คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ส่งเรื่องฝึกงาน
ะสัวแพทย์
เหมือนฝันลารถสอแถวแล้วเินเ้าไปหาเพื่อนๆ ที่ลานนั่เล่นอะ วันนี้เธอมีนัับเพื่อนๆเพื่อรวบรวมเอสารเรื่อฝึาน
“เหมือนฝัน”นาวาโบมือให้เธอ เหมือนฝันเินรไปที่นาวา เห็นว่าที่โ๊ะมีเพียนาวาที่นั่อยู่นเียว
“นอื่นๆละ ยัไม่มาหรอ”เหมือนฝันวาระเป๋าสะพายลบนโ๊ะหินอ่อน พร้อมนั่ลร้ามับนาวา
“อืม”นาวาพยัหน้าให้เธอ
“เอสารเรียบร้อยีไหม”
“อือ นี่” นาวายื่นอเอสารอัวเอให้เหมือนฝัน มือบาหยิบเอสารในออเพื่อนออมาเปิู เพื่อเ็วามเรียบร้อย ่อนะรวบรวมเ้าไว้ับอนเอ
“รออีสอ”เธอหันไปพูับนาวาแล้วยิ้มให้ัน
“มาแล้วๆ”เสียร้อที่ัมาแ่ไลอน้อยหน่าึ่ำลัวิ่มา้วยวามหอบเหนื่อย
“อโทษทีที่มา้า วนหาที่อรถอยู่อ่ะ”น้อยหน่าบอเพื่อน เพื่อนทั้สอ่าพยัหน้ารับรู้
“แล้วนี่ลามไปไหนละ”น้อยหน่าเอ่ยถามเพื่อนพร้อมเินเ้าไปนั่ที่โ๊ะหินอ่อน
“ยัไม่มา”นาวาเอ่ย
“อ้าวหรอ ันนึว่าันมา้าว่าเพื่อนะอี” เพื่อนทั้สาม่าหัวเราะให้ัน
“ไหนละเอสารเธอ”นาวาถาม
“เอสาร!”เสียอุทานอย่าัอน้อยหน่าทำเอาเพื่อนทั้สอที่นั่อยู่ใามไป้วยับท่าทีอเธอ
“เอสารลืมไว้บนรถ! โอ๊ยยไม่นะ!” ท่าทาหัน้ายหันวาอน้อยหน่าทำให้เพื่อนอที่ะำเธอไม่ไ้
“ลืมไว้บนรถ!”นาวาและเหมือนฝัน่าพูพร้อมันและหัวเราะเสียั
“อืออ~ ลืมอะไรไม่ลืม”น้อยหน่าทำหน้าเ็ั
“รถเธออยู่ไหนละ?”นาวาเอ่ยถามเพื่อน
“อยู่หน้าะเษร”
“โห! ไลนานั้นเียว”เสียอุทานัอนาวา
“ใ่ เามีานอะไร็ไม่รู้รถอเ็มไปหม็เลยไ้ไปอที่หน้าะเษรอ่ะ”สีหน้าเ็อน้อยหน่าเมื่อรู้ว่า้อเินลับไปที่รถอีรั้
“น่าะมีสัมมนาทาวิาารนะ”เหมือนฝันเอ่ยึ้น
“ั้นันไปเป็นเพื่อน”นาวาอาสาไปเป็นเพื่อนน้อยหน่า และนั่นทำให้น้อยหน้ายิ้มว้า
“อบในะ”
“ไปเถอะ”นาวาลุเินนำหน้าเพื่อนออไป
“อืม”น้อยหน่ารีบวิ่ามเพื่อนอย่าเร็ว
.....
