คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ฉันอยากได้แบบลึกๆNC25+
5
ันอยาไ้แบบลึๆNC25+
“ไอ้บ้า ปล่อยันนะ!” เธอหน้าอใส่เาให่ นนหน้าึ่อยๆ ผ่อนลายและยิ้มออมาไ้
“เม็นส์หมแล้วใ่ไหม” เาถามอย่าใส่ใ ปัปอยผมออาใบหน้าเธออย่าทะนุถนอม
“หมาระโออาปาไปแล้วเหรอ” เธอว่าพร้อมเอานิ้วโป้ไปลึบนลีบริมฝีปาล่าอเา ้วยิริยาที่อ่อนโยนึ้นเ่นัน
“เม็นส์มารอบนี้ปวท้อมารึเปล่า” ว่าพร้อมเอามือทาบลไปบนหน้าท้อส่วนล่าอเธอที่แบนราบ ออแรลึเล็น้อยเินวให้ เพราะมัะทำให้เสมอ เพราะเธออบปวท้ออนประำเือนมา
“ไม่เท่าไหร่...อบในะ...” เธอว่า้วยน้ำเสียที่เริ่มแหบพร่า ่อท้อหเร็เ้าเพราะรสสัมผัสาเา
“แสว่าเอาแรไ้ใ่ไหม” ว่าเธอเสียพร่าแล้ว เาเสียพร่าเสียยิ่ว่า
“อื้อ...แนี่” ว่าเิัเิน แ่็โน้ม้นอเาลมาบูบ นฝ่ายนั้น้อเป็นฝ่ายราฮือออมาบ้า
สอร่าอ่ายัน พร้อมปลเปลื้อพันธนาารวาให้หลุเลื่อนออไป ทรวอสล้าาวโพลนประับ้วยุ่มไสีอ่อน ามอยู่ในสายามที่ยับออมา้อราวับะำมัน
นถู้อห่อไหล่เล็น้อย ่อนแอ่นทรวอเ้าหาสายานั้นและแอ่นใบหน้าหายไปับหมอนนุ่ม ยุมผ้าปูเีย้วยมือสอ้านยับย่น
“มันเป็นยัไ” เาโน้มลไปใล้สอเ้าามพร้อมระิบถาม ลมหายใร้อนผ่าวที่เป่ารุ่มไสีอ่อนนั้น ทำเอาหิสาวถึับระุเรือนร่า
ภริยาส่เสียราเบาหวิว พร้อมเม้มริมฝีปาแน่น หลุบสายาลมอนที่ยัใ้ลมหายใร้อนผ่าวเป่ารสอเ้าอย่าเท่าเทียมัน
เาไม่มีทีท่าว่าะแะ้อมัน...แ่ยิ่ลับทำให้เธอสั่นไหว
“อื้อ...” และทนไม่ไ้น้อราออมาอย่าเ็มที่ และพยายามที่ะร้ออให้เารอบรอ ้วยารเบียหน้าอเ้าหา
“ฮึ” เาส่เสียเิทวำอบ “มันเป็นยัไ”
“อื้อ...มันทนไม่ไหว” แววาลมโอเธอหวานเยิ้มมาึ้นเรื่อยๆ นเายมุมปาเิพึพอใ
วามสุอเาือารไ้เห็นเธอพยายามอย่าถึที่สุนี่แหละ
“อื้อ!” เธอร้อัลั่น เมื่อเรียวลิ้นร้ายไ้ทาบลไปบนุ่มไสีอ่อน เาวัแผ่วเบาแ่รวเร็วเพียผ่าน แ่็ทำให้เธอสะท้านไปทั่วร่า
ระแสไฟที่มอไม่เห็น วิ่วนนเธอแทบะอยู่ไม่ไหว แอ่นหน้าอ บิาย...เ้าหาสัมผัสนั้น
เอมอิริยานั้นอเธอ้วยวามอบใปนเอ็นู ่อนริมฝีปาลไปรอบรอเนื้อาวนุ่มเ้นั้นนสุริมฝีปา
ูเม้มิ่เนื้อที่ลำพอัวสั่นสะท้านสู้เรียวลิ้นอเาแบบไม่ิปรานี
“อื้อ...ีๆ ันอบแบบนี้ อบมา...” นแอ่นสะโพึ้นามอารม์ปรารถนาที่พุ่สู พร่ำพูนฟัแทบไม่ไ้ศัพท์ ่อนระุร่าามไปิๆ อีหลายรั้
เสียลมหายใหอบโยนอเธอทำให้เาพึใ ่อยๆ ปลอบโยนเธอ้วยัหวะูุนที่อ่อนโยนึ้น แบบสลับไปมา ฝ่ามือให่เริ่มโลมลูบไล้ ลไปามสรรพา์สาวนุ่มนิ่ม
ลิ่นหอมเย้ายวนเป็นเอลัษ์อเธอ ึูเาให้อยาะิมเธอไปทั้ัว
ภริยาเป็นนผิวาวใสแบบสุภาพี เนื้อัวอเธอนุ่มนิ่มไปทุุ นั่นือเหุผลที่ทำให้เาทะนุถนอมเธออย่าีมาเสมอ
“ันอบปาอแ...อบลิ้นอแ” เธอพร่ำออมาในะที่ริมฝีปาอเาำลัเลื่อนไล้ล่ำ ไปามแผ่นท้อแบนราบ สะือบุ๋ม สาละวนแบบไม่รีบร้อน นเธอ้อร่อนสะโพเิเร่
“อา...” วามอุ่นื้นที่ทาบทับลบนึ่ลาาย ทำเอาหิสาวรีร้อปานะาใอีรั้
เรียวลิ้นุนอเา ทัทายเสรเ่สีเ้มอเธอ รวเร็วแู่ื่ม หิสาวร่อนเ้าหาารวัไล้อเา นระุ้ำๆ แม้เาะไปถึไ้ไม่ี่นาที...
