คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 5
วัป่าแห่หนึ่
“หนูน้ำ…ะลับแล้วเหรอ?”
เสียละมุนุ้นหูเอ่ยเรียื่อาทา้านหลั ทำให้สายธารหันวับลับไปมอ “ุป้า พี่หมอวิน ... น้ำส่้าวใหุ้พ่อเสร็แล้วะ” สายธารเอ่ยอบุลัาวัลย์ ่อนะหันไปส่ยิ้มสใสให้ับุหมอสุหล่อที่ยืนหน้านิ่อยู่้าแม่ เาไม่ไ้ยิ้มอบลับมาเ่นเย
“หนูรีบไหม ป้าำลัะไปปล่อยปลา เรียมมาหลายถุเลย ... ป่ะ ไปปล่อยปลาัน” ุลัาวัลย์เอ่ยวน แล้วโบ้ยหน้าให้สายธารูถุปลาในมืออลูายนา
“ไม่รีบะ น้ำอไป้วยนนะะ” สายธารสืบเท้าเ้าไปหาหมอราวิน พร้อมับยื่นมือออไป “พี่หมอวิน น้ำ่วยถือ่ะ” เธอเอ่ยอาสาเมื่อเห็นนัวโถือถุปลาพะรุพะรัเ็มสอมือ
เาไม่ไ้ยื่นถุให้เธอ แ่ลับ้าวาเินไป้าหน้า่อ “เมื่อี้...น้ำบอว่ามาส่้าวให้พ่อ” ราวินสสัย ็ในเมื่อพ่อเธอเสียีวิไปนานแล้ว ทำไมยั้อมาส่้าวัน หรือเธอำลัพูถึพ่อนไหนอี
ุลัาวัลย์ที่เินอยู่้าลูายหลุเสียหัวเราะออมาเบาๆ แล้วอบำถามแทนนสวย “น้อมาทำบุ รวน้ำ อุทิศส่วนบุส่วนุศล ส่ไปให้พ่อ...น้อมาทำบุให้พ่อทุวันพระ้ะ”
“ใ่ะ ....”
นัวสูไม่ไ้ถามอะไร่อ ไ้แ่สาวเท้ายาวๆ เินไป้าหน้า…
สายธารเอื้อมมือไปว้าท่อนแนอหมอราวินให้หยุเิน “ถึสระที่เราะปล่อยปลาแล้ว่ะ” เธอโบ้ยหน้าไปทา้ายมือ ายหนุ่มมอามทิศทาที่เธอบอ เบื้อหน้าเป็นสระนาให่ที่เ็มไป้วยอบัวนับร้อยนับพันำลัแ่ันเบ่บาน มีทั้สีแ สีาว สีมพู และสีม่ว บรรยาาศรอบๆ สระสบ ร่มรื่น สวยามมา
“น้ำ ... พาพี่วินเินไปท่าน้ำฝั่โน้น้วยนะ เี๋ยวป้าะไปนั่รอในศาลา” หิวัยห้าสิบปลายๆ เอ่ยึ้นยิ้มๆ สายธารส่ยิ้มบาๆ ลับไปให้นาแทนำอบ
หมอราวินหันหน้าไปสบาับแม่ “ไหนแม่บออยามาทำบุปล่อยปลา?”
“เมื่อเ้าแม่สวมน์ อธิษานล่วหน้ามาแล้ว วินแ่เอาปลาไปปล่อยให้แม่็พอ” นาอธิบาย พร้อมับระบายยิ้มว้าให้ลูาย แ่สำหรับราวินแล้ว มันเป็นรอยยิ้มทีู่มีเลศนัยหน่อยๆ ยัไไม่รู้
พอแม่เินยิ้มหน้าระรื่นไปยัศาลาริมน้ำ ายหนุ่ม็หันหน้ามาุยับนัวเล็ “พี่เินเอไ้” เาหลุบามอมือเรียวเล็อเธอที่ยัเาะท่อนแนเาอยู่
“อุ๊ย ... อโทษะ” สายธารรีบปล่อยแนเาให้เป็นอิสระ ่อนะเินนำหน้าลิ่วๆ ไปยัท่าน้ำ
มือหนาแะปาถุออ แล้วปล่อยปลาลไปในสระบัว รอยยิ้มบาๆ ประับอยู่บนใบหน้าหล่อเหลา บ่บอไ้ัว่าอนนี้เาำลัมีวามสุ
“น้ำไม่เห็นพี่หมอวินอธิษานเลยนะ” สายธารสัเว่าทันทีที่ปาถุถูเปิออ เาะปล่อยปลาลน้ำเลย
“ใรอยาไ้อะไร ็แ่ื้อปลามาปล่อย แล้วอธิษานเอา อย่านี้นะเหรอ?”
“พี่ไม่เื่อในำอธิษานบ้าเลยเหรอะ?”
ราวินปล่อยปลาอีถุลในสระบัว โยที่ไม่ไ้อธิษานอะไรเลย ย้ำัว่าเาไม่เื่อเรื่อพวนี้
สายธารมอารระทำนั้น พร้อมับย่นมูใส่เาอย่านึหมั่นไส้
“เอ้า...อยาไ้อะไร อธิษานเอาเอ” ราวินว่าแล้ว็ยื่นปลาถุสุท้ายให้เธอ
“นึว่าะไม่ให้น้ำปล่อย้วยแล้วเียว” เธอียิ้มว้านแ้มป่อในอนที่ยื่นมือไปรับถุปลาาเา
“พี่ลัวว่ามือน้ำะเปื้อน”
เมื่อไ้ยินในสิ่ที่เาพู สายธารียิ้มว้าว่าเิม แล้วเริ่มั้ิอธิษานอพรในสิ่ที่เธอ้อาร านั้น่อยๆ เปิปาถุปล่อยปลาลในน้ำอย่า้าๆ เสร็แล้ว็เอียหน้ามาสบาับนหล่อ “อให้ำอธิษานอน้ำเป็นริ้วยเถิ” พูเสร็็อมยิ้มอย่าเอียอาย แล้วเ้ัวลุึ้นเินนำหน้าไปยัศาลาริมน้ำ ราวินยันายลุ้าวายาวๆ เินามหลัเธอไปิๆ
หลัาแยย้ายัน สายธาร็ับรถเ้าไร่ามปิเเ่นทุวัน ทว่าวันนี้เป็นารับรถที่สุใอย่าบอไม่ถู
เรื่อนี้เียนบแล้วนะะ อ่านรวเียว ลิื้อ E-BOOK ไ้เลยนะ ฝาอุหนุน้วยนะะ
ความคิดเห็น