หลัานาวาและน้อยหน่าเินออไปไม่นาน ลาม็มาพอี เามอหาเพื่อนที่เหลือ็้อแปลใ
“หรือว่าสอนนั้นยัไม่มา”ลามเอ่ยับัวเอ ่อนะเินรไปหาเหมือนฝัน
“เหมือน”เหมือนฝันเยหน้าึ้นาเอสารรหน้า
“ลามมาแล้วหรอ”ลามพยัหน้าให้เธอ
“แล้วอยู่นเียวหรอ”
“อือ”
“แล้วสอนนั้นไปไหนละ”ลามถามออไปเมื่อเห็นว่าระเป๋าอเพื่อนอีสอนวาที่โ๊ะแล้ว
“น้อยหน่าลืมเอสารไว้ที่รถนะ นาวาเลยเินไปเป็นเพื่อน”
“อ้อ...รอนานไหม”
“ไม่นาน” ลามยื่นเอสารให้เธอ เหมือนฝันหยิบเอสารามืออลามเพื่อเ็ูวามเรียบร้อย
“เอสารรบใ่ไหม”เธอถามย้ำับเพื่อนอีรั้
“อืม เธอรวูอีที็ไ้” ลามแอบมอเหมือนฝันที่ำลัรวเอสารรหน้านานนับนาที นเหมือนฝันเยหน้าึ้นมาพอี เห็นเพื่อนเอาแ่้อเธออยู่่อนแล้ว ใบหน้าหวานมวิ้ว้วยวามแปลใ ลามไ้สิ็รีบเบี่ยหน้าหนี เพื่อหลบสายาเธอ
“มีอะไรหรือเปล่า หรือว่ามีอะไริหน้าเหมือน” เหมือนฝันถามเพื่อนออไป พร้อมับใ้มือลูบไปที่ใบหน้าอัวเอ
“อ้อ...ปะเปล่า เรานัู่ว่าเธอรวแล้วเป็นไ รบไหม?” ลามโหำโ
“อ้อ...รบนะ” เหมือนฝัน้มูเอสารอีรั้พร้อมเอ่ยอบเพื่อนไป ลามเอามือลูบผมัวเอ ้วยวามเิน หึ หึ เสียหัวเราะหน้าเหยเเหมือนนทำผิแล้วเือบโนับไ้
“สอนนั้นมาแล้ว”ลามี้ไปที่นาวาและน้อยหน่าที่ำลัเินมา
“ทำไมมาเร็วอ่ะ ไหนว่าอไล”เหมือนฝันเอ่ยถามออไป
“พอีมีที่อว่าเลยับออมาอหน้าะน่ะ”เหมือนฝันพยัหน้าแล้วยื่นมือไปรับเอสาราน้อยหน่า
“ไปเถอะ เอสารรบแล้วพวเราไปส่ัน” ทั้สี่่าพยัหน้าให้ัน
“ไปรถใรีละ”น้อยหน่าถามเพื่อน
“รถเราแล้วัน”ลามเอ่ยับเพื่อน ทุนพยัหน้ารับทราบแล้วทั้หม็เินไปึ้นรถอลาม
….
“ว้าวรถสวยอ่ะ”น้อยหน่าที่เปิประูเ้าไปนั่หลันับพร้อมเหมือนฝันเอ่ยมรถอเพื่อน เมื่อเห็นว่าวันนี้เพื่อนเอารถันใหม่มา
“รูปหล่อ บ้านรวย สาวๆเพียบ”นาวาเอ่ยแวเพื่อนอีน
“หึ หึ ไม่ใ่สัหน่อย”ลามเอ่ยอบเพื่อนๆอเา่อนะมอมาที่ระหลัเพื่อมอเพื่อนอีนที่ยันั่นิ่ไม่ไ้พูอะไร
“สาวๆเพียบหรอ? นี่ลามนายมีแฟนแล้วใ่ไหม?”
“ไม่มี”ลามอบเสียสู ่อนะมอไปที่ระหลัอีรั้
“แบ่ๆ ูบ้า็ไ้นะไอ้ลามเพื่อนยา”เสียหัวเราะอนาวาที่ำลัพูหยอเพื่อน
“็บอว่าไม่มีไ ว่าแู่...มึอ่ะน้อยะที่ไหน”ลามหันมาแวะนาวาแทน
“เฮ้อ...มีแ่ันสินะที่ห่อเหี่ยว ไปฝึานรอบนี้อเอหนุ่มหล่อๆสันเถอะเพี้ย!” น้อยหน่าพรมมือึ้นอพรพร้อมับหันมายิ้มอย่าเ้าเล่ห์ให้เหมือนฝัน
“อะไร?”เหมือนฝันที่ทำหน้าับท่าทีอเพื่อน
“็ันอเผื่อเธอ้วยไ”
“เฮ้ยยย! ไม่้อ ันยัไม่อยาไ้”เหมือนฝันรีบปิเสธเพื่อนทันที ทุน่าหัวเราะึ้นพร้อมัน
.....
“ไปไหน่อี”เสียลามเอ่ยับเพื่อนทั้สาม หลัาที่พวเาส่เอสารฝึานเรียบร้อยแล้ว
“ไปิน้าว่อนเถอะ หิวมาเลย”น้อยหน่าเอ่ย
“อืมเห็น้วย รีบมายัไม่ินเหมือนัน”นาวาเห็น้วยับน้อยหน่า
“เหมือน็ยัไม่ทาน ไปัน ินเสร็เรา่อยไปอ่านหนัสือันที่หอสมุ ีไหม?” เหมือนฝันเสนอเพื่อน
“ี”สี่เพื่อนสนิทเห็นพ้อัน รถยน์ันหรูมุ่หน้าลับไปที่ะอีรั้
.....
ที่หอสมุให่อมหาวิทยาลัยเหล่านัศึษาำนวนมานั่อ่านหนัสือามั้น่าๆที่มีที่ว่า เพราะว่าเป็น่วเรียมัวสอบ สอสาวสอหนุ่มไ้ที่นั่แล้ว ทั้หม็หยิบหนัสือที่ัวเอเรียมมาออมาอ่าน ทุนั้หน้าั้าันอย่าะมัเม้น อ่านเสร็พร้อมสรุปโน๊ย่อไว้เพื่อเรียมอ่านอีรอบ
“เหมือนเธอสรุปไ้ี่วิาแล้ว”เสียอน้อยหน่าระิบถามเพื่อนแผ่วเบา
“็เือบทุวิาแล้ว เหลือแ่สอวิานี้แหละยัอ่านไม่ถึไหนเลย” น้อยหน่าาโ
“โห!สุยอ”น้อยหน่ายนิ้วให้เพื่อน
“ั้นวันนี้ันอไปนอนห้อเธอไ้ไหม ะไ้อ่านสรุปับเธอ้วย น่า นะ อันยัไม่ไ้สรุปเลย”น้อยหน่าอแนเหมือนฝันแล้วอออ้อนเสียเบา
“อืม”สอเพื่อนสาว่ายิ้มให้ัน
หลัาแยย้ายันที่หอสมุให่ สอหนุ่ม็แยันลับเหลือแ่เธอับน้อยหน่า
“เหมือนไปห้อันนะ อไปเ็บเอาอแป๊บหนึ่่อน”
“อืมไ้”
“ไปัน”รถยน์อน้อยหน่าับออาหอสมุลามุ่รไปยัหอพัอัวเอ
.....
“เอาอะไรไปเยอะแยะเนี่ย!” เหมือนฝันมอสัมภาระอเพื่อนมามายที่ำลัะนไปยัห้ออเธอ
“หึหึ”เสียหัวเราะน้อยๆแ่ิลอน้อยหน่า
“็เผื่อเอาไว้ไ”เหมือนฝันส่ายหน้าให้ับเพื่อน่อนะเินไป่วยนอไปึ้นรถ
..
สอสาว่วยันนอึ้นมานเสร็ น้อยหน่าถอนหายใอย่าแร ่อนะระเ้ัวลที่โฟานุ่ม
“โรเหนื่อยเลย”น้อยหน่าบ่น
“ใรใ้ให้เธอนมาเยอะ”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ็ะว่าะมานอนหลายวันไ”น้อยหน่ายิ้มให้เหมือนฝัน
“อนนี้็่ำแล้วินอะไรันี เี๋ยววันนี้ันเลี้ยเอ”น้อยหน่าเสนอ
“อะไร็ไ้”
“อืม ไปินบุฟเฟ่ันีไหม?”น้อยหน่าเสนอึ้น
“ไม่เอา ินเยอะหนัท้อ เี๋ยว็หลับอนอ่านหนัสือพอี”เหมือนฝันไม่เห็น้วย
“็ริ อืม...ั้นินอะไรีละ”
“ิน่ายๆเถอะ หลัสอบ่อยว่าันอีที”เหมือนฝันบอเพื่อน
“ไ้ ั้นไปเถอะ” สอสาวับรถวนไปวนมาสรุปืออหน้าร้าน๋วยเี๋ยวไ่มะระ เ้าเิมเ้าประำ
หลัาสั่เสร็็มานั่รอ เหมือนฝันหยิบมือถือออมาาระเป๋า นิ้วเรียวเ้าแอพแล้วเลื่อนหารายื่อ ่อนะพิมพ์และส่
“ส่้อวามหาใรอ่ะ?”น้อยหน่าที่ยื่นหน้าเ้ามาใล้้วยวามอยารู้
“ส่บอพี่ะวันน่ะ ว่าวันนี้ส่เอสารอฝึานไปแล้ว”
“อ้อ”น้อยหน่าพยัหน้า
“เธอับพี่หมอะวันเป็นอะไรันหรอ แฟนเ่าสมัยเรียน?”ำถามอน้อยหน่าทำให้เหมือนฝันเยหน้าึ้นาหน้าอแล้วมอหน้าเพื่อน
นั่นสิเป็นอะไรัน เมื่อ่อนเธอ่อน้าที่ะสนิทับพี่ะวันมา สนิทแบบนิที่ามิเาลอ
“พี่าย้าบ้าน”เหมือนฝันอบเพื่อนออไป
“ริอ่ะ? เล่าให้ฟัหน่อยิ”น้อยหน่าถามะที่ำลัปรุ๋วยเี๋ยวอยู่
“เล่าไม่ไ้หรอ? หรือว่ามาว่าพี่” เหมือนฝันที่ำลัปรุ๋วยเี๋ยวอยู่เ่นัน เยหน้าึ้นมามอเพื่อน
“เล่าไ้ เป็นแ่พี่ย่ะ” านั้นหัว้อสนทนาระหว่ามือเย็นึลายเป็นเรื่ออเธอับหมอะวันพี่าย้าบ้าน
ความคิดเห็น