คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ครั้งแรก NC
บทที่ 5
รั้แร
นิารู้สึร้อนไปทั้ัว รู้สึทรมานร่าายัวเอมาๆ เหมือนในายร้อนรุ่มไปหม นเธอ้อถอุเรสออ แ่มันยัร้อนอยู่ี เธอพยายามมอไปรอบๆ ห้อ อนนี้สิแยแยะอะไรไม่ออ
เธออยาระบายวามรู้สึร้อนรุ่มแปลๆ นี่ให้มันหายไป ึพยายามมอหาห้อน้ำ ่อนะเินไปห้อที่เปิประูทิ้ไว้
เมื่อเธอเินเ้ามาในห้อนอน ไฟในห้อน้ำเปิอยู่ทำให้เห็นบริเวห้อสลัว มีพรมสีาววาไว้บนพื้นหน้าห้อน้ำ
นิารีบเินรไปเปิประูห้อน้ำที่แ่มอยู่ ่อนเ้าไปถอุั้นในออเผยให้เห็นร่าเปลือยเปล่า และหน้าอัพี เธอเปิฝับัว น้ำในฝับัวโลมทั่วร่าายอเธอ อาารร้อนรุ่มพอทุเลาแ่ไม่ไ้หายไป
เมื่อน้ำ่วยไ้แ่บรรเทาเท่านั้น เธอิในใถ้าเป็นน้ำแ็ะ่วยเธอไ้มาว่านี้ไหม เธอเินออาห้อน้ำ ไฟในห้อน้ำสว่าไปยัเียนอนทำให้เห็นร่าเปลือยอายนหนึ่ทำให้ส่วนร่าอเธอเร็
แ่นายอายนนั้นูันเหมือนื่นเ็มที่ นิาลืนน้ำลายลอพยายามเรียสิัวเอ แ่ส่วนร่าอเธอมันเร็ุ๊บๆ ไม่หยุ
นิาเ้าใแล้วว่าเธอโนอะไรมาถึเป็นแบบนี้ ไม่พ้นยาปลุเ็แน่นอนายพวนั้นหวัะ่มืนเธอ
สายาอเธอยัับ้อไปที่ท่อนลำไม่ละสายา ่อนที่อาารร้อนรุ่มที่แสนะทรมานเริ่มึ้นอี เธอไม่ไหวแล้วริๆ เธอ้อปลปล่อยวาม้อารนี้ ถึแม้เธอะไม่เยมีเพศสัมพันธ์ับใรมา่อนแ่เธอ็พอะรู้ถึสัาาอวาม้อารนี้ี
เธอ้าวเท้าึ้นไปบนเียทันที่อนะร่อมนที่นอนไม่ไ้สิ ับแ่นายอเา ่อที่ทาเ้าเล็ๆ ่อนะันแ่นายอเาเ้าไปในร่อรัอเธอนสุ เธอยับสะโพไปมาเบาๆ
“อา อ่า อย่า อา ยับ” เสียอายหนุ่มัึ้นอย่าเสียว่าน
ิรู้สึเหมือนมีอะไรบาอย่ามาบีบรัน้อายอเา เาลืมาึ้น็พบว่ามีร่าอหิสาวเปลือยเปล่าำลันั่ร่อมร่าเาอยู่
“นี่ ทะ เธอ” ิใเล็น้อยแ่เสียราอเา็บ่บอไ้ว่าเาพอใ “หยุ นา นา นะ”
เสียเารายาว้วยวามรู้สึสุสมถึแม้ะพยายามปิเสธเธอ็าม นบนร่าเาลับเพิ่มัหวะ ยับสะโพเร็วึ้น นเธอร้อราออมา้วยวามพอใ
อนแรเาิะผลัเธอออแ่ารระทำอเธอ ทำเอาเารู้สึพึพอใ เาึัสินใปล่อยเลยามเลย ้าในอเธออรัแท่รัอเานเาไม่ไหว ปล่อยลาวาสีาวุ่นออมานเ็มร่ออเธอนล้นออมา้านอ
นิารู้สึีมาึ้นว่าเิม ้าในอเธอรู้สึอุ่นๆ ร่อรัอเธอยัเื่อมับแท่เอ็นอเาในะที่น้ำาวุ่นไหลออมา นิาะลุึ้นทว่าลับถูมืออเาึเอาไว้ ่อนที่เธอะถูผลัให้นอนหาย
“ะรีบไปไหน เธอเสร็แล้ว ัน็อยาลอบ้า” เสียอเาทำให้สิอเธอลับมา
เานอนทับัวเธอ่อนะยับสะโพเ้าออ้าๆ นระทั่เพิ่มวามเร็วึ้นเรื่อยๆ เาร้อเสียรา้วยวามเสียว่าน
“อา อ่า อา หยุ” นิาพยายามร้อห้าม “มา ม่าย หยุเี๋ยวนี้”
“ทำไม เธอเอาันไ้นเียวเหรอ”
“ออไปเี๋ยวนี้”
“หึ เธอเริ่ม่อนนะ” เาทำเสียในลำอ่อนะประบริมฝีปาูบเธอไปพร้อมับยับสะโพ แท่รัอเ้าๆออๆร่อรัอเธอรัวเร็ว่อนที่เาะปล่อยน้ำาวุ่นในร่ออเธออีรอบ
เหมือนเายัไม่อิ่ม เายัไม่ัน้อายเาออ และ้าไว้อย่านั้น ่อนะใ้ลิ้นัวเอาวามหวานในปาอเธอ ่อนะปล่อยให้เธอไ้หายใ แ่นเอาแ่ใอย่าเาลับหันไปไร้ที่อออเธอ
“พอแล้ว” นิารู้สึเสียว่านแ่ในใ็ยอมรับไม่ไ้ว่าเธอมีอะไรับเย์รับอย่าเา ในใ็ิว่าารระทำอเาในืนนี้ มันยืนยันไ้เหรอว่าเาเป็นเย์
เาไร้ามอออเธอสร้ารอยู ่อนะไล่ริมฝีปาไปที่ออเธอ่อนะูึอไม้ทั้สออสลับัน
เธอพยายามใ้มือผลััวเาออ ทว่าเมื่อเธอพยายามะผลัเา เาลับหันมาประบูบเธออีรั้อย่าเร่าร้อน ่อนะันแท่ลำอเาเ้าอออีรั้
เาัวหาวามสุาเรือนร่าอเธอนใล้สว่า แล้วเา็หมแรหลับไปพร้อมับเธอ
ความคิดเห็น