวามิลึล้ำ มิอาาเาไ้ แ่้าน้อยเื่อว่า พระอ์ะทรโปรพระสนมเป็นแน่เพะ”
หลิวเสียนเฟย ระบายยิ้มออมา “อบใเ้ามานะ าเมี่ยว” ่อนใบหน้าะแปลเปลี่ยนเป็นเศร้าหมอ
“้าหวัเพียวามมั่นอวศ์ระูลเท่านั้นที่้าะสามารถทำไ้ในอนนี้ บิามารามี้าเป็นธิาเพียนเียว ไม่มีพี่น้อเหมือนั่รอบรัวอื่น หาไร้บิา ็ไร้อำนา ้าหล่ะอยาเิเป็นบุรุษยิ่นั”
“โถ่ พระสนม” าเมี่ยวทอมอใบหน้าเศร้าสร้อยอผู้เป็นนาย
“มาเพะ ้าน้อยะนำน้ำาและนมที่พระสนมโปรปรานมาถวาย ท้อ้ออิ่ม่อนถึะมีำลันะเพะ” าเมี่ยวยิ้มให้ำลัใ
หลิวเสียนเฟยหันไปทำหน้าุใส่ “เ้า็นี่นะ” ่อนะส่ายหัวน้อยน้อยให้ับวามไร้เียสาอบ่าว
................
ห้อทรอัษร สถานที่ทำานอฮ่อเ้
หยาเียนฮ่อเ้ ้มพระพัร์อ่านีา ปรายนิ้วพระหัถ์ลึบนุอิ้นถั[4] เบาๆ ีาที่มีแ่เรื่อสัพเพเหระเ็มไปหมทำเอาหัวิ้วยับเ้าหาันไม่หยุ “เรื่อออีแม่ทัพหลิว ืบหน้าบ้าหรือยั”
ฝู้อมศรีษะอบไปามร “ยัหาัวไม่พบเลยพะยะ่ะ เอเพียหลัานที่เป็นลายลัษ์อัษรเพียเท่านั้นพะยะ่ะ”
หยาเียนฮ่อเ้เยพระพัร์ึ้นมอหัวหน้าันทีอย่าสสัย “นัวให่เยี่ยนั้น ะามหาัวไม่เอไ้อย่าไร ไหนะลุ่มทหารำนวนหนึ่อีไม่ใ่รึ ไม่ใ่มัวเล็ๆ สัหน่อย”
ฝู้มหน้าล้วยนปัา “............................”
หยาเียนฮ่อเ้ส่ายพระพัร์ไปมา “เฮ้อ..........” ปวใยิ่นั อไม้ามเพียหนึ่ ะมิอารอบรอไ้นานเท่าใ้อารเลยรึนี่ ะทำเ่นไรี...
ฝูสะุ้้มหน้าุุแทบะบธรีอยู่รอมร่อ “............................” เหุใึทรทอถอนใัถึเพียนี้หล่ะพะยะ่ะ ฝ่าบาท ระหม่อมทำอันใผิัน
...........................
ำหนัหย่ ที่ประทับอพระสนม ว่านเ๋อเฟย
“อ๊ายยยยยย เ้าว่าอย่าไรนะ ฝ่าบาทประทับที่ำหนัเียเียวเมื่อืนนี้หรอ! นาอัปลัษ์นั่นหน่ะรึ” ว่านเ๋อเฟยรีร้อ้วยวามรู้สึับแ้นใ
แม่นมอี้สะุ้ใ หัน้ายหันวา ่อนเอ่ย “พระสนมเพะ เย็นพระทัยล่อนเพะ เี๋ยวใรมาไ้ยินเ้า ะเอาไปุบิบไ้เพะ”
“เ้าะให้้าเย็นลไ้เยี่ยไรเล่า เ้า็ไ้ยินเ็มสอหูว่า ฝ่าบาทไปหานาอัปลัษ์นั่น” ว่านเ๋อเฟยระทืบเท้า้วยวามโมโห
“เอ่อ...พระสนมเพะ เี๋ยว้าน้อยะหาวิธีัารเอเพะ พระสนมทรเย็นพระทัยล่อนนะเพะ” แม่นมอี้เอ่ย้วยน้ำเสียอึอั หน้าาบิเบี้ยว้วยว่านปัาะหาวิธี
“เ้า้อ่วย้านะแม่นม ไม่ั้น้าไม่ยอมหรอ ฮึ่ย....” ว่านเ๋อเฟยอแเอาแ่ใยิ่นั
“เพะ เพะ ้าน้อยะ่วยเอเพะ อหาวิธี่อนนะเพะ” แม่นมอี้โล่ใเปราะหนึ่ ้วยอารม์พระสนมอนสบลบ้าแล้ว
“หานาไ้รับวามโปรปรานาฝ่าบาทมาว่า้า ้าะไม่โนถีบหัวลมาเลยรึ ้าพยายามั้เท่าไหร่ว่าะไ้รับวามโปรปรานาฝ่าบาทเ่นนี้ไ้ ้าไม่ยอมนะแม่นม ้าไม่ยอม ้าะ้อลอโอรสออมาให้ไ้ ฮึ่ย...” ว่านเ๋อเฟยเอ่ย้วยใบหน้าบูบึ้ นาไม่ใ่นสวยามมามายเยี่ยหลิวเสียนเฟย แ่็ไ้รับวามโปรปรานไม่น้อยาฮ่อเ้ ้วยิริยาท่าทาอ่อนหวานาม ที่นาแสให้ทุนเห็น ทั้ยัมีวามรู้ วามสามารถมามาย นเป็นที่เลื่อลือไปทั่วทั้เมือหลว
“เพะ” แม่นมอี้อบสั้นๆ แ่มับเ้นุบุบไม่หยุ ใบหน้าเหยเ ูไม่ไ้เลยทีเียว
.............
[1] ยามโหย่ว = ่วเวลาประมา 17:00-19:00 น.
[2] ยามเหม่า = ่วเวลาประมา 05:00-07:00 น.
[3] ยามอิ่น หรือ ยามหยิน = ่วเวลาประมา 03:00-05:00 น.
[4] ุอิ้นถั = อยู่ึ่ลาระหว่าหัวิ้วทั้สอ้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น