วาม้อารหลัารมีประำเือนอเธอ ล้นพ้นเสมอ...เป็นที่ทราบระหว่าัน เพราะะนั้นเาึปรนเปรอเธอให้สุล้นอย่าเ็มที่
“หวาน” เาเอ่ยมวามเป็นเธอที่พาันับหลั่ออมา้อนรับ
“็ิน...ามที่...แบอ” อบเา้วยน้ำเสียเหมือนลมหายใาห้วเป็นพัๆ เธอมอารั้ใื่มินวามเป็นเธอทั้หมอเาแล้วแทบะทนไม่ไหว
ในราที่ริมฝีปาสีมพูอ่อนระเรื่ออเา นาบลบนลีบเนื้อนวลอเธอ มันน่ามอนเธอไม่อยาละสายาไปไหน
ราที่มูโ่มอเา ่อมมลไปในลีบเนื้อุ่อน เาูมีเสน่ห์เป็นพิเศษ...ยิ่สายาหวานพร่าอเา ที่่ำเยิ้ม อ่อนโยนระนใส่ใ
เธอรู้สึว่าัวเอสามารถายไ้ ายไ้เลยแบบไม่เสียายอะไรบนโลใบนี้อี
“อ๊ะ!” เธอระุอีรั้ เพียแ่เาระรัวปลายลิ้นลบนลีบนวลนั้นแบบหนัหน่ว
“อิ่มไหม” เาถามเธอ้วยรอยยิ้มพึใ ่อนรับผิอบ้วยารลืนทุหยาหยอเธอลไป
“ถามัวเอ...เถอะ...อิ่มแล้วมั้” เธออบเา้วยน้ำเสียหอบ ่อนอเรื่อที่เาัารับน้ำหวานอเธอแบบไม่เยนึรัเีย
“ยัไม่อิ่ม่ายๆ หรอ” ว่าพร้อมลับึ้นมาร่อมทับเธอไว้อีรั้ มอบุมพิูื่มให้ับริมฝีปาหวาน เสียสีวามแ็แร่ลบนลีบเนื้อุ่ม่ำ ที่พรั่พร้อมเ็มที่
“อย่าเพิ่” ฝ่ามือให่ยับยั้สะโพามที่ะยับเ้ามาเสียสีัวเอเอาไว้
“็ันไม่ไหวแล้วนี่” เธอว่าเิื้อนิๆ นเา้อมูลไปบนแ้มนิ่มทั้สอ้าแบบสลับันไปมา
“ใเย็นหน่อย” ถึะว่าอย่านั้น แ่็ทาบแ่นเนื้อร้อนผ่าว วาทาบไปับุอ่อนไหวที่พร้อมะเสียสีอยู่ทุเมื่อ
“อื้อ...ร้อนั” เธอหยัสะโพรับารลมานั้น รู้สึไ้ถึเอ็นร้อนที่ยายัวเ็มที่
“อยาึ้นเอไหม” ถามอย่ารู้ใ เพราะเห็นเธอเรื่อินานี้
“ไม่เอา” เธอรีบทัท้วเา ามที่ไ้หา้อมูลมา...
‘ารมีเพศสัมพันธ์ในท่าที่ทำให้อวัยวะเพศายเ้าลึ ะทำให้โอาสมีลูสูึ้น’
“แปล” เาว่าพร้อมเริ่มยับสะโพเนิบนาบ นเธอ้อเม้มริมฝีปาเ้า
“ันอยาไ้...อื้อ แบบลึๆ แ ทำ ให้ หน่อย ไ้ไหม...อ๊ะ...อา” เธออร้อเา้วยแววาแสนอ้อน เออใไม่ไหว้มลุมพิเธออย่าูื่มอีรั้
“เอา้าหลัเหรอ”
“เปล่า...” เธอรีบส่ายหน้า เมื่อเาเริ่มัฟันและเสียสีในัหวะที่เร่ึ้น เหมือนเริ่มะทนไม่ไหวแล้ว
“รอหมอน...” เาอบสนอเธอ้วยารัฟันแน่น ันเรียวาามให้โน้มไป้าหน้านสุ ส่วนแ็ันให้ม่อมอยู่หน้าปาถ้ำ แ่ไม่เลื่อนไหวเ้าไป
สะโพสอบยับเ้าออเบาื้น “ไปฟัมาาไหน” เาัฟันถาม และันเ้าไปนสุ
“มะ...ไม่...รู้” วามรู้สึที่เหมือนเาไ้เ้าไปุที่ลึที่สุ ทำเอาเธอแทบะหายใหายอไม่ไ้ ล้ามเนื้อทุส่วนอเาเร็นเห็นเอ็นปูโปน ไปทุส่วน
เหมือนับวามปูโปนที่ำลัยับเลื่อนไหวอยู่ในายสาวอนนี้ ภริยาไม่รู้ะบรรยายวามรู้สึนี้ยัไ เธอทำไ้เพียแ่หายใเ้าไว้...เพราะลัวว่าะายไปเสีย่อน
มันไม่มีวามเ็บปวเลย วามสุในเวลานี้...รุนแรนเธอแทบะสำลัมันออมา เาเร่ัหวะาเนิบ้าแ่หนัหน่ว เป็นท่วทำนอที่เร่เร้า
เธออบที่ภายใน็โอบรัเา ภายนอ็ไ้เสียสีับโหนเนื้อแน่น
เอเป็นนใส่ใและรูุ้ เาไม่เยัววามสุเพียฝ่ายเียว เามอบวามสุให้เธอ่อนเสมอ าม้วยพามีวามสุไป้วยัน และที่เธออบที่สุ็อนเห็นเาถึฝั่ฝัน
อบอนที่เาัฟัน ราเสียั เร่สะโพสอบนถี่ยิบ ร่ำร้อออมาและพุ่ลาวาร้อนเ้าไปในายเธอ
และอบที่สุ็ือ...ารที่ท่อนเนื้ออุ่นร้อนอเาระุเร่าอยู่ในายเธอ แ่ไว้สัพั ่อนถอถอนออมา้าๆ
“อา...เธอมันร้ายริๆ” นที่ไม่เยะยอมเสร็สม่ายๆ ว่าออมา พร้อม้มลุมพิเธออย่าูื่ม ปนลโทษหน่อยๆ
“แ็สุยอ”
“ว่าะเอาหลายๆ ท่า...ันมาแะ่อน” เาว่าอย่าเสียาย แ่็ไม่ไ้ริันั
“แ็ึ้นใหม่ไ้” เธอว่าพร้อมพลิร่าเาให้นอนลบ้า ่อนึ้นร่อมเาแทน ้อไปยัสิ่มีีวิประำายเา ที่ยัไม่ไ้สลบใสลแม้เ้าอะปลปล่อยออไปแล้ว
“อา...” เาร่ำร้อออมาเมื่อเธอเริ่มัารเ็บวาสมรภูมิ เิเรียมที่ะัสรามึ้นอีุให่ โยไม่รู้เลยว่าเธอำลัมีแผนอะไรอยู่
แในหลายๆ รอบ แบบลึๆ ไม่ิ็ให้มันรู้ไปสิ เธอลอบิในะที่ำลัห่อริมฝีปาในัหวะึ้นล พร้อมมอหน้าเาเิยั่วเย้าไป้วย
อาารอไรท์หลัเียนบทนี้บฮะ พวท่านล่ะ เป็นยัไันบ้า...อมเมน์ันไหวไหม อิอิ 
ปล.แ้่าวสาร ไรท์ะมาอัพทุวัน 3 เวลาไปเลยนะับ ให้สามอนุๆ ่อนปล่อยอีบุ๊เ้า่ะ
เวลาันี้ 10.00, 17.00, และ 20.00 น. ้า
ความคิดเห